Tag Archives: Koken

Favorieten

Posted on by

Elisabeth van het blog BussyBessy vraagt ons een jaar lang onze favorieten op te geven. Dat loopt van je favoriete muziek naar je favoriete seizoen en alles wat daartussen kan liggen. Kijk eens op haar blog. Misschien wil je alsnog aansluiten.

Deze keer wil Elisabeth weten welke winkel favoriet is bij de blogsters. Tja, dat zijn er nogal wat. Welke zal ik kiezen? Een hobbywinkel? Daar kom ik eigenlijk niet meer zo veel, want doe ik nu via internet. Eigenlijk winkel ik al lang niet meer zo veel. Soms wil ik nog wel eens een Action, Wibra of Sostrene inlopen.

Ben ik in een andere stad, kijk ik graag rond in modezaken, vintagewinkels en bijzondere zaken. En nu ik er over denk, ik weet er één! In Parijs staat een winkel waar ik uren, dagen zelfs, zou kunnen rondneuzen.

In de Rue Coquièllere is op een hoek de al 200 jaar bestaande kookwinkel van C. Delherrin te vinden. Daar kun je alles, maar dan ook alles, kopen wat met koken en bakken te maken heeft. Van klein spuitmondjes tot soeppannen voor een weeshuis. Van gardes voor slagroomkloppen tot houten lepels om in diezelfde soeppan te roeren.

En denk niet dat het een superluxe winkel is. Het is er bijna nog net als het 200 jaar geleden moet zijn geweest. Met lange houten planken, bedienden in stofjassen, een rekening uitgeschreven op een papiertje. Maar likkebaardend liep ik er door. Koperen pannen voor van alles en nog wat, messen, scharen, haken om van allerlei zaken op te hangen, gereedschap waarvan ik niet wist waarvoor het diende.

Tja, is koken niet je hobby, dan heb je er niks te zoeken. Maar anders kun je je er heerlijk vermaken. En mocht je man ongeduldig worden, stuur hem dan naar de DIY-afdeling van de BHV (Bazar de l’Hotel de Ville}. Daar kan hij dan zijn hart ophalen aan schroefjes, knoppen, boren en andere DHZ-machientjes 🙂

Pannen

Posted on by

In de kookwinkel in de Rotterdamse Markthal zag ik een mooie set pannen. Nou heb ik al jaren een set pannen natuurlijk, maar deze waren wel een beetje bijzonder.

Leo was de kookboeken aan het bekijken, dus liep ik naar hem toe en zei hem dat ik nieuwe pannen nodig had. Verbaasd keek hij op. Nieuwe pannen, waarom?

Een beetje kribbig vertelde ik dat dit wel heel bijzondere pannen waren en dat ik beslist niet meer zonder kon koken. Hij liep met me mee, maar snapte niet zo gauw waarom ik nou precies dié pannen wilde.

Totdat hij beter keek en het kwartje bij hem viel. Want zeg nou zelf, koken in pannen die Leo heten…..

Nee, ik heb ze niet gekocht, het was maar een grapje. Ik kook nog wel uit mijn vertrouwde pannenset. Dat smaakt ook gewoon lekker, vindt Leo.

Minder dan een tientje

Posted on by

In mijn kookboekenkast staat een uiterst praktisch boek ” 365 dagen eten onder 10,00 gulden”. Ik heb er heel vaak iets uit gemaakt in de tijd onze jongens in de groei en dus hongerig waren.

Nu zie ik in de Allerhande een artikel over koken voor minder dan 10 euro. Weliswaar voor 5 dagen, dus er moeten nog heel wat meer recepten komen om een heel jaar zuinig te kunnen koken.

Maar wat een verschil met de recepten in mijn oude boek. Destijds had nog niemand het over “traybake” of “pokebowl”.

Mijn oude boek is zuinig uitgevoerd, met weinig illustratie en op goedkoop papier gedrukt. Praktisch, maar niks flitsend of hoogglans.

Groenten, aardappelen en een stukje vlees waren de hoofdingrediënten van de maaltijd. Witte rijst of elleboog macaroni kwamen sporadisch ter tafel.

Groenten staan gelukkig nog steeds hoog op de boodschappenlijst. Maar nu staan daarnaast pompoenpitten, lasagnebladen, (volkoren) fusili op het boodschappenlijstje.

Ik ga eens zoeken naar wat ik toen regelmatig op tafel zette en wat ik nu uit die Allerhande ga maken.

In de keuken

Posted on by

Vrijwel elke dag kook ik. Soms uitgebreid, soms heel eenvoudig, maar altijd vers.

Maar het is natuurlijk ook fijn als er voor je gekookt wordt. En daarom gaat Leo regelmatig de keuken in. Hij heeft een heel andere manier van eten klaarmaken, maar ook bij hem geen potjes of pakjes. Wat hij kookt is ook altijd vers en meestal erg lekker.

Hij bereidt alles nauwgezet voor en het komt goed uit dat hij geen “hulp” van mij wil. Ik kan dan lekker wat anders gaan doen 😉

En dan ’s avonds komt de verrassing ter tafel. Dit keer was het een heerlijk gerecht met een Italiaans tintje. Natuurlijk dronken we er een wijntje bij.

Dit gerecht zal hij zeker nog wel eens maken!

Recept

Posted on by

Echtgenoot was niet zo gek op spinazie, maar sinds enige tijd vindt hij het juist wel erg lekker. Komt dat goed uit, want ik ben er dol op. Ik maakte dit keer een variatie op een recept van vroeger. Dat was weer favoriet bij onze kinderen en aten we meestal als Leo een avondje niet thuis was.

Spinazie onder een dekentje
400 gram spinazie
3 tomaten, in stukjes gesneden
1 ui, gehakt
1 teen knoflook, fijngehakt
45-500 gram kruimige aardappelen
100 gram geraspte kaas
3 eieren
1 theelepel gemalen komijn (djinten) (optioneel)
peper, zout, nootmuskaat
melk
boter of olie om te bakken

Fruit in een hapjespan de ui tot deze glazig is.
Voeg de tomaat toe en laat dit ook even zacht worden.
Doe dan de spinazie in gedeeltes erbij en laat slinken en heel even pruttelen. Net te lang, het hoeft nog niet helemaal gaar te zijn. Breng op smaak met komijn., wat peper en zout (als de spinazie wat te grof is, knip ik er met de keukenschaar wat door om het iets fijner te maken)
Laat iets afkoelen.
Kook de aardappelen en maak er met wat boter en melk een zachte puree van. Maak op smaak met peper, zout en nootmuskaat.
Klop de eieren los met wat melk, roer er de geraspte kaas door (hou ca. 2 eetlepels achter) en voeg eventueel nog wat peper en zout toe.
Roer het grootste deel van het eiermengsel door de spinazie en doe over in een ingevette ovenschaal.
Dek af met de puree en giet hier voorzichtig het restant (ca. 4 eetlepels) van het eiermengsel over. Strooi de rest van de kaas er over en bak in een voorverwarmde oven op 175 graden in ca. 30-35 minuten goudbruin.

EET SMAKELIJK!!

Het begint in de keuken…

Posted on by

Keukenvictorie.jpgDe twee foto’s hier hebben niks met elkaar te maken, maar toch vind ik ze bij elkaar horen. De eerste is een kaart, die ik Londen kocht en de tweede foto maakte ik in Den Haag. Victorie en wereldvrede, ze beginnen allebei in de keuken.
keukengelukDus pak de kommen en schalen er maar bij. Klop de eieren, schuif de schotels in de oven. Dan kunnen we straks aan een lange tafel de belangrijke zaken samen eens rustig bespreken. Misschien is er ook nog wel een brouwer of een wijnboer die zijn producten wil promoten. Kom er gerust bij! 😉 😉 😉

 

Netflix

Posted on by

Eigenlijk nam ik een abonnement op Netflix voor de serie “The Crown”. En we zouden natuurlijk gezellig films gaan kijken en series. Maar dat is aan ons niet zo besteed, we gaan liever naar een echte bioscoop. Dus was ik al van plan om het abonnement op te zeggen, toen ik ineens zag dat er ook nog heel andere series waren. En nu, met de mogelijkheid om ook op de slaapkamer Netflix te ontvangen, kijk ik weer regelmatiger. Naar Maria Kondo die de rommel bij mensen opruimt, naar Martha Stewart die van allerlei heerlijks bakt in haar roestvrijstalen keuken en nooit in paniek schijnt te raken.
Sinds vorige week kijk ook nog naar Monty DonNetflix-001in “Big dreams, small places“. Een heerlijke serie over Engelsen die hun tuin opnieuw willen aanleggen, grootste plannen hebben en wel wat advies kunnen gebruiken. Monty Don is daar voor de uitgelezen presentator. Hij is aardig, goedlachs, laat iedereen in zijn waarde en vindt waanzinnige plannen meestal toch wel uitvoer-baar.

Let op…

Posted on by

Boodschappen doen is tegenwoordig niet meer zo eenvoudig. Je moet op van alles letten. Is het niet te vet, zit er wel het juiste vet in, is het niet te zout, te zoet..? Bevat het niet te veel calorieën, voldoende vezels… Het is toch wel biologisch…? En de laatste kreet is…..: “Waar komt het vandaan?” Want appels uit Frankrijk, boontjes uit Kenia, meloenen uit Spanje…, dat is ecologisch toch een enorme misser. Je moet er ook op letten dat de producten die u koopt niet met het vliegtuig zijn aangevoerd. Dat verbruikt te veel CO2, dat weten we toch!
voetprintWanneer ik bij de super sta, bekruipt me wel eens het gevoel dat ik heel slecht bezig ben. Want ik wil nou juist die dingen, die er mooi en lekker uitzien, maar ecologisch verwerpelijk zijn.
Ik kan nou wel zeggen dat ik heel gezond eet, geen pakjes of zakjes gebruik maar alles vers koop en zelf kook, maar heb ik dan ook aan mijn ecologische footprint gedacht….?
Och hemeltje, een mens moet ook op van alles letten….

Podcast

Posted on by

Een beetje terug van weggeweest, een podcast. Een geluidsbestand dat je op je computer, laptop, tablet of telefoon kunt beluisteren. Hier kun je lezen hoe je dat in zijn werk gaat. Zelf heb ik al een heleboel uitzendingen van “De Sandwich” van Jacques Klöters om te beluisteren, de “Grote Harry Bannink podcast” ook en sinds kort is er een “Smaakmakers”-Smaakmakers.jpgpodcast. De eerste daarvan was een interview met Karin Luiten, je weet wel van “Zonder pakjes en zakjes”. Die volg ik al lang, want ze kan niet alleen heel lekker koken, het is allemaal ook nog eens leuk beschreven. Karin houdt niet van lange lijsten ingrediënten. Ze houdt het redelijk simpel en daardoor kan iedereen haar recepten volgen. Ook geeft ze nog wel eens alternatieven aan, zodat je niet de deur uit hoeft om koriander te halen, als er peterselie in de koelkast ligt. Gewoon koken, maar wel erg lekker!
Dus wie ook wil luisteren, dit is de link.

Noodzakelijk…?

Posted on by

soepmakerIn een van de reclameblaadjes zag ik dit. En ik dacht ‘Heb ik dat nodig”. Nee, natuurlijk niet, want soep maken doe ik regelmatig  en zeg nou zelf, soep maken is toch kinderspel. Alles, ja echt alles kan in de soep. Van ui en knoflook tot tomaten, courgettes, vlees, vis, maar ook rijst, pasta, bulgur of wat er maar in huis is. Zo’n lekker bordje soep dat altijd weer net iets anders smaakt.
Ik kook meestal een flinke pan vol. Heb er zelfs een keer een echt grote pan voor gekocht, zo een van 5 liter. Dat is nog niks vergeleken bij de soeppan van mijn nichtjes, die het formaat wasketel benadert. Daar kun je een extra bordje van uitdelen.
Ik heb eens gekeken hoe het apparaat werkt. Echt veel tijd zal het niet besparen. Wel veel ruimte in het keukenkastje. Die soep zal best binnen te houden zijn, dat wel. Maar die extra smaak van met liefde gekookte soep, pruttelend en zacht geurend, zou je die er ook in proeven?