Category Archives: Uncategorized

Toetjes

Posted on by
9

Er zijn, denk ik, maar weinig mensen die geen toetjes lusten. Die zijn er dan ook in allerlei vormen en smaken en dus kan iedereen wel iets lekkers bedenken als afsluiting van de maaltijd.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat de tentoonstelling “Grand dessert” in het Kunstmuseum in Den Haag druk bezocht wordt. Het is een lust voor het oog en je neus. Want er zijn allerlei geuren te herkennen, je kunt (met je ogen) genieten van drilpuddingen tot ijscoupes in soorten en maten.

Samen met Lies bekeek ik een enorme verzameling puddingvormen, konden we likkebaardend kijken naar gehaakte fruittaarten, macarons en andere heerlijke zoetigheden. Er was een grote proeverij van taartjes, koekjes, bonbons en snoep te bewonderen. Niet te eten, want de kunstenares is allergisch en mag geen desserts eten. Dan maar van glas, net zo mooi, zoet en heerlijk om te bekijken. Maar zonder allergenen en zonder calorieën…. 😉

Er was ook plaats ingeruimd voor kookboeken, zodat we even konden uitrusten en een beetje inspiratie op doen om thuis te gaan koken en bakken.

Kortom een heerlijke tentoonstelling, mooi opgesteld en sfeervol. Ik kon er niet genoeg van krijgen, dus ga ik zeker nog een keertje kijken.

Boek

Posted on by
2
Mathijs Deen: De duiker

Ik wilde nog wel graag wat meer van deze schrijver lezen, dus vroeg ik in de bieb het boek De Duiker van Mathijs Deen aan.

Een Nederlands bergingsschip is op zoek naar een container die van een koopvaardijschip is gevallen.

De bemanning stuit op een wrak en omdat een aantal ook fervente duikers zijn, gaan ze op zoek en ontdekken dat ze de hoofdprijs hebben gevonden. Alleen…. er ligt een dode duiker in het schip. Dat moeten ze melden. Ook hier stort Liewe Cupido zich weer op de zaak.

Was het een ongeluk? Wie had belang bij de dood van de duiker? Heeft zijn zoon er iets mee te maken, zo’n recalcitrante puber die al vaker met de politie in aanraking kwam?

Er zijn meer partijen die de duiker liever dood dan levend zagen. En was het allemaal wel toeval, dat het schip ontdekt werd?

Lekkere thriller, waar je van de ene veronderstelling naar de andere mogelijkheid gestuurd wordt.

Collage (2)

Posted on by
14

Conny van Connysquilts lanceerde een nieuwe uitdaging. Ze vroeg ze om drie woorden te sturen, die als uitgangspunt zouden dienen van de collages. Wie wilde meedoen en twaalf weken lang een collage maken? Ik reageerde meteen.

En dit is dan de tweede collage. De opdrachtwoorden waren: eigeel, gaatjes, tekenen, uil(en) en energie. Een rijtje woorden zonder samenhang en daar dan een collage van maken….

De gaatjes waren niet lastig, de grotere werden opgevuld met eigeel, op het uitgestanste rondje tekende ik wat meisjeskopjes en de uil knipte ik van een oud kwartetspel. En de energie? Die wordt verbeeld door het snoertje, dat net te kort is voor het stopcontactje links onder.

Ik ben benieuwd wat de anderen er van maakten. Dat is allemaal te zien bij Conny, dus klik even hier.

Puzzelen

Posted on by
12

Je ziet weleens berichtjes over ouderen die niet meer met de moderne technieken kunnen omgaan. Tot voor kort hadden Leo en ik er eigenlijk weinig moeite mee.

Maar de laatste tijd komt het regelmatig voor dat we het spoor bijster zijn bij het gebruiken van een apparaat. En dat is geen wonder, want de techniek schrijdt niet voort, maar lijkt met supersonische snelheid door de tijd te razen.

Vorige week wilde ik foto’s die ik gemaakt had, op mijn blog zetten. Dat doe ik al jaren via een “plug-in” van Google. En ineens lukte het me niet meer. Waarom? Geen idee.

Het gemakkelijkst is het dan om onze jongste te appen en te vragen of hij het op kan lossen. Maar dat is me toch te simplistisch. Ik wil het zelf begrijpen, oplossen. Verdorie, zo verward ben ik toch nog niet.

Het heeft me bijna drie dagen geduurd en ik stond al op het punt om de hulp in te schakelen, toen ik ineens een brainwave kreeg. Vraag nou niet hoe, maar ik kan weer foto’s naar mijn blogsite sturen. Niet zo simpel als eerst, maar het lukt. Blijkbaar is er ergens in de techniek van WordPress of Google iets veranderd.

Nou hoop ik dat het een tijdje blijft zonder al te grote veranderingen, want al dat gepieker en gepruts is zo frustrerend.

Maandag met muziek

Posted on by
3

Net als voorgaande jaren begin ik de week met muziek. Met melodieën die vrolijk maken, je ontroeren, waarom je soms om moet lachen of die je zo raken, dat je even stil moet gaan zitten. Modern, een beetje klassiek, uit de jaren van mijn jeugd, songs van nu of strepige opnames uit de oude doos. Kortom, van alles wat en hopelijk voor elk wat wils.

Ja, dat denken we allemaal wel eens. Maar jammer genoeg, wat geweest is geweest en kan niet meer worden herhaald. Ik zou het zo weer doen zingt Conny van den Bosch.

Als de clip niet start, dit is de link

Markt

Posted on by
10

We gingen weg met stralend weer, maar toen we naar een half uurtje uit de metro stapten was het inmiddels grauw en grijs en een beetje miezerig weer.

Toch is dan ook de markt een lekkere plek om even rond te lopen. Er is altijd reuring. Je hoort er diverse talen, zeker in een stad als Rotterdam. En ook de koopwaar varieert van boerenkaas tot Spaanse pepers en alles wat daar tussen kan zitten.

Het was deze dag rustig, dus kon ik op mijn gemak wat foto’s maken. Gewoon maar wat indrukken.

Voorjaar….

Posted on by
6

Deze geurt volop in een buurtuin.

In  onze tuin zag ik de eerste sneeuwklokjes, nog heel pril. Ze durfden nog niet goed. Maar we gaan  zo langzamerhand richting voorjaar. Stapje voor stapje.

Lekker vooruitzicht, toch….

Het is maar een klein blogje vandaag. Beetje moeilijkheden met fotos plaatsen. Het kan dus zijn dat ik even een paar daagjes vrij neem.

Slapen

Posted on by
11
Bron: Facebook

Krijgen jullie ook slaap van zo’n plaatje. Zo’n kind helemaal diep onder het dekbed, lekker warm en veilig en nog geen zorg op de wereld.

Je kunt je niet voorstellen dat we allemaal wel zo gelegen moeten hebben. In een tijd dat het enige probleem was of je nog voldoende knikkers zou hebben, of dat je vriendinnetje wel zou komen als je jarig was.

Probleempjes die de volwassenen niet begrepen, weglachten, vertelden dat er wel grotere vraagstukken op deze wereld waren. En dat je daar wel achter zou komen, als je groter werd.

Och, was het bed nog maar zo lekker als toen….. 😉

Details

Posted on by
8

Tussen mijn boeken lag jarenlang “…” van …. Zij had jarenlang een rubriek in de NRC, waarin ze kleine, soms bijna onzichtbare dingen toonde in allerlei kunstuitingen. Dat boek heb ik heel vaak ingekeken. Maar soms verdwijnen zulke boeken in de boekenkast en raken uit het zicht.

Toch heb ik het weer teruggezocht, want ik moest er ineens aan denken toen ik vorige week dit fotografeerde. Wie het niet dadelijk herkent, het is een stukje van een voetpad bij ons in de buurt.

Het leek me in eerste instantie een vleugel van een vogel, maar het is waarschijnlijk een schelp, vertrapt en platgedrukt door de wals. Maar op de een of andere manier toch opvallend. En ineens zag ik er ook nog een Indiaan in.

Wie goed om zich heen kijkt, vindt altijd wel iets bijzonders. Zelfs op het voetpad tijdens een wandeling.

Collage

Posted on by
16

Conny van Connysquilts lanceerde een nieuwe uitdaging. Ze vroeg ze om drie woorden te sturen, die als uitgangspunt zouden dienen van de collages. Wie wilde meedoen en twaalf weken lang een collage maken? Ik reageerde meteen.

Al vele jaren maak ik kaarten voor allerlei gelegenheden. Maar dat is meestal toch een beetje in de zelfde lijn. Iets nieuws maken, een beetje uit m’n comfortzone komen, ja dat leek me wel wat.

Voor deze eerste collage moesten de begrippen/woorden “chocoladebruin – handschrift – koken – auto – droom” gebruikt worden.

Ik ben een priegelaar, een groot vlak is niks voor mij. Daarom beperkte ik me -voorlopig- tot een kaartformaat van 13,5 x 13,5 cm.

En ging ik op zoek naar chocoladebruin. Moet niet moeilijk zijn in de kerstweek, dacht ik. Maar juist toen vond ik geen bruikbare afbeelding van chocola. Dus zelf aan de slag met een masker, een stukje bruin papier. Plaatjes zoeken, knippen, proberen en niet te snel plakken. Schuiven, draaien…

En zo rolde dit er uit. Alles zit er in, zelfs de droom. Want nog vaak droom ik van onze eerste auto, ja een blauwe kever. En dan daar weer mee op stap. En in een droom is een stapel potten en pannen op het dak helemaal niet zo raar toch…..

Ik ben benieuwd wat de anderen er van maakten. Dat is allemaal te zien bij Conny, dus klik even hier.