Category Archives: Uncategorized

Ouderwets

Posted on by
9

Hoewel we heel vaak vegetarisch eten, had ik vorige week ineens ontzettende zin in een lekkere stoofschotel. Misschien kwam het door het akelige weer? Maar de Allerhande lag binnen handbereik en misschien ben ik toch iets te veel beïnvloedbaar door mooie foto’s en wervende praatjes 😉

In ieder geval zat tussen mijn boodschappen een flink stuk vlees. En geurde de keuken binnen no time verrukkelijk naar roomboter, rode wijn, uien. Het was echt een flinke pan vol. En toen ik daarbij ook nog eens een “gratin dauphinois” maakte, konden we aan een heerlijke dis.

Natuurlijk eten we met z’n tweeën alles niet in één keer op. Dus kon ik wat doosjes met stoofvlees in de vriezer schuiven. Een voorraadje is tenslotte ook wel handig.

Vies

Posted on by
8

Naast alle commotie om het wel of niet dragen van mondkapjes komt nog een ander probleem om de hoek kijken. Waar laten we al die dingen?

Elk gezond denkend mens doet ze natuurlijk in de afvalbak. Maar talloze mensen gooien ze gewoon op de grond. Inmiddels vind je ze overal op straat, langs de stoep, tussen de bosjes.

Dat geeft natuurlijk alleen maar kans op veel meer besmettingen. Om maar niet te spreken over de schade aan het milieu.

Ook heb ik al diverse malen honden gretig zien snuffelen aan die vieze lapjes. Om even later lekker door het baasje of bazinnetje te worden geknuffeld.

Ieeekkk… wat smerig!

Vergeetachtig

Posted on by
7

Vergat ik toch ook nog helemaal te vertellen wat ik gekregen had voor mijn verjaardag. Eigenlijk doen we niet meer aan cadeautjes, maar subtiel vertelde ik aan Leo over “zo’n leuk boek” en ja hoor, die pikte de hint foutloos op.

‘s Morgens lag dan ook dit boek naast mijn hoofdkussen. Een kinderboek, maar niet alleen voor kinderen. Ik weet zeker dat meer bloggers dit boek gekocht of gekregen hebben. Om urenlang in te kijken, te verwonderen en te ontdekken wat er allemaal getekend is door Charlotte Dematons.

Het ligt op tafel, zo onder handbereik. Want op elke bladzijde doe ik weer een ontdekking en ik ben er al veel uurtjes zoet mee geweest.

En wie denkt dat ik een beetje kinds begin te worden, nou ja, die denkt dat dan maar 😉

Vergeetachtig

Posted on by
6

Ik was zo bezig met mijn verhalen over onze vakantie, dat ik helemaal vergeten was dat ik in die tijd ook een jaartje ouder werd.

Bij thuiskomst lag de mat dan ook vol met verjaardagskaarten voor mij. Kaarten met bloemen, zelfgemaakte kaarten, kaarten met veel lieve wensen.

Ook kreeg ik een heel bijzondere kaart met een echt Geluksklavertje, vergezeld van een lange brief. Die kaart hang ik goed zichtbaar in mijn werkkamer. En ik hoop natuurlijk dat dat klavertje veel kracht heeft en voor echt geluk gaat zorgen. Ik werd er in ieder geval heel gelukkig van.

En dan kreeg ik ook deze kaart van Saskia. Daar heb ik hartelijk om moeten lachen. Ja vergeetachtig ben ik wel een beetje, maar zo vergeetachtig….? Nee, gelukkig niet 😉

Maar we moeten onze ouderdoms-kwaaltjes ook met een flinke korrel zout kunnen nemen en er eens mooi de draak mee steken. Een beetje humor houdt je op de been, nietwaar?

Puzzelen

Posted on by
7

Al eerder kreeg ik een puzzel te leen van Lies. Als rasechte verzamelaarster groeit één puzzel kopen bij haar al snel uit tot een hele verzameling. En die puzzels zijn op zich ook weer verzamelingen, van tegeltjes, putdeksels, boekenwinkels of, zoals deze, van naaispulletjes. En gelukkig vind ze het geen probleem een puzzel uit te lenen, waar ik dan weer graag gebruik van maak.

Ik vond deze afbeelding wel een beetje bij mij passen, al moet ik bekennen dat mijn naaidoos er lang niet zo geordend uitziet. Dat is dan weer een puzzel van een andere orde.

Ik begon er op zondagmiddag mee. Het was nog een hele klus om alle bruine houten randjes goed passend en rond te krijgen. Maar daarna schoot het beslist wel op. Lekker zoeken tussen alle kantjes en randjes en op zaterdagavond was ie klaar.

Nog even mag deze puzzel onder de glasplaat van onze tafel liggen. Dan gaat ie uit elkaar en hoop ik de volgende bij Lies te mogen lenen.

Toeren

Posted on by
9

Maar dan komt toch de dag dat we naar huis terug gingen. Och, je weet dat het komen gaat en eigenlijk ben ik thuis ook best tevreden.

Maar omdat het nog steeds zulk heerlijk weer was, besloten we toch nog maar even te genieten van de boslucht, de vennen en een heerlijke wandeling. Met heel veel bankjes en dat vindt een krikkemik zoals ik nu een beetje ben heel prettig. Want als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan.

Leo zoekt graag allerlei leuke adressen op en als bierliefhebber kon hij natuurlijk niet om de Trappistenbrouwerij “La Trappe” heen. Jammer, vanwege Corona waren rondleidingen niet mogelijk, maar de winkel bood genoeg souvenirs.

We vinden nog een gezellige stek om te lunchen en dan ineens willen we naar huis. Dus zetten we de navigatie weer op de snelweg en reden binnen no time Rotterdam weer in.

Toeren

Posted on by
12

En dan reden we alweer naar onze laatste bestemming, in Oisterwijk. Ook dit hotel lag midden in de natuur. Wanneer we ons kamerraam openden konden we de eikeltjes bijna vna de takken plukken en hoorden we de vogels zingen.

Gek genoeg komen we zelden deze kant uit, dus alles was voor ons nieuw. We reden naar het bezoekerscentrum van Natuurmonumenten, waar vanuit leuke wandelingen gemaakt konden worden. En ver hoefde je niet te lopen, want meteen ontdekten we paddenstoelen. En wat voor…! Aardsterren hoorden we van andere wandelaars. Later kwamen we ook nog van die gezellige vliegenzwammen tegen. Mijn dag kon niet meer stuk.

Dat we een beetje verdwaalden, ondanks de goed aangegeven wandelpaden, was iets minder. Maar uiteindelijk kwam alles weer op zijn pootjes terecht. Leo parkeerde mij op een stenen muurtje en ging de auto halen. Daarna reden we weer terug en trakteerden we ons op een kopje koffie, een heerlijk taartje en later ook nog op zo’n onvolprezen Brabants worstenbroodje. Ja, het leven is goed in het Brabantse land 😉

Toeren

Posted on by
7

Zo’n reisje door Nederland maken is heel ontspannend. Vooral omdat we besloten hadden niet meteen via de snelweg (veel te snel) naar onze bestemmingen te rijden, maar eens een keer de binnenweg te kiezen. Op onze navi moeten we dan snelwegen en veerdiensten uitschakelen. En dan wordt een ritje van Amersfoort naar Oisterwijk een bochtig tochtje, want je moet wel over diverse rivieren heen.

Om even de benen te strekken, stopten we in Heusden. Hier waren we ook al jaren geleden geweest. Maar zo’n oud stadje behoudt zijn charme. Ook als het dreigt te gaan regenen. Misschien nog wel meer dan met zonnige dagen?

In de hoofdstraat staan diverse huizen met mooie details. Gevelstenen, een oude gaper, fraai metselwerk. Genoeg om op ons gemak te bekijken. En te zoeken naar een gelegenheid om even te lunchen. Die vonden we bij “Bakkertje Deeg“. Gezellig, nostalgisch en met heerlijke broodjes.

En ja, dan moet je ook even naar de wc. Bakkertje Deeg had wel een heel bijzondere manier om aan te duiden welke voor dames en heren was. Dat viel niet te missen 😉

Toeren

Posted on by

Van Drenthe uit reden we naar de Veluwe, naar Hoenderloo. Het hotel was dit keer wat anders van opzet en besloeg diverse locaties. Wij hadden een kamer in een popperig huisje. Met een terras erbij en uitzicht op weer een mooie tuin. We kregen zelfs meteen visite. Die de 1,5 meter goed in de peiling hield en wegsprong toen ik hem van dichterbij wilde begroeten 😉

Vanuit het hotel stapte je meteen het bos in. En daar is altijd wel iets te vinden. Paddenstoelen, torren, hazelwormen, pas gehakte bomen waar de hars een mooi patroon op tekende. En her en der bomen met een rode verfstip. Zouden die binnenkort ook omgehakt worden?

De volgende dag reden we naar de Hooge Veluwe en maakten er een wandelingetje nabij het Sint Hubertus Jachtslot. Jaren geleden was ik daar ook en toen maakte het een verpletterende indruk op me. Nu was dat iets minder.

En ja, zeg nou zelf. Wat eet je op de Veluwe? Een pannenkoek, natuurlijk. En die smaakte ons zo als vanouds.

Daarna reden we naar Gortel, een zo’n kleine vlek op de kaart dat de navigatie er niet naar toe wou. Maar met een ouderwetse wegenkaart kom je er ook. Het is een beschermd dorpsgezicht. Piepklein, maar heel sfeervol en stil.

Gortel, impressies

En dan is het alweer tijd om de koffer in te pakken voor een volgende etappe.