Boek

Meteen toen ik over dit boek las bij Sjanne, wist ik dat ik het ook wilde lezen. Gelukkig was het vrijwel meteen te reserveren bij de bieb.

Bert Wagendorp: Phoenix

In Phoenix van Bart Wagendorp vertelt Abel Sikkink zijn levensverhaal. Als kind reist hij met zijn ouders naar Amerika, want de armoede in Winterswijk is niet meer te harden. Ze zullen in Sheboygan (Wisconsin) een nieuw bestaan opbouwen.

Ze komen veilig in Amerika aan, maar dan vergaat het schip waar de familie verder mee reist. Alleen Abel overleeft de overtocht. Kalle, zijn boezemvriend die ook meereisde, is wel veilig overgekomen. Samen zetten zij hun hechte vriendschap voort.

Abel wordt manusje-van-alles bij een drukkerij, waar hij opklimt tot verslaggever van de plaatselijke krant. Kalle is fotograaf geworden en trekt naar New York. Daarop vertrekt ook Abel naar die stad en gaat hij werken voor de Herald Tribune.

Abel en Kalle zijn fictieve figuren, maar de meeste mensen die hen omringen hebben wel degelijk bestaan en zijn na te gaan door middel van voetnoten. Dat maakt het boek heel interessant en je kunt er veel van opzoeken. Ik vind dat heel leuk, maar ik kan me voorstellen dat zoveel namen en feiten anderen een beetje te veel worden. Laat onverlet dat Bert Wagendorp prettig en zeer onderhoudend schrijft.

Het tweede deel, Kalle, ligt inmiddels hier op tafel en roept om gelezen te worden.

Snipperdag

Er liggen nog genoeg blogjes om af te maken. Maar de zin ontbreekt even. Geen idee waardoor, misschien een beetje voorjaarsloomheid?

Maar vandaag neem ik een snipperdag… Tot later

Vrolijk Pasen

Fijne Paasdagen wens ik jullie.

Het lijkt mooi weer te worden, dus kunnen we er even uit of in de tuin of op balkon zitten.

Geniet van de (gevulde) eitjes en alle bloemen die nu de grond uitschieten, de bloesem aan de bomen.

Wees vrolijk en blij, we hebben de rest van het jaar nog tijd genoeg om chagrijnig te worden 😉

Gekraakt

Bron: Instagram/Physioelise

Tja, ook vogels hebben last van woningnood.

Maar nood breekt wet. Blijkbaar hebben ze ook zeer creatieve types, die dan maar in een asbak gaan wonen.

Mensen zien dat en helpen even mee, door er een mededeling op te plakken.

En zo kunnen die kleine piepertjes dus straks gezond en veilig uitvliegen.

Ontbreekt helaas een bordje “verboden voor katten”.

Nooit tevreden

Het klinkt dramatisch, maar zo veel drama is het niet. Er viel me gewoon iets op.

Met de komende Paasdagen in het verschiet wemelt het internet van de recepten. Het een nog luxer dan het andere. Voor paasbrood, desserts, soepen en nog veel meer. En natuurlijk voor allerlei soorten eiergerechten. Met in de hoofdmoot gevulde eieren.

Bron: Google fotos / Flying foodie

Die vind ik zelf altijd heerlijk en staan straks dus bij ons ook op tafel. Maar ineens zag ik dat het niet meer gewoon wit met gele eieren moest zijn, maar dat er allerlei kleurtjes op het toneel verschenen.

Niet alleen eieren met vullingen in rood en groen, met garnalen of kip, maar ook eieren die niet meer wit waren, maar gemarineerd in bietjes- of ander gekleurd sap. Waardoor die eieren ineens een soort zuurstokkenkleur hadden. Het zal best wel smaken, maar waarom toch?

Waarom moet het nou toch allemaal anders dan de natuur het heeft bedacht? Ik vraag me af, wat is er mis met het gewone gevulde ei?

Aanhouder wint

Een metselbij heeft een gaatje in de muur ontdekt. Maar er zit een spijker in. Die haal je er toch uit, moet de bij gedacht hebben. En dan wordt het duwen en trekken tot de klus geklaard is.

Dit korte filmpje illustreert maar weer eens dat geen belemmering te groot is. Je moet volhouden en doorzetten.

Oh ja, metselbijen steken niet en zoeken geen honing. Dus zitten ze in jouw muur, rustig zitten laten. Ze zorgen voor de broodnodige diversiteit.

Als het filmpje niet start, dit is de link

Film

Een paar dagen later gingen we kijken naar A complete unknown, een film over het begin van Bob Dylan’s carrière.

A complete unknown, film van James Mangold

Bob Dylan, icoon van onze jeugd en nog steeds een grootheid in de muziekwereld. De hoofdrol wordt gespeeld en ook gezongen door Timothée Chalamet.

Bob Dylan was van oorsprong folkzanger, maar in korte tijd wordt hij het idool van velen. In de tijd van de Vietnam oorlog, protestliederen en grote festivals rijst zijn ster.

Maar hij wil en laat zich niet in een hokje stoppen, blijft zichzelf trouw. De film geeft een beeld van deze jaren, de sfeer in New York – West Village.

Er was veel te genieten van songs die de basis van onze jeugd waren, maar die nog steeds te horen worden gebracht. En ook nog altijd actueel zijn.

Film

En Fanfare, een film van Emmanuel Courcol

Afgelopen week zagen we twee films, beide met muziek in de hoofdrol.

Eerst gingen we naar En Fanfare, een feelgood film met veel muziek. Klassieke orkestmuziek en de hoempapa van de fanfare uitde titel. Over twee broers (Bernadin Lavernhe en Pierre Lottin) die toevallig van hun wederzijdse bestaan horen.

Op een nogal lastige manier worden de mannen tot elkaar veroordeeld en raken ze zeer betrokken bij hun beider levens.

Een film met een lach en een traan, maar ook met twee compleet verschillende werelden die elkaar ontmoeten en elkaar soms afstoten.

Mooi verfilmd, goed gespeeld en met een heel ontroerend einde.

Maandag met muziek

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Een lekker begin van de week, zon, zwembad en “love”. En nog wel van Elvis Presley, die zingt The lady loves me.

Als de clip niet start, dit is de link