Fascinerend

Afgelopen woensdag waren we in Monnickendam, waar we Museum De Speeltoren bezochten. We kwamen voor een tentoonstelling, waar ik later over zal vertellen.

Maar we bekeken ook de rest van het museum en kwamen op de hoogste verdieping, waar uitleg over het carillon werd getoond.

Het carillon van Monnickendam is het oudste carillon ter wereld en een beetje vals. Niet dat het stoort. Tenslotte werden de klokken al in de 16e eeuw gemaakt. De techniek van het gieten en later stemmen was nog niet zo geavanceerd.

Ik hou van carillons. De klanken die over de stad worden uitgestrooid bepalen vaak de sfeer. En zo’n klokkenspel is fascinerend om te zien, zeker als er op gespeeld wordt.

Mijn foto geeft een beeld van wat zich in het uurwerk allemaal zit en dat is slechts een deel. En het filmpje laat het carillon mooi horen. Dat vond ik op YouTube.

Als de clip niet start, dit is de link

Verpakking

Wanneer ik iets voor iemand meeneem, verpak ik het meestal een beetje aardig. Het hoeft niet met veel opsmuk te zijn, maar een gezellig papiertje doet al wonderen.

Een tijdje geleden kocht ik iets bij de winkel van het arboretum. Het was maar een kleinigheidje, maar ik kreeg het plompverloren mee. Geen zakje, geen papiertje, niks. Gelukkig heb ik altijd wel een tasje bij me en thuis was een papiertje snel gevonden.

Een paar dagen later kocht ik in een geheel andere winkel ook iets kleins. Het hoefde niet eens in een tasje, want het paste zo ook in mijn handtas. Maar de verkoopster vroeg “Is het een cadeautje?” “Nou ja, eigenlijk wel” zei ik. En daarop deed het in een klein groen zakje, plakte er een leuke sticker op en gaf het me.

Het is maar een kleine moeite en leuk papier zal toch de kop niet kosten. Het geeft zo’n presentje meteen een ander cachet.

Lekker

Het is nu de tijd van de courgetttes. En wie een moestuin heeft en niet weet wat er met die courgettes aan moet, hier is een alternatief. Nee, niet zelf bedacht, maar gevonden op internet bij Miljuschka.

Geen zoete cake, maar een hartig exemplaar. Weer eens wat anders en lekker bij een salade, soep of in blokjes gesneden als borrelhapje.

Ingrediënten 

Bron: Google foto’s / Miljuschka
  • 225 gr bloem⁠
  • 200 gr courgette geraspt⁠, goed uitgeknepen
  • 2 eieren losgeklopt⁠
  • 100 ml volle melk⁠
  • 100 gram geraspte oude kaas + beetje extra voor erover
  • 2 tl bakpoeder⁠
  • 1 beetje zeezout⁠
  • 1 el vers gehakte oregano⁠
  • Extra kaas voor de topping⁠

Instructies 

  • Verwarm de oven voor op 180 ˚C. Vet een cakeblik van 25 cm in en bekleed dit met bakpapier.
  • Doe bloem in een kom. Voeg de eieren toe en klop dit heel even door. Doe nu alle andere ingredienten in de kom. Klop goed door tot het een dik geheel is geworden.
  • Doe het over in het bakblik en druk het met een lepel goed aan in de hoekjes.
  • Bestrooi nog wat extra kaas over de bovenkant en schuif in de oven.⁠
  • Bak de cake voor 50-55 minuten in de oven of tot een houten prikker er schoon uitkomt.⁠

Woning(nood)

Op internet vond ik een advertentie voor een flat. Een zelfde soort flat waarin wij van 1974 tot en met 1979 hebben gewoond. Waar we twee kinderen kregen. Destijds werd die flat nieuw opgeleverd. Nu is de woning dus 50 jaar oud.

De foto’s laten zien dat er niets is verbouwd, maar … alles werd wel keurig onderhouden. De prijs voor dit dit lichte 4-kamerappartement beloopt zo’n 270.000.00 euro. In deze tijd een tamelijk redelijke prijs.

En dan schrik ik van de reacties. Zoveel geld voor dat krot? Nou, je mag nog wel een tonnetje meebrengen om het aan de eisen van deze tijd aan te passen, waren enkele reacties.

Ik denk terug aan toen. We waren dolgelukkig met ons huis. Ruime keuken, douche, aparte wc. Ruime kamers, groot balkon. Wat mankeert er aan die flat?

Ja, de tegels in de douche ogen wat gedateerd. En alleen een fornuis en afzuigkap maakt dat er een maaltijd gekookt kan worden. Maar met een paar Handige Henkies en wat kastjes van IKEA is die keuken zo omgetoverd tot kookpaleis. Nog een fris behangetje, een likje verf hier en daar en dan wordt het in een paar weken een prima woning. Dat hoeft toch geen tienduizenden euro’s te kosten?

Mooi

Het loont heel vaak de moeite om wat meer naar boven of naar muren te kijken. Want soms vind je pareltjes, echte kunstpareltjes.

Deze foto maakte ik niet zelf, maar ontdekte ik op Instagram. De kunstenaar is Rodney Harris.

Het is geen enorm kunstwerk, maar het maakt het gebouw heel speciaal.

En juist dat soort kunst, een beetje verstopt en niet al te uitbundig, raakt me meer dan allerlei grote en imposante werken.

Neem ook eens een kijkje op de website van de kunstenaar, want daar is nog veel meer te ontdekken.

Ananas

Ananas kennen we allemaal wel al de vrucht, maar de hele plant kan gebruikt worden. De bladeren worden vaak gebruikt vanwege hun vezels en daar worden dan weer stoffen van gemaakt, maar ook meubelpanelen.

Dat had ik natuurlijk wel kunnen weten, want al meer dan 25 jaar heb ik een sjaal, gemaakt van ananasvezels. Ik kocht die sjaal tijdens een reis naar Indonesië en was helemaal weg van de stof en het gebatikte patroon. Als ik me niet vergis kocht ik het op Sulawesi, tijdens een bezoek aan de Toraja’s.

Ananasvezels zijn heel sterk, zacht en dragen heerlijk. Ze kriebelen niet. Ik draag die sjaal nog steeds regelmatig. En na al die jaren en tig keren wassen ziet ze er nog prachtig uit.

En sinds een aantal jaren wordt er ook een soort namaakleer van die ananasbladeren gemaakt.

Nooit geweten dat die plant zo veelzijdig was.

Prijs…!

In 2012 werden Nobelprijs voor de Vrede toegekend aan de Europese Unie.

Ik citeer even een artikel uit 2012 van NOS nieuws: “De Nobelprijs voor de Vrede is toegekend aan de Europese Unie. Dat heeft het Nobelcomité in Oslo bekendgemaakt.

Volgens het Nobelcomité zorgt de Europese Unie al zestig jaar voor vrede en democratie. Voorzitter Jagland zei dat oorlog in Europa, zeven decennia na het einde van de Tweede Wereldoorlog, ondenkbaar is.”

Twaalf jaar later, in 2024, torpedeert diezelfde Europese Unie alle mogelijke besprekingen die kunnen leiden tot een meer vreedzame relatie met Rusland. Politici die hiertoe stappen ondernemen worden geboycot.

Vrede is een besmet woord geworden, het is een en al oorlog wat gepredikt wordt.

Wat heeft zo’n prijs dan nog voor waarde ….

Als de clip niet start, dit is de link

Bouwen

Soms kan ik me hevig verwonderen als ik de nieuwsberichten lees. Zo las ik laatst dat in een wooncomplex, gebouwd in 2016, waarschijnlijk gesloopt moet worden. De huizen zitten met scheuren en het materiaal dat gebruikt werd, is aan het krimpen. Er is al veel geprobeerd, maar niks brengt de oplossing.

Hoe is het mogelijk dat we met al onze moderne technische middelen niet in staat zijn degelijk en voor de komende eeuwen te bouwen?

Dat deden ze vroeger toch beter. Zonder ingenieurs, computers voor de berekeningen, zonder geavanceerde hijskranen, werden grote bouwwerken voor eeuwen en eeuwen verwezenlijkt. Kijk naar de enorme kathedralen, steden met nog heel veel middeleeuwse gebouwen. Binnenin in mogen die gebouwen zijn aangepast aan onze moderne comfortwensen, de buitenkanten zijn nog in goede staat.

Dit hier is een huis in de muur van Zutphen. Gebouwd in de dertiende eeuw en nog steeds in gebruik. Natuurlijk tientallen malen aangepast en verbouwd, maar toch….!

Spelletjes

Ik ben dol op spelletjes, maar vind in Leo geen tegenstander. Die haat spelletjes en doet alleen om mij te plezieren zo nu en dan eens mee. Geen probleem, dan speel ik spelletjes met een paar vriendinnen.

Bron: Google foto’s / Goliath

En ook een nieuw tablet gaf nieuwe mogelijkheden. Daar speel ik regelmatig een spelletje Rummikub op, met een virtuele tegenstander.

Dat zou ook ik ook kunnen met Trionimos. Maar daar ben ik nog niet zo behendig in. Ik hoef niet altijd te winnen, maar om nou altijd te verliezen….. Nog even oefenen dus.

Toen hoorde ik van iemand dat je bij het AD ook spelletjes kunt doen. Als abonnee sowieso geen probleem. Maar anders moet je een account aanmaken en kun je in de app dagelijks aan een beperkt aantal spelletjes meedoen.

Nu ik eenmaal ben ingelogd, doe ik mee aan Raad de stad en aan een aantal woordspelletjes. Winnen kun je er niks mee, maar dat is ook niet het doel. Ik vind het gewoon leuk!

Levertraan

Deze foto vond ik op Instagram, het is een opname van Robert Doisneau. Eigenlijk weet ik helemaal niet wat die jongens in hun mond gestopt krijgen. Maar mijn fantasie ging op de loop.

Bron: Instagram / Robert Doisneau / Simpleisbeautifulphotografy

Meteen proefde ik weer de levertraan, die ik van mijn moeder moest slikken. Nou ja, dat was één keer, want ik spuugde het onmiddellijk weer uit. Maar vergeten doe ik nooit. Alleen de lucht deed me al kokhalzen. Getver, wat smerig!

Deze jongens staan ook niet te trappelen, maar of ze veel kans hadden de vieze slok te ontlopen? Het lijkt me een onwrikbaar ritueel. Het moest en zou naar binnen, voor je gezondheid!

En dan vraag ik me af, wat zou er van al die jongens geworden zijn? Zijn ze echt groot en sterk geworden? Zijn ze nu oud, maar nog gezond en fit?

Dat is een vraag waar ik nooit antwoord op zal krijgen.