Category Archives: Uncategorized

Wandelen

Posted on by
6

Blogvriendinnen brengen regelmatig inspiratie met hun verhalen over wandelen, fietsen en leuke uitjes. Zo schreef Marthy laatst een blog over Ameide.

Dat stadje kende ik van verhalen van vroeger. Mijn vader kwam uit die buurt en ik denk dat er nog wel wat verre familieleden wonen.

Dus op een mooie dag in maart vertrokken wij, niet per fiets maar per auto. Eerst wandelden en picknickten we in het Loetbos en daarna reden we naar Ameide.

Overvaren met de pont, wat ik al een hele belevenis vind. Een stuk langs de Lek, ook al zo mooi.

En daarna op ons gemak wat lopen door Ameide met z’n oude huisjes en dromerige straatjes en een ooievaar op het kerkdak. Op een bank langs de Lek bekeken we de schepen die langs voeren. En lazen we het bord met uitleg over het rampjaar 1672, waardoor ik ineens plompverloren in de zesde klas van de Lagere school leek te zitten 😉

Och, wat brengt zo’n dag een hoop plezier.

Muzikale maandag

Posted on by
3

Ook dit jaar wil ik de week beginnen met muziek. Soms bekend, soms van ver geplukt via een internetbron. Want muziek is er in vele gedaanten, vrolijk, melancholiek, humorvol. Ik heb geprobeerd om een zo gevarieerd mogelijke lijst te maken en jullie wekelijks iets leuks voor te schotelen.

De muziek voor de muzikale maandagen vind ik bij stukjes en beetjes. Hier hoor ik wat, iemand raad me iets aan of er komt een mooie song voorbij in een programma.

Hoe ik aan deze clip gekomen ben, kan ik me niet meer herinneren. Maar ik vind het prachtig en ontroerend, John Prine die zingt “I remember everything”.

Wijsheid

Posted on by
7

Op zoek naar wat foto’s in mijn foto-archief, stuitte ik op deze. Gelukkig dat Google nauwkeurig bijhoudt waar en wanneer je zo’n foto genomen hebt. Want nu herinnerde ik me de wandeling in een zonnig en lentegroen Parijs, ergens in het voorjaar van 2018.

Het was een kleine, maar luxe juwelier en de juwelen die ik zag waren allemaal ver boven ons budget. Geen probleem, want ik ben geen mens voor parels en glitterstenen.

Maar dat kaartje trok vooral mijn aandacht.

“Wie geeft, hoeft zich dat nooit te herinneren.
Wie krijgt, moet dat nooit vergeten”
(Hebreeuws spreekwoord)

Een tekst om te onthouden.

Water

Posted on by
9

Een paar weken geleden schreef ik over de nieuwe wijk “Little C.” in Rotterdam. Een stukje stad met een nieuwe look, maar ook met een geheel nieuwe manier van zaken maken.

Onder deze flats ligt een parkeergarage, want ergens moet dat blikken geluk toch ook een plek krijgen. Maar wie verwacht er nou een dak dat tegelijkertijd dienst doet als waterreservoir. Maar in dit filmpje wordt dat duidelijk gemaakt.

Straks lijken die flats dan ook helemaal niet meer op New York, maar meer op een flink uit de kluiten geschoten verticaal park.

Daar kom ik zeker nog wel een keer op terug. Want ik ben reuze benieuwd hoe dit er over een paar jaar uit zal zien.

Zielloos

Posted on by
8

Hoe het leven ook min of meer normaal doorgaat, we kunnen er toch niet altijd omheen. We leven in een vreemde tijd, met vreemde maatregelen. En wanneer je zo op weg naar je vakantiebestemming bent, zie je dat steeds duidelijker.

In alle plaatsen en dorpen lijkt het leven weggevloeid te zijn. Stille straten, lege terrassen, winkels met vreemde plakaten op de ruiten. Je went er wel aan, maar prettig vind ik het nog steeds niet. Maar ja, wie wel?

En als je dan even naar een stadje gaat om iets te kopen, valt het nog meer op. Ik fotografeerde hier in Ommen, maar het kan natuurlijk in elke plaats zijn. En als ik het moet omschrijven, schiet me telkens het woord “zielloos” te binnen.

Winkelen is geen optie meer. Nou ja, de plaatselijke bakker was natuurlijk wel open en daar kochten we krentenwegge. Dat was tenminste nog iets…!

Er even uit…

Posted on by
7

Het was even zoeken naar de goede parkeerplaats, maar uiteindelijk toch gevonden. Plaats voor tig auto’s, maar er stonden er maar een stuk of wat. Wel een groot waarschuwings-bord. ’s Zomers zal het hier wel drukker zijn. Nu leek het ietsjes overtrokken.

We volgden de pijlen voor een route van enkele kilometers. En dan toch nog de weg kwijt raken…

Tja, dat betekende dus een langere wandeling en zo nu en dan maar hopen dat we de goede pijlen weer terug zouden vinden. Het gebrek aan mede-recreanten maakte het niet makkelijker. Die ene oude meneer wist heg noch steg. Maar we kwamen natuurlijk weer bij onze auto terug 😉 Zo groot is Twente tenslotte ook niet.

In de tussentijd hadden we ontdekt hoeveel hout er hier gekapt wordt en ons afgevraagd waar dat allemaal heen gaat. En in ieder geval nog extra een mooi stuk van dit bos gezien, frisse lucht gesnoven en veel vogels gehoord en vlinders gezien.

Niks mis mee dus. Integendeel, het was weer een heerlijke wandeling.

Er even uit

Posted on by
8

Naar Twente ging ons midweekje. Even andere horizon, ander huis, andere dingen zien. Niks spectaculair, maar wel fijn.

Het weer was heerlijk, lekker voorjaarsachtig en de omgeving mooi. Dus trokken we er op uit om te wandelen. Broodje mee, drinken mee en wat te versnaperen. Goh, dan is het leven best wel aardig 😉 😉

Kijk hier kozen we onze route. Dwars door het bos en voor ons volkomen onbekend gebied. Maar prachtig en heerlijk ontspannen lopen.

In het begin alles vlak, maar later toch regelmatig heuveltje op en heuveltje af. De winterjas was al gauw een beetje te warm.

We wandelden en waren zo maar gelukkig in een Twents bos. Wat wil een mens nog meer…

Hygiëne

Posted on by
4

Na het verhaal van Marthy las ik ook het boek van Tim Voors. Niet dat ik van plan ben om zo’n lange wandeling zelf te maken, maar er over lezen kan natuurlijk altijd.

Het las als een trein, al vond ik het teleurstellend dat de natuur, die toch overweldigend moet zijn, minder werd belicht.

Er was echter één ding wat me bijzonder opviel. Hoe ga je in zo’n situatie met hygiëne om? Vanzelfsprekend is het niet mogelijk elke ochtend te douchen. Zo nu en dan een sprong in een meertje of rivier moet je een beetje schoon houden.

In het bijzonder het gebrek aan een toilet zou mij nekken. Nou ja, helemaal alleen in de bushbush zou ook ik wel wat relaxter zijn dan langs een drukke verkeersweg. Maar toch…!

Zo nu en dan is het toch tijd voor een grote boodschap, die je moet begraven. Maar wat doe je verder met papier en zo….? Natuurlijk niet zomaar achterlaten in de natuur. Maar wat dan?

Tim Voors nam het mee, uiteraard netjes verpakt in een zakje. En gek hè, ik kan me die wandelaars nu niet meer anders voorstellen dan met een rugzak en daaraan bungelend een toiletrol en een keurig dichtgeknoopt zakje.

Zo zal het wel niet gaan. Er zijn beslist andere oplossingen. Maar dat beeld hè, dat blijft…. 😉

Tijd

Posted on by
4

‘T is alweer een paar dagen zomertijd. Altijd ben ik een beetje van slag af door dat uur tijdsverschil.

Ook na een paar dagen kom ik nog niet goed op gang.

Daarom vandaag een laat en kort berichtje. Ik moet nog even wennen 🙂

Hoog, hoger, hoogst

Posted on by
9

De skyline van Rotterdam is de laatste maanden veranderd. Langzaamaan verscheen een nieuw gebouw tussen de hoge wolkenkrabbers:
De Zalmhaven.

En nu is het hoger dan alle andere gebouwen in Rotterdam. Nog steeds niet uitgegroeid, want nog elke week komt er een verdieping bij. Uiteindelijk moet deze woontoren een hoogte van 215 meter bereiken. Wie er (genoeg) geld voor heeft, kan dan gaan wonen op de 60e verdieping.

Het is spectaculair, beslist. Maar toch niet ons idee van leuk wonen. Helemaal boven heb je weliswaar een schitterend uitzicht, maar mis je het contact met de grond.

En stel je eens voor, de elektriciteit valt uit. Je wilt of moet naar beneden of naar boven. Al die trappen….. wat een nachtmerrie.

Maar ja, er zijn altijd mensen die er anders over denken. Dus zullen de appartementen wel verkocht worden.