Category Archives: Uncategorized

Vakantie

Posted on by
12

Al maanden geleden boekten we een huisje in Drenthe. Hopend op sneeuw en vrieskou en tintel blauwe luchten, kregen we grijs, naar en vies weer.

Maar het huisje is warm, gezellig en onze voorraad boeken, puzzels en ander amusement is groot. Comfortabel in onze joggingbroek en warm vest kan ons de regen niet deren.

Het is stil, ongelofelijk stil. Zo nu en dan lopen wat mensen langs, gewapend met paraplu of ingepakt in regenkleding. Op weg naar of net terug van de supermarkt. Vogels pikken wat in het gras en de wind raast door de bomen.

Geen spectaculaire dingen gebeuren er zo’n dag. De tijd gaat traag maar onmiskenbaar voorbij. Leven in slow motion…. voor één dag is dat geen bezwaar.

Frisse neus

Posted on by
6

Na tig keer hetzelfde rondje was ik toe aan iets anders. En omdat we toch al op weg waren, reden we naar een parkeerplaats bij de Oude Maas.

Al van meerdere mensen gehoord dat je daar heerlijk kon wandelen en ja, dat klopte. Het eerste stuk van het pad was weliswaar links nog erg “industrieel”, maar het werd alsmaar ruiger. Dus snoven we heerlijk de frisse (?) lucht op langs het water.

We keken naar de rivier en die biedt altijd een fijne aanblik. Soms stil, soms druk bewaren met stampende schepen. Een waterig zonnetje maakte het helemaal af. We zagen oude en holle knotwilgen, waar geen leven meer in leek te zitten, maar waar nieuw leven in gegroeid was.

Heerlijk, we konden er weer tegen na zo’n klein uitje 😉

Technisch

Posted on by
4

Nee, een echt handige man is die Meneer Weltevree niet. Maar ja, je kunt het natuurlijk altijd proberen. Gewoon de stekker er uit, of de resetknop indrukken. Baat het niet, het schaadt waarschijnlijk ook niet.

Voor je vrouw ga je natuurlijk niet de eerlijke Willem uithangen. De monteur bellen kan altijd toch nog? En een potje blufpoker kan heus geen kwaad 😉

Tijd vliegt

Posted on by
12

De tijd vliegt als je plezier hebt, zegt een spreekwoord.

En zo is het maar net. Want vandaag is het alweer precies 5 jaar geleden dat ik een hartoperatie onderging.

Wie me toen gevraagd had hoe mijn leven er over 5 jaar zou uitzien, had ik beslist even glazig aangekeken. Vijf jaar….? Mensen, dan kon er zoveel gebeuren. Maar of ik dat dan allemaal wel mee zou maken? Hoewel ik niet pessimistisch van karakter ben, leek me dat toen een vrijwel onoverbrugbare periode.

En kijk nu. Ik leef nog steeds in goede gezondheid. De hulp waar ik toen niet buiten kon, heb ik al lang niet meer nodig. Ik vul mijn dagen met allerlei “drukke” bezigheden, maak plannen voor de toekomst. Al zit er soms een onverwachte kink in de kabel. Want wie rekende nou op die malle C-crisis?

Het leven schotelt ons soms iets heel anders voor. En of we willen of niet, we zullen het er mee moeten doen. Ik bezie het leven maar van de zonnige kant en ben vooral elke dag blij dat het al weer zo’n lange tijd prima met me gaat.

De Hef

Posted on by
7

Niet alles wordt gesloopt in Rotterdam. En dat is maar goed ook! Want zeg nou zelf, zo’n markante brug moet bewaard blijven voor het nageslacht. Al is het alleen maar om te laten zien dat ook met staal, klinknagels en mensenhanden en prachtig bouwwerk is gemaakt. Er waren plannen om er een restaurant in te gaan vestigen. Dat zal nu wel op de lange baan geschoven worden.

“De Hef” vind ik imposant en fraai om te zien. Dat je er ook vanaf kan springen, weet ik sinds een paar weken. Zo maar, gewoon voor het plezier.

Zoals een 19-jarige jongen, die in januari 1933 (hoe koud was het toen?) ineens besloten had dit te doen. Het lukte hem ook nog.
Kreeg Lou Vlasblom een medaille? Nee, hij werd gearresteerd en kreeg een verbaal omdat ie op de spoorbaan had gelopen en in open water had gezwommen. Hij wordt later opgehaald door zijn moeder, met droge kleren. En dan gaan ze met de tram naar huis 😉

Ja, in 1933 moest je heel wat meer doen om een beroemde en bekende Nederlander te worden.

(Dit verhaal heb ik uit de Rotterdamse Scheurkalender van 2020)

Puzzelen

Posted on by
8

Tussen het bloggen, huishouden en koken door leg ik nog graag een puzzel. Ik mag nog steeds puzzels lenen bij Lies, die een flinke verzameling heeft.

Haar voorkeur gaat uit naar puzzels zonder mensen en ik vind dat eigenlijk ook prima. Vorige week legde ik de laatste hand aan deze snoepjes. Zo op het eerste gezicht een makkie, maar schijn bedriegt.

Maar na heel veel gezucht en gesteun was dan toch ook het allerlaatste stukje op zijn plek. Straks opruimen en op naar de volgende. Dat wordt er eentje met blinkend goud 😉

Herinneringen

Posted on by
11

Vroeger, toen buiten de deur eten nog niet zo in zwang was, was poffertjes eten een belevenis.

Bron: Google foto’s

In Rotterdam ging men toen vrijwel altijd naar Bongers op de Meent. De zaak was gevestigd in een achthoekig gebouwtje van architect Harry Nefkens. Zodra je het trapje bij de ingang op liep, rook je de geur van bakken en van vanille. Met een beetje geluk keek je op de grote bakplaat, waar de kok handig het beslag in de holletjes liet lopen. Om dan snel daarna met een grote vork de poffertjes om te keren.

Mijn moeder was er gek op en ik ook, dus ik heb er vaak een portie gegeten. Het was ook een gelegenheid om met je meisje af te spreken. Aan poffertjes kon een jongen tenslotte geen buil vallen. En ja, ook met Leo was ik er, kort na onze kennismaking een keer.

Bongers zit niet meer in het gebouwtje, maar het werd gelukkig niet gesloopt. Nu kun je er ook andere etenswaren nuttigen, maar poffertjes staan ook nog steeds op het menu.

Reiger

Posted on by
7

Er kwam wel eens eerder een reiger op bezoek in onze tuin. Die had wel geduld, maar kon geen visje uit de vijver verschalken.

De reiger van vorige week had zich eerst een paar dagen eerder georiënteerd en wist dus dat er wel iets te vinden zou zijn. En daar stond ie dan, een beetje chagerijnig leek het wel. Of kouwelijk, het woei die dag behoorlijk.

Maar hoe dan ook, hij had wel geduld. En ja, uiteindelijk had hij iets te pakken. Een miniem salamandertje was het slachtoffer. En laat dat beestje nou ook nog kleverig zijn. Reiger had er zichtbaar moeite mee het diertje naar binnen te werken. Z’n lange snavel sopte hij een paar keer in het water. Eén keer floepte salamander er zelfs uit. Maar uiteindelijk… ja dan toch was het arme beestje naar binnen.

Maar of die reiger nou voldaan was…? Daar zal toch wat meer vis voor nodig zijn!

Overtreffende trap

Posted on by
8

Het is niet moeilijk om na Nieuwjaarsdag foto’s te maken met de flessen die niet meer in de glasbak passen. Vrijwel ieder huishouden heeft wel iets geopend om te proosten en tja, dan loopt het natuurlijk ook snel op.

Ik maakte de foto niet zelf, maar vond genoeg materiaal op Google foto’s. Ik zag op Facebook ook een foto uit een chique wijk van Rotterdam. Dacht dat het alleen daar zo ongelofelijk veel was. Maar nee, overal in het land bleken de feestjes redelijk beperkt, maar de genuttigde drank overvloedig 😉

Bron: Google foto’s

Dierentuin

Posted on by
6

Door alle Corona-maatregelen balanceren de dierentuinen in Nederland op de rand van de afgrond. Gedwongen gesloten, dus geen inkomsten. Maar de uitgaven blijven door gaan. Aan alle kanten vraagt men om steun. Diergaarde Blijdorp in Rotterdam was voor de lockdown een goed draaiend project. Nu is het nog maar de vraag of het kan blijven bestaan.

Ik was dan ook heel verbaasd om te lezen dat een echtpaar een nieuw, gigantisch dierenpark vol technisch vernuft wil gaan inrichten in Zuid Afrika. Kosten ruim 6 miljard euro. Het moet een soort van Noach’s Ark worden en het stel heeft vrienden, familie en collega’s gevraagd te doneren.

Tja, daar kunnen we natuurlijk niet tegenop boksen. Voorlopig blijven wij ons eigen Blijdorp steunen. En ik hoop nog velen met ons. Want om straks noodgedwongen gezonde dieren te laten inslapen en aan de andere kant van de wereld zo veel geld uit te geven voor weer een mega-project…. Het lijkt me gewoon niet echt logisch.