We hadden al een top 10, toen kwam de top 100. Al snel volgende de top 1000, de top 2000 en nu zag ik zelfs al een affiche van de top 4000.
Ik zou niet weten wanneer ik die nummers allemaal zou moeten beluisteren. Maar goed, de dag wordt gezelliger met een muziekje. Welk nummer staat boven aan mijn lijst? Dat zou ik niet weten, maar ik weet dat er zeker een nummer van Charles Aznavour in mijn toplijstje staat. Want hij is altijd formidable. En dat vinden deze vrouwen ook 😉 😉 😉
Ik weet niet meer wie me de link stuurde, maar ik wist wel zeker dat ik graag naar “Trois jours d’Aznavour” wilde. Een voorstelling met, uiteraard, liedjes van Charles Aznavour, gebracht door Philippe Elan, Katell Chevalier, Flip Noorman en Britta Maria.
De Roode Bioscoop op het Haarlemmerplein kenden we niet. Maar het is een heel leuk theater, nog in oude staat. Met wat bladderende verf, maar een knusse zaal. Je zit op houten klapstoeltjes en waant je terug in de tijd. En omdat je zo dicht op de artiesten zit, lijkt het of een huiskamerconcert wordt gegeven, speciaal voor jou.
Het was niet alles Frans wat de klok sloeg. Ook prachtige in het Nederlands vertaalde nummers van Aznavour kwamen langs. Natuurlijk werd het onvermijdelijk “She” ten gehore gebracht. Een wereldhit, maar zelden of nooit in Frankrijk te horen. We hadden een heerlijke avond. Al met al de reis naar Amsterdam dubbel en dwars waard! En wie denkt, dat wil ik ook… 27 en 28 maart komt de voorstelling nog een keer langs in Amsterdam.
Het overlijden van Charles Aznavour kwam niet geheel onverwacht. Een man van 94 jaar, hoe vief hij ook nog oogde, is toch maar een mens van de dag. Maar het heeft me beslist heel erg geraakt. Ik ben al fan vanaf mijn tienertijd. “Kareltje” noemde mijn zwager hem plagend en zo bleef hij bij ons thuis bekend. Vele platen van hem heb ik grijs gedraaid en veel nummers kan ik woordelijk meezingen. Na de LP’s kwamen CD’s, DVD’s en bij elk bezoek aan Parijs stak ik wel weer een nieuw exemplaar in mijn koffertje. Nog regelmatig draaien we zijn nummers. Ze blijven altijd fijn om te beluisteren.
Maar welke zal ik hier nu zetten? Er zijn er zoveel….
Ik koos uiteindelijk voor een uitvoering van “Les bons moments”, dat hij zong in Carnegie Hall in New York. Want bij een afscheid kunnen we het beste maar aan de mooie momenten terugdenken. Merci Monsieur Aznavour!
Een rustige Parijse straat, zo te zien. We waren er al eens eerder geweest, lang geleden op zoek naar een restaurant. Toen was het winter en w
aren we ons niet bewust van het feit dat op nummer 36, Rue Monsieur le Prince het geboortehuis stond van Charles Aznavour.
Dankzij Matthijs van Nieuwkerk wist ik dat nu wel en liepen we met opzet opnieuw door deze straat. Het pand is gerenoveerd, misschien wel opnieuw gebouwd…
Het restaurant op de begane grond was er in 1924 
waarschijnlijk nog niet, had beslist een andere eigenaar. Geen spoor meer van hoe het er toen uitgezien moet hebben. Ook nog niks te zien van een plaquette, geen enkele aanwijzing dat Aznavour hier geboren werd. Gelukkig ook (nog) geen hordes toeristen. Alleen Leo en ik, al sinds jaar en dag een grote fan van “Kareltje”, zoals hij bij ons thuis genoemd wordt.
Vandaag is Charles Aznavour jarig. Hij wordt 94 jaar. Een mooie gelegenheid om zijn “Autobiographie” nog eens te laten horen.
Met veel plezier las ik dit boekje, met de verzamelde columns van Matthijs van Nieuwkerk over zijn bewondering voor Charles Aznavour. Voor hem is het de beste zanger die ooit geleefd heeft.
Ook ik ben helemaal weg van deze chansonnier, die zelfs nu, op 94 jarige leeftijd, nog zeer regelmatig optreedt. Ik dacht wel alle chansons van Aznavour te kennen, maar meteen al op de eerste bladzijde stuitte ik op een voor mij onbekend lied. Maar YouTube biedt uitkomst en inmiddels kan ik het al (bijna) meezingen.
Sommige stukjes zijn overigens wel een beetje er met de haren bij gesleept en dat schrijnt soms. Maar al met al is het een aardig boekje om zo nu en dan ter hand te nemen, bij voorkeur met een CD van Aznavour op de achter-grond. Maar dat spreekt natuurlijk vanzelf… 😉
Waren we vrijdag op het Boekenfestijn, kochten we niks. Jammer, want we vonden het altijd heerlijk hier een tijd rond te struinen. Leo naar de boeken en ik naar het hobbygedeelte. Het leverde meestal wel wat op, nu dus niks.
Maar zaterdag liepen we even De Slegte in, die sinds een tijd weer terug is in Rotterdam. Iets minder groot, maar steeds aantrekkelijker. 
En meteen bij binnenkomst viel Leo’s oog en het mijne op dit boekje. Geschreven door Matthijs van Nieuwkerk, die werkelijk idolaat van Aznavour is. En de dag begint en eindigt met een chanson van Charles. Zo’n fervente fan ben ik niet, maar hij kan me nog steeds zeer boeien en ik heb dan ook heel wat van zijn LP’s en CD’s. Toch kende ik niet alles waar Matthijs over schrijft. Geen probleem, Spotify en YouTube helpen je dan ook op weg.
En dit heb ik dus al weer een aantal keren beluisterd. Gewoonweg heerlijk!
Al jaren vind ik dat Franse chansons op de Nederlandse radio een ondergeschoven kindje zijn. En als ze dan wat draaien, is het vaak een liedje dat al bijna grijs gedraaid is of nog erger, een Franse zanger(es) die in het Engels zingt.
Ik was er dan ook als de kippen bij toen Stefan Stassen in Goudmijn vroeg om wat onbekende Franse liedjes door te geven. Het duurde een paar weken, maar zondag werd ik ineens opgebeld en werd La Marguerite van Charles Aznavour gedraaid. Ik mocht er zelf even over vertellen en aan het eind, oh wat een heerlijke verrassing, bleek ik ook nog de gouden plaat te hebben gewonnen.
(klik op de foto om het fragment te horen)
Dit jaar wil ik elke week vrolijk beginnen met muziek. Elke maandag, 52 weken lang, zal hier een clipje van You Tube staan. Zo stel ik in de loop van het jaar een speellijst samen van muziek die me, op welke manier dan ook, geraakt heeft.
In week 1 start ik de lijst met Charles Aznavour, al vele jaren mijn idool. En dit nummer Les deux gitares stond op de allereerste langspeelplaat die ik kocht.
90 jaar wordt hij vandaag, Charles Aznavour. Z’n stem is uit duizenden herkenbaar, en hij is nog steeds een man met charisma.
Dit was één van de nummers van mijn eerste langspeelplaat. Ik heb hem nog en draai hem nog regelmatig met veel plezier.
Mes felicitations, Monsieur Aznavour!
Vandaag, 4 mei, herdenken we.
Ik ben van 1948, van ná de oorlog, zeg ik heel vaak. Ik wil dat ook zo houden, want met oorlog zijn we nog nooit iets opgeschoten.
Voor alle mensen, die stierven in welke oorlog dan ook, dit prachtige lied van Charles Aznavour. (klik op de foto voor het filmpje)
