Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Overmorgen is het 85 jaar geleden dat Rotterdam gebombardeerd werd. Tot op de dag van vandaag zijn daar de sporen van in mijn stad terug te vinden.
Vandaag geen vrolijk wijsje, maar een voordracht door Guus Hermus over deze afgrijselijke dag in de geschiedenis van Rotterdam.
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Deze week een beetje klassiek. Niet erg veel opera, maar wel Serge Reggiani met Le barbier de Belleville, een soort persiflage op de Barbier de Sevilla.
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Een nummer dat heel bekend is, maar dan van Janis Ian. Nu uitgevoerd door Southern Raised: Jolene
Een paar dagen later gingen we kijken naar A complete unknown, een film over het begin van Bob Dylan’s carrière.
A complete unknown, film van James Mangold
Bob Dylan, icoon van onze jeugd en nog steeds een grootheid in de muziekwereld. De hoofdrol wordt gespeeld en ook gezongen door Timothée Chalamet.
Bob Dylan was van oorsprong folkzanger, maar in korte tijd wordt hij het idool van velen. In de tijd van de Vietnam oorlog, protestliederen en grote festivals rijst zijn ster.
Maar hij wil en laat zich niet in een hokje stoppen, blijft zichzelf trouw. De film geeft een beeld van deze jaren, de sfeer in New York – West Village.
Er was veel te genieten van songs die de basis van onze jeugd waren, maar die nog steeds te horen worden gebracht. En ook nog altijd actueel zijn.
Afgelopen week zagen we twee films, beide met muziek in de hoofdrol.
Eerst gingen we naar En Fanfare, een feelgood film met veel muziek. Klassieke orkestmuziek en de hoempapa van de fanfare uitde titel. Over twee broers (Bernadin Lavernhe en Pierre Lottin) die toevallig van hun wederzijdse bestaan horen.
Op een nogal lastige manier worden de mannen tot elkaar veroordeeld en raken ze zeer betrokken bij hun beider levens.
Een film met een lach en een traan, maar ook met twee compleet verschillende werelden die elkaar ontmoeten en elkaar soms afstoten.
Mooi verfilmd, goed gespeeld en met een heel ontroerend einde.
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Een lekker begin van de week, zon, zwembad en “love”. En nog wel van Elvis Presley, die zingt The lady loves me.
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Als het huishouden op maandagmorgen nog een beetje stroef gaat, dan is het goed als de Rolling Stones een handje komen helpen.
Wij kijken graag naar de Duitse televisie en dan met name naar de NDR. Niet alles is natuur even interessant, maar vooral programma’s over de regio bieden vaak heel leuke dingen.
Vorige week keken we naar “Rund um den Michel“, met een aantal onderwerpen speciaal uit Hamburg. En dit keer zagen we onder andere hoe jonge zeilers een heel eigen bedrijf hadden op gezet.
Ze hebben de zeeën en oceanen al bevaren, weten dat het materiaal goed en sterk moet zijn, dat je moet kunnen vertrouwen op je uitrusting. En daarom bouwen ze nu zeilboten. Alles komt aan bod van de boeg tot de schroef, van het zeil tot de touwen.
Bron: Google foto’s
En touwwerk maken is al lang aan Hamburg verbonden. Wie aan een van de jongens vraagt waar hij werkt, dan zegt hij “Op de Reeperbahn”.
Wie denkt aan kleine kroegen, drinkgelagen en oh-la-la!! heeft het volkomen fout.
Een Reeperbahn is net als de lijnbaan, een bedrijf waar touwen worden gemaakt. Vroeger vooral van vlas of andere vezels, maar tegenwoordig ook van kunststof. Dun of dik, allemaal sterk en vele tientallen of honderden meters lang.
Ineens begrijp ik dat de naam Lijnbaan voor Rotterdam niet zo maar toevallig gekozen is.
Net als voorgaande jaren begin ik de week met muziek. Met melodieën die vrolijk maken, je ontroeren, waarom je soms om moet lachen of die je zo raken, dat je even stil moet gaan zitten. Modern, een beetje klassiek, uit de jaren van mijn jeugd, songs van nu of strepige opnames uit de oude doos. Kortom, van alles wat en hopelijk voor elk wat wils.
Paul Simon schreef een song: Rene and Georgette Magritte with their dog after the war. Een song over de kunstenaar en zijn vrouw. Een inkijkje in een surrealistische wereld.
