Charles aznavour

Precies 100 jaar geleden werd in Parijs, 36 Rue Monsieur le Prince, Charles Aznavour geboren.

Ik ben al vele jaren fan van hem en er hebben al heel veel nummers van hem op mijn blog gestaan. Waarschijnlijk zullen er hier nog wel vaker nummers van hem te horen zijn. Ook op deze bijzondere dag wil ik hier één van laten horen.

Maar welke? Het was nog lastig zoeken tussen al die filmpjes op You Tube.

Maar het werd dit mooie filmpje, dat Hier encore illustreert.

Hier encore, een chanson uit 1964, waarin hij als veertiger terugkijkt naar de tijd toen hij 20 was. Een tijd waarin hij dacht dat alles eeuwig zou duren. Dat er geen eind zou komen aan alle feesten en mooie zorgeloze dagen. Maar inmiddels weet hij -en wij allemaal- dat die tijd voorbijgaat zonder dat we er erg in hebben.

Als de clip niet opent, dit is de link

Gelukkig duurde het nog 54 jaar voordat Charles Aznavour zijn lier aan de wilgen hing. Hij maakte nog ontelbare mooie, vrolijke of melancholische chansons. Tot vreugde van zijn vele fans.

PS: het mooie filmpje vond ik op dit YT-kanaal: www.youtube.com/@charlesaznavouroff

Ongeval

Bron:Google Foto’s

En ik zal je wat vertellen van Sint Nicolaas
Die ging het dak op met zijn paard en ook met Pieterbaas
’t Gebeurde gisteravond laat hier ergens in de stad
T’is eeuwig zonde, maar wel logisch, want ’t was hardstikke glad
En ze gleeën met z’n tweeën
Langs de pannen naar benejen
Van ’t dak, oh yeah..

En ik wil je wel vertellen dat Sint Nicolaas
Toen in het ziekenhuis belandde met z’n Pieterbaas
Ze lagen in de ambulance, nou dat wat me wat
Hij reed met loeiende sirene door de hele stad
Nu gaan ze voortaan met z’n tweeën
langs de ladder naar benejen
Van het dak, oh yeah….. OH YEAHHHHH

Met dank aan Zangclub Plus 😉


Klein leven

Laatst las Jacques Klöters dit gedicht voor in De Sandwich. Het is een gedicht van Frank Starik, die de trekker was van het ‘Eenzame uitvaart’-project, dat in verschillende grote steden dichters een gedicht liet schrijven (en voorlezen) bij de begrafenis van mensen zonder nabestaanden. Ieder jaar krijgt een van die gedichten de Ger Fritz-prijs, een prijs voor het beste/mooiste ‘Eenzame uitvaart’-gedicht. F. Starik heeft de prijs postuum toegekend gekregen voor een gedicht dat hij twee dagen voor zijn dood schreef – vanwege de kwaliteit van het gedicht, maar ook als waardering voor zijn jarenlange inspanningen.
(met dank aan Raymond Noë)

Klein leven
Wat als je rijk bent
en het kan je niks schelen.

Wat als je rijk bent
en gewoon in het buurtje blijft wonen
waar niemand weet
wat er bij jou te halen zou wezen.

Klein leven.
Iemand met een bivakmuts,
gerinkel van glas, paniek:
het is je jaar na jaar bespaard gebleven
in dat eenvoudige benedenhuis
terwijl je overal had kunnen leven.

Bron: Google photos / Smithsonian Magzine

Geen overdreven sjieke dingen eten,
geen jacht, geen villa met een hek
om de mogelijkheden die mogelijkheden zijn gebleven,
gewoon, klein leven. Niet ten volle, maar tot het magere einde toe.


Geluk is een afwezigheid, een gebrek
aan een gebrek, de zekerheid van het genoeg.

En tenslotte: niemand om het weg te geven.
Dat kleine, stille leven moe.

F. Starik (1958-2018)

Leuk nieuws

Meestal is er niet veel leuks te melden als je het nieuws ziet of leest. Maar soms springt er toch wel eens iets positiefs uit.

Want wat meldde Metro deze week? Dat muziek maken en zingen positief op ons brein werkt. Het schijnt dat door te zingen of een instrument te bespelen je tante Dementia nog even een straatje om stuurt. En dat is toch mooi mee genomen.

Ik zong al regelmatig regelmatig, maar nu zing ik nog maar eens vaker. Lekkere oude nummers vol nostalgia, nieuwe liedjes of zo maar iets, zelf verzonnen.

En heb ik de ruimte, dan maak ik er ook nog wel een danspasje bij. Want dat helpt ook mee, al is het alleen maar voor je evenwicht.

En daarom heb ik dit boekje maar weer eens te voor schijn gehaald. Liedjes uit de oude doos, destijds gekocht door mijn moeder voor onze zoons.

Die zong ook, zelfs als ze de ramen lapte. En ja, ze werd wel oud, maar bleef goed bij de pinken…! 😉

Niet literair

Dit lied ken ik al jaren, maar opeens drong het tot me door hoe goed de tekst eigenlijk is. Rita Hovink, die helaas te jong is gestorven, zingt over Dolores. Ellis Meijer, die de Nederlandse tekst schreef, heeft een talent voor taal. Ik vind het een reden om dit liedje nog eens uit de archieven op te diepen.

Wil je het liedje ook horen? Dit is de LINK

Dolores houdt van Spanje
Met al zijn Spaanse franje
Torero, torero, olé
Vooral de stierenvechter
Die vindt ze zoveel echter
Dan een Nederlandse quasi-cavalier

Ay, ay, ay, ay, ay, ay, ay, ay, Olé
Dolores
Wat moet je toch met al die toreadores
Waarom moest jij nou juist een Spaanse Kloris
Dolores, Dolores
Gaat het om het temperament

Ay, Olé Dolores
Je weet dat je familie daar niet voor is
Vandaag of morgen zit je in de sores
Dolores, Dolores
Neem een Nederlandse vent

Ze is in de arena
De mooiste vrouw op één na
Torero, torero, olé
Ze glanst op iedere fiesta
Houdt iedere dag haar siesta
Met een onvervalste Spaanse routinier

En op de Spaanse playa
Toen vond ze plots haar draai, ja
Torero, torero, olé
Want zij was niet bij machte
Een stucadoor uit Drachten
Zijn avances te weerstaan, dus ging ze mee

Maandag met muziek

Enkele weken geleden overleed Jan Rot. Ik herinner me vooral zijn fabelachtige “hertalingen” van populaire liedjes. Een tekst vertalen is één, maar de ziel van een song in zo’n vertaling te leggen is andere kost. Jan Rot kon dat als de beste. Zoals deze hertaling van Waterloo Sunset. In zijn eigen Roffa (Rotterdam) zocht hij de sfeer van de stad tegen zonsondergang.

Nota bene:
Het is soms wel begrijpelijk dat artiesten of platenmaatschappijen niet willen dat hun link zo maar gratis wordt afgespeeld op een blog of website. Maar het is lastig om op voorhand te bekijken of een YouTube link werkt of niet. Daarom probeer ik ook altijd de link er onder bij te zetten. Ik hoop dat het filmpje wel dan wel werkt.

Gedicht

Op deze Goede Vrijdag een overpeinzing over wat er wel of niet gedaan moet of kan worden. Iedereen kan bij zichzelf te rade gaan 😉

Met dank aan vriendin Lies, die dit al op FB postte

Maandag met muziek

De waanzin van een oorlog is al vaak bezongen. Boris Vian, Boudewijn de Groot, John Lennon, Donovan…. Er bestaat zelfs een lijst met de top-100 van protestsongs.

Charles Aznavour verklaarde in zijn lied “L’amour et la guerre” dat de politiek maar niet op hem moest rekenen. Want mensen zijn op deze wereld niet om elkaar te doden, maar om elkaar lief te hebben.

Als de clip niet start, dit is de LINK

Nota bene:
Het is soms wel begrijpelijk dat artiesten of platenmaatschappijen niet willen dat hun link zo maar gratis wordt afgespeeld op een blog of website. Maar het is lastig om op voorhand te bekijken of een YouTube link werkt of niet. Daarom probeer ik ook altijd de link er onder bij te zetten. Ik hoop dat het filmpje wel dan wel werkt.