Op Facebook zag ik deze oude reclame. Die keuken oogt wel aardig, een hangmat om te zo nu en dan lekker te rusten of te lezen lijkt me ook geen slechte keus.
Maar dat tapijt…..! Zo druk, zo veel kleuren, maar ook zo vies. Want wat als je er iets op morst of de melk floept uit je hand..? Nee, dat zou mijn keus niet zijn.
En bij nader inzien, hoe handig is zo’n hangmat? Lastig om in te gaan liggen en er uit ben je ook niet zo 123… Geen optie!
Vroeger was dus alles ook al niet beter 🙁 Voordeliger wel.
De meeste vrouwen zullen hem wel kennen. De eendenbek, apparaat om vrouwen gynaecologisch te onderzoeken.
Geen instrument om gezellige herinneringen aan te koesteren. Meestal lig je er nogal onbeholpen bij, voel je je enigszins gênant en ben je angstig voor wat de uitkomst van het onderzoek zal zijn. En dan komt de arts met zo’n koud ijzeren apparaat, ieeeekkk….!
Bron: RTL Nieuws / Patrick Wetzels
Maar Tamara Hoveling en Ariadna Izcara Gual van de TU Delft hebben nu een vrouwvriendelijker alternatief. Alleen dat moet nog wel geproduceerd worden. En ja, daar is natuurlijk geld voor nodig. Om te beginnen 100.000,00 euro. Nou zou ik toch zeggen dat zo’n bedrag wel ergens tussen alle miljarden gevonden kan worden.
Maar nee hoor, daar moet een crowdfunding voor opgestart worden. De medische wereld is er nog steeds een van voornamelijk mannen en die worden nooit met zo’n apparaat onderzocht. Dus waarom dan geld er aan uitgeven…..
Dus steunde ik het initiatief. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor alle meisjes en vrouwen die nog onderzocht moeten worden.
Ja, zo voelt dat een beetje, want we gingen naar de tentoonstelling “Nieuw Parijs” in het Kunstmuseum in Den Haag. En die is sinds gisteren gesloten. Dus wat zou ik er nu nog over moeten vertellen?
Maar ik wilde die tentoonstelling heel graag zien, omdat ze zo mooi aansluit op het boek dat ik gisteren besprak.
De tijd dat heel Parijs op de schop ging, dat baron Haussmann de grote boulevards aanlegde en de stad maakte tot wat het sindsdien is. De stad van mode, elegantie, brede straten, drukke pleinen.
Maar het was ook de stad van de opstand, de Commune. Bij vlagen kwamen scenes uit het boek van Wagendorp voorbij. Zo zag ik een portret van Louise Michel en foto’s van Nadar.
Maar er waren ook prachtige impressionistische schilderijen van Monet, Renoir, Morisot en vele anderen.
Je kon affiches uit die tijd bewonderen en zo zien dat wat wij nu nog aan reclame en marketing te zien krijgen in die tijd is ontstaan.
De zalen zijn nu gesloten en een nieuwe tentoonstelling staat al weer op de rol. Maar dit wilde ik nog even kwijt.
Vandaag een gedicht van Jan Hanlo, dat ik vond op Facebook / Daggedichten. En daar past een werk van Dvid Hockney toch uitstekend bij…
Bron: Google foto’s / David Hockney “Yves-Marie in the rain
Regen regen Allerwegen Rechte stralen Water water Langs de muren Langs de palen Vallen vallen Langs de bomen Natte auto’s Gaan en komen Loodrecht op de Druppelzegen Overal is Regen regen
Plastic broodclips zijn er in soorten en maten en natuurlijk worden ze niet alleen gebruikt om de broodzak af te sluiten. In mijn keukenla liggen er altijd wel een paar en ze worden regelmatig hergebruikt.
Tegenwoordig zijn ze niet meer van plastic, maar van karton. Zelfde ontwerp, maar veel minder stevig. Die gooi je na de eerste keer weg.
Maar dat er zoveel soorten en maten waren, dat had ik niet gedacht. Gelukkig is er altijd wel iemand die zulke kleinigheden op waarde weet te schatten en ze dus bewaart voor de toekomst. Er is zelfs een naam voor “occlupanids”.
Vele decennia later kunnen onze nazaten zien hoe handig, universeel inzetbaar en leuk ze waren.
Het dagelijks nieuws wordt ons met regelmaat doorgegeven. Van alles wat. De meningen van mensen, de oordelen van anderen, hoe het wel zou moeten en hoe niet. Wat er allemaal g3ebeurt op de weg, de files, de auto’s. Eigenlijk veel te veel om dagelijks te consumeren.
Maar soms ontdek je ineens iets waar je even bij stil wil blijven staan. Zo zagen we op FB of Insta een verkeersongeval. Een elektrische auto was gebotst. Gebeurt vaker, maar dit keer was er geen tegenligger geweest. De bestuurder was tegen een object gebotst: tegen een Rimpelbuisobstakelbeveiliger.
Bron: Wegenwiki / Chris
Ik dacht dat Leo het woord ter plekke verzonnen had, maar nee, het is een officieel bestaand woord. Weliswaar in het dagelijks gebruik afgekort tot RIMOB. Duitsers, in het algemeen nogal op lange woorden gesteld, noemen het Aufpralldämpfer, botsbeveiliging dus.
Maar wat is een Rimpelbuisobstakelbeveiliger. We hebben er allemaal wel eens een gezien, kijk maar.