Category Archives: Fotografie

allerlei foto’s (eventueel met tekst erbij)

Lummelen

Posted on by
6

Op TV zag ik een mevrouw vertellen dat ze graag lummelde. En dat het ook kon. Gepensioneerd, geen verplichtingen, heerlijk! De interviewster verschoot zowat van kleur.

Lummelen, zo maar helemaal niks doen….? Ja, dat kan… Ook ik heb er geen moeite mee, ook al denk ik vaak dat ik natuurlijk ook iets nuttigs had kunnen doen. Maar meestal overheerst dan toch het gevoel van totale vrijheid.

Niemand die zich ergert, niemand die je achter de broek zit, niemand of niets benadeeld of bedrogen. Gewoon, lekker een beetje freewheelen. Mijmeren over iets, dingen bedenken die je toch niet gaat doen of heerlijk een vrolijk en licht boek lezen. Jezelf voornemen dat je nog een kwartiertje… en dan na anderhalf uur ontdekken dat de tijd voorbij gevlogen is.

Niet dat ik alle dagen lummelend voorbij laat gaan. Er zijn heel drukke dagen, gevuld met allerlei afspraken, dingen te doen, te regelen, te maken, te verstellen, te koken, te bakken. Dagen dat ik ’s avonds moe, maar ook voldaan op de bank zak.

Het is juist die heerlijke afwisseling die me gelukkig en tevreden maakt.

Vakantieherinnering

Posted on by
6

Wandelend door Bologna kwamen we deze muur tegen, waarin op regelmatige afstanden grote en fraai gevormde haken zaten.

Ik vroeg me af waarvoor die gediend hadden. Later las ik dat deze haken werden gebruikt om de paarden mee vast te zetten. Logisch eigenlijk, een soort van parkeerplaatsen avant la lettre.

Het moet een mooi gezicht zijn geweest, al die paarden. Er zal ook wel mogelijkheid zijn geweest om de dieren te drenken en te voederen. En een druk gepraat door alle mensen die er om heen bezig waren.

Zo iets simpels en toch, als ik mijn ogen dicht doe, kan ik zo’n middeleeuws plaatje zo voor de geest halen. Misschien zelfs de geur wel ruiken… 😉

Vakantieherinnering

Posted on by
3

Op vakantie zijn is heerlijk. Lekker slenteren in een onbekende stad, winkeltjes kijken. En dan ineens voor de etalage staan van een kookwinkel.

In Nederland al niet zo maar aan voorbij te lopen. Maar in Bologna was het helemaal een hemeltje voor een kookfanaatje als ik.

Allerlei apparaten, spatels, deegrollen, vormen en wat er al niet nog meer te koop is om heerlijke pasta te maken.

Ik moet er een hele tijd hebben rond gelopen, genietend van al dat leuks. En ik kocht er ook iets. Maar wat….? Iets onontbeerlijks, vast en zeker. Helaas, ik heb geen idee meer wat.

Want eh, ik maak nooit zelf pasta. Dat koop ik echt gewoon bij de super 😉

Bordje

Posted on by
3

Tijdens een wandeling zag ik het ineens.

Zomaar een gewoon huis, in een gewone straat. Een buurt met tamelijk veel “sjiek” maar ook wel een beetje vergane glorie.

En dan is daar ineens zo’n bordje. “’t luchtkasteel”. Toch wel een naam om even over na te denken…

Leek het huis zo mooi, was het praatje van de makelaar te romantisch? Had men gedroomd van grote successen, enorme prijzen, topsalarissen of superbanen?

Of lekte het dak, liep de vloer scheef of hadden houtwormen de deuren kapot gevreten?

We zullen dat wel nooit te weten komen. Het blijft gissen.

Maar dat is het leuke van zulke vondsten. Ik kan er mijn fantasie volkomen los op laten gaan….!

Voorbereid

Posted on by
3
Bron: Facebook

Het lijkt waarschijnlijk angstaanjagender dan het is.

Vroeger lag er op ons balkon thuis ook een flinke bijl, die mijn moeder regelmatig gebruikte om kachelhoutjes te hakken.

En ja, zo’n ding moet je toch eerst kopen en waarom verpakkingspapier verspillen als je hem gewoon vast kunt houden?

Je neemt hem mee, in je hand. En onderweg koop je nog een leuk blad of krantje.

Dat is toch helemaal niet gek? Welnee, dat WAS niet gek.

Nu hoef je het niet meer te proberen. In onze angstmaatschappij zou er onmiddellijk een stel compleet gewapende commando’s in kogelvrije vesten naast je staan.

Daarom vind ik het eigenlijk wel een tikkeltje lief plaatje 😉

Mode

Posted on by
6
Bron: Google foto’s

Ikzelf vind deze schoenen vooral spuuglelijk, ondraagbaar en schreeuwend duur. Want wie koopt nou toch dit ontwerp van Balenciaga, waar je volgens mij geen stap op kunt zetten.

Volgens mijn zoon is de mode van Balenciaga een “statement”. Van wat of voor wie, dat werd me niet duidelijk. Gelukkig vond ook hij het niet echt mooi.

Toch had ik bijna dit paar gekocht, gewoon in de Aldi voor een prijs die honderden malen lager was dan die van modehuis B.

Moest ik wel ook nog even langs de Doe-het-zelf-winkel voor een paar flinke keilbouten.

Maar het was warm, en ik wilde eigenlijk veel liever thuis op het terras zitten met een koel wijntje.

Dan maar geen mode-statement. Lijkt me beter ook voor mijn gezondheid. Ik hou liever mijn botten heel.

En trouwens, zulke Crocs heb ik al hééél lang. Heerlijke en onverslijtbare schoenen om mee in de tuin te werken 😉

Verkeerd begrepen

Posted on by
Bron: Google foto’s

Om de plaatjes van Evert Kwok moet ik vaak lachen.

De tekeningetjes zetten je altijd op het verkeerde been.

Je moet een beetje omdenken of dwars denken. En er zitten doordenkers tussen.

Ik weet niet precies hoe ik het moet noemen.

Deze deel ik graag. Typisch een geval van:

“dan heb ik de instructies verkeerd begrepen”.

En het was toch zo duidelijk…!!

Verval

Posted on by

Meestal wil je er niet aan denken, aan het verval dat onherroepelijk komt met de jaren. Maar het is onvermijdelijk. Niet alleen voor mensen, maar ook voor planten.

Op een mooie zonnige dag in Trompenburg Arboretum zag ik deze uitgebloeide sieruien.

Hun bloemen waren prachtig, maar ook de uitgebloeide planten waren nog een foto waard.

Nog een paar weken en dan zal een snoeischaar hen rücktsichtlos naar kruiwagen en composthoop verbannen.

Dan is het zaad door vogels opgegeten of verzameld door de tuinman en in zakjes voor de verkoop gedaan.

In de grond groeit de bol weer verder, bereidt zich voor op komend jaar.

Volgend jaar kunnen we dan weer genieten van hun volle bloei. De cirkel van het leven.

Vakantieherinnering

Posted on by

Wanneer wij onderweg zijn, ontdek ik vaak allerlei dingen om te fotograferen. Voor mezelf, voor mijn blog of voor mede-bloggers, die speciale interessses hebben.

Dit trafo-huisje fotografeerde ik met de bedoeling het te sturen aan Sjoerd van BVision.nl.

Maar dit huisje staat in Eijs en dat is maar een paar kilometer van Sjoerds woonplaats en ik had zo’n vermoeden dat hij het huisje al gezien en omschreven had. En dat klopte.

Want al in 2014 zat Sjoerd, net als wij in 2022, aan de overkant ‘Bie de Tantes”.

Ik weet niet wat Sjoerd daar at of dronk, maar wij genoten er van een heerlijke boterham met Limburgse Brie, vergezeld van een lekker wijntje.

Het had dus geen zin om mijn foto te e-mailen. Maar dat huisje vond ik wel erg leuk.

Mooi metselwerk, een fraaie tegel van een bij. Jammer dat het groen er om heen ietwat verwaarloosd was.

Te hoog

Posted on by

We hoorden een heleboel geraas en Leo ging eens kijken wat er aan de hand was. En riep mij er toen ook snel bij. Ik kwam te laat om de hele verwijdering van een levensgrote naaldboom te zien, even verderop in de straat.

Maar zelfs al bijna geheel gestript, was het heel indrukwekkend. Dat wilde ik wel even op de foto zetten.

De man in de top was goed gezekerd, maar ik vond het toch een wat griezelig gezicht. De twee anderen voerden de afgezaagde takken en stukken stonk in een versnipperaar, ook al een hevig ratelend apparaat.

Maar ja, het zou niet doenlijk zijn om zo’n joekel van een boom met een handzaag klein te krijgen. Die boom is er vast in het begin geplant en dan weten de meesten niet hoe snel zo’n boom in de hoogte groeit en hoeveel licht er in het huis ontnomen wordt.

Het is dus wel begrijpelijk dat ie weg moest. Zulke hoge bomen passen niet in een kleine voortuin. Maar jammer is het wel. Hopelijk komt er wel wat ander groen voor in de plaats. Dat moeten we nog maar afwachten.