Niks verder over te vertellen,
gewoon een bijzondere foto, bijzondere kleurencombinatie.
Zonder commentaar
Category Archives: Fotografie
Verschil
Onderscheid tussen lunches op school in USA een Fr. Tasty fb
Op Facebook las ik een stukje van een Amerikaanse die naar Frankrijk was verhuisd. Ze verwonderde zich over allerlei dingen, die totaal anders waren in Frankrijk dan in de USA. Maar het grootste verschil vond ze de manier van schoollunches voor haar 7-jarige zoon.
In Amerika krijgen kinderen op school “kindvriendelijk” eten, zoals hotdogs, burgers, kipnuggets, vergezeld van frietjes en wat baby-worteltjes in een plastic zakje. Alles geserveerd op wegwerp servies met wegwerp bestek.
Hoe anders in Frankrijk, waar de tafel wordt gedekt met echte borden, gewoon bestek, servetjes. Met een grote kan water, waaruit de kinderen zelf hun glazen vullen. En dan wat er op die borden ligt. Een voorgerecht, hoofdgerecht, dessert of wat kaas. Alles vers klaargemaakt. Ook orgaanvlees en blauwe kaas ontbreekt niet.
Het Franse eten ziet er gezellig, kleurrijk en smakelijk uit. In tegenstelling tot het eten in America, dat de vrouw beschrijft als beige op beige borden.
Het verblijf in Frankrijk zal maar tijdelijk zijn en nu al vraagt de vrouw zich af hoe het straks in Amerika moet. Zal haar zoontje ooit nog kunnen wennen aan wat de Amerikanen “voedsel” noemen, of blijft hij voor altijd een fijnproever?
Deel dit op:
Hulp
Inschrijven om verder te lezen
Abonneer je om toegang te krijgen tot de rest van dit bericht en andere inhoud voor abonnees.
Deel dit op:
Kruidenier
Als ik denk aan hoe mijn moeder vroeger boodschappen deed, dan is dat natuurlijk heel anders dan nu. Elke dag ging ze wel even naar de kruidenier op de hoek, liep even de zaak van de groentenboer binnen en haalde wat vlees bij de slager.
We hadden nog geen koelkast, laat staan een vriezer. De was ging nog in de tobbe en elke dag was er ook nog wel eens klein handwasje te doen. En ondanks al het werk dat er gedaan moest worden, had mijn moeder dus ook nog tijd voor de boodschappen en de bijbehorende sociale contacten.
Nu halen we de boodschappen in één keer en komen met grote tassen thuis. Misschien dat ik nog wel eens iemand tegenkom en een praatje maak. Maar vaak is dat niet het geval en pak ik zwijgend de boodschappen in mijn karretje. lles wat ik nodig heb, kan ik vinden op het winkelcentrum, in de supermarkt.
En toch, toch kan ik soms verlangen naar dat kleine winkeltje op de hoek. Waar het rook naar rookvlees en kaas, waar de kruideniersvrouw met iedereen een praatje hield en haast niet leek te bestaan. Zo’n gezellig kletspraatje, over van alles en niks. Dat vinden we niet op Facebook of Instagram.
Deel dit op:
Etiquettes
Geen blog over hoe het allemaal wel of niet moet in het dagelijks verkeer. Maar een verhaaltje over etiketten voor een speciale drank en een bijzondere plek.
In een uitzending over de Champagnestreek, die wij bekeken via TV5, zag ik een stukje van een enorme bibliotheek met honderden laatjes in Epernay. Daarin lagen meer dan 10.000 etiketten van champagneflessen. Netjes gerangschikt en gesorteerd of geplakt in respectabele boeken.
Natuurlijk heeft elk champagnehuis voor elke wijngaard een eigen etiket. En daarboven zijn er diverse gelegenheden waarbij een “eigen champagnemerk” gepresenteerd kan worden. Van enorme festiviteiten van de Franse regering, tot wat bescheidener feestjes van welgestelde particulieren.
Wil je dan een flinke hoeveelheid champagne serveren, kun je daarvoor je eigen etiket laten ontwerpen, printen en op de flessen laten plakken. Er zullen we minimale hoeveelheden geëist worden. Zoiets doe je niet voor 3 flessen, lijkt me.
Maar Fransen schenken veel vaker een glas champagne dan wij Hollanders. In Frankrijk is bijna elke gelegenheid geschikt om een glas champagne te heffen.
Alles in keurige houten laatjes, met fraaie emaille jaartal-bordjes. En dan die duizenden echte mooie etiketten, die de geschiedenis levendig houden. Op de ene of andere manier vond ik dat heel erg leuk.
Deel dit op:
Nog een keer
Te veel haast, niet meer even goed gekeken of alles er in staat. En ja, dan gaat er wel eens iets mis.
Gisteren vertelde ik iets over de Rijnhaven in Rotterdam, die zo aan het veranderen is.
Maar dan wil je toch ook wel even zien hoe het er nu uit ziet en of er al plannen en afbeeldingen zijn van die mooie toekomst…
Maar die afbeeldingen erbij zetten, dat was ik vergeten. Ik fotografeerde de Rijnhaven vanaf de Rijnhavenbrug.
En dan ook maar een impressie van hoe het straks zal gaan worden. Met een jachthaven voor pleziervaartuigen, een park, recreatie op het water. Als we tijd van leven hebben, zullen we het allemaal misschien nog wel meemaken.
Op de voorgrond zie je de Rijnhavenbrug. Ja zo heet ie officieel, maar Rotterdammers noemen het de Hoerenloper, omdat die brug vanaf de Wilhelminakade naar Katendrecht loopt. En Katendrecht was eerst een echte hoerenbuurt. Nu lijkt de wijk vooral voor yuppen te zijn.
Deel dit op:
Rijnhaven
De Rijnhaven, één van de oudste havens van de stad. Hij werd gegraven in de periode 1887 tot 1895. Met handkracht, scheppen en kruiwagens werd ongeveer 28 hectare grond weg geschept. Daarna konden de schepen er aanleggen. Dat waren eerst schepen die vanuit Duitsland over de Rijn naar Rotterdam kwamen. Later werd de Rijnhaven uitgediept en konden zeeschepen aanmeren. Ze brachten of haalden “massagoed” (ertsen, granen). Maar na een tijdje veranderde dat weer en werd het een haven voor voornamelijk rijnaken.
Een lange tijd reed ik elke morgen met de metro over de Rijnhaven heen en zag de schepen liggen. Het was er meestal een drukte van belang. Tot in 2015 ook die schepen er niet meer kwamen en de Rijnhaven leger en leger werd.
En nu? Nu wordt een groot gedeelte van die haven gedempt. Vele tonnen zand zijn met vrachtwagens aangevoerd en een gedeelte wordt bouwrijp gemaakt voor hoge woontorens. En er komt groen, een parkje zelfs. Tegenwoordig geen schip meer te bekennen, maar beton, beton, beton….
Deel dit op:
Fröbelwerk
Je ziet het op allerlei kooksites, prachtig opgemaakte schotels. Met een beetje saus, een geknoopt strikje bieslook en zo. Voor mij hoeft dat niet. Net zo min als de filmpjes van moeders die de lunch boterhammen van hun kinderen opleuken en er auto’s of treintjes van maken. Het is grappig en ik kan er ook wel bewondering voor hebben. Maar zelf doen… nee!
In Japan krijgen kinderen vaak zo’n mooie bentobox mee. Ik vraag me altijd af hoeveel tijd er in gestoken is. Moeder zal dat wel niet in een paar minuten klaar hebben.
En hoe reageren de kinderen daarop? Is het hap-slik-weg of kijken ze er een tijdje naar en eten het dan op? Dat is het plan, maar zonde van al dat werk vind ik het wel.
Onze jongens kregen een degelijk lunchpakket mee, geen fröbelwerk.
Deel dit op:
Slapen
Krijgen jullie ook slaap van zo’n plaatje. Zo’n kind helemaal diep onder het dekbed, lekker warm en veilig en nog geen zorg op de wereld.
Je kunt je niet voorstellen dat we allemaal wel zo gelegen moeten hebben. In een tijd dat het enige probleem was of je nog voldoende knikkers zou hebben, of dat je vriendinnetje wel zou komen als je jarig was.
Probleempjes die de volwassenen niet begrepen, weglachten, vertelden dat er wel grotere vraagstukken op deze wereld waren. En dat je daar wel achter zou komen, als je groter werd.
Och, was het bed nog maar zo lekker als toen….. 😉
Deel dit op:
Vrouw versus man
In Syrië is sinds kort de macht is overgenomen van Assad. Hij had in het westen gestudeerd en leek ook verwesterd te zijn. Maar zijn bewind moet verschrikkelijk zijn geweest.
Nu is er een heel ander bewind. De man aan het hoofd ken ik natuurlijk helemaal niet. Maar mijn voorgevoel is dat hij iets minder westers georiënteerd is. Hij zegt dat een man of vrouw voor hem gelijk is, gelijke kansen moet hebben. En hij benoemde een vrouwelijke minister: Mayaa Sabrine. Nou, dat lijkt me werkelijk een Excuus-Truus.
Want wat moet je van die man denken wanneer je leest dat de Duitse minister Annalena Baerbock bij haar bezoek van hem geen hand kreeg. Dat kan nog een religieus item zijn.
Maar nu staat Baerbock op de foto’s van de bijeenkomst ook overal geblurd, alsof ze onzichtbaar gemaakt moet worden. Of het een smet op de bijeenkomst werpt.
Sommige Nederlandse politici waren meteen al lyrisch over het nieuwe bewind. Voor mij een volkomen raadsel. Kijken ze dan niet verder dan hun neus lang is? De toekomst zal leren wat voor vlees we in de kuip hebben….!
