Strand

In Rotterdam lopen op het ogenblik een heel aantal bouwprojecten. En één van die projecten is de ontwikkeling van de Rijnhaven. Een deel daarvan heb ik al eens laten zien.

Een deel van de Rijnhaven is inmiddels gedempt. Dat stuk, achter het Luxor theater, ligt al een tijdje braak. Tijdens de Havendagen 2024 was het mogelijk daar een kijkje te nemen en te zien hoe het “strand” erbij ligt. Nou ja, wie veel fantasie heeft kan er misschien iets van maken, maar vooralsnog is het niet veel soeps.

Verderop konden we maquettes bekijken en zien hoe dat gebied in de toekomst ontwikkeld zal worden. Er wordt op dit moment vooral heel veel nadruk gelegd op dat strand en het park dat er zal komen. Maar het allergrootste deel wordt het land toch bebouwd met enorme wolkenkrabbers.

Nou weet ik niet of die architecten juist inschatten hoe groot zo’n stuk land is. Maar als al die hoogbouw er uiteindelijk staat, blijft er maar een miniem stuk over voor strand en park.

Oké goed, alle stukken groen en recreatie zijn mooi meegenomen. Maar wie denkt dat je in dat toekomstige park lekker kunt wandelen….? Een ommetje, meer is er, schat ik, niet mogelijk. Zo’n filmpje is mooi, maar de werkelijkheid moeten we nog zien te verwezenlijken.

Als de clip niet start, dit is de link

Havendagen

Lag vroeger de reclame voor de Rotterdamse havendagen al wekenlang bij de Appie of elders in de stad, dit jaar waren de vooraankondigingen maar mondjesmaat. O, er was voldoende berichtgeving, maar een beetje verborgen, alles digitaal… Bespaart papier, spaart het milieu, zullen we maar denken.

In voorgaande jaren hebben we vaak allerlei excursies geboekt. Dit keer gingen we op de bonnefooi en lieten we de busreisjes en zo maar voor wat ze waren. Het was mooi weer en we gingen gewoon sfeer proeven. Met het OV naar de stad en dan lopen en zien waar we wat we tegenkwamen.

We liepen richting het Maritiem Museum en daar achter op de Schiedamsedijk was van alles te zien, te horen, te ruiken en te proeven. Het was druk, maar gezellig druk. Geen duwende menigte, wel heerlijk kuierende mensen. Er waren oude ambachten (altijd en nog steeds leuk), informatie over scheepsbouw en andere maritieme zaken. Alles afgewisseld met een bigband die pittige muziek liet horen of een Shantykoor voor de couleur locale.

We liepen verder, bekeken vanaf de Erasmusbrug het nog altijd drukke scheepvaartverkeer, aangevuld met roeiboten, speedboten en patrouillerende politievaartuigen.

Walburgiskerk

Natuurlijk konden we bij ons gidswandeling door Zutphen niet voorbij gaan aan de Walburgiskerk.

Die herbergt twee zeldzame bezienswaardigheden. In een zaal, afgesloten door een stevige rode houten deur, bevindt zich de Librije. Een echte bibliotheek met zeer oude en kwetsbare boeken.

De bibliotheek stamt uit 1564 en was destijds al een openbare bibliotheek. Maar er verdwenen te vaak boeken, dus legde men ze aan de ketting. In Europa is nog maar één vergelijkbare kettingbibliotheek te vinden, in Italië.

Men kan de librije wel bezoeken. Op aanvraag en met maar een beperkt aantal mensen. Misschien zetten we dat voor een volgend keer op het programma.

De andere bijzonderheid in de kerk was de enorme kaarsenkroonluchter. De luchter werd gemaakt rond 1395 en is één van de zes Jeruzalemluchters die in Europa te vinden zijn.

Op de luchter staan Jezus, Maria en de twaalf apostelen uitgebeeld, een eenhoorn, maar ook taferelen over de jacht, een minnend paar. Maar nog veel meer details waarover zoveel over te vertellen is. Want in de Middeleeuwen had niet iedereen de beschikking over boeken en werd informatie overgedragen via dit soort voorwerpen.

Op de foto komt de luchter niet zo fraai tot zijn recht en het ontbrak ons ook aan tijd om hem goed te bekijken. Een reden te meer om nog maar eens terug naar Zutphen te gaan.

Foto

Het is natuurlijk een speelse reclame-uiting. Een beetje ver gezocht misschien. Want hoe wanhopig moet je zijn, als je het leven zinloos vindt. En zou gin dan nog helpen?

Vast wel voor een paar minuten, want drank kan je een beetje oppeppen. Maar hoe was het ook alweer….?

Drank maakt meer kapot dan je lief is! En je bent al helemaal van de kaart omdat hij of zij de benen genomen heeft.

Nou ja, ik vond het wel grappig bedacht. En het levert weer een klein blog op. Zo krijgt alles toch weer zin… of gin….?

Waterpret

Een komische film,over een 93-jarige die zich geen oor aan liet naaien, dat wilden we zien. Dus gingen we naar Thelma. Inderdaad een leuke film, beetje erg Amerikaans, tikkie overdreven, maar goed voor een gezellige middag.

Maar eigenlijk gingen we vooral naar LantarenVenster omdat die bioscoop aan de Rijnhaven ligt. Want in de Rijnhaven ligt tegenover het bios-terras een piepklein kunstmatig eiland in het water. Er is een loopbrug en sinds enige tijd wordt dat eiland vooral bezocht door zonaanbidders, wandelaars en lunch-opeters. En je kunt er nu dus sinds kort ook zwemmen.

Nee joh, wij hadden natuurlijk geen zwemkleding bij ons. Waren ook niet van plan om te gaan zwemmen. Veel te hoog, veel te nat. Ook veel te koud ondanks de tropische temperatuur. Maar kijken naar de zwemmers en zwemsters was al een waar genoegen.

Jonge mannen, fraai gespierd, hielden schijngevechten met elkaar en sprongen te pas en te onpas in het water. Er werd gelachen, geroepen en de sfeer was heerlijk zomers.

Wij namen plaats op een van de banken aan de rand van het water, bestelden iets lekkers te drinken en genoten, zomaar in eigen stad, van een perfecte zomermiddag.

Surfen

Ook sightseeing in je eigen stad is natuurlijk leuk. Afgelopen zondag gingen we op stap om te zien wat er zoal in mijn stad veranderd is.

Natuurlijk wilden we even gaan kijken bij RiF010, de nieuwe attractie midden in het centrum. Achter de Markthal is namelijk sinds kort een mogelijkheid om te surfen. Niet met van die metershoge golven als in Hawaii, maar toch. Golven ruim voldoende om na een beetje oefening over het water te kunnen surfen. Kleding en materiaal is te huur, er wordt instructie gegeven en dan… kun je los.

Nee, wij keken alleen. Was al spannend genoeg, want de ruimte is natuurlijk tamelijk beperkt. En als je een beetje surfen kunt, maak je al snel zo veel vaart, dat je goed moet opletten wil je niet tegen de betonnen wand aan botsen.

Er was behoorlijk wat belangstelling, ondanks de kosten. Voor 50 euro mag je drie golven mee. Maar ja, een reisje naar Portugal of Hawaii loopt tenslotte ook aardig in de papieren.

Het levert in elk geval heel veel leuke beelden op.

Vervlogen tijden

Vorige week lag er een Spaans galjoen in de Veerhaven. Dat is was beslist iets wat we wilden zien.

Een prachtige replica van zo’n 17e eeuws schip. Destijds natuurlijk een enorm vaartuig, nu een wat klein scheepje. Tenminste in verhouding tot de enorme cruiseschepen die Rotterdam regelmatig aandoen.

Maar de schoonheid van zo’n schip is ongeëvenaard. Prachtig houtwerk, enorme masten en een wirwar van touwen en zeilen. Ik bewonder dan altijd het vakwerk van toen. Alles gemaakt met -in onze moderne ogen- primitief gereedschap en zonder computerberekeningen.

Hoe het voor de bemanning moet zijn geweest, vertelt het verhaal niet. Maar ik schat zo dat er weinig comfort aan boord is geweest in die vele eeuwen geleden.

We liepen heerlijk in de zon er naar toe, bekeken het schip uitgebreid van de buitenkant, maakten foto’s en wandelden verder.

Stenen

Al meteen als we in Monnickendam uit de bus stapten, zag ik een leuke gevelsteen. En als wandelend door het stadje zag ik er meerdere. Sommige lijken van recente datum te zijn, maar er zijn ook echt oude exemplaren.

Wat me ook opviel waren de bankjes naast de deur, haaks op de muur. Makkelijk om even buiten te zitten of om je schoenen aan- of uit te trekken. Of een buurpraatje te maken…!

Het stadje ademt nog een wat nostalgische sfeer, zeker als je in het oude centrum loopt. Kom je wat meer bij de haven, dan vallen de vele (zeil)boten op. Toeristen weten Monnickendam ook te vinden. Terrasjes te over en ook gerookte paling is er nog te koop.

Een mooie bestemming voor een dagje weg.

Een flinke klus

De buitenboel van je huis laten schilderen geeft al een hoop gedoe.

Bron: Instagram / Luke Davids Photography

Een brug schilderen is ook geen kleinigheid en vraagt al om veel voorbereiding. Maar stel je voor, ook de Erasmusbrug moet wel eens een keertje geschilderd worden.

Dat is een planning die maanden beslaat. Verkeer dat omgeleid en geregeld moet worden, stellingen die opgebouwd en veilig moeten zijn.

En dan het weer, dat zich niet laat regelen of beïnvloeden. Ga er maar aanstaan.

Toch wordt de brug op dit moment geschilderd, weer zachtblauw zoals ie altijd was. Maar hoe kom je nou bij dat ene, dat super hoge punt. Helemaal in de top van de Zwaan? Daar is geen ladder, steiger of kraan voor beschikbaar.

En toch, toch waren er een paar flinke mannen die de top beklommen en van een nieuwe laag verf voorzagen. En waren er fotografen, zoals Luke Davids, die het vast legden.

Wat is dat

Muur van soos Eendracht maakt macht

Bron: Google foto’s / Rotterdam Gemeentearchief

Een deel van Kralingen is na de vernielingen van het bombardement nieuw gebouwd. Ten dele wordt er onder die nieuwbouw gebouwd, immers de funderingen waren stevig genoeg. Het tracé loopt ook onder oudere gebouwen in Kralingen en de fundamenten van die gebouwen zijn niet goed genoeg om de metrobouw te trotseren. Dus werd -vooral tussen de Willem Ruyslaan en de Waterloostraat- flink gesloopt.

Het meest bekende gebouw in Kralingen dat werd afgebroken, was de sociëteit van Eendragt Maakt Magt (EMM), beter bekend als De Kegel. Dit gebouw, opgeleverd in 1904, stond op de hoek van de Oudedijk en Waterloostraat en is in 1976 gesneuveld onder sloophamer.

Maar een heel klein deel is bewaard gebleven. Want in metrostation Voorschoterlaan is een deel van de façade van het oude Eendragt-gebouw verwerkt in de hal. Gelukkig maar, want zo blijft een klein stukje historie bewaard.