Verpakking

Wanneer ik iets voor iemand meeneem, verpak ik het meestal een beetje aardig. Het hoeft niet met veel opsmuk te zijn, maar een gezellig papiertje doet al wonderen.

Een tijdje geleden kocht ik iets bij de winkel van het arboretum. Het was maar een kleinigheidje, maar ik kreeg het plompverloren mee. Geen zakje, geen papiertje, niks. Gelukkig heb ik altijd wel een tasje bij me en thuis was een papiertje snel gevonden.

Een paar dagen later kocht ik in een geheel andere winkel ook iets kleins. Het hoefde niet eens in een tasje, want het paste zo ook in mijn handtas. Maar de verkoopster vroeg “Is het een cadeautje?” “Nou ja, eigenlijk wel” zei ik. En daarop deed het in een klein groen zakje, plakte er een leuke sticker op en gaf het me.

Het is maar een kleine moeite en leuk papier zal toch de kop niet kosten. Het geeft zo’n presentje meteen een ander cachet.

Woning(nood)

Op internet vond ik een advertentie voor een flat. Een zelfde soort flat waarin wij van 1974 tot en met 1979 hebben gewoond. Waar we twee kinderen kregen. Destijds werd die flat nieuw opgeleverd. Nu is de woning dus 50 jaar oud.

De foto’s laten zien dat er niets is verbouwd, maar … alles werd wel keurig onderhouden. De prijs voor dit dit lichte 4-kamerappartement beloopt zo’n 270.000.00 euro. In deze tijd een tamelijk redelijke prijs.

En dan schrik ik van de reacties. Zoveel geld voor dat krot? Nou, je mag nog wel een tonnetje meebrengen om het aan de eisen van deze tijd aan te passen, waren enkele reacties.

Ik denk terug aan toen. We waren dolgelukkig met ons huis. Ruime keuken, douche, aparte wc. Ruime kamers, groot balkon. Wat mankeert er aan die flat?

Ja, de tegels in de douche ogen wat gedateerd. En alleen een fornuis en afzuigkap maakt dat er een maaltijd gekookt kan worden. Maar met een paar Handige Henkies en wat kastjes van IKEA is die keuken zo omgetoverd tot kookpaleis. Nog een fris behangetje, een likje verf hier en daar en dan wordt het in een paar weken een prima woning. Dat hoeft toch geen tienduizenden euro’s te kosten?

Maandag met muziek

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Tijd om een beetje te bewegen, de week dansend te beginnen. Doe dus even mee met deze dansgroep en beweeg soepel de heupen op Havana van Camilla Cabelo.

Als de clip niet start, dit is de link

Ananas

Ananas kennen we allemaal wel al de vrucht, maar de hele plant kan gebruikt worden. De bladeren worden vaak gebruikt vanwege hun vezels en daar worden dan weer stoffen van gemaakt, maar ook meubelpanelen.

Dat had ik natuurlijk wel kunnen weten, want al meer dan 25 jaar heb ik een sjaal, gemaakt van ananasvezels. Ik kocht die sjaal tijdens een reis naar Indonesië en was helemaal weg van de stof en het gebatikte patroon. Als ik me niet vergis kocht ik het op Sulawesi, tijdens een bezoek aan de Toraja’s.

Ananasvezels zijn heel sterk, zacht en dragen heerlijk. Ze kriebelen niet. Ik draag die sjaal nog steeds regelmatig. En na al die jaren en tig keren wassen ziet ze er nog prachtig uit.

En sinds een aantal jaren wordt er ook een soort namaakleer van die ananasbladeren gemaakt.

Nooit geweten dat die plant zo veelzijdig was.

Prijs…!

In 2012 werden Nobelprijs voor de Vrede toegekend aan de Europese Unie.

Ik citeer even een artikel uit 2012 van NOS nieuws: “De Nobelprijs voor de Vrede is toegekend aan de Europese Unie. Dat heeft het Nobelcomité in Oslo bekendgemaakt.

Volgens het Nobelcomité zorgt de Europese Unie al zestig jaar voor vrede en democratie. Voorzitter Jagland zei dat oorlog in Europa, zeven decennia na het einde van de Tweede Wereldoorlog, ondenkbaar is.”

Twaalf jaar later, in 2024, torpedeert diezelfde Europese Unie alle mogelijke besprekingen die kunnen leiden tot een meer vreedzame relatie met Rusland. Politici die hiertoe stappen ondernemen worden geboycot.

Vrede is een besmet woord geworden, het is een en al oorlog wat gepredikt wordt.

Wat heeft zo’n prijs dan nog voor waarde ….

Als de clip niet start, dit is de link

Bouwen

Soms kan ik me hevig verwonderen als ik de nieuwsberichten lees. Zo las ik laatst dat in een wooncomplex, gebouwd in 2016, waarschijnlijk gesloopt moet worden. De huizen zitten met scheuren en het materiaal dat gebruikt werd, is aan het krimpen. Er is al veel geprobeerd, maar niks brengt de oplossing.

Hoe is het mogelijk dat we met al onze moderne technische middelen niet in staat zijn degelijk en voor de komende eeuwen te bouwen?

Dat deden ze vroeger toch beter. Zonder ingenieurs, computers voor de berekeningen, zonder geavanceerde hijskranen, werden grote bouwwerken voor eeuwen en eeuwen verwezenlijkt. Kijk naar de enorme kathedralen, steden met nog heel veel middeleeuwse gebouwen. Binnenin in mogen die gebouwen zijn aangepast aan onze moderne comfortwensen, de buitenkanten zijn nog in goede staat.

Dit hier is een huis in de muur van Zutphen. Gebouwd in de dertiende eeuw en nog steeds in gebruik. Natuurlijk tientallen malen aangepast en verbouwd, maar toch….!

Krachtig

Vorige week wandelden de Ganzen een wat andere weg. Het had gestormd en er lagen tientallen flinke takken op de grond.

En toen zag ik dit. Een cichorei, die tussen de stenen was opgekomen. Een geen eenling, maar op diverse plaatsen zagen we de bloemen tussen de bestrating door.

Nog allemaal fier rechtop, geen spoor van omgewaaid door de storm. Dat is iets waar ik me altijd over kan blijven verbazen.

Dat sterke takken het loodje leggen, maar dat zo’n plant dan gewoon overeind blijft. Kracht van de natuur.

Spelletjes

Ik ben dol op spelletjes, maar vind in Leo geen tegenstander. Die haat spelletjes en doet alleen om mij te plezieren zo nu en dan eens mee. Geen probleem, dan speel ik spelletjes met een paar vriendinnen.

Bron: Google foto’s / Goliath

En ook een nieuw tablet gaf nieuwe mogelijkheden. Daar speel ik regelmatig een spelletje Rummikub op, met een virtuele tegenstander.

Dat zou ook ik ook kunnen met Trionimos. Maar daar ben ik nog niet zo behendig in. Ik hoef niet altijd te winnen, maar om nou altijd te verliezen….. Nog even oefenen dus.

Toen hoorde ik van iemand dat je bij het AD ook spelletjes kunt doen. Als abonnee sowieso geen probleem. Maar anders moet je een account aanmaken en kun je in de app dagelijks aan een beperkt aantal spelletjes meedoen.

Nu ik eenmaal ben ingelogd, doe ik mee aan Raad de stad en aan een aantal woordspelletjes. Winnen kun je er niks mee, maar dat is ook niet het doel. Ik vind het gewoon leuk!

Levertraan

Deze foto vond ik op Instagram, het is een opname van Robert Doisneau. Eigenlijk weet ik helemaal niet wat die jongens in hun mond gestopt krijgen. Maar mijn fantasie ging op de loop.

Bron: Instagram / Robert Doisneau / Simpleisbeautifulphotografy

Meteen proefde ik weer de levertraan, die ik van mijn moeder moest slikken. Nou ja, dat was één keer, want ik spuugde het onmiddellijk weer uit. Maar vergeten doe ik nooit. Alleen de lucht deed me al kokhalzen. Getver, wat smerig!

Deze jongens staan ook niet te trappelen, maar of ze veel kans hadden de vieze slok te ontlopen? Het lijkt me een onwrikbaar ritueel. Het moest en zou naar binnen, voor je gezondheid!

En dan vraag ik me af, wat zou er van al die jongens geworden zijn? Zijn ze echt groot en sterk geworden? Zijn ze nu oud, maar nog gezond en fit?

Dat is een vraag waar ik nooit antwoord op zal krijgen.

Wintervoorraad

Bron: Facebook / National Geographic

Mensen bouwen voorraadschuren, maar spechten doen het anders.

Die hakken gaten in een boom en verstoppen daar hun noten in. Dat moet wel stevig, want anders zijn er te veel kapers op de kust.

Dus kunnen die noten er niet zo gemakkelijk uitgetrokken worden, want elke noot heeft een prefect uitgehakt holletje.

En na een aantal weken of maanden zwoegen heeft de ekster een wintervoorraad om van te smullen!

Dat vind ik nou een prefect staaltje van de kracht van de natuur.