Category Archives: vrienden en vriendinnen

Spelletjes

Posted on by
8

Ik ben dol op spelletjes, maar vind in Leo geen tegenstander. Die haat spelletjes en doet alleen om mij te plezieren zo nu en dan eens mee. Geen probleem, dan speel ik spelletjes met een paar vriendinnen.

Bron: Google foto’s / Goliath

En ook een nieuw tablet gaf nieuwe mogelijkheden. Daar speel ik regelmatig een spelletje Rummikub op, met een virtuele tegenstander.

Dat zou ook ik ook kunnen met Trionimos. Maar daar ben ik nog niet zo behendig in. Ik hoef niet altijd te winnen, maar om nou altijd te verliezen….. Nog even oefenen dus.

Toen hoorde ik van iemand dat je bij het AD ook spelletjes kunt doen. Als abonnee sowieso geen probleem. Maar anders moet je een account aanmaken en kun je in de app dagelijks aan een beperkt aantal spelletjes meedoen.

Nu ik eenmaal ben ingelogd, doe ik mee aan Raad de stad en aan een aantal woordspelletjes. Winnen kun je er niks mee, maar dat is ook niet het doel. Ik vind het gewoon leuk!

Bakken

Posted on by

Al jarenlang heeft Leo Franse les, samen met nog twee anderen. In die tijd leer je natuurlijk meer dan alleen zo’n vreemde taal.

Je raakt in gesprek met over van alles en nog wat. Zo hoorde Leo dat Melanie, de lerares, dol is op gemberkoekjes.

Vorige week was het de laatste les, want Melanie en haar man gaan verhuizen naar Brussel.

Dus bakte ik een flinke hoeveelheid gemberkoekjes en maakte een mooie doos om alles in te verpakken. Een uitgeprint recept erbij maakt het compleet.

Dat is toch een gezellig afscheidscadeau…?

En nog zo’n dag

Posted on by

Het was lange tijd in de pen geweest en verzet, maar dan was het er toch van gekomen. Maandagochtend nam ik de trein om samen met Bettie van Bertiebo een dagje Amsterdam te doen.

Vast omlijnde plannen waren er niet, we zouden wel zien. En zo gebeurde het ook. Eerst koffie, dan naar de Noordermarkt. Heerlijk weer, gezellige kramen met oud en nieuw, lampen, knopen, kleding en kleurrijke figuren zoals je alleen in Amsterdam lijkt aan te treffen.

We zochten tussen alle spullen, vonden van alles en kochten zelfs wat. Bettie scoorde een origineel cadeautje voor een familielid, ik maakte mijn laatste muntgeld op aan een sjaal. Die bij thuiskomst prefect bleek te passen bij een trui.

Na de broodjeslunch liepen we naar de Westergasfabriek. Daar lieten we ons immersief omgeven door Fabrique des Lumières. Ik had er wel vagelijk van gehoord, maar wist niet wat ik me moest voorstellen. Dat bleek een geheel nieuwe ervaring te zijn.

Allereerst had ik het gevoel dat we volkomen oplosten in de donkerte van de zaal. Het scheelde maar een haar of ik was gestruikeld over een persoon, die gelukkig hintte dat we toch wel een mobiel hadden. Zo hadden we een beetje licht in de volkomen duisternis….

Bron: https://www.fabrique-lumieres.com/nl

Daarna lieten we ons drijven op de beelden, de muziek, de ervaring van compleet en totaal omgeven te zijn door enorme kunstwerken. Werkelijk een geheel nieuwe ervaring. Ik maakte wel twee of drie foto’s, maar die gaven niet weer wat er te beleven is.

We liepen terug richting centrum, dronken nog wat en stonden om de haverklap stil om foto’s te maken. We hebben tenslotte allebei een blog om te vullen…!

Na een lekkere maaltijd sloten we deze dag af met meer dan 15.000 stappen op de teller. Het was in alle opzichten een dag met een gouden randje.

Carpe diem

Posted on by

Wat doen we, gaan we wel of niet wandelen? Vorige week was het geen vraag, want het weer was optimaal. Maar waarheen?

Het werd het Trompenburg Arboretum. Bij de metro werden we al opgewacht door J., de pijnlijke knie van M. was gelukkig over en de gloednieuwe rollator van R. kon worden beproefd op handigheid. Het ging allemaal goed, zelfs de roltrap werd bedwongen.

Daar gingen we en doordat J. de wijk goed kent, zagen we weer allemaal andere en soms nieuwe bijzondere dingen. Maar daarover schrijf ik weer wel eens een ander keertje.

We liepen in een rustig tempo en genoten van de bloemen- en kleurenpracht, de vogels en het heerlijke zonnetje.

Natuurlijk dronken we koffie en, ach waarom ook niet, bestelden na lange en gezellige gesprekjes ook nog een lunch. Het thuisfront werd op de hoogte gesteld dat het nog wel even kon duren….

Carpe diem, pluk de dag.

Boek

Posted on by
Dick Francis: Dodelijk web

Vriendin Lies vertelde me dat Dick Francis haar favoriete thrillerschrijver was. Ik kende de naam, maar had nog niets van hem gelezen. Maar na een verzoek aan de bieb lag dit boek al snel voor me klaar.

Dodelijk web van Dick Francis is een lekkere thriller die zich afspeelt in paardenraces-kringen. Geen wonder, want de detective Sid Halley was vroeger jockey. Door een ongeval kan hij dat beroep niet meer uitoefenen. En dus onderzoekt hij nu voor verschillende mensen een aantal dingen.

En als er dan een moord gebeurt bij de renbaan, dan komt Sid meteen in actie. Het wordt een lastige zaak, met vele losse eindjes.

Maar natuurlijk komt er uiteindelijk schot in de zaak en brengt Sid Halley de zaak aan het licht. Niet nadat er nog al wat mensen heel verdachte dingen doen, Sids vriendin in een ongemakkelijke positie komt en ook Sid zelf zich in de nesten werkt.

Kortom een lekker detective-verhaal. Daar kun je best een aantal rustige uurtjes mee doorkomen.

En nou maar eens bij Lies kijken wat zij allemaal in haar boekenkast heeft staan en wat ik van haar wil lenen. Kleine hindernis, Lies’ boeken zijn in het Engels. Dat wordt dus weer een beetje kennis bijspijkeren.

Wandelen

Posted on by

Na vele weken niet wandelen met de Ganzen omdat het weer niet meewerkte, dreigde het deze week niet door te gaan omdat er andere dingen op het programma stonden.

Maar gelukkig, één Gans wilde en kon wel en stelde voor een rondje Kralingse Plas te maken.

Voor haar op loopafstand, voor mij beginnend en eindigend met een ritje met de metro. Weer eens wat anders.

Het Kralingse bos was nog stil, misschien vanwege de kou? Maar zo liepen we onder een stralend blauwe lucht langs een rustige en stille plas.

Natuurlijk koffie onderweg en van alles bepraat. Fijne wandeling. Deed me goed.

Schiedam

Posted on by

Ik zou bijna helemaal vergeten dat De Ganzenpas in december een uitje naar Schiedam maakte.

Tussen alle regendagen door liepen wij in een droog Schiedam. Vanuit onze wijk is Schiedam in één ruk te bereiken. En via Google maps had ik een wandeling voorbereid, die zou eindigen bij een pannenkoekenrestaurant. Want al dat wandelen, slenteren, stilstaan en bekijken maakt dat we na een uurtje of zo wel aan een kopje koffie en iets te eten toe zijn.

En we slenterden niet alleen, we maakten ook foto’s. Hieronder een kleine serie van wat ik zoal op mijn mobieltje zette.

Recept van de maand

Posted on by

Blogster Elisabeth lanceerde het idee voor een maandelijkse receptenronde. Vandaag dus hier mijn Recept van de Maand.

Deze keer een gerecht met knolselderij. Wij zijn er dol op, maar voor velen een beetje onder-gewaardeerde groente.

Voor 2 personen:
450 gram aardappelen, geschild in stukken
350 gram knolselderij, geschild en in blokjes van 2 centimeter
1 ui, in reepjes
1 knoflookteen, gehakt
2 lente uitjes, in dunne ringetjes, ook het groen
60 gram pecannoten (of walnoten)
60 gram geitenkaas in blokjes
Van elk een halve theelepel: tijm, rozemarijn en (gerookte) paprika
Eventueel pittige paprika/cayennepeper naar smaak
Peper, zout
Olie om in te bakken
Klontje boter

Zet de aardappel op met kokend water. Na 4 minuten de knolselderij erbij doen en na ca. 5 tot 6 minuten vuur uitdoen en nog 10-15 minuten laten staan. Zet wat kookvocht apart, en giet de rest af. Daarna op het vuur enigszins droog stomen.

In de tussentijd de ui en knoflook zachtjes in wat olie bakken met een snufje zout tot het goudgeel is. Voeg tijm en rozemarijn toe en bak nog even zachtjes mee. Schep op een bordje en zet even apart.

Bak in de zelfde pan daarna de noten zachtjes, hussel ze goed zodat ze met een dun laagje olie zijn bedekt en strooi de paprika, pittige paprika en een snufje zout er over. eng goed. Hak de noten daarna grof (optioneel).

Stamp de droog gestoomde aardappel/knolselderij met een klontje boter en wat kookvocht tot een smeuïge stamppot. Roer er de gekruide uien door, daarna de lente ui en als laatste de kaas en noten. Breng op smaak met peper en zout.

Serveer op borden en garneer met wat achtergehouden noten en kaasblokjes.

Cadeautje

Posted on by

Ik weet dat oud-buurman Peter een trouwe lezer van mijn blog is.

Dat bleek maar weer eens toen hij enkele dagen geleden ineens weer bij ons op de stoep stond.

Onder zijn arm een doos met een puzzel van Jan van Haasteren, een mooi exemplaar uit 2007: de damclub. Die ga ik gauw eens maken, want ik heb al weer een hele tijd niet gepuzzeld.

Nu het weer kouder wordt en de avonden donker en langer zijn, is het toch een fijn tijdsverdrijf.

Dit is een niet zo grote puzzel, “maar” 500 stukjes. Ben heel benieuwd hoe lastig deze puzzel is.

En is de puzzel eenmaal klaar, dan geef ik hem weer door aan andere puzzelfanaten. Ik heb al gehoord dat er belangstelling genoeg voor is.

Nogmaals dank je wel, Peter. Als ik er mee klaar ben, laat ik hem hier natuurlijk ook nog een keertje zien.

Nog een museum

Posted on by

Na even zoeken in een nat Harderwijk kwamen we aan bij het Marius van Dokkum museum.

Marius van Dokkum is de enige nog levende schilder met een eigen museum. En daar is niet alleen heel veel werk van hem tentoongesteld, maar kun je als je geluk hebt, hem ook aan het werk zien. Velen zullen zijn schilderijen wel kennen, want er zijn al langer diverse kaarten van te koop.

Wij moesten het doen met een film, maar ook die gaf een mooi beeld van de kunstenaar. Hij haalt zijn ideeën uit het dagelijks leven, maar ook uit zijn vrijwilligerswerk waar mensen graag voor hem poseren. Hij legt dan in snelle houtskool of conté streken hun portret vast. En misschien later zien zij zichzelf terug in een heel andere situatie. Altijd geschilderd met veel humor, met een knipoog naar de dagelijkse werkelijkheid.

Natuurlijk was er ook vroeg werk te zien. Schilderijen met fijntjes en nauwkeurig geschilderde onderwerpen, die een beetje deden denken aan Jopie Huisman of Henk Helmantel. Maar zijn faam begon pas nadat er kaarten van zijn humoristische werken te koop waren.

Ook in dit museum, dat is gevestigd in een oud gebouw van de Universiteit, was het weer veel klimmen. Maar er is een lift, dus dat was onze eigen beslissing. Het was zeer de moeite waard.