What’s in a name..?

Dat we minder vlees zouden kunnen eten, is inmiddels wel aan iedereen bekend. Daarvoor werd al eerder de “week zonder vlees” onder de aandacht gebracht.

Bron: Google foto’s

Je hebt natuurlijk helemaal geen vlees nodig om lekker te koken. Maar nu zijn er vleesvervangers onder allerlei namen te koop. Het is gemaakt van plantaardig materiaal, maar lijkt te smaken als vlees en de structuur is ook “vleesachtig”.

Knutselvoer noemt Karin Luiten dat. Ik vind het wel geinig gevonden, maar wat moet ik nou?

Want elke dag zet ik Leo een zelf gekookte maaltijd voor. Soms met vlees, soms vegetarisch. KnutzEls’ voer zou je kunnen zeggen….

Kan ik hem dat nou nog voorzetten? Of moet ik een nieuw pseudoniem zoeken? 😉 😉 😉

Diepvries

In veel huishoudens is een diepvries te vinden. Handig, om gekochte spullen in te bewaren, als voorraad. Maar ook om te gebruiken als er eens iets overblijft of te veel is klaargemaakt.

Veel recepten zijn gemaakt voor vier personen. En dan wordt het moeilijk om zo’n recept aan te passen voor twee mensen. Ook zijn verpakkingen vaak te groot en blijft er wat over.

Lange tijd verpakte ik een restje in een diepvriesdoos en stapelde ik dat in onze vrieskast. Tegenwoordig gebruik ik van die handige afsluitzakken. Dan worden het platte pakketjes, die gemakkelijk te stapelen zijn.

Maak ik veel in één keer klaar, zoals rijst of (bruine) bonen, dan stop ik twee porties in zo’n zak en stapel de pakketjes op in zo’n zakje dat tegenwoordig bij de groenten ligt. Die zijn groot genoeg.

Briefje erbij wat er in zit en wanneer ik het maakte. Lekker handig.

Lekker

Op Instagram kwam een lekkere abrikozentaart voorbij.

Uit het commentaar erbij maakte ik op dat het vrij simpel te maken was. En omdat de abrikozen op dit moment goed te verkrijgen en lekker zijn, besloot ik die cake te maken. Het is een “moeulleux”, een zeer zachte en soepel soort cake. Simpel te maken, met eerlijke producten.

Origineel recept: www. carnetdesaveurs.com

Dit is het recept:
2 eieren
115 gram zachte boter
135 gram suiker
115 gram bloem
6 gram bakpoeder (= half zakje)
445 gram abrikozen, zonder pit, ongeschild in vieren gesneden.
snufje zout (optioneel)

Meng eieren, boter en suiker goed tot een glad geheel, voeg de bloem en bakpoeder toe en roer de abrikozen er door. Bekleed een vorm met bakpapier (ik gebruikte een vierkante glazen vorm van ca. 25 cm. ) en stort het deegmengsel er in. Strijk enigszins glad en bak ca. 35-40 minuten in het midden van een voorverwarmde oven op 180 graden.

Heerlijk, om in de Franse stijl te blijven: délicieux!!

Recept

Het is warm, maar er moet hoe dan ook gegeten worden. En of je nou voor twee of een heel gezelschap kookt, het blijft een warm karwei. Dus maakte ik al diverse salades. Maar gisteren werd het een recept, waar bijna geen koken aan te pas komt.

Bron: Site Eatertainment / Google

Ik maakte “Pasta alla checca” van de site van Eatertainment. Zo simpel, maar zo lekker. Kreeg meteen het predikaat “herhaalrecept”. Koken komt er bijna niet aan te pas, want alleen de pasta moet even op het vuur.

Verder snijd je ruim te voren twee flinke vleestomaten in blokjes. Meng ze met olijfolie, peper, zout en wat basilicumblaadjes. En laat het een half uurtje staan, zodat de smaken zich goed mengen.

Rooster intussen ca. 20 gram pijnboompitjes en rasp eenzelfde hoeveelheid Parmezaanse kaas.

Dan pasta en tomaten mengen, op een bord draperen, bestrooien met wat kaas en pijnboompitten en her en der nog een basilicumblaadje.

Wijntje er bij…. ah, la vita è bella.

Nutteloos

Niet iedereen houdt van koken. Toch moet er elke dag iets eetbaars op tafel komen en dat kan best wel eens problemen opleveren.

De industrie heeft daar natuurlijk handig op ingespeeld en ons voorzien van talloze pakjes en zakjes, die van niks iets weten te maken.

Maar toen ik laatst dit in de super zag liggen, vroeg ik me af waarvoor het diende…? Spinazieschotel, voeg toe… spinazie, aardappel, room en oh ja, dat pakje.

Maar dan moet je dus toch eerst die spinazie koken, de aardappelen schillen, koken. Alles door elkaar roeren, room toevoegen in een ovenschotel doen, Dat pakje is alleen maar smaak: zout, peper, wat nootmuskaat en misschien nog wat andere kruiden. Die heb je toch ook zo zelf in die pan gemikt….? En ook nog geheel naar eigen smaak.

Nou ja, ik hoef het niet…. maar het gemak zie ik er ook niet van in.

De eerste

Ik kon ze niet laten liggen in de super. Ze geurden ons tegemoet.

En ja, dan vragen ze erom om in mijn mandje te belanden.

Voor het eerst dit jaar een toetje met Nederlandse aardbeien, puur met alleen een beetje poedersuiker. Daar kan geen sterrendessert tegen op.

Misschien dat ze uit eigen tuin eerder en nog lekkerder zouden zijn geweest, maar helaas dat zit er ook dit jaar niet in.

En nu maar hopen dat de Hollandse zon nog maanden z’n best blijft doen zodat we heel veel aardbeien kunnen eten deze zomer. En dat de super ze op de schappen weet te krijgen.

Zou toch zonde zijn om dit lekkere fruit te laten verpieteren.

Bezorgen

Een tijd geleden waren Leo en ik al vroeg in de stad en viel ons oog op een groot aantal oranje fietsen. Dat was nog niet voor Koningsdag, maar wel dan waar voor?

Bij nader inzien bleken het fietsen van Thuisbezorgd te zijn. En zo te zien was het al flink druk met bestellingen want ook al in oranje geklede jongens en meisjes stonden startklaar om te vertrekken.

Een paar weken later -we moesten al weer vroeg in de stad zijn- lukte het me om eens even beter te kijken wat er daar nou gevestigd was.

Nou ja, meer dan een bergplaats voor die fietsen leek het niet. Maar wat stonden er veel.

Zelf maken we zelden gebruik van deze of andersoortige bezorgdiensten. Maar er is dus een levendige markt voor dit gebeuren. Al om half elf zagen wij bezorgers fietsen, niet alleen van deze dienst maar ook van andere.

Is dat dan voor de lunch op je werkplek? Of worden boterhammen ook al niet meer thuis klaargemaakt?

Soep als ontbijt

Eten weggooien vinden we zonde. Meestal kook ik op maat. Maar hebben we toch een restje dan eten we dat de volgende dag. Of ik maak er nog iets van.

Voordat we een weekje naar Limburg gingen, maakte een pannetje soep. Toch bleef er nog een restje over. Te veel om die laatste avond op te eten, te weinig om in te vriezen.

Maar waarom zou je geen soep als ontbijt kunnen eten…? Dus zaten we ’s morgens aan een kopje soep. Lekker warm, een beetje pittig en absoluut geen straf.

Ach waarom ook niet? We aten het al vaker, op vakantie in Vietnam, in China en in Japan. Soep smaakt altijd. Ik denk zelfs dat je me er wakker voor mag maken….!

Wetenschappelijk

Ik denk dat er heel veel mensen zich het hoofd breken hoe ze nu minder gas zouden kunnen gebruiken. We zijn er zo aan gewend, dat we koken zonder ons te realiseren hoeveel gas (of elektriciteit) we daar bij gebruiken.

Natuurlijk zijn er allerlei tips geweest, soms absurd, soms heel bruikbaar.

Net als Jans van de strip probeer ik mijn steentje bij te dragen. Zo kook ik tegenwoordig aardappelen en pasta een stuk korter dan anders.

Ik zet de aardappelen op met kokend water en laat ze 8 minuten met het deksel erop koken. Dat wil zeggen de eerste 2 minuten vol gas, zodat ze echt goed pruttelen en dan het gas lager. Daarna doe ik het gas uit en laat ze nog zo’n 10 minuten in het hete water staan. Dan zijn ze goed gaar. Afgieten en daarna hooguit nog even droogstomen, maar dat is secondenwerk.

Dat doe ik ook met pasta. Dat kook ik zelfs maar 3 minuten op vol vermogen en dan gaat het deksel erop, de gaskraan uit en gaart alles na in ongeveer 10 tot 13 minuten.

Eieren koken is bijna een wetenschappelijk experiment geworden. Leo kookt ze meestal. Gebruikte hij daarvoor meestal een gewoon metalen steelpan, nu zet hij de eieren op in een klein pyrexpannetje met deksel. Zodra ze koken, gaat het gas uit en kookwekker op 2.35 minuten voor een zacht eitje en 4.30 minuten voor hardgekookte eieren.

Ach, het is natuurlijk een druppel op een gloeiende plaat. Maar ja, vele kleintjes maken één grote! En het geeft zo’n duurzaam gevoel 😂🍀

Insecten

Tijdens onze reizen in Azië hebben we het gezien, maar nooit gegeten. Insecten, zoals sprinkhanen, krekels.

Nu is het mogelijk dat krekelmeel aan onze producten, zoals brood, pizza, koekjes en zo, wordt toegevoegd. Ik ben daar niet blij mee.

Wie insecten wil eten moet dat vooral doen. Maar krekelmeel toevoegen (misschien stiekem zonder dat we het weten) gaat me te ver.

Ik verwonder me ook over de nogal fletse reacties. Want krekels en sprinkhanen zijn dan wel niet aaibaar, maar toch ook dieren en schepselen van de natuur.

Maken veganisten een hoop misbaar over chocola die niet vegan is, maar stoppen ze dan wel brood met krekels in hun mond?