Ook dit jaar wil ik de week beginnen met muziek. Soms bekend, soms van ver geplukt via een internetbron. Want muziek is er in vele gedaanten, vrolijk, melancholiek, humorvol. Ik heb geprobeerd om een zo gevarieerd mogelijke lijst te maken en jullie wekelijks iets leuks voor te schotelen.
In gezelschap van Charles Aznavour gaan we naar het Montmartre van destijds. Toen er nog armoe, maar ook zoveel geluk was. Kom, even wegdromen in nostalgie…!
Na een boodschap in een andere wijk nog even de benen strekken. En dan meteen even “gluren bij de buren”.
Het is een mooie, rustige en vooral groene wijk achter de Kleiweg in Hillegersberg. Fraaie huizen, mooie tuintjes, ja prima wonen.
En voor sommige huizen geldt een soort bonus. Want die liggen met hun achtertuin aan de Bergse plas.
Oké, ik moest even op mijn tenen staan en kreeg maar een klein stukje blauw te zien.
Maar onmiddellijk ging mijn fantasie op hol. Tuin, eigen strandje, zwemmen en zonnen. Je eigen Rivièra…. Tja, het blijft bij dromen.
Een tijdje geleden vroeg ik buurman S. of ik zijn oldtimer mocht fotograferen en de foto’s doorsturen naar Sjoerd.
Buurman had geen bezwaar en zo kwam zijn Volvo Amazon op het blog van Sjoerd terecht.
Een paar weken later nodigde S. ons uit voor een ritje met deze mooie auto, maar dan moest het wel mooier weer zijn. Maar vorige week waren de weergoden ons goed gestemd en zo reden wij dan op een middag door de groene omgeving even buiten Rotterdam.
Vooraf kregen we nog een kort “college” over de technische dingen van de auto. Vijftig jaar oud en nog steeds in puike conditie, dankzij het sleutelen en poetsen van buurman en zijn vrienden.
Je kunt zien dat zo’n auto sentimentele gevoelens oproept. Hij is minder geruisloos dan de auto’s van nu, hij hobbelt wat meer en sturen vereist nog echte spierkracht, want geen stuurbekrachtiging. Wat er wel in zat, waren diverse asbakjes en dat is dan weer iets wat nu in auto’s ontbreekt.
Ik snap heel goed dat zo’n auto indruk maakt en bij velen een gevoelige snaar raakt. Het is toch een brok geschiedenis op de weg.
Vrijwel elke dag kook ik. Soms uitgebreid, soms heel eenvoudig, maar altijd vers.
Maar het is natuurlijk ook fijn als er voor je gekookt wordt. En daarom gaat Leo regelmatig de keuken in. Hij heeft een heel andere manier van eten klaarmaken, maar ook bij hem geen potjes of pakjes. Wat hij kookt is ook altijd vers en meestal erg lekker.
Hij bereidt alles nauwgezet voor en het komt goed uit dat hij geen “hulp” van mij wil. Ik kan dan lekker wat anders gaan doen 😉
En dan ’s avonds komt de verrassing ter tafel. Dit keer was het een heerlijk gerecht met een Italiaans tintje. Natuurlijk dronken we er een wijntje bij.
Dit gerecht zal hij zeker nog wel eens maken!
Langs de Rotte wordt nog steeds stevig gebouwd. En bij die nieuwe huizen hoort vaak een grote tuin. Maar ja, dat duurt nog wel even voordat die goed begroeid is.
Voor het hek, zomaar in de berm, ontdekte we deze kleurige bloemenwei. De nieuwe bewoners hadden zich misschien wel goed voorbereid en al in het voorjaar gezaaid. Of het is een toevalstreffer. Dat is nog eens geluk hebben.
Alleen voor zo’n uitzicht zou je er gaan wonen.
Ook dit jaar wil ik de week beginnen met muziek. Soms bekend, soms van ver geplukt via een internetbron. Want muziek is er in vele gedaanten, vrolijk, melancholiek, humorvol. Ik heb geprobeerd om een zo gevarieerd mogelijke lijst te maken en jullie wekelijks iets leuks voor te schotelen.
Beetje vroeg op de maandagmorgen, maar kom. Dans mee met Rita Hayworth
Een paar daagjes weg. Even weg uit de alledaagse sleur. Niet naar het buitenland, maar naar de Veluwe, Beekbergen, in een hotel.
En we wandelden. Roken soms al een beetje de herfst. Zagen ook dat de bessen al kleur hadden, dat de bladeren minder groen en soms al wat rood, bruin of geel werden. Hier en daar stonden al weer wat paddenstoelen en de hei had al een paarse gloed.
We lieten ons lekker verwennen, zaten op terrasjes, aten pannenkoek en nog meer. Heerlijk ontspannen en zonder zorgen.
Er zijn niet veel oude gebouwen meer in Rotterdam. Het bombardement op de stad vaagde het merendeel van de binnenstad weg. En in de haast om alles op te bouwen, werd ook nog wel eens iets tegen de vlakte gegooid wat eigenlijk wel beter bewaard had kunnen worden.
Maar midden in de stad staat nog steeds de Laurenskerk. Er is een heleboel aan gerestaureerd, want natuurlijk was ook dit gebouw ernstig beschadigd. Maar alles oogt weer als vanouds.
Dus als we over de grote markt lopen, kijk ik altijd even naar de kerk. Een vertrouwd gezicht.
Er kan veel veranderen, maar dit blijft.
Nu plastic in de ban wordt gedaan, lijkt me dat een nieuwe trend weer vrij baan kan krijgen. We gaan weer picknicken.
Niks boterhammetje uit het vuistje en een kant en klaar pakje drinken of flesje water. Nee, laten we weer gaan picknicken, net als de Engelse koninklijke familie.
Met zo’n prachtige luxueuze “hamper”, een flinke rechthoekige rieten koffer, gevoerd met ruitjeskatoen en voorzien van fraaie porseleinen borden, keurig bestek. Natuurlijk ook voorzien van champagneglazen en koelruimte voor een flinke magnum champagne. En (koel)dozen voor de komkommer sandwiches. En niet te vergeten een leuk peper-en-zoutstel.
Zit ik alleen nog met een klein probleempje. Want wie gaat dat dan allemaal sjouwen? En wie maakt alle lekker hapjes voor ons klaar…?
Ach, zo nu en dan een beetje dromen…. Daar is toch niks mis mee?
Ook dit jaar wil ik de week beginnen met muziek. Soms bekend, soms van ver geplukt via een internetbron. Want muziek is er in vele gedaanten, vrolijk, melancholiek, humorvol. Ik heb geprobeerd om een zo gevarieerd mogelijke lijst te maken en jullie wekelijks iets leuks voor te schotelen.
En hoe kunnen we de zomer nou beter beginnen dan met dit filmpje, met muziek van Roger Glover en Eddie Hardin (The Spencer Davis Group). Love is all , meer hebben we niet nodig… 😉