Ook dit jaar wil ik de week beginnen met muziek. Soms bekend, soms van ver geplukt via een internetbron. Want muziek is er in vele gedaanten, vrolijk, melancholiek, humorvol. Ik heb geprobeerd om een zo gevarieerd mogelijke lijst te maken en jullie wekelijks iets leuks voor te schotelen.
En hoe kunnen we de zomer nou beter beginnen dan met dit filmpje, met muziek van Roger Glover en Eddie Hardin (The Spencer Davis Group). Love is all , meer hebben we niet nodig… 😉
Workum heeft ons hart gestolen. Waarom we nou juist dit zo’n enig stadje vinden, kan ik niet goed verwoorden. Maar het heeft een speciale sfeer.
Het Jopie Huismanmuseum is weer open, het plein op de Markt is prachtig, maar vooral ook gezellig.
Het stadje ademt nog een beetje de grandeur van vroeger. Oude huisjes, vaak nog bijna in de oorspronkelijke vorm. We houden er van.
Omdat het zulk mooi weer was, konden we alle dagen ontbijten en dineren op het terras van het hotel. Dat terras loopt door in een tuin en stap je dan nog wat verder door, kom je bij een sloot met waterlelies. Daarachter ligt het weidse Friese landschap. Groene weiden, een maaiende boer, bomen, lucht en water.
Er staan wat bankjes, zodat de gasten kunnen genieten van de zons-ondergang en het gefluit van de vogels. Er is niet veel nodig om gelukkig te zijn.
Ook dit jaar wil ik de week beginnen met muziek. Soms bekend, soms van ver geplukt via een internetbron. Want muziek is er in vele gedaanten, vrolijk, melancholiek, humorvol. Ik heb geprobeerd om een zo gevarieerd mogelijke lijst te maken en jullie wekelijks iets leuks voor te schotelen.
Eentje uit de oude doos, waar ik zelf met veel plezier aan terugdenk. Iets met reizen, verre landen en zoete herinneringen.
Vandaag een vrolijk begin van de week met The Ohio Express en “Yummy, yummy, yummy”
Op het bureaublad van de computer verscheen een prachtige foto van Mount Fuji, gemaakt Franco Libassi.
De foto’s wisselen regelmatig en dus was ook deze naar een paar dagen verdwenen. Jammer, want ik keek er met heel veel heimwee naar.
Maar kom op zeg….., ik heb toch zelf foto’s gemaakt van Fuji San. Die reisherinnering kan ik met gemak weer oprakelen. Want al is het inmiddels bijna zeven jaar geleden, regelmatig gaan mijn gedachten nog terug naar die reis.
We deden zoveel ervaringen op. Geen enkel probleem om terug te denken. En al is de voorgrond minder fotogeniek dan bij Libassi, Mount Fuji blijft even majestueus.
Er zijn mensen, die kun je werkelijk alles aantrekken. Zelfs in een aardappelzak zien ze er nog beeldschoon uit.
Zo’n aardappelzak maakte mij beslist niet eleganter. Maar om het lijf van Marilyn Monroe werd het meteen een beetje haute couture. En het was natuurlijk een prachtige reclamestunt van die aardappel leverancier.
Had ik er dan zelf willen staan…? Toen misschien wel, nu weet ik beter. Want zo veel geluk heeft Marilyn in haar leven niet gekend.
Ook dit jaar wil ik de week beginnen met muziek. Soms bekend, soms van ver geplukt via een internetbron. Want muziek is er in vele gedaanten, vrolijk, melancholiek, humorvol. Ik heb geprobeerd om een zo gevarieerd mogelijke lijst te maken en jullie wekelijks iets leuks voor te schotelen.
En een beetje sfeer in deze dagen kan zeker geen kwaad. Daarom ook zo nu en dan een plaatje met een dansje. Dat kan van alles zijn, volksdansen, ballet, swing of rock-and-roll.
Ik weet dat het niet ieders “cup of tea” is, maar verandering van spijs…. Dus danst vandaag het ballet van The Royal Operahouse de klompendans uit “La fille mal gardée”van Frederick Ashton. Solisten zijn Will Tuckett als as weduwe Simone en Marianela Nuñez als Lise, samen met Cindy Jourdain, Sarah Lamb, Laura Morera enDeirdre Chapman.
Al diverse keren hadden we prijs in de Postcodeloterij. Nee, geen prijs om op de TV te komen. Wel leuk, zo’n cadeaubon voor ijs of andere snoeperijen.
Maar laatst viel dit boek op de deurmat, ook gewonnen. En dat vind ik superleuk. Mooie foto’s, goeie teksten, prima boek.
Het ligt nu binnen handbereik en zo nu en dan neuzen we er wat in. Als er een onbekend vogeltje in de tuin zit, of als we een vreemde vogel tijdens onze wandeling zien.
Gewoon een handig boek, waar we blij mee zijn.
Bij de eerste zonnestralen kon je al zien hoezeer iedereen verlangde naar even buiten zitten, wat drinken of eten op een terrasje.
Want hoewel heel wat ondernemers niet bij de pakken neer waren blijven zitten, was de aanloop toch niet voldoende om uit alle kosten te komen. Ik heb dan ook veel van dit soort borden in de stad gezien.
Maar sinds een paar dagen mogen we dus weer. Beperkt, dat wel… Maar goed, laat ik zeggen “het begin is er”.
Nou maar hopen dat we binnenkort weer in het echt zo lekker buiten kunnen zitten en dat ik daar dan gezellig foto’s van kan maken. Toch heel wat anders dan van een reclamebord 😉
De Prunus
Onverwacht en plotseling
stond de prunus deze morgen
weer met tak en stam verborgen
in een wolk van bloeseming,
die zo blank,
zo smetloos zuiver
straald’ en met de wind bewoog,
dat door mij een stille huiver
van verraste vreugde vloog.
Want nog enkel zwart en strak,
niet gereed nog tot ontluiken,
wist ik in geboomt’ en struiken
ieder twijgje, elke tak;
slechts de kruin van d’ oude steile
statige kastanjestam
brandde, met doorzichtig ijle
glanzend groene vlam bij vlam.
En nu plots, in deze nacht,
is de prunus weer ontloken,
overdadig uitgebroken
tot één eindeloze pracht. –
O, ik wist dat het zou komen,
dit onstuimige festijn,
maar ik had niet durven dromen
dat het zo volmaakt zou zijn!
Garmt Stuiveling (1907 – 1985)
uit: Elementen, Arbeiderspers, 1936
Ook dit jaar wil ik de week beginnen met muziek. Soms bekend, soms van ver geplukt via een internetbron. Want muziek is er in vele gedaanten, vrolijk, melancholiek, humorvol. Ik heb geprobeerd om een zo gevarieerd mogelijke lijst te maken en jullie wekelijks iets leuks voor te schotelen.
Vandaag dromen we weg, aan het strand. Met Izaline Calister, Thijs Borsten en Daniel de Moraes op een tekst van Toon Hermans.