Author Archives: KnutzEls

About KnutzEls

Hallo, dit is het weblog van KnutzEls. Samen met Leo woon ik in Rotterdam. Onze twee zonen zijn al lang volwassen en wonen elders. Ik heb vele hobbies, die allemaal min of meer creatief zijn. Maar ook reizen vind ik heerlijk, of het ver weg of dichtbij is. En tijdens die reizen fotografeer ik van alles onderweg. Ik hou ook nog van wandelen, lezen, puzzelen en naar muziek luisteren. Speciaal voor mijn 61e verjaardag kreeg ik dit blog van jongste zoon. Zijn vertrouwen in moeders IT-kennis is groot, maar hij blijft op de achtergrond als steun en toeverlaat bij technische problemen

Zomaar vrolijk

Posted on by
2

Een foto van “simpleisbeautifulphography” op Instagram.

Bron: Instagram / Kemal Vural Tarlan

Twee kleine boefjes tussen rode hete pepers. Ze hebben nog geen zorgen voor wat komen gaat, geen idee wat ze straks, morgen, over een jaar gaan doen.

De toekomst… dat zullen ze wel zien, later als ze groot zijn. Verantwoordelijkheid kennen, zich een plek in deze wereld moeten veroveren, daar hoeven ze zich nog niet om te bekommeren.

Maar nu, nu spelen ze ongecompliceerd tussen de knalrode pepers. Ze lachen, maken grapjes. En de fotograaf zag zijn kans schoon.

Een foto om blij van te worden. Waarom? Omdat zulke onbevangenheid ons terug brengt naar een tijd waarin wij zo ook nog zo zorgeloos konden zijn.

Rijbewijs

Posted on by
6

Op mijn verjaardag verloopt mijn rijbewijs. Niet toevallig, want vanaf 75 jaar heb je een medische keuring nodig om een geldig rijbewijs te mogen hebbben.

Bron: Google foto’s / RDW

Leo had zijn rijbewijs vorig laten verlengen, dus ik wist hoe het allemaal in zijn werk ging.

Wel een beetje bijtijds begonnen, want je weet nooit hoe veel tijd de keuring neemt. Maar alles liep van een leien dakje. Binnen no time had ik alle benodigde formaliteiten doorlopen en moest ik alleen nog een foto laten maken, die digitaal werd doorgestuurd naar de RDW. En toen kon ik mijn nieuwe rijbewijs gaan ophalen.

Eind traject? Nee, want wil je het rijbewijs als geldig digitaal legitimatiebewijs gebruiken, moet je sinds juni 2023 een pincode voor je DigiD hebben. Die wordt automatisch per post toegestuurd. Natuurlijk netjes verborgen, maar toch… een beetje ouderwets.

Ik weet dat in elk rijbewijs tegenwoordig een chip zit, waarin al je gegevens staan. Dat werkte bij het installeren van apps voor bankieren en je DigiD. Maar dat is dus toch nog niet genoeg. Beveiliging die beveiligd moet worden… haha, nieuwe tijd!

Van de regen in ….

Posted on by
7
Bron: Google foto’s

Sinds de plastic rietjes verboden zijn, zitten we opgescheept met papieren rietjes. Ik vind het een heel vervelend alternatief. Ze smaken vies, zijn slap en als ze op een pakje drinken zitten, krijg je de opening nauwelijks doorgestoken.

Maar die rietjes bevatten PFAS. Wat een ophef! We weten al veel langer dat PFAS in allerlei zaken voorkomt. Het wordt dagelijks in het water gedumpt door Chemours, maar stevige maatregelen om dat aan banden te leggen heb ik nog niet voorbij zien komen.

Integendeel, degene die bekend maakte dat Chemours een afkoopregeling met de gemeente Dordrecht wilde treffen, kan gevangenisstraf krijgen. Het had niet openbaar gemaakt mogen worden……! Waarom dan niet?

Inmiddels wordt afgeraden om eieren van eigen kippen en groenten uit de moestuinen in de omgeving van Dordrecht niet te eten. Te gevaarlijk…!

Maar nu blijkt dat die papieren rietjes vaak ook PFAS bevatten. Slecht voor onze gezondheid, slecht voor het milieu en bijna niet af te breken. Het was dus weer zo’n stompzinnige beslissing. De grote gevaren worden verdoezeld en maar die rietjes zijn problematisch.

Kate Greenaway

Posted on by
3

Op onze laatste dag in Londen wandelden we naar Hampstead, een luxe wijk met prachtige huizen. Een beetje de sfeer van Kralingen of Hillegersberg, maar dan veel Engelser.

Het was nog heel rustig en we konden dus op ons gemak de huizen uitgebreid bekijken. Op veel huizen in Groot Brittannië zijn blauwe borden aangebracht, waarop te lezen is wie er gewoond heeft of wat er in zo’n huis heeft plaats gevonden.

Bron: Wikipedia / De rattenvanger van Hamelen

Zo ook op dit huis. Het was te ver om te zien wat er op stond. Maar toen trok de naam van het huis mijn aandacht. “Greenaway House”…. wie zou daar hebben gewoond? Ergens rinkelde een belletje in mijn hoofd.

Thuis zocht ik het op en ja, Kate Greenaway, die kende ik wel. Van haar tekeningen, zoals bij de Rattenvanger van Hamelen en andere lieve illustraties. Zij had dus inderdaad in dat huis gewoond en was er 6 november 1901 gestorven.

Ik vind het altijd leuk om te weten. Niet dat het er erg veel toe doet, maar op die manier komt zo’n huis een beetje tot leven.

Tuin

Posted on by
5

Nadat we het Museum of Brands bekeken hadden, was het tijd voor de lunch. En in het museumcafé stonden lekkere broodjes en was er koffie.

Dat namen we mee naar buiten, waar een heerlijke tuin was. Midden in Londen verwacht je zoiets niet. Maar er groeide en bloeide van alles. Vrijwilligers waren druk bezig om te grote planten te delen en in nieuwe potten te zetten.

Dus liepen we na de lunch even een rondje om alles te bewonderen. En hoorden we van de vriendelijke balie-medewerkster dat deze tuin een onderdeel was geweest van een Chelsea Flower show, zo’n beetje the toppunt van Engelse tuinontwerpen en bloemenshows.

De tuin was niet eens zo groot, maar leek veel groter door een uitgekiend ontwerp.

Maandag met muziek

Posted on by
1

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Deze week een Zuid-Amerikaans ritme, maar een bekende song. The girl of Ipanema, gezongen door Rose Max met het Orquestra Sinfonica Nacional van Costa Rica.

Als de clip niet start, dit is de link

Bloemenweelde

Posted on by
4
Bron: Google / foto van Erwin Martens

Toen ik als kind nog ging logeren bij een tante en oom in Woensdrecht, gingen we een paar keer naar het Bloemencorso in Zundert. Altijd de eerste zondag in september.

Ik heb er heel lang niet meer aan gedacht. Wist eigenlijk niet dat het er nog steeds gehouden wordt. Maar het is het grootste corso ter wereld, zegt men.

Het is in ieder geval prachtig. Ik zag het dit keer op de tv. Twintig wagens uit verschillende buurtschappen.

Met heel veel liefde en geduld, maar ook met vakmanschap en ware passie tot stand gebracht en versierd met honderdduizenden kleurige dahlia’s.

De foto die ik hier laat zien is van “De Ganzenpas” van Buurtschap De Markt. Het is er een van vele prachtige wagens, dus wie de hele stoet nog wil zien, klikt op deze link.

Vrij zijn

Posted on by
13

Toen ik klein was leerde ik in een vakantie fietsen. Dat was in een rustige straat in een rustig dorp, waar de auto’s nog op één hand te tellen waren.

Thuis in Rotterdam mocht ik soms een fietsje huren. Maar ver er op weg rijden, dat mocht ik beslist niet. Rechtsom en na vier straten was ik weer in het zicht van moeder, die angstig uit het raam keek

Bron: Google foto’s

Onze kinderen speelden in de buurt, er was nog volop ruimte. Of ze altijd zo veilig waren? Ik denk het niet, maar over hun bijna-ongelukjes hoorde ik pas toen ze al volwassen waren. De kinderen van nu hebben fietsjes, steps en kunnen gaan en staan waar ze willen.

Of zie ik dat verkeerd? Want mama kijkt nu niet meer uit het raam, maar op haar laptop. Ze kan ze volgen met een soort van horloge, soms tot op de meter nauwkeurig. Misschien voor de ouders geruststellend, maar voor de kinderen lijkt het me benauwend.

En dat die horloges ook voor ouderen een uitkomst zouden zijn, zodat je zoon of dochter kan kijken waar je bent…. daar moet ik toch ook niet aan denken. Ik hou liever mijn vrijheid 😉

Vroeger…

Posted on by
9

Vroeger leerden de kinderen rekenen, taal en nog veel meer vakken op school. Na ongeveer 6 jaar ging je naar een voortgezette opleiding. Gymnasium, HBS, MMS of Mulo, waar je vreemde talen en nog veel meer werd onderwezen. Of je volgde een vakopleiding en werd timmerman, elektricien of loodgieter.

Soms kreeg de gelegenheid om iets extra s te leren. Typen bijvoorbeeld. Je kreeg les in hoe die machine werkte, moest briefindelingen maken, briefkaarten typen.

Maar al dat is intussen achterhaald. Ik leerde typen op zo’n ouderwetse typemachine, maar moest bijgeschoold worden voor een elektrische machine en later voor computers.

Nu hebben we thuis al jaren een computer, de zoveelste inmiddels en die oogt alweer antiek naast de laptop en onze tablets. Nou ja, hij heeft het inmiddels laten afweten en dus moest ik wel over op de laptop.

Maar daar moet je ook weer van weten hoe alles werkt. Was ik net een beetje handig met allerlei apps, kan ik die nu niet meer vinden. Moet je hier de apps weer installeren via een geheel andere methode.

Ik wist niet dat de mobiele apps op een Android telefoon niet zo maar werken op een laptop. Dat moet dan weer via Windows gaan en werkt of heet anders.

Het was dan ook een heel gezoek hoe ik foto’s van Google kon kopiëren, bijsnijden en het pixelformaat moest veranderen. Om nog maar te zwijgen van waar zo’n programma je foto neer plompt.

Nou ja, ik heb een methode gevonden. Misschien via omwegen, niet echt efficiënt, maar ik kan er mee werken…

Al is het soms om kriegel van te worden.