Natuurlijk valt er genoeg te fotograferen om ons heen. Maar soms moet je toch even goed én anders kijken om een leuk plaatje te schieten.
Kwestie van net een ander standpunt. Eén zo’n miniem broekje aan een waslijn is niks, maar de combi met de molen als achtergrond maakt het toch tot iets heel anders.
Daar ga je niet zo gauw aan voorbij. Een gezichtje, een vogel…?
Leuk en goed genoeg voor een glimlach, een momentje van plezier.
Nooit weg toch…?
Toen we vorige week wandelden, ontdekten we een grote boom met vruchten. Het leken wel kersen, dikke rode kersen, maar het bleek een kornoelje te zijn.
Verderop zagen we er nog meer, die allemaal tussen andere bomen en struiken stonden.
Maar aan het eind van de wandeling stond zo’n boom net naast het pad. En dat pad was bezaaid met het fruit.
We moesten goed uitkijken waar we liepen. Want de vogels hadden er ook al lucht van gekregen en zich tegoed gedaan aan al dat lekkers.
Snelbuffet, zal ik maar zeggen.
BussyBessy vroeg om handige tips. Handigheidjes die we regelmatig gebruiken om ons werk in huis en tuin of gewoon, ons dagelijks leven, gemakkelijker te maken. Tips, die wil ik altijd wel. Ik verzamel ze vooral via Instagram, maar ook via Pinterest.
Al weer lang geleden maakte ik diverse dingen van zoutdeeg. Dat werkte prima en ook de kinderen vonden het leuk om mee te spelen. Mijn kinderen zijn al weer volwassen en kleinkinderen hebben we niet. Maar voor grootouders lijkt me dit een leuk recept. Als de kleinkinderen komen logeren, de uitstapjes op zijn en de regen uit de hemel gutst, dan kun je heerlijk gaan rommelen met dit deeg.
Dit filmpje vond ik op Instagram: deeg gekleurd met levensmiddelenkleurstof.
250 ml. water
20 ml. olie (plantaardig of babyolie)
5 gr. citroenzuur (optioneel)
100 gr. zout
200 gr. meel
(levensmiddelen)kleurstoffen naar keuze
Water en olie bij elkaar doen, aan de kook brengen en circa 3 minuten zachtjes laten koken. Dan alle andere ingrediënten erbij doen en goed kneden (met een handmixer want het is heet). Als het enigszins is afgekoeld de kleurstof er door kneden.
Alles klaar, kliederen maar! Veel plezier
In Rotterdam lopen op het ogenblik een heel aantal bouwprojecten. En één van die projecten is de ontwikkeling van de Rijnhaven. Een deel daarvan heb ik al eens laten zien.
Een deel van de Rijnhaven is inmiddels gedempt. Dat stuk, achter het Luxor theater, ligt al een tijdje braak. Tijdens de Havendagen 2024 was het mogelijk daar een kijkje te nemen en te zien hoe het “strand” erbij ligt. Nou ja, wie veel fantasie heeft kan er misschien iets van maken, maar vooralsnog is het niet veel soeps.
Verderop konden we maquettes bekijken en zien hoe dat gebied in de toekomst ontwikkeld zal worden. Er wordt op dit moment vooral heel veel nadruk gelegd op dat strand en het park dat er zal komen. Maar het allergrootste deel wordt het land toch bebouwd met enorme wolkenkrabbers.
Nou weet ik niet of die architecten juist inschatten hoe groot zo’n stuk land is. Maar als al die hoogbouw er uiteindelijk staat, blijft er maar een miniem stuk over voor strand en park.
Oké goed, alle stukken groen en recreatie zijn mooi meegenomen. Maar wie denkt dat je in dat toekomstige park lekker kunt wandelen….? Een ommetje, meer is er, schat ik, niet mogelijk. Zo’n filmpje is mooi, maar de werkelijkheid moeten we nog zien te verwezenlijken.
Ja, en dan ga ik nog weer een keer terug naar Zutphen. Want ik heb nog niet alles laten zien van wat me daar opviel.
Na het bezoek aan het stadhuis konden we ook een blik werpen in de raadszaal. Die ligt tegenover het stadhuis en dateert van van (geloof ik) 1448. Het was oorspronkelijk een vleeshal, want vlees mocht niet in de openlucht verkocht worden. Ja, toen al wist men van reinheid en gezondheid.
Maar na verloop van tijd veranderde de bestemming van deze zaal. In de 20e eeuw had men -in de wijsheid van toen- “verbeteringen” aangebracht, onder andere in de vorm van een recht en duidelijk kunststoffen systeemplafond….! Gelukkig is dat er inmiddels uitgesloopt en kwam dit fraaie spantenwerk aan het licht.
Wie goed kijkt, ziet dat zo’n dak eigenlijk een omgekeerd scheepsmodel is. Niet verwonderlijk, want de bouwers maakten ook schepen.
We waren blij dat we dit ook nog konden bekijken. Zo iets moois, zonder computers of digitale tekeningen maken, dat is vakwerk. En dat moet bewaard blijven, vind ik.
Lag vroeger de reclame voor de Rotterdamse havendagen al wekenlang bij de Appie of elders in de stad, dit jaar waren de vooraankondigingen maar mondjesmaat. O, er was voldoende berichtgeving, maar een beetje verborgen, alles digitaal… Bespaart papier, spaart het milieu, zullen we maar denken.
In voorgaande jaren hebben we vaak allerlei excursies geboekt. Dit keer gingen we op de bonnefooi en lieten we de busreisjes en zo maar voor wat ze waren. Het was mooi weer en we gingen gewoon sfeer proeven. Met het OV naar de stad en dan lopen en zien waar we wat we tegenkwamen.
We liepen richting het Maritiem Museum en daar achter op de Schiedamsedijk was van alles te zien, te horen, te ruiken en te proeven. Het was druk, maar gezellig druk. Geen duwende menigte, wel heerlijk kuierende mensen. Er waren oude ambachten (altijd en nog steeds leuk), informatie over scheepsbouw en andere maritieme zaken. Alles afgewisseld met een bigband die pittige muziek liet horen of een Shantykoor voor de couleur locale.
We liepen verder, bekeken vanaf de Erasmusbrug het nog altijd drukke scheepvaartverkeer, aangevuld met roeiboten, speedboten en patrouillerende politievaartuigen.
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Kom, laten we de geschiedenis induiken. Terug naar Woodstock, waar het allemaal begon.
Country Joe McDonald in Feel I’m fixing to die rag.
Misschien kunnen Nederlanders of Amerikanen het zich niet voorstellen, maar Italianen kunnen woedend worden wanneer er gerommeld wordt met hun gerechten. In Italië kook je gewoon. Met goede, liefst verse, ingrediënten. En ja, dat is altijd gewoon heerlijk!!
Het hoeft helemaal niet ingewikkeld te zijn, want neem nou pasta carbonara: alleen pasta, pancetta of spekjes, ei en Parmezaanse kaas. Niks meer of minder. Dat is helemaal niet moeilijk om klaar te maken. Een handige Nonna draait er haar hand niet voor om.
En wat doet Heinz, je weet wel van de soep in blik? Die levert binnenkort pasta carbonara, ook al in blik. Met wel 25 ingrediënten. Voorlopig alleen nog maar in Groot Brittannië. Maar nu al zijn de Italianen totaal van de kook. Hoe durven ze zoiets op de markt te brengen….!
Nog even en er breekt een ware revolutie uit, want dat pikken de Italianen niet. Alleen echte pasta, en daarmee geen gerommel. Basta!!
Met Pasen kwam onze jongste zoon een beetje lacherig binnen. Uit zijn rugzak haalde hij een katoenen tas van de blauwe super. “Ik heb een cadeautje meegebracht”, zei hij en maakte de tas open. Er in zat iets donkers in, ondefinieerbaar zo op het eerste gezicht.
“Ja, het is een beetje raar cadeau. Eigenlijk is het een tas vol poep.” We keken verbaasd, wat is dat nou…? Het was wormencompost, die hij had verzameld in de wormenton op zijn balkonnetje.
Ik deed de compost in een bloembak en wilde later bloemen zaaien. Maar nog voordat ik daar de gelegenheid voorhad, stond de bak vol jonge plantjes. En wat dagen later bleek dat het merendeel tomatenplanten waren.
Daarop besloot ik de natuur zijn gang te laten gaan. Al eerdere jaren had ik tomaten gezaaid, maar nauwelijks iets geoogst. Nu maar kijken wat dit zou opleveren.
En vorige week kon ik de eerste twee tomaatjes oogsten. Eerlijk gezegd, een super oogst is het ook dit jaar niet geworden. Maar ik heb er dan ook niet al te veel zorg aan besteed. Niks opgebonden,niet gediefd en soms te weinig, soms iets te veel water. En dan toch nog een schaaltje vol heerlijke tomaten.
Dubbel cadeautje, van zoonlief en van de natuur zelf.
In deze tijd van super korte Whatsapp-berichten komen de leestekens nogal eens in het geding. Wie gebruikt die nou nog?
Alles wordt heel beperkt weergegeven, soms met onverklaarbare (voor mij althans) afkortingen. Ach ja, we zullen er aan moeten wennen.
Maar we mogen toch niet vergeten dat al die leestekens er niet voor niets zijn, dat een punt, een komma of een ander leesteken een wereld van verschil kan maken. De hele betekenis van een zin kan overhoop gegooid worden. Kijk maar eens naar deze tekst:
Die mannelijke studenten dachten nog dat een vrouw, zonder man, niks was.
Maar vrouwen weten beter….!