Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Weer een Nederlands liedje, dit keer van de Belgische Bart Peeters: de brombeer.
Deze reclameboodschap voor Lays chips vond ik zo leuk, dat ik hem graag wil delen.
Niet erg fijngevoeligheid, maar wel heel verrassend.
De recensie die ik las over dit boek was zo lovend, dat ik het meteen bij de bieb liet reserveren. De schrijfster zei me niks.
Toen ik het ophaalde bleek zij dus een operazangeres te zijn. Een sopraan, nou dat helemaal niet mijn smaak. Maar na het eerste hoofdstuk werd ik toch wel het boek ingetrokken. Francis van Broekhuizen weet zeer boeiend te vertellen.
De hoofdstukken springen van de hak op de tak, maar zijn telkens zeer humorvol. Ze beschrijft haar twijfels, haar passie voor opera en speciaal voor Maria Callas.
Het was voor mij aanleiding om eens wat meer over haar te weten te komen en te zoeken naar YouTube-filmpjes, TV-uitzendingen en podcasts.
Want al houd ik dan niet van opera en krijg ik rillingen van een sopraanstem, het is altijd de moeite waard om eens iets nieuws te ontdekken. Tenslotte zingt Francis naast “zware”muziek ook nog wat lichters. Genoeg om eens verder te luisteren.
En misschien kennen jullie haar wel, want ze deed mee aan diverse TCV-programma’s, o.a. Maestro.
En voor operaliefhebbers lijkt me dit boek een must.
Dit plaatje zal je niet zo snel hier kunnen maken. Want wanneer zie je in Nederland nou nog een non in habijt?
Trouwens, waar vind je een cafeetje met dit soort barkrukken?
Dan weet je dus meteen dat ik die foto niet zelf heb gemaakt, maar geplukt van internet.
Nou ja, een beetje makkelijke dag is ook wat waard…!
Het is in ieder geval wel een leuk plaatje. Wie een beetje kippig is, ziet de clou niet meteen.
Maar als je een beetje beter kijkt, dan zie je het vanzelf 😉 😉 😉
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Een liedje gecomponeerd door Ruud Bos, de tekst is van Guus Vleugel. Voor het eerst ten gehore gebracht door Jasperina de Jong, maar nu gezongen door Ellen Evers.
En wat past het nog steeds mooi in onze consumptie-maatschappij: op één been kuin je niet lopen……
Een kussend paartje in klederdracht, het is overal te vinden.
Als peper-en-zoutstelletje, als onderzetter, ik heb er een stempeltje van en ze staan op schorten en pannenlappen.
Maar deze zag ik nog niet eerder. In Leeuwarden, bij een brillenzaak (?). Levensgroot en goudkleurig, glimmend, opvallend aanwezig.
Nou ja, echt wel iets voor in een etalage.
Thuis op het buffet zie ik het niet zo zitten…
Kijk, daar heb je nog eens wat aan in deze dure tijden. Een gratis cursus yoga.
Dus, ga er even goed voor staan:
ten eerste:
buig de benen
ten tweede:
hou de rug recht
ten derde:
trek de borstkas in
en tenslotte:
ruim de stront van uw hond op!
Relax rustig
Het is natuurlijk zaak om bij deze oefening goed in en uit te ademen.
Sport kleding niet vereist, plastic zakje wel aan te bevelen.
Het lijkt me dat dit beter werkt dan een verbodsbordje 😉
Op Pinterest vind ik soms naast plaatjes ook verhaaltjes. Meestal met net een beetje te veel schuine moppen-gehalte. Maar dit fabeltje was anders. En heel erg actueel. Verder zoeken leidde me naar diverse websites, die hetzelfde verhaaltje publiceerden. Ik ben dus niet origineel, maar vind het te leuk om het niet te plaatsen.
De leeuw en de mier
De mier kwam alle dagen te vroeg op het werk en begon onmiddellijk te werken; zij was productief en zeer tevreden. Haar baas, een leeuw, was verbaasd dat de mier werkte zonder toezicht. Hij dacht: als zij zoveel presteert zonder supervisie, zou ze dan nog meer presteren onder permanent toezicht? Hij wierf een kakkerlak die een grote ondervinding had in het superviseren en die prachtige rapporten kon opstellen.
De eerste maatregel die de kakkerlak nam, was een prikklok plaatsen om het komen en gaan van de mier te registreren. Vervolgens had de kakkerlak een secretaresse nodig en een spin om het archief te beheren en de telefoongesprekken te controleren.
De leeuw was zeer tevreden over de rapporten van de kakkerlak en vroeg hem bovendien de productie in een grafiek te zetten. Het is toen dat de kakkerlak een computer en een laserprinter aanschafte en een vlieg aanwierf om de informatica te beheren. De mier, kortgeleden nog productief en stralend, werd wanhopig van die berg papier en van al die vergaderingen die haar tijd opslorpten!
De leeuw vond dat het tijd werd om op de werkplaats van de mier een sectorverantwoordelijke aan te stellen. Deze post werd toevertrouwd aan een krekel die, om te beginnen, een ergonomische stoel aankocht voor zijn kantoor en vast tapijt liet plaatsen. Deze nieuwe verantwoordelijke had ook een computer nodig en een assistente.
Op dit ogenblik kon de mier er niet meer om lachen en zij maakte zich iedere dag kwader en kwader. Het is toen dat de krekel zijn baas, de leeuw, er van overtuigde dat een studie van de werksfeer absoluut noodzakelijk werd. Na de werklasten te hebben bestudeerd stelde de leeuw vast dat de dienst waar de mier werkte niet meer zo productief was als vroeger.
Hij wierf een uil aan, die bekend stond als een vermaard en eersteklas raadgever, om een audit te doen en een oplossing voor te stellen. De uil liep drie maanden rond in de kantoren en stelde een enorm dik rapport op met als besluit: er is te veel vast personeel in deze onderneming.
En raad eens wie de leeuw het eerst ontsloeg? De mier natuurlijk want: “Zij gaf blijk van een tekort aan motivatie en had een houding die tot conflicten leidde”.
Afgelopen week waren we een paar dagen in Leeuwarden. En het was zonnig en mooi weer, maar wel een beetje koud.
Dat vonden meer mensen, iedereen liep diep weggedoken in zijn winterjas.
De eigenaar van een kapsalon zag er ook de zakelijke kant van in. Vandaar dit bord in de Friese taal.
Wij dachten dat we de vertaling zonder al te veel moeite konden maken. En och, de strekking was natuurlijk ook niet al te ingewikkeld:
Dat het koud is, brrr. En tijd voor een nieuw kapsel, dan zit je muts ook weer beter. Kom er maar in, wie weet is er een plekje.
Een tekening van een dampende mok zou wel verwijzen naar een beker warme koffie. Maar nee, “warme poeiermolke” is helemaal geen koffie. Het betekent “warme chocolademelk”.
Ook lekker toch…?
Zodra het ook maar even vriest, breekt in Nederland de schaatskoorts los. Jong en oud wil het ijs op, er worden plannen gemaakt en gedroomd over een Elfstedentocht. Maar of die er nog komt, dat weten we niet.
Zelf schaats ik niet meer; ik was ook niet echt fanatiek. Maar ik kan wel genieten van het sfeertje van kinderen op natuurijs. En van kunstrijden of ijsdansen op TV.
Hier kan ik ook met veel plezier naar kijken: Moeder en zoon Van Putten, die zwieren op het ijs. Nog steeds een prachtig stukje humor van Van Kooten en De Bie.
