Slim bedacht

Bron: Google foto’s

Wij hebben geen kleinkinderen, maar ik kan me herinneren dat mijn zus, ouders en schoonouders zeer regelmatig met speelgoed kwamen aanzetten.

Kinderen vinden dat natuurlijk leuk, maar waren er ook vaak al snel op uitgekeken. Zij konden ook bezig zijn met kleine dingen. En ik blij met dingen die geen geluid maakten of van batterijen voorzien moesten worden.

Nu zie ik op Instagram filmpjes voorbijkomen met Montessori-speelgoed. Vaak uit een winkel en dus behoorlijk aan de prijs.

Maar er zijn ook heel creatieve ouders. Die verzinnen iets zoals dit. De dekseltjes van de natte lapjes-verpakkingen geplakt op een stuk karton en gevuld met allerlei plaatjes of materialen.

Uren kan zo’n peutertje daar mee spelen. En mocht het kapot zijn of niet meer interessant, dan kan het zonder wroeging bij het afval. Misschien een idee voor handige opa’s of oma’s?

Kijken, kijken….

Kijken kijken en … ja toch wel wat kopen. Want er was zo veel leuks te zien. Zo veel moois ook, op de Knotgekke Kaartendagen in Den Bosch, waar ik samen met Bettie naar toe ging. Met de trein tot Utrecht en toen met de NS-snelbus, want er werd aan het spoor gewerkt. Prima verbinding en volop gelegenheid om weer eens even bij te praten. Dat praten lukte ook prima bij een (gedeelde) Bossche Bol.

En dan op naar de Brabanthallen. Er zou een pendelbus zijn, maar die konden we zo snel niet vinden. Dan maar lopen, een klein kwartiertje.

De beurs was warm, maar gelukkig niet zo bovenmatig druk. Met een beetje geduld kon je overal goed kijken en op je gemak zoeken. Stapels prachtig papier, met allerlei patronen, kaarten, enveloppen, stempels, mallen, stansen, gereedschap. Maar ook tape in soorten en maten, versieringen in alle kleuren van de regenboog. We vergaapten ons aan van alles. Jammer genoeg was het niet altijd mogelijk een foto te maken. Ja, het mocht wel, maar dan moest je meteen het materiaal van de creatie kopen.

Het is niet de eerste keer dat ik samen met Bettie zo’n evenement bezoek en het is telkens weer een belevenis. Mijn rugzak werd zwaarder en zwaarder, mijn PIN-pasje telkens een ietsje lichter 😉

En vandaag ga ik eens lekker aan de slag met mijn nieuwe spullen.

Zelfgemaakt

Er is soms niet veel nodig om iets leuks te maken. Wat restjes papier, een lintje en een goed lettertype op de computer. En natuurlijk een vaste hand van snijden, want alle vierkantjes zijn netjes gelijk. Een kaart voor schoonzus, die altijd wel in is voor een spelletje Webfeud 😉

Spannend

Vandaag is het een spannende dag voor vriendin/collega/blogster Dorothé. Zij start vandaag haar Naaicafé DJ aan huis.
Ik ken haar al lang, want wij werkten nog in de vorige eeuw 😉 samen op kantoor. Zij veranderde van baan, ging trouwen, kreeg drie leuke zonen en werd “thuismoeder”. Al die tijd hielden we contact en kwamen we zo nu en dan bij elkaar om bij te praten en ervaringen uit te wisselen.En nu start ze een hele nieuwe carrière. Deels uit noodzaak omdat het heel moeilijk is om weer passend werk te vinden. Dit is een spannend alternatief, dat ik dan ook graag promoot.
Maar het beste lees je wat zij er zelf over heeft geschreven op haar website.
klik op afbeelding voor de website

 

 

Dus zit je te hikken tegen dat naaiklusje of wil je jouw creativiteit eens toetsen, dit is een mooie gelegenheid. Dorothé is handig en inventief en kan van (bijna) niets toch iets moois maken en wil je graag helpen.

Veel succes, Dorothé!!

Kerstverlichting

  Vorig jaar was in Rotterdam nogal wat opschudding rond de kerstverlichting in het centrum. Bureau M.E.S.T. had bedacht, in samenwerking met de ondernemers, dat gekleurde LED-lichtjes in grote witte plastic containers wel mooi bij het werkende imago van de stad zouden passen. Niet iedereen was er enthousiast over, maar zelf vond ik het een leuk en stoer gezicht en zeker niet zo mierzoet als de obligate twinkellichtjes.
Ergens in februari stuitte ik op dit plaatje:
het is de kerstverlichting in Lissabon en deze bestaat uit … IKEA Rationell opbergers. Ook een creatief idee. Een beetje googlen bracht me naar deze site. Het blijkt dus uit een opdracht van een museum te zijn ontstaan. Voor mij mag het vaker gedaan worden. Ik hou wel van een beetje “anders dan anders denken”.