Er liggen nog genoeg blogjes om af te maken. Maar de zin ontbreekt even. Geen idee waardoor, misschien een beetje voorjaarsloomheid?
Maar vandaag neem ik een snipperdag… Tot later
Snipperdag
8
Mooi
De tuinman heeft flink de schaar in onze blauwe regen gezet aan het begin van het jaar. Dat kan gemakkelijk, want die plant is niet tegen te houden.
De slierten die naar de buren groeiden, heeft hij onze tuin weer ingetrokken. Hopelijk vinden ze nog een beetje houvast bij de oude boomstronk die er nog steeds staat.
Dan zit je een tijdje tegen een wat kalig aandoende pergola te kijken. Maar kijk nou toch, hoe uitbundig ze nu weer bloeit. Het maakt me elk jaar weer blij!
Deel dit op:
Restanten
Ogen die groter zijn dan mn maag en een teveel aan lekkere dingen in de winkel.
Nou zitten we met de kleurrijke restanten. Ze lonken naar mij, roepen zachtjes: “eet me, eet me, toe….”
Maar nee, ik moet verstandig wezen. Zoveel snoepen is niet goed. Ik hou me in.
Tot de avond. Dan verslapt mijn discipline. Nou ja, een of twee….. dat zal wel mogen.
Maar ik weet van vorige keren… Voordat ik er erg in heb is het schaaltje leeg.
Deel dit op:
Maandag met muziek
Inschrijven om verder te lezen
Abonneer je om toegang te krijgen tot de rest van dit bericht en andere inhoud voor abonnees.
Deel dit op:
Vrolijk Pasen
Fijne Paasdagen wens ik jullie.
Het lijkt mooi weer te worden, dus kunnen we er even uit of in de tuin of op balkon zitten.
Geniet van de (gevulde) eitjes en alle bloemen die nu de grond uitschieten, de bloesem aan de bomen.
Wees vrolijk en blij, we hebben de rest van het jaar nog tijd genoeg om chagrijnig te worden 😉
Deel dit op:
Gekraakt
Tja, ook vogels hebben last van woningnood.
Maar nood breekt wet. Blijkbaar hebben ze ook zeer creatieve types, die dan maar in een asbak gaan wonen.
Mensen zien dat en helpen even mee, door er een mededeling op te plakken.
En zo kunnen die kleine piepertjes dus straks gezond en veilig uitvliegen.
Ontbreekt helaas een bordje “verboden voor katten”.
Deel dit op:
Nooit tevreden
Het klinkt dramatisch, maar zo veel drama is het niet. Er viel me gewoon iets op.
Met de komende Paasdagen in het verschiet wemelt het internet van de recepten. Het een nog luxer dan het andere. Voor paasbrood, desserts, soepen en nog veel meer. En natuurlijk voor allerlei soorten eiergerechten. Met in de hoofdmoot gevulde eieren.
Die vind ik zelf altijd heerlijk en staan straks dus bij ons ook op tafel. Maar ineens zag ik dat het niet meer gewoon wit met gele eieren moest zijn, maar dat er allerlei kleurtjes op het toneel verschenen.
Niet alleen eieren met vullingen in rood en groen, met garnalen of kip, maar ook eieren die niet meer wit waren, maar gemarineerd in bietjes- of ander gekleurd sap. Waardoor die eieren ineens een soort zuurstokkenkleur hadden. Het zal best wel smaken, maar waarom toch?
Waarom moet het nou toch allemaal anders dan de natuur het heeft bedacht? Ik vraag me af, wat is er mis met het gewone gevulde ei?
Deel dit op:
Aanhouder wint
Een metselbij heeft een gaatje in de muur ontdekt. Maar er zit een spijker in. Die haal je er toch uit, moet de bij gedacht hebben. En dan wordt het duwen en trekken tot de klus geklaard is.
Dit korte filmpje illustreert maar weer eens dat geen belemmering te groot is. Je moet volhouden en doorzetten.
Oh ja, metselbijen steken niet en zoeken geen honing. Dus zitten ze in jouw muur, rustig zitten laten. Ze zorgen voor de broodnodige diversiteit.
Deel dit op:
Film
Een paar dagen later gingen we kijken naar A complete unknown, een film over het begin van Bob Dylan’s carrière.
Bob Dylan, icoon van onze jeugd en nog steeds een grootheid in de muziekwereld. De hoofdrol wordt gespeeld en ook gezongen door Timothée Chalamet.
Bob Dylan was van oorsprong folkzanger, maar in korte tijd wordt hij het idool van velen. In de tijd van de Vietnam oorlog, protestliederen en grote festivals rijst zijn ster.
Maar hij wil en laat zich niet in een hokje stoppen, blijft zichzelf trouw. De film geeft een beeld van deze jaren, de sfeer in New York – West Village.
Er was veel te genieten van songs die de basis van onze jeugd waren, maar die nog steeds te horen worden gebracht. En ook nog altijd actueel zijn.
Deel dit op:
Film
Afgelopen week zagen we twee films, beide met muziek in de hoofdrol.
Eerst gingen we naar En Fanfare, een feelgood film met veel muziek. Klassieke orkestmuziek en de hoempapa van de fanfare uitde titel. Over twee broers (Bernadin Lavernhe en Pierre Lottin) die toevallig van hun wederzijdse bestaan horen.
Op een nogal lastige manier worden de mannen tot elkaar veroordeeld en raken ze zeer betrokken bij hun beider levens.
Een film met een lach en een traan, maar ook met twee compleet verschillende werelden die elkaar ontmoeten en elkaar soms afstoten.
Mooi verfilmd, goed gespeeld en met een heel ontroerend einde.
