Jungle

Posted on by
6

Afgelopen week ging ik weer naar de fysio en daarna reden we door naar de Rhoonse Grienden. Het begint al een beetje traditie te worden.

Het is ongelofelijk hoe de natuur in een paar weken zo veranderen kan. De eerste keer dit jaar kwamen we eind februari. Alles was nog kaal. Veel wilgen werden geknot en je kon met gemak naar de horizon kijken.

Hoe anders is het nu. Weelderig groen is opgeschoten en overal hangen takken of planten over het pad. Je loopt regelmatig de kans een zwiepende tak in je gezicht te krijgen. Het maakt zo’n wandeling natuurlijk wel avontuurlijk. Zo nu en dan kun je je met gemak voorstellen dat je diep in de jungle bent.

Waarom gaan mensen toch zo ver weg 😉 😉 😉

Postzegel

Posted on by
7

Gewone “slakken” post krijgen, daar gaat toch niks boven. De brievenbus horen klepperen en dan een aan jou gerichte envelop of kaart vinden. Altijd een verrassing, vind ik dat.

Ik stuur dan ook regelmatig kaarten en bij voorkeur in een envelop. En daarop moet natuurlijk een postzegel.

Er gaat niks boven een mooie zegel, maar toen winkelen en boodschappen doen een beetje lastig was in Q-tijd, ben ik overgegaan op de “code-zegel”. Die bestel je via een app bij Post.nl en betaal je digitaal. Ja, ik weet het, niks gezelligs of romantisch. Maar zakelijk en heel praktisch.

Om er dan toch een beetje gezellig tintje aan te geven, gebruik ik een klein stempeltje waarin de code precies past. Toch nog een beetje frivool 😉

Maar straks toch weer op zoek naar gewone postzegels en dan een beetje leuke. Niet die grijze met de koning, maar iets met bloemen of dieren. En kleurig.

Film

Posted on by
6

Voor het eerst weer na C-tijd naar de film. Zelfs met het OV, inclusief mondkapje. Best wel spannend.

Er waren niet veel plaatsen beschikbaar, maar daar bleven er zelfs nog van over. Maar ook vóór C-tijd was het vaak al heel erg rustig bij de middag-voorstelling. We zagen “Aznavour, le regard de Charles”.

Als Charles Aznavour in 1978 een filmcamera krijgt van Edith Piaf begint hij zijn omgeving te filmen. De plekken waar hij optreedt of waar de opnames zijn voor zijn films. Hij weet dat hij bekeken wordt, maar bekijkt door zijn lens de kijkers zelf. En dat leverde een schat aan mooie beelden op.

De film wordt gelardeerd met liedjes (uiteraard) van Charles zelf. Ook het commentaar is van hem, al werd dat door een andere voice-over gesproken.

Een prachtige film, met een mooi tijdsbeeld. Met verhalen en anekdotes uit het lange leven van Aznavour. Grappig, lief, verdrietig en ontroerend.

Een aanrader, ook als je niet zo’n enthousiaste fan van de zanger bent.

Code geel

Posted on by
2

Je staat er eigenlijk niet altijd bij stil, maar het normale leven kan een strijd worden als je een handicap hebt.

Soms krijg ik een pot of blikje niet open. Of moet ik hulp vragen bij iets hoog weg zetten. Bukken in de tuin wordt allengs wat moeilijker. Ik ervaar het hooguit als een beetje lastig, gehandicapt ben ik zeker niet.

Maar deze ingezonden brief in de krant zette me aan het denken. Kijk eens om je heen en zie hoe -per ongeluk of door onwetendheid- er barricades worden opgeworpen voor mensen met een handicap. En aan de voorbeelden in deze brief zou je nog wel wat dingen kunnen toevoegen.

Ja, ik begrijp dat een handicap dag in dag uit je voor grote problemen stelt. Elke dag code geel…. iets om over na te denken.

Kast

Posted on by
7

Je kunt natuurlijk alles verzamelen. Maar de grote vraag is dan “waar laat je het”?

Bron: Pinterest

Tegenwoordig is verzamelen via Pinterest heel gemakkelijk, want de foto’s daarvan nemen nauwelijks plaats in. Je hoeft er ook nooit iets van weg te doen.

Toch moeten er mensen zijn die in hun huis kasten vol hebben staan met allerlei verzamelingen, zoiets als deze blikken. Blikken met motorolie. Ik vind dat fascinerend. Dat je zomaar een blik olie koopt, het niet gebruikt en niet openmaakt, maar neerzet. Omdat het zo mooi is, of opvallend, of omdat het merk uit de handel gaat. En dat het dan voor het nageslacht bewaard wordt.

Het heeft ook wel wat, al die kleurige blikken. Het staat ook leuk. Maar nee, toch maar niet aan beginnen. 😉

Muzikale maandag

Posted on by
2

Ook dit jaar wil ik de week beginnen met muziek. Soms bekend, soms van ver geplukt via een internetbron. Want muziek is er in vele gedaanten, vrolijk, melancholiek, humorvol. Ik heb geprobeerd om een zo gevarieerd mogelijke lijst te maken en jullie wekelijks iets leuks voor te schotelen.

Lekkere swing met een klassieke twist: The Trinity College Choir met “It don’t mean a thing”.

Goed lezen

Posted on by
6

In de grote bak lagen meerdere verpakkingen van allerlei soorten shirts, jurken en kaftans. Deze lag bovenop en onmiddellijk sprong de tekst in mijn oog.

Een beetje narrig bedacht ik me dat tegenwoordig alles maar te pas en te onpas onder een “groen label” wordt verkocht. 100% Botanische polyester, pff, wat dat dan ook voor lariekoek mag wezen.

Thuis keek ik nog eens goed en realiseerde ik me dat het natuurlijk sloeg op de kleur van deze kaftan. Ach ja, goed lezen hè… en niet meteen (ver)oordelen.

Knettergek

Posted on by
3

De jongen zat achter de kraam op zijn mobieltje te kijken, terwijl ik langsliep en dit bord zag.

Ik bekeek hem eens goed. Kan ik u misschien helpen? Nee, ik rook al lang niet meer. Maar dat bordje trok mijn aandacht. Nou vraag ik me af, hoe oud ben jij? Ben jij al achttien?

Hij lachte. Nee, nog niet. Knettergek hè? Ik mag geen sigaretten of shag kopen, maar verkopen dat mag ik wel….

Ik lachte en vond het ook “knettergek”. Zo nu en dan vraag ik me af hoe krom de wet kan zijn.

Luxueus

Posted on by
8

Nu plastic in de ban wordt gedaan, lijkt me dat een nieuwe trend weer vrij baan kan krijgen. We gaan weer picknicken.

Niks boterhammetje uit het vuistje en een kant en klaar pakje drinken of flesje water. Nee, laten we weer gaan picknicken, net als de Engelse koninklijke familie.

Met zo’n prachtige luxueuze “hamper”, een flinke rechthoekige rieten koffer, gevoerd met ruitjeskatoen en voorzien van fraaie porseleinen borden, keurig bestek. Natuurlijk ook voorzien van champagneglazen en koelruimte voor een flinke magnum champagne. En (koel)dozen voor de komkommer sandwiches. En niet te vergeten een leuk peper-en-zoutstel.

Zit ik alleen nog met een klein probleempje. Want wie gaat dat dan allemaal sjouwen? En wie maakt alle lekker hapjes voor ons klaar…?

Ach, zo nu en dan een beetje dromen…. Daar is toch niks mis mee?

Herkenbaar

Posted on by
7

Rotterdam herbergt meer dan 170 nationaliteiten. Het is dan ook niet vreemd dat er in de stad zoveel “bijzondere” kerken zijn.

Voor de vele buitenlandse zeelieden werden in het verleden diverse kerken gesticht. En natuurlijk zijn de meeste daarvan in de buurt van de haven gevestigd.

Ik kwam wel eens in de Noorse, Zweedse en Deense kerk. Ook ken ik de Schotse en Franse kerk. Er zijn er nog veel meer, want ook Grieken, Indonesiërs en Portugezen kunnen naar hun eigen kerk. Net als de Russen, die ook een eigen kerk hebben. Die staat op de punt van de Schiedamse Vest en het Vasteland en wie er wel eens langs gekomen is, herkent hem meteen aan het mooie gouden dak.

Graag had ik de kerk ook eens van binnen bekeken. Maar toen ik er was, bleek de kerk gesloten te zijn.