Staan er nog wat oude stoelen bij je, waarmee je eigenlijk niet weet wat te doen?
Bekijk dan deze foto eens. Het brengt je misschien op een idee. Want wie weet is er wel een plekje te vinden voor een boekenkast.
Dan schik je de stoelen een beetje anders, zet ze op elkaar en schuift er wat planken tussen.
En voilá, een mooie plek voor boeken, snuisterijen, planten, foto’s. Origineler kan het bijna niet.
Recycling in optima forma.
Met een groep van de gymclub gingen we naar de Kerstfair bij Kasteel De Haar in Haarzuilen. Altijd gezellig, zo’n kerstmarkt. En vooral wanneer het decor er van zo’n enorme grote en mooie kasteeltuin is.
Omdat we pas tegen vieren vertrokken uit Rotterdam, was het al bijna donker toen we aankwamen. Dat was ook de bedoeling, want nu konden we niet alleen gezellig rondsnuffelen bij de tientallen kraampjes maar ook genieten van de mooie verlichting en de waterpartijen.
Er was voor iedereen wel wat te vinden, kleding, tuinartikelen, planten, bloemen, maar natuurlijk ook kerstspulletjes.
Het was niet erg koud en er viel maar een klein buitje. Gelukkig zat ik toen net achter een kopje warme soep, zodat ik het de hele avond wel droog gehouden heb.
Terug naar de bus, met wat kleine aankopen of met grote tassen. Allemaal wel een beetje moe van het vele slenteren.
Een modern sprookje vond mijn schoondochter de film “Mrs. Harris goes to Paris” en dat is het ook wel.
Mrs. Harris werkt bij een Lord en Lady en ziet daar een jurk van Dior. Ze droomt ervan ook zo’n robe te kunnen kopen. Maar hoe moet ze dat van haar armzalige pensioentje en de weinige pennies van haar werkhuizen betalen.
Zou haar Eddy haar een teken geven? Helaas, Eddy blijkt te zijn omgekomen in de oorlog. Maar dan is het haar geluksdag en heeft ze ineens de kans van haar leven. Ze vertrekt naar Parijs. Natuurlijk wordt ze niet met open armen bij Dior ontvangen. Maar ze zet onverdroten door, overwint heel wat moeilijkheden en weet iedereen te vertederen. Want haar geld is toch evenveel waard als de cheque van een hooghartige Parisienne…!
Niet alles is wat ze geloven wil, maar uiteindelijk…..
Heerlijk ontspannende film met Engelse humor, Franse charme en mooie japonnen.
Regelmatig kom ik bij de uitzendingen van Salvage Hunters een mechanische pop tegen. Meestal in zwaar beschadigde toestand en niet meer of helemaal niet meer werkend.
Drew Pritchard heeft een adres waar hij dat soort vondsten laat herstellen. Ik vind zoiets altijd buitengewoon knap. Want vaak stammen de poppen uit ver vervlogen tijden, toen er nog geen digitale machines bestonden. Alles loopt via draden, veren en schijven. Minutieus uitgedacht en gemaakt, fijn mechanica in optima forma en na verloop van tijd weer prachtig gerestaureerd door een Schots echtpaar, Maria en Michel Start van The House of Automata.
Ook in deze tijd zijn er mensen die dit soort poppen ontwerpen en maken, met nog mooiere en inventieve onderdelen. Zoals deze prachtige pop. Het verbeeld de dichter Alexandr Poesjkin, die een gedicht schrijft en een tekening maakt. Voor wie? Misschien wel voor zijn 113e liefde, Natalja Nikolajevna Lanskaja zijn vrouw.
De maker van dit kunstwerk is Francois Junod. Zijn website is het bekijken meer dan waard.
Hoe hoger iemand op de maatschappelijke ladder klimt, hoe dieper hij kan vallen.
Ik ben nooit zo’n fan geweest van DWDD, heb weer wel met plezier naar Chansons! gekeken.
Alle loftuitingen over Matthijs van Nieuwkerk vond ik bij tijd en wijle nogal overtrokken. Hij kan goed presenteren en jarenlang zo’n programma dagelijks op de buis brengen, is absoluut een prestatie.
Maar nu vallen allerlei mensen over hem heen, vertellen ze hun ervaringen van jaren her. De afgod is van zijn voetstuk gevallen.
Werd hij eerst jarenlang bewierookt en met goud en glitter omhangen, geprezen alsof nooit meer iemand zijn status in medialand zou kunnen weerstreven, nu ineens is hij geduikeld en wordt hij becommentarieerd door “vrienden” die men zijn ergste vijand niet toe zou wensen.
Tja, als u niet wilt wat u geschiedt, doe dat dan ook maar bij een ander niet….
Zoals gebruikelijk begint de week op dit blog ook dit jaar met muziek. Regelmatig vul ik mijn lijst aan met nieuwe nummers of oude hits. Met muziek die we allemaal gemakkelijk meezingen of fluiten, maar ook liedjes die onbekend zijn. Hopelijk voor elk wat wils.
Laten we de week beginnen met een vertederende scene uit GI Blues. Elvis Presley redt de poppenkastvoorstelling en zingt op onnavolgbare wijze “Wooden heart”. Als ik me goed herinner steelt hij daarmee niet alleen de show, maar ook het hart van het hart van zijn vriendin 😉
Als je veel door de bossen struint, een hond hebt en er dus wel elke dag, weer of geen weer, er op uit moet, dan heb je vast wel een stevig paar kaplaarzen.
Maar ook de stevigste dingen gaan wel eens kapot en repareren is niet altijd mogelijk. Dus wat doe je met oude kaplaarzen?
Je zou er wat planten in kunnen zetten of als paraplubak kunnen bestemmen. Nou nee, zo somber.
Maar heb je nou een flinke voorraad lekke laarzen, dan kun je natuurlijk zo’n hond maken.
Staat wel erg leuk voor de deur. Of ie ook inbrekers of ander gespuis tegenhoudt?
Daar zou ik niet te veel op rekenen.
Het is onvoorstelbaar wat er tegenwoordig allemaal te koop is. Deze week raakte ik verzeild in een boekenhandel, tenminste dat dacht ik.
Ja je kon er boeken open, maar nog meer kaarten, kalenders, kerstspulletjes, pennen en agenda’s. Tot zover niks nieuws onder de zon.
Maar ik vond ook een hele uitstalling met boekjes voor “One line a day”. In deze haastige tijd heeft/neemt niemand natuurlijk de tijd om dagelijks zijn bevindingen bij te houden.
Dat moet beter kunnen, heeft iemand bedacht. Gewoon elke dag één zin, waarin je de essentie van die dag neerpent.
Al kijkend bedacht ik me dat ik -en heel veel bloggers met mij- al vele jaren lang vrijwel elke dag een blog maken. En dat geeft behoorlijk wat inzicht in ons dagelijks leven.
Voor die blogjes maak ik vaak al een opzetje. Een (werk)titel, wat zinnen, steekwoorden. Zodat ik later het blog kan afmaken. Of verwijder, want soms weet ik helemaal niet meer wat mij nou zo to schrijven bracht.
Ik zal dus geen afneemster zijn van zo’n “Eén zinnetje per dag-boek”. Na een jaar weet ik vast niet meer waarom het op zo’n dag ging. De ruimte in zo’n boekje is me veel te klein. Dus blijf ik gewoon -met enige hortende en stotende regelmaat- bloggen 😉 😉
Rotterdam, de havens in het Maasvlaktegebied. Een stukje spectaculair Nederland en absoluut zeer fotogeniek.
Maar toch niet het stukje van ons land waar je natuur denkt te vinden. Oh ja, een beetje gras tussen de rails van het spoor, wat struiken op het talud. Maar verder lijkt het allemaal staal en beton.
Toch werd hier de film “Wild port of Europe” opgenomen en dan verbaast het je hoeveel natuur er te vinden is.
Want natuur laat zich niet dwingen, die zoekt zijn weg tussen alle beton en technische installaties wel zelf uit. Dus huizen er bunzings, uilen, egels. Zie je aan het water zeehonden, meeuwen, arenden en andere vogels.
De kijker wordt meegetrokken in de zoektocht naar al die dieren en kan ze volgen van de opbouw van hun nesten totdat de jongen groot genoeg zijn om uit te vliegen.
Een indringend beeld van wat er leeft en groeit tussen de door mensenhanden vervaardigde technische hoogstandjes. Aanrader.
Naar Zutphen en daarna nog een bezoek bij Saskia, de vrouw achter onze gymclub. Zij en haar man wonen sinds kort in Vorden. En natuurlijk wilden ze hun mooie huis en de enorme tuin er om heen graag showen.
Het werd een heerlijke dag. In een speciaal voor ons gehuurde bus reden we bijna koninklijk naar de Achterhoek, dronken koffie in Zutphen en namen deel aan een stadswandeling of aan een fluisterboot tocht. En dat alles in nog stralende zon en met een temperatuur die ons al snel de jassen liet uitdoen.
Zutphen is een zeer oud stadje en hoewel er natuurlijk ook veel nieuwbouw te zien is, kregen we door de stadswandeling een mooi beeld van hoe het vroeger was.
Maar niet alleen de oude gebouwen zijn het bekijken meer dan waard, er is ook heel veel te ontdekken op winkelgebied. Leuke kleine shopjes met snuisterijen, sieraden, kleding en schoenen. We hoefden ons dan ook niet te vervelen.
De dag werd afgesloten bij Saskia en Danny, met heerlijke pizza’s en een glaasje wijn. Superdag!