Favorieten

Posted on by
10

Elisabeth van het blog BussyBessy vraagt ons een jaar lang onze favorieten op te geven. Dat loopt van je favoriete muziek naar je favoriete seizoen en alles wat daartussen kan liggen. Kijk eens op haar blog. Misschien wil je alsnog aansluiten.

Deze keer wil Elisabeth weten welke winkel favoriet is bij de blogsters. Tja, dat zijn er nogal wat. Welke zal ik kiezen? Een hobbywinkel? Daar kom ik eigenlijk niet meer zo veel, want doe ik nu via internet. Eigenlijk winkel ik al lang niet meer zo veel. Soms wil ik nog wel eens een Action, Wibra of Sostrene inlopen.

Ben ik in een andere stad, kijk ik graag rond in modezaken, vintagewinkels en bijzondere zaken. En nu ik er over denk, ik weet er één! In Parijs staat een winkel waar ik uren, dagen zelfs, zou kunnen rondneuzen.

In de Rue Coquièllere is op een hoek de al 200 jaar bestaande kookwinkel van C. Delherrin te vinden. Daar kun je alles, maar dan ook alles, kopen wat met koken en bakken te maken heeft. Van klein spuitmondjes tot soeppannen voor een weeshuis. Van gardes voor slagroomkloppen tot houten lepels om in diezelfde soeppan te roeren.

En denk niet dat het een superluxe winkel is. Het is er bijna nog net als het 200 jaar geleden moet zijn geweest. Met lange houten planken, bedienden in stofjassen, een rekening uitgeschreven op een papiertje. Maar likkebaardend liep ik er door. Koperen pannen voor van alles en nog wat, messen, scharen, haken om van allerlei zaken op te hangen, gereedschap waarvan ik niet wist waarvoor het diende.

Tja, is koken niet je hobby, dan heb je er niks te zoeken. Maar anders kun je je er heerlijk vermaken. En mocht je man ongeduldig worden, stuur hem dan naar de DIY-afdeling van de BHV (Bazar de l’Hotel de Ville}. Daar kan hij dan zijn hart ophalen aan schroefjes, knoppen, boren en andere DHZ-machientjes 🙂

Spaarzaam

Posted on by
4
Bron: Instagram

Hoe het in het Verenigd Koninkrijk is weet ik niet, maar hier in Nederland gebruiken we de kleine muntjes niet meer. Al vrij snel na de invoering van de Euro zijn we daar mee gestopt. Toch heb ik nog een doosje met die muntjes.

Niet zoveel als de man in dit filmpje. Ik vond het fascinerend om te zien hoe hij daar zijn vloer mee legde, er zelfs een mooie en toepasselijke vloermat bij de voordeur mee mozaiekte.

Al weet ik niet of hij die vloer ook werkelijk heeft gemaakt, want aan het eind lijkt het filmpje op een reclameboodschap voor lijm.

Maar ja, je weet maar nooit wat voor ideeën een spaarzaam mens kan hebben.

Muziek, maar anders

Posted on by
9

Muziek maakt vrolijk of melancholisch. Het ligt er maar aan welk instrument wordt gebruikt en ja, niet onbelangrijk, of de speler ook écht spelen kan.

Neem nou dit filmpje, waarin diverse slaginstrumenten aan bod komen. Maar dit is weer een heel ander kaliber.

Als het filmpje niet start, dit is de link

Eraf

Posted on by
11

Misschien heb ik zelf iets fout gedaan, misschien is er in WP iets veranderd…. Maar ik kan niet meer bij mijn berichten komen.

Dat wil zeggen wel op mn telefoon, maar niet meer op mn laptop.

Gewoonlijk stuur ik dan een appje aan jongste zoon. Die heeft het dan in no time geregeld. Maar die zit nog een tijdje in Verweggistan. En daar ga ik hem niet storen.

Voorlopig ben ik er dus niet. Er staan een of twee blogjes al gepland. Maar nieuwe komen er dus even niet bij.

Snipperdag

Posted on by
9

Een paar weken lang hadden we elke dag wel een afspraak. Niks bijzonders, soms leuk, soms gewoon het ritme van de week. Maar elke dag hadden we wel iets te doen.

Bron: Google foto’s

En dan ineens een berichtje. De afspraak van de volgende dag gaat niet door. Jammer? Welnee, Leo en ik keken elkaar aan. Dat wordt een snipperdag. Geen dwang van klok, geen verplichtingen, gewoon een vrije dag.

Wij hadden tijd om lekker langzaamaan op gang te komen, langer over koffie en ontbijt te doen. Het voelde heerlijk, bijna als spijbelen.

Knus hebben we die dag doorgebracht, puzzelend, lezend, muziek geluisterd, alles innig tevreden…!

Bibliotheek

Posted on by
5

Deze bibliotheek staat in de Chinese stad Tianjin. Een havenstad met meer dan 11 miljoen inwoners. Geen wonder dat er een grote bibliotheek verrees. Want hoewel dit op de foto een gewone bieb lijkt, is het een futuristisch gebouw met een Nederlands tintje. Want het ontwerpbureau MVRDV, dat onder andere in Rotterdam de Markthal tekende, ontwierp ook deze bibliotheek.

Een groot gebouw, waarin in het midden het auditorium staat, een gigantische witte bol die wordt omringd door golvende wanden. Die wanden geven ruimte aan meer dan 200.000 boeken, maar kunnen ook dienen als zitplekken en daartussen lopen trappen.

De buitenwanden zijn van glas en van buitenaf lijkt het ’s avonds op een oog, wat ook zijn bijnaam is geworden.

Niet alle planken werden vol boeken gezet. De bovenste planken bleven leeg, maar de achterwanden werden voorzien van boeken-afbeeldingen. Dus het lijkt wel vol.

Toch jammer dat wij in Nederland zo weinig chauvinistisch zijn. Dit ontwerp had van mij wel wat meer in de picture mogen worden gezet, want dit is toch wel een kijkje waard.

Als het filmpje niet start, dit is de link

Echt nodig…

Posted on by
9
Bron: Facebook / Mobilize

Bij het scrollen popt een advertentie op voor een piepklein autootje. Kek uitgevoerd, met begrensde snelheid. Dus daar mag je met een brommer-rijbewijs in rijden. Voor zulke karretjes is in mijn leeftijdsgroep wel belangstelling. Compact, makkelijk te parkeren en prima voor korte ritjes. Zeg maar een luxe scootmobiel.

Maar wie stapt er op het plaatje uit? Geen krakende oudere, maar een kekke tiener! Want met dit wagentje richt Renault zich op de jeugd tussen brommer en rijbewijs.

En niet alleen Renault, andere merken hebben zich ook op deze groeimarkt gestort. Een overvloed van kleine 45-kilometer wagentjes. Een electrocar om comfortabel naar school, je vrienden, de sportschool te karren.

Hoe creëren we luie bewegingsarme kinderen?

Maandag met muziek

Posted on by
4

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Wat de weersvoorspellers ook mogen beweren, vandaag kijken we tegen een heldere hemel aan. Volgens het Holly Cole Trio dan: I can see clearly now

Als de clip niet start, dit is de link

Veranderde tijden

Posted on by
4
Bron: Facebook / Carla van der Sas

Dat was wat, in 1966. Toen werd gestart met de aanleg van wat nu de A20 is. Met een grote op- en afrit aan de Hoofdweg in Rotterdam. Ik was nog een tiener, autorijden mocht ik nog niet en een auto bezitten was helemaal een ondenkbaar iets.

Nu is die zelfde Hoofdweg een hele tijd lang afgesloten geweest. Omdat de op-en-afrit al lang niet meer voldeed aan het aanbod van verkeer. Dus werd er een nieuwe weg op aangesloten.

Dat hebben we hier in Ommoord van nabij kunnen zien. Technisch een hoogstandje, met een viaduct dat niet klaar aangeleverd werd, maar steeds een stukje verder opschoof.

Zes jaar en ettelijke miljoenen later is de aansluiting met de A16 een feit. Dit weekend gaat ook het laatste stuk open, kunnen we van en naar Breda over de Brienenoordbrug en onder de Rotte door naar Den Haag. Nieuwe tijden.