Een bezoek aan de enige Amerikaanse begraafplaats in Nederland, in Margraten.
Een groot terrein, minutieus gemillimeterde gazons, heggen. Een zee van witte kruisen, wat Davidssterren, sommige met bloemen. Bij de ingang een mozaiek waarop de militaire bewegingen staan.
We lopen langs de graven. Zoveel jonge mensen, gevallen in de strijd voor onze vrijheid.
Ben ik erg wantrouwig wanneer ik denk dat allerlei tekorten opzettelijk veroorzaakt worden danwel in stand worden gehouden?
We worden steeds ouder en daardoor worden ook meer mensen een beetje krakkemikkig of hebben aan ouderdom gerelateerde kwalen, zoals glaucoom.
Dat werd een tijd geleden bij Leo geconstateerd en hij is daarvoor onder behandeling in het Oogziekenhuis.
Eerst kreeg hij een laserbehandeling, maar die was maar kort effectief. Een paar maanden geleden moest hij aan de oogdruppels. Met het recept voor ongeveer een jaar naar de apotheek.
Helaas, die druppels waren er niet. Ook niet na een paar dagen te leveren. Hij kreeg druppels van een ander fabrikaat, die gelijkwaardig waren. Tot zover prima geregeld.
Maar de 4 flesjes waren nu bijna op. Bij controle bleek dat de oogdruk behoorlijk was gedaald, zoals ook de bedoeling was. Dus graag weer 4 flesjes, zodat we de volgende weken vooruit konden.
Jammer, maar er is een tekort aan deze druppels. Een tekort, terwijl er steeds meer mensen met glaucoom in Nederland zijn…? Er net een hele week speciale aandacht voor de kwaal was en iedereen boven de 45 (!!) regelmatig gecontroleerd zou moeten worden.
Glaucoom voel je niet, maar wanneer het niet behandeld wordt, kan het leiden tot blindheid.
En vertel me nou niet dat het niet mogelijk is voldoende oogdruppels te produceren. Tenslotte was er kort geleden uit het niks binnen een jaar een vaccin voor vrijwel de hele wereldbevolking. Als dat wel kan…. !
Eten weggooien vinden we zonde. Meestal kook ik op maat. Maar hebben we toch een restje dan eten we dat de volgende dag. Of ik maak er nog iets van.
Voordat we een weekje naar Limburg gingen, maakte een pannetje soep. Toch bleef er nog een restje over. Te veel om die laatste avond op te eten, te weinig om in te vriezen.
Maar waarom zou je geen soep als ontbijt kunnen eten…? Dus zaten we ’s morgens aan een kopje soep. Lekker warm, een beetje pittig en absoluut geen straf.
Ach waarom ook niet? We aten het al vaker, op vakantie in Vietnam, in China en in Japan. Soep smaakt altijd. Ik denk zelfs dat je me er wakker voor mag maken….!
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Een heel lief en zacht liedje van een mijn onbekende zanger, J.E. Sunde met “I don’t care to dance”
Hoewel we bijna,allemaal een wasmachine thuis hebben staan, is die zelden groot genoeg voor een dekbed. En ook die moeten zo nu en dan door een sopje om weer lekker fris te zijn.
Bij een benzinestation bij de grens zag ik dit. In eerste instantie niet zo duidelijk, maar natuurlijk ging ik poolshoogte nemen.
Maar liefst een trommel voor 20 kg wasgoed. Alles inclusief, dus wasmiddelen en extra wasverzachter. Al vind ik dat laatste niet zo nodig.
Maar goed, campers en caravanners kunnen hier dus terecht. Aan het eind van de vakantie nog even langs en al het grote beddengoed is dan weer lentefris.
Het is weer zover, vannacht gaat de klok een uur vooruit. Het wordt weer zomertijd.
Hoewel het fijn is om op weg naar de zomer te zijn, is het ook altijd even wennen. Een uur missen voel ik wel een paar dagen en ’s morgens nog zo donker vind ik ook maar zozo.
Maar het niet anders, zo werd het al weer jaren geleden geregeld.
Gelukkig hebben wij nog een oude klok, met wijzerplaat. Want hoe zou ik hier nou mee om moeten gaan? Dat wordt me te ingewikkeld.
Gewoon een plaatje. Het is maar hoe je het zegt, want waar leg je de klemtoon? Maar ja, het is gewoon een plaatje.
Ik vond het tussen allerlei papieren. In het erbij behorend artikel stond dat de illustrator Alain Grée is.
Ik zal wel vaker iets van hem zijn tegen gekomen. Het ziet er zo vertrouwd uit.
Hier hebben ongetwijfeld boeken gelegen met allerlei van dit soort illustraties erin. Want ik vind ze zo leuk.
En vandaag dus op m’n blog zomaar een plaatje. Omdat ik er vrolijk van word.
Zelfs met de navigatie aan overkomt het ons dat we verdwalen.
Er was een omleiding en we namen een verkeerde afslag. Kwamen terecht in Nirgendheim. De weg werd alsmaar smaller, maar aan het eind stond een huis. Dus reden we door.
En dan ineens zag ik dit. In de aanbouw van het huis had iemand zijn verzameling uitgestald. Koffiepotten alle soorten, modellen, maten en kleuren. Effen, gebloemd, gestreept, met stippen. Teveel om allemaal op de foto te zetten.
Ik nam de foto vanuit de auto, het was te smal om te parkeren.
Zo zie je, zo nu en dan verdwalen brengt je nog eens ergens…. 🙂
Al enige tijd volg ik het blog “De vogeldagboeken van Adri de Groot“. Hij maakt prachtige foto’s van vogels, insecten en planten. Ik kijk er met heel veel plezier naar en en leer er ook van.
Want vaak maakt hij foto’s niet ver van waar wij wonen. We hoeven dus niet eens zo ver weg te gaan om te genieten van zoveel moois.
Laatst was Adri in de Nieuwe Driemanspolder, ten noorden van Zoetermeer. En daar maakte hij deze foto, die ik voor mijn blog verkleinde. Klik hier om de originele foto te bekijken.
Een patrijshaan, in al zijn glorie gekleed voor een date met een willige patrijshen.
De natuur heeft zijn bruidegomsjas al klaar gemaakt. Kijk maar eens naar dat prachtige verenkleed, bruin met een kanten rand.
Voor mij is dit van een ontroerende schoonheid. Terecht vergelijkt Adri de Groot het verenkleed met Brugs kant. Zo mooi wordt het bijna niet meer gemaakt.
Een verzwaringsvest, zodat je oefeningen meer moeite kosten… ik wist niet dat het bestond.
Maar goed, je wilt iets meer energie kwijt. Dus maak je de oefeningen zo lastig en zwaar mogelijk.
Verderop liggen apparaatjes waarmee je in één keer alle lichten kunt uitdoen. Zodat u niet telkens hoeft te bukken….! Ja, ja.
Ligt het aan mij dat ik het een gekke wereld vind worden?