Collage (6)

Conny van Connysquilts lanceerde een nieuwe uitdaging. Ze vroeg ze om drie woorden te sturen, die als uitgangspunt zouden dienen van de collages. Wie wilde meedoen en twaalf weken lang een collage maken? Ik reageerde meteen.

En weer was het een ratjetoe waaruit we maar een collage moesten toveren. Want voor de zesde collage moesten de woorden en begrippen lichtroze, vogels kijken, vouwen, paard(en) en reis worden gebruikt.

Lichtroze papier genoeg in mijn voorraad, maar nét niet wat ik vond passen. Het werd uiteindelijk een stukje geëmbost papier, met een nuance roze erover. De vogels vond ik tussen m’n plaatjes en voor het vouwen had ik een origami kraanvogel van Japans papier in gedachten.

De praktijk was taai en ongemakkelijk. Toen ik uiteindelijk een kraanvogel (of wat er op leek) had gefabriekt, paste hij niet op het papier, bleef niet plakken en was dus onbruikbaar. Dan maar een wat simpeler gevouwen stukje Japans papier.

De paarden leverden niet zo veel problemen. Zoeken op internet leverde wat ik wilde. En tenslotte de reis. Dat werd een quote van Godfried Bomans en vormde zo een link naar Japan, vogels kijken en paardenraces bezoeken.

Ben je ook benieuwd wat de anderen er van maakten? Dat is allemaal te zien bij Conny, dus klik even hier.

Verschil

Onderscheid tussen lunches op school in USA een Fr. Tasty fb

Op Facebook las ik een stukje van een Amerikaanse die naar Frankrijk was verhuisd. Ze verwonderde zich over allerlei dingen, die totaal anders waren in Frankrijk dan in de USA. Maar het grootste verschil vond ze de manier van schoollunches voor haar 7-jarige zoon.

In Amerika krijgen kinderen op school “kindvriendelijk” eten, zoals hotdogs, burgers, kipnuggets, vergezeld van frietjes en wat baby-worteltjes in een plastic zakje. Alles geserveerd op wegwerp servies met wegwerp bestek.

Hoe anders in Frankrijk, waar de tafel wordt gedekt met echte borden, gewoon bestek, servetjes. Met een grote kan water, waaruit de kinderen zelf hun glazen vullen. En dan wat er op die borden ligt. Een voorgerecht, hoofdgerecht, dessert of wat kaas. Alles vers klaargemaakt. Ook orgaanvlees en blauwe kaas ontbreekt niet.

Het Franse eten ziet er gezellig, kleurrijk en smakelijk uit. In tegenstelling tot het eten in America, dat de vrouw beschrijft als beige op beige borden.

Het verblijf in Frankrijk zal maar tijdelijk zijn en nu al vraagt de vrouw zich af hoe het straks in Amerika moet. Zal haar zoontje ooit nog kunnen wennen aan wat de Amerikanen “voedsel” noemen, of blijft hij voor altijd een fijnproever?

Maandag met muziek

Net als voorgaande jaren begin ik de week met muziek. Met melodieën die vrolijk maken, je ontroeren, waarom je soms om moet lachen of die je zo raken, dat je even stil moet gaan zitten. Modern, een beetje klassiek, uit de jaren van mijn jeugd, songs van nu of strepige opnames uit de oude doos. Kortom, van alles wat en hopelijk voor elk wat wils.

Vandaag een filmpje over drie kleine vogeltjes, gezongen/verteld door Bob Marley. Goed voor een opkikker van ons humeur of een glimlach op ons gezicht.

Als de clip niet start, dit is de link

In Den Haag

Op weg naar oudste in Den Haag stapten we even uit op halte Spui, in de tramtunnel. Daar hingen tekeningen van Babette Wagenvoort.

Het was nog even zoeken, maar na roltrap op en af en informeren bij een passante, zagen we de tekeningen hangen.

Babette Wagenvoort was de stadstekenaar van Den Haag en docente op de kunstacademie. Haar tekeningen zijn snelle schetsen van wat ze zoal in Den Haag ziet. Van de Haagse markt tot aan het strand van Scheveningen. Leuke ontmoetingen met diverse mensen in hun dagelijks leven.

We bewonderden de tekeningen en verwonderden ons over de andere mede-reizigers die zonder op of om te zien langs liepen. De tekeningen verdienen meer aandacht.

Dus wie binnenkort naar Den Haag gaat.., het is het uitstappen op Spui zeker waard. De tekeningen hangen er nog tot 3 maart. Er komt weer een tram na 10 minuten, dus wat let je?

Verwarring

Bron: Google foto’s

“Er komt vanavond een muziekprogramma over Elvis Presley”, zei ik tegen Leo.

Hij keek me verbaasd aan? “Op NPO1”, zei ik. Leo keek op z’n app en schudde z’n hoofd. “Dat gaat over Doe maar”.

Ik gebruik een andere app en ik liet het hem zien. Ja hoor, hier staat toch echt Elvis! Voor alle zekerheid keek ik ook nog in de gids. Maar die gaf weer wat anders aan: The best of Pop, over George Michael.

Nou, wie het bij het juiste eind heeft, mag het zeggen. Het was verwarring alom.

We keken die avond en het ging inderdaad over Elvis. Over wie het volgende week zal gaan…..? Zoek dat zelf maar uit, want ik weet nou niet wat ik moet geloven.

Kruidenier

Als ik denk aan hoe mijn moeder vroeger boodschappen deed, dan is dat natuurlijk heel anders dan nu. Elke dag ging ze wel even naar de kruidenier op de hoek, liep even de zaak van de groentenboer binnen en haalde wat vlees bij de slager.

We hadden nog geen koelkast, laat staan een vriezer. De was ging nog in de tobbe en elke dag was er ook nog wel eens klein handwasje te doen. En ondanks al het werk dat er gedaan moest worden, had mijn moeder dus ook nog tijd voor de boodschappen en de bijbehorende sociale contacten.

Bron: Wikipedia

Nu halen we de boodschappen in één keer en komen met grote tassen thuis. Misschien dat ik nog wel eens iemand tegenkom en een praatje maak. Maar vaak is dat niet het geval en pak ik zwijgend de boodschappen in mijn karretje. lles wat ik nodig heb, kan ik vinden op het winkelcentrum, in de supermarkt.

En toch, toch kan ik soms verlangen naar dat kleine winkeltje op de hoek. Waar het rook naar rookvlees en kaas, waar de kruideniersvrouw met iedereen een praatje hield en haast niet leek te bestaan. Zo’n gezellig kletspraatje, over van alles en niks. Dat vinden we niet op Facebook of Instagram.

Collage (5)

Conny van Connysquilts lanceerde een nieuwe uitdaging. Ze vroeg ze om drie woorden te sturen, die als uitgangspunt zouden dienen van de collages. Wie wilde meedoen en twaalf weken lang een collage maken? Ik reageerde meteen.

Bij collage nummer 5 was de opdracht om de volgende woorden in het geheel te passen: lila, streepjes, bakken, tijger en discus.

Lila is niet mijn kleur, maar gelukkig had ik een viltstift die van pas kwam. Streepjes kwamen van een papiertje in mijn voorraad en bakken zou ook geen moeilijkheden opleveren. Ik had al een aantal plaatjes van al dan niet geslaagde taarten bij elkaar gezocht, toen ik ineens een oude reclamekaart vond, die veel beter paste.

Zoekend naar afbeeldingen van een discus kwamen steeds discusvissen naar voren. Ik hoop maar dat het er mee door kan. En met het logo van het IFFR (International Film Festival Rotterdam) had ik ook een tijger te pakken.

Ben je ook benieuwd wat de anderen er van maakten? Dat is allemaal te zien bij Conny, dus klik even hier.

Etiquettes

Geen blog over hoe het allemaal wel of niet moet in het dagelijks verkeer. Maar een verhaaltje over etiketten voor een speciale drank en een bijzondere plek.

Bron: Google foto’s / www.artdevivrealachampenoise.com

In een uitzending over de Champagnestreek, die wij bekeken via TV5, zag ik een stukje van een enorme bibliotheek met honderden laatjes in Epernay. Daarin lagen meer dan 10.000 etiketten van champagneflessen. Netjes gerangschikt en gesorteerd of geplakt in respectabele boeken.

Natuurlijk heeft elk champagnehuis voor elke wijngaard een eigen etiket. En daarboven zijn er diverse gelegenheden waarbij een “eigen champagnemerk” gepresenteerd kan worden. Van enorme festiviteiten van de Franse regering, tot wat bescheidener feestjes van welgestelde particulieren.

Bron: Google foto’s / www.artdevivrealachampenoise.com

Wil je dan een flinke hoeveelheid champagne serveren, kun je daarvoor je eigen etiket laten ontwerpen, printen en op de flessen laten plakken. Er zullen we minimale hoeveelheden geëist worden. Zoiets doe je niet voor 3 flessen, lijkt me.

Maar Fransen schenken veel vaker een glas champagne dan wij Hollanders. In Frankrijk is bijna elke gelegenheid geschikt om een glas champagne te heffen.

Alles in keurige houten laatjes, met fraaie emaille jaartal-bordjes. En dan die duizenden echte mooie etiketten, die de geschiedenis levendig houden. Op de ene of andere manier vond ik dat heel erg leuk.

Maandag met muziek

Net als voorgaande jaren begin ik de week met muziek. Met melodieën die vrolijk maken, je ontroeren, waarom je soms om moet lachen of die je zo raken, dat je even stil moet gaan zitten. Modern, een beetje klassiek, uit de jaren van mijn jeugd, songs van nu of strepige opnames uit de oude doos. Kortom, van alles wat en hopelijk voor elk wat wils.

We hebben allemaal wel eens van die sombere dagen. Het lijkt je tegen te zitten, het weer werkt niet mee en de narigheid lijkt niet te stoppen. Dan moet je zingen, zegt Florent Pagny

Als de clip niet start, dit is de link