Vandaag lijkt het te warm te worden om te werken. Misschien wel een dagje strand….?
Of lekker in de tuin…. Wie zal het zeggen?
In ieder geval geen al te grootse plannen.
Laten we het vandaag gemakkelijk houden.
Vrijdag de 13e. Het lijkt een gevaarlijke datum.. maar dat is bijgeloof. Dus geniet van het lekkere weer
Bijna dagelijks komt zij langs. Ze heeft een vast plekje langs de vijver. Het lijkt me behoorlijk koud op dat loden randje.
Maar zij zit er vorstelijk, doopt een pootje in de vijver en likt het af.
Zo nu en dan wordt ze gestoord door langs vliegende vogels. Ze kijkt geïnteresseerd, maar vangen nee. Daarvoor zit haar corpulentie in de weg.
En dan, na soms wel een kwartier, verlaat ze zwiepstaartend de tuin. Naar haar eigen huis, haar eigen voerbak….
Dat denken we tenminste.
Ja, zo voelt dat een beetje, want we gingen naar de tentoonstelling “Nieuw Parijs” in het Kunstmuseum in Den Haag. En die is sinds gisteren gesloten. Dus wat zou ik er nu nog over moeten vertellen?
Maar ik wilde die tentoonstelling heel graag zien, omdat ze zo mooi aansluit op het boek dat ik gisteren besprak.
De tijd dat heel Parijs op de schop ging, dat baron Haussmann de grote boulevards aanlegde en de stad maakte tot wat het sindsdien is. De stad van mode, elegantie, brede straten, drukke pleinen.
Maar het was ook de stad van de opstand, de Commune. Bij vlagen kwamen scenes uit het boek van Wagendorp voorbij. Zo zag ik een portret van Louise Michel en foto’s van Nadar.
Maar er waren ook prachtige impressionistische schilderijen van Monet, Renoir, Morisot en vele anderen.
Je kon affiches uit die tijd bewonderen en zo zien dat wat wij nu nog aan reclame en marketing te zien krijgen in die tijd is ontstaan.
De zalen zijn nu gesloten en een nieuwe tentoonstelling staat al weer op de rol. Maar dit wilde ik nog even kwijt.
En dan is dit -voorlopig- het laatste deel van de trilogie over Abel Sikkink en Kalle.
Na alle narigheden die ze beiden zagen en ondervonden in de Amerikaanse Burgeroorlog is het een verademing om naar Europa en in het bijzonder Parijs te worden overgeplaatst.
De stad bruist, is aan een compleet nieuwe tijd toe. Keizer Napoleon Bonaparte III laat huizen slopen en Baron Haussmann ontwerpt daarvoor in de plaats brede boulevards en zet er mooie hoge gebouwen langs.
De Eiffeltoren staat nog maar net en er is een wereldtentoonstelling met de allerlaatste snufjes op allerlei gebied. Parijs is de hoofdstad van Europa.
Maar ook dan trekken donkere wolken samen. Het volk mort, er ontstaan opstootjes en Frankrijk trekt ten strijde tegen Duitsland. Wat een formidabele overwinning lijkt te worden, loopt uit op een desastreus fiasco.
De Duitsers omsingelen de stad en dan ontstaat er hongersnood. Abel, zijn vrouw en kind en Kalle weten tenslotte uit Frankrijk weg te komen en gaan weer naar Amerika.
Ook dit boek las ik weer in één adem uit. Maar van nu zal ik het zonder de avonturen van Abel en Kalle moeten doen. Hier eindigt -voorlopig- hun levensverhaal.
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Een dansje aan het begin van de week is altijd leuk. Flink ritme, kom doe met de Cubop City Big Band en dans op El as de la Rumba.
In Artis zag ik deze potten staan. Zo te zien een beetje raar, met een deksel er bovenop. Wat moet je met zoiets?
Het zijn bleekpotten, die tuinders gebruiken om groenten te bleken. Selderij en rabarber kunnen dan vroeger aan de groei komen.
Het gewas blijft bleek, maar groeit wat eerder op en is beschermd tegen de vorst.
Ik vind ze leuk en zeer decoratief. Maar ik heb geen moestuin, dus zou ik zo’n pot alleen voor de sier hebben.
Vandaag een gedicht van Jan Hanlo, dat ik vond op Facebook / Daggedichten. En daar past een werk van Dvid Hockney toch uitstekend bij…
Regen regen
Allerwegen
Rechte stralen
Water water
Langs de muren
Langs de palen
Vallen vallen
Langs de bomen
Natte auto’s
Gaan en komen
Loodrecht op de
Druppelzegen
Overal is
Regen regen
(Uit: Verzamelde gedichten. Van Oorschot)
Elisabeth van het blog BussyBessy vraagt ons een jaar lang onze favorieten op te geven. Dat loopt van je favoriete muziek naar je favoriete seizoen en alles wat daartussen kan liggen. Kijk eens op haar blog. Misschien wil je alsnog aansluiten.
En in juni hebben we (bijna) allemaal de plannen voor de vakantie klaar. Dus is het favoriet-onderwerp dit keer “wat is je favoriete bestemming?” Tja, wat zal ik nou kiezen? Elk land heeft zijn mooie plekken, fijne stranden of prachtige vergezichten.
In 2009 maakten we een georganiseerde reis naar Japan. Maar de vakantie die op ons een enorme indruk maakte was de tweede reis naar dat land. Deze reis hebben we zelf geregeld en dat was heel wat werk. Japan is ver, exotisch, vreemd, met een heleboel andere gewoontes, tradities. Met een onbegrijpelijke taal in onbegrijpelijke tekens.
Maar door het leven in grote steden is het toch ook weer enigszins vertrouwd. En wat ons zo opviel, was de gestresste rust of de rustige stress die er heerst. Alles heel beheerst, met vriendelijke mensen. Een enorme service in winkels. Het maakte niet uit wat je ging kopen, alles werd met zorg ingepakt en met een buiging aan je overhandigd.
Natuurlijk maakten we gebruik van het beroemde treinennet. Ver van te voren had ik uitgezocht waar we naar toe wilden en op welke dag. En toen ik mijn reisplannen liet zien (ik had alles uitgeprint) typte het meisje achter de balie met onwaarschijnlijke snelheid onze kaartjes uit. Alle tijden klopten, alles werd nog een keer extra gecheckt. Wij hoefden alleen nog maar op tijd op het station te zijn en bij het juiste nummer op het perron te gaan staan. Super efficiënt en zeer comfortabel.
Tegenwoordig maken we niet meer zulke grote reizen, te vermoeiend en te veel gedoe. Maar Japan zou ik nog wel een keertje willen bezoeken.
Zo nu en dan wil ik even herpakken, nieuwe balans vinden en gewoon even uitrusten.
Het gaat goed met me, maar af en toe wil even helemaal niks.
En dan ben ik dus even niet aan niet bloggen… !
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Een nostalgisch tripje naar een nog nostalgischer film. Frank Sinatra zingt Ingrid Bergmann toe met de song uit Casablanca.
