Aan of uit

Posted on by
9

Hoewel ik niet erge hekel heb aan strijken, doe ik het niet zo vaak en zeker niet uitgebreid. Veel gaat bij ons netjes opgevouwen maar ongestreken de kast in.

Maar ja, na een hele winter in een doos opgevouwen te hebben gelegen, moeten die lekker luchtige linnen bloesjes toch wel een strijkje hebben.

Dat deed ik deze week dus. Ze waren al schoon, maar kurkdroog. Sprayen dus en dan strijken. En na een uurtje was alles gepiept.

Ik strijk altijd op zolder. Maar ik ben nogal vergeetachtig en is het me al overkomen dat ik het strijkijzer liet aanstaan. Dat moet me niet nogmaals gebeuren.

Dus heb ik inmiddels een uitgebreid ritueel. Eerst het knopje op de verloopstekker uit, dan de stekker eruit. Dan zeg ik hardop tegen mezelf: “het ijzer is veilig uit”. Ik check het dus drie dubbelop zelfs.

Dan moet het toch wel in mijn chaotische hoofd verankerd zijn.

Maandag met muziek

Posted on by
2

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Overmorgen is het 85 jaar geleden dat Rotterdam gebombardeerd werd. Tot op de dag van vandaag zijn daar de sporen van in mijn stad terug te vinden.

Vandaag geen vrolijk wijsje, maar een voordracht door Guus Hermus over deze afgrijselijke dag in de geschiedenis van Rotterdam.

Als de clip niet start, dit is de link

Moederdag

Posted on by
5

Ach kijk nou toch. Die arme man, nooit geleerd om voor zichzelf te zorgen. Altijd liefderijk bemoederd door mams, zussen en later zijn vrouw.

En nou ineens heeft die echtgenote de kolder in de kop. Hij moet emanciperen. Vooruit, de keuken in. Wat zal het worden? Biefstuk met aardappels en andijvie of kreeft met roomsaus?

Hij houdt het voorlopig nog maar simpel en begint bij het toetje. Dat is gewoon een pakje in een pannetje met water roeren. Daar kan hij geen buil aan vallen. Hopelijk zal het op deze moederdag ook wel in de smaak vallen bij zijn vrouw en koters.

Nee, dit is geen foto van mijn echtgenoot. Die kookt heerlijk en dat al vele jaren lang. Ik heb niks te klagen. Ik schreef alleen maar op wat ik bij dit reclameplaatje ineens dacht. Een beetje humor, dat houdt alles in evenwicht nietwaar 😉 😉 😉

Ongemakkelijk

Posted on by
10
Bron: Facebook / Peter van Straaten

Je kent het wel, je bent heerlijk aan het wandelen en je “moet” ineens hevig.

Je man begrijpt dat best en zal wel even de wacht houden.

Daar zit je dan, ongemakkelijk, gehaast en een tikkie zenuwachtig. Want stel je voor, als er iemand langs komt.

En je liefhebbende echtgenoot roept dan ineens “Goedemorge”.

Zo’n man zou je dan toch met liefde vermorzelen.

Gek woord

Posted on by
8

Zo nu en dan zie ik een woord en leg dan de klemtoon verkeerd, waardoor het in mijn hersenpan een heel raar woord wordt.

Dat heb ik bijna altijd met bommelding, wat ik dan lees als bommel-ding in plaats van bom-melding. Ook het woord revers spreek ik vaak verkeerd uit. Re-vers, terwijl ik echt wel weet dat het revèrs op z’n  Frans moet zijn.

Toen ik dit woord las, wist ik echt niet wat ik me er bij voor moest stellen. Tram-perron werd tramper-on….???

Ergens zal ik wel een draadje verkeerd hebben. Niks ernstigs. Want na enig nadenken wist ik het gelukkig wel.

Moderne techniek

Posted on by
5
Bron: Google foto’s

Als je alles wat je leest of hoort moet geloven, dan zou ons leven door alle moderne techniek vlekkeloos verlopen.

Nou dat is natuurlijk niet zo. Er gaat nog wel eens iets mis, valt weg of is spoorloos verzonken in het internet. Wij zouden dan ook niet zonder papieren briefjes, pen en papier of zonder printer kunnen.

Maar een vingerafdruk of gezichtsherkenning op je telefoon is wel best handig. Hoef je weer geen pincode of inlogpatroon te onthouden.

Totdat…. je een facelift neemt, zoals Gerard Joling. Dan herkent je telefoon je zelfs niet meer. Dat lijkt me toch wel een heel frustrerende ervaring.

Boek

Posted on by
4
Mélissa da Costa: De dagen die komen

Ik las “De dagen die komen”van Mélissa da Costa.

Al lange tijd staat een boek van deze schrijfster op mijn lijst, maar het is al maanden uitgeleend. Daarom las ik eerst dit boek.

Amande is totaal van slag. Er is iets verschrikkelijks gebeurd en ze denkt dat het leven nooit meer waard te leven zal zijn.

Ze besluit haar huis te verlaten en zich te verschansen in een huurhuis in de Auvergne. Dat het donker is en al jaren onbewoond, maakt haar niet uit. Ze brengt een deel van de nog aanwezige spullen naar de zolder. Ze laat de luiken dicht en houdt bezoekers op een afstand.

Dan komt de dochter van de eigenaresse om spullen van haar moeder op te halen. Ook een stapel aantekeningen, maar die trekken Amande’s aandacht. Ze wil ze graag bewaren. En langzamerhand leert Amande met vallen en opstaan de weg terug naar het dagelijks leven en om te gaan met de pijn van haar verlies.

Een bijzonder verhaal over ondragelijk verdriet en de hoe de natuur ons helpen kan het gewone leven weer te aanvaarden.

Boek

Posted on by
7
Bart Wagendorp: Kalle

Ook het tweede deel van de trilogie las ik in een adem uit.

Kalle van Bert Wagendorp volgt de vrienden Kalle en Abel, die nu in New York wonen en werken.

De Amerikaanse Burgeroorlog staat op het punt te ontbranden. Lincoln wordt tot president verkozen en Abel en Kalle hebben het druk om alle nieuws de wereld in te brengen.

Dan krijgt Abel de opdracht om de oorlog van nabij te gaan verslaan. Ook Kalle gaat mee, want beelden zeggen meer nog dan woorden.

Wat in het begin een groot avontuur lijkt, verandert al snel in de hel. Oorlog is iets afschrikwekkends, al wordt het als avontuur gebracht. Jonge jongens, in de bloei van hun leven, worden opgeofferd aan de ideeën van de politici. Generaals, aan tafel vriendelijke gesprekspartners, drijven hun soldaten rücksichtslos de dood in. Er vallen vele doden en degenen die het overleven, missen vaak een of meer ledematen. Sommigen raken nooit meer over hun trauma heen en leven geestelijk en lichamelijk beschadigd verder.

Als Kalle gewond raakt, gaan Abel en hij terug naar New York. Lincoln wordt herkozen en de Burgeroorlog loopt op zijn eind. Dan hoort Abel van nog een oorlog, die geheel buiten het nieuws is gebleven. En hij gaat op onderzoek uit. Deels omdat ook die strijd onder de ogen van de Amerikanen moet worden gebracht, deels om te onderzoeken wat er met zijn familie is gebeurd.

Ook dit boek barst weer van de voetnoten, feiten en historische personen. Ik hou er van, zoek regelmatig op internet naar meer informatie. Maar ook zonder zoeken is het boek goed te lezen. Ik was er in ieder geval in één dag doorheen.

Maandag met muziek

Posted on by
4

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Deze week een beetje klassiek. Niet erg veel opera, maar wel Serge Reggiani met Le barbier de Belleville, een soort persiflage op de Barbier de Sevilla.

Als de clip niet start, dit is de link

Verkeerde been

Posted on by
8
Bron: Google foto’s

Het is maar hoe je naar de dingen kijkt. Bij deze foto gingen mijn gedachten meteen uit naar een strand.

Het oogt nu wat somber, maar ik zag mezelf al liggen. Met een vrolijk zonnetje, een zacht windje. Heerlijk toch….?

Laat het dat nou helemaal niet zijn! Nee, het is gewoon een doorgeroest autoportier.

Een flinke kostenpost om dat te laten repareren. Dan kun je die vakantie wel uit je hoofd zetten, niks strand, zon en zee. och, misschien kijk ik wel met een wat roze brilletje. Of werd ik op het verkeerde been gezet? 😉 😉 😉