Onze tuin is een beetje wild. Op sommige plekken misschien zelfs wel een beetje te wild. Maar heel erg vinden wij dat niet.
Integendeel zelfs.
Wij verwelkomen de aanwaaiers die onze tuin als een plek hebben gekozen om op te groeien.
Soms hebben ze het zo naar hun zin, dat de toevloed iets te veel wordt.
Maar bevallen ze ons niet, dan is het niet te veel moeite ze uit de grond te rukken. Dus mogen akelei, IJslandse papaver en hibiscus gewoon nog even doorgroeien.
Ook dit jaar elke week weer een muzikale start met muziek die ik mooi, leuk, gezellig, vrolijk of ontroerend vind. Ik hoop dat jullie ook met plezier zullen luisteren.
Vandaag weer gewoon een chanson dat ik nog steeds graag hoor.
Van de onlangs overleden en zeer betreurde Liesbeth List.
In 1962 publiceerde een Italiaans blad deze tekening.
De tekenaar dacht dat de wereld er in 2022 zo uit zou zien. Wat had die man een vooruitziende blik.
Al zal men toentertijd wel hartelijk gelachen hebben om zo veel fantasie.
Het mag dan heerlijk rustig zijn in Nederland en de ons omringende landen. Dat betekent wel dat het toerisme zo langzamerhand de nek is omgedraaid.
Ik maakte wat foto’s bij de molens van Kinderdijk en bedacht een beetje beschaamd dat dit toch wel een soort van ramptoerisme mag heten.
Want het is fijn als je op je gemak kunt kijken, maar saai en levenloos is het wel. Een beetje reuring was toch wel prettig.
Werd je vorig jaar nog onder voet gelopen door hordes Chinezen, Japanners, Italianen of weet ik welke landsaard dan ook. Nu is het overal stil en verlaten. Lege parkeerterreinen, gestapelde stoelen op terrassen, bezoekerscentra en musea leeg en gesloten. Rondvaartboten die aangemeerd blijven.
Overal enorme investeringen die er nutteloos bij liggen. Hoe lang nog? Voorlopig nog wel…
De muziek van Harry Bannink ligt me na aan het hart. Zoveel prachtige nummers, waarvan er veel maar een enkele keer ten gehore zijn gebracht.
Na het beluisteren van de vele afleveringen van de Grote Harry Bannink Podcast van Gijs Groenteman, wilde ik er hier ook wel wat mee doen.
En wat nog maar een klein idee was toen ik met deze pareltjes begon, is inmiddels een groot project geworden. Want niet alleen is het moeilijk om uit meer dan 3000 composities iets te kiezen. Ze te vinden op YouTube is een nog grotere opgave. Maar het is me gelukt. Voor de komende maanden heb ik een voorraad YouTube-links met meer of minder bekende liedjes van diverse schrijvers, uit programma’s, musicals of tv-series en uitgevoerd door diverse artiesten.
Vandaag een liedje uit het radioprogramma “De Taalstraat. Ik heb u lief, mijn Nederlands”. Helaas zonder bewegend beeld, want dat was gewoon niet voorhanden.
Gerard Cox bezingt de telefoon, de gewone hè, nog niet mobiel 😉
Tekst van Willem Wilmink en muziek, ja natuurlijk, van Harry Bannink.
Geïnspireerd door de verhalen van Marthy besloten wij afgelopen dinsdag maar eens een keertje naar Kinderdijk te gaan. Dat is een plan van al langer geleden, maar dan wilde ik met de waterbus. Dat leek ons nu niet zo’n goed idee, dus namen we de auto.
We parkeerden vlakbij de molens en liepen langs het water. Het was ongelofelijk stil en rustig. Een beetje winderig, met veel wolken. Maar dat gaf nou juist zulke mooie vergezichten.
Normaal gesproken zouden we wel een flink stuk gewandeld hebben, maar mijn knie is nog steeds pijnlijk en dus liepen we maar een stukje en gingen we al snel weer terug.
Die molens zijn uniek in de wereld en zo mooi. Ze dateren van rond 1740 en werden in die tijd zonder computers, snelle berekeningen of lawaaiige machines gebouwd. Puur mensenwerk, steen voor steen. Ook het binnenwerk van stevige boomstammen werd geheel handmatig gemaakt, gezaagd en gebeiteld. En dan staat alles er na zo veel jaren nog zo prachtig bij.
Wel jammer dat we niet binnen konden kijken. Maar ja, dat zit er nu even niet in. Het was toch een leuk uitje!
Nu ik nog maar één keer in de week boodschappen haal, is het zaak goed te plannen wat we in de loop van de week zullen eten.
Peulvruchten zitten sowieso een keer ertussen, met een saus of als curry. Maar verder natuurlijk vooral verse groeten, die wel een beetje te bewaren zijn.
Vorige week had ik weer eens paprika mee genomen en daar maakte ik Shakshuka van. Dat is een recept waarin heel veel eigen variatie mogelijk. Leo vond het erg lekker en daarom deel ik het met jullie.
Sahkshuka (voor 2 personen)
1 ui, gehakt
2 tenen knoflook, gehakt
1 pepertje, gehakt
3 paprika’s, gehakt
3 stengels bleekselderij, in blokjes
1 lenteui, gehakt
½ bosje peterselie, gehakt
2 tomaten, in kleine stukjes
1 eetlepel tomatenpuree
4 eieren
1 theelepel gemalen komijn
1 theelepel (gerookte) paprika
½ theelepel gemalen korianderzaad
½ theelepel oregano
(olijf) olie om in te bakken
Verwarm de olie en fruit hierin de ui,
knoflook, pepertje en bleekselderij licht aan.
Doe de
tomatenpuree erbij en bak even mee. Strooi de kruiden erover en roer
goed door.
Voeg de paprika toe en laat alles ongeveer 5-10
minuten zachtjes bakken. Doe er eventueel wat water bij als het te
droog wordt.
Voeg de tomaten erbij, net als de lenteui en
peterselie en laat alles nog even goed door bakken. Proef en breng op
smaak met zout en peper.
Maak in de groenten vier holletjes en breek daarin de eieren. Zet het vuur laag en laat de eieren stollen totdat het wit gaar is en de dooier eventueel nog wat zacht.
Bestrooi de eieren nog met wat zout en peper en eventueel nog wat peterselie.
Serveer met brood.
EET SMAKELIJK!!
Dit jaar was moederdag voor velen van ons heel anders. Ook voor mij. Normaal gesproken vind ik het vooral een commercieel gedoe. Het is leuk als er aan gedacht wordt, maar vaak waren wij op vakantie en dan is er dus voor de jongens niks te bezoeken.
Dit jaar waren we natuurlijk thuis. Maar wat hadden we de jongens al lange tijd niet gezien. Wel regelmatig geappt, zelfs meer dan gewoonlijk. Maar ze “in het echt zien” is toch heel wat anders. Zelfs zoomen of videobellen kan dat niet goedmaken.
Gelukkig was het mooi weer en kwamen ze om -op gepaste afstand- koffie te drinken in de tuin en weer gezellig bij te praten.
We voelen heel goed aan dat zij het er ook moeilijk mee hebben en dat alle coronanieuws hen niet onberoerd laat. Oudste moet nog wel naar kantoor, al was hij helemaal ingesteld op thuiswerken. Gelukkig niet meer met het openbaar vervoer maar met de auto. Schoondochter werkt al weer weken thuis aan de eettafel en onze jongste werkt ook op afstand.
Die onzichtbare vijand speelt ons allemaal parten. Want je weet niet of jij ziek wordt of dat je een ander besmet. Het blijft een lastige zaak en het zal voorlopig nog wel schipperen blijven.
Maar nu kunnen we er weer even tegen. Even gewoon intermenselijk contact, gewoon koffie drinken met zelfgebakken koekjes van de een en bloemen van de andere op tafel. Het leek net die goeie ouwe tijd 😉 😉 😉
Ook dit jaar elke week weer een muzikale start met muziek die ik mooi, leuk, gezellig, vrolijk of ontroerend vind. Ik hoop dat jullie ook met plezier zullen luisteren.
En weer staat hier een liedje dat -enigszins- verband houdt met de huidige Coronacrisis. Want we zitten nu al weken thuis, wandelen een beetje in de buurt. Maar ons territorium is nog steeds een redelijk beperkt. Wat verlangen we toch naar meer ruimte en vrijheid. Dus…. Don’t fence me in!
In parken en bossen kun je nog lekker wandelen en daar wordt dan ook grif gebruik van gemaakt. Maar sommige parken zijn maar een paar weken per jaar open. Ze nu open stellen zou zorgen voor een enorme drukte die niet meer verantwoord is.
In de Japanse tuin van Clingendael in Den Haag was ik al een paar keer. Ik herinner me prachtig bloeiende rododendrons, maar vooral ook de rijen mensen die de bloemen bewonderden en er foto’s van wilden maken. Begrijpelijk, maar wat een capriolen sommigen daar voor uit wilden halen. Dat blijft de tuin nu allemaal bespaard. Maar we kunnen toch van alle moois genieten omdat op de site van de Gemeente Den Haag nu een YouTube filmpje te bekijken is. Een mooi initiatief!