Ook dit jaar elke week weer een muzikale start met muziek die ik mooi, leuk, gezellig, vrolijk of ontroerend vind. Ik hoop dat jullie ook met plezier zullen luisteren.
Deze week een voor mij onbekende artieste, maar ja wie ben ik….? Ik vond het in ieder geval wel een heel leuk begin voor deze week.
Hier dus Taylor Swift met “Me!”
Na ons familieweekend wilden we nog even wandelen. Leo had een mooi plekje uitgezocht in de buurt van Arnhem. Ik kende het totaal iet, maar was wel heel erg verrast.
We liepen niet de hele wandeling, maar een verkorte route. En dat ging gelukkig boven verwachting goed, zodat ik binnenkort weer langere wandelingen hoop te kunnen maken.
Nadat we de parkeerplaats verlieten, zagen we in de verte al “de groene bedstee”. Een berceau van beukenbomen die samen een lange overkapte wandelweg vormen. Daar konden de dames van stand rustig wandelen zonder zon. Zo hielden ze hun mooie blanke huid. En ja natuurlijk, daar wilde ik wel even een kijkje nemen.
Op deze website leerde ik dat de bomen wel 150 jaar oud zijn. Maar ze worden regelmatig gesnoeid en worden dan niet zo dik als wanneer ze vrij uit kunnen groeien. Op hete zomerdagen moet het onder die beukenbomen heerlijk koel zijn. En je loopt er ook nog eens vrij van pottekijkers. Dat kan tenslotte wel eens prettig zijn… 😉
We gaan binnenkort vast nog wel eens die richting uit, want ik wil de hele wandeling ook nog wel eens maken.
We hebben tegenwoordig al onze contacten letterlijk bij de hand. Je tikt een nummer in of zoekt een naam in je contacten lijst en dan kun je los.
Natuurlijk hebben wij dat ook. En tussen onze kinderen versturen we heel wat Whatsapps. Soms krijgen we sms-jes of mailen we als er iets meer te melden is. Zelf nemen we graag de telefoon ter hand. Maar eigenlijk gaat er niks boven een berichtje met de slakkenpost.
En dan, ineens valt er een kaart in de bus. Van jongste, die nog steeds door Nederland fietst. Een gewone ansichtkaart met een klein verhaaltje. En dat vinden we nog steeds leuker dan foto’s via de app.
De muziek van Harry Bannink ligt me na aan het hart. Zoveel prachtige nummers, waarvan er veel maar een enkele keer ten gehore zijn gebracht.
Na het beluisteren van de vele afleveringen van de Grote Harry Bannink Podcast van Gijs Groenteman, wilde ik er hier ook wel wat mee doen.
Tijdens mijn lange zoektocht op internet kwam ik meer en meer tot de conclusie dat niet alleen de muziek, maar ook de teksten ware pareltjes zijn.
Annie M.G. Schmidt schreef “De lapjeskat” en de muziek, ja natuurlijk, is van Harry Bannink
Nee, echt mooi is deze foto niet. Kan ook niet anders, want genomen van fot in de krant. En zoeken op Google leverde een wat afgebroken foto op.
Dus doen we het maar met deze. Niks bijzonders, want ijsvogels zitten tegenwoordig weer volop in Nederland. Al zie ik ze weinig.
Maar dat iemand dan even gaat wandelen en zomaar drie jonge ijsvogeltjes op een stronk ziet zitten. Misschien rustten ze wel uit van hun eerste vlucht.
Zoveel leuk nieuws is er dezer dagen niet te melden. Dus dan is dit toch een gelukkie! Voor de fotograaf en voor alle lezers. In ieder geval voor mij!
Ineens viel mijn oog op dit gebouw. De balletschool van Staluse Pera, wereldberoemd in heel Rotterdam. Daar ging je heen als je “echt” balletles wilde hebben.
En dat wilde ik wel. Tenminste, toen ik zo’n jaar of tien was. Balletles leek me niet alleen leuk, maar was ook goed voor mijn houding, volgens de orthopeed. Dus ja, balletles en dan meteen ook helemaal goed. Niks gehuppel in het buurthuis of in de studio van een mindere status. Ik wilde naar Staluse Pera!
Tja, dat mocht ik dan wel willen, dat gebeurde natuurlijk niet. De lessen waren duur en zo’n bevlieging zou weleens van heel korte duur kunnen zijn, schatte mijn moeder in. Balletles, dat wel. Maar eerst maar eens kijken hoe of het bevalt, dus zal ik je dan inschrijven? Bij het Wester Volkshuis kun je het proberen. Lekker dicht in de buurt, je kunt er zo naar toe. Je hoeft er zelfs niet voor over te steken.
Och, misschien had ik niet zo stijfkoppig moeten zijn. Want waarschijnlijk had mijn moeder gelijk. Was het maar voor een tijdje en zou ik daarna met geen stok meer naar balletles te sturen zijn. Maar nee, nuffig haalde ik mijn neus op voor zulke lessen. Het was alles of niets…, dus alleen bij Staluse Pera!
Maar ja, misschien had ik wel uitzonderlijk talent. Had de wereld aan mijn spitzen gelegen, had ik bloemen en roem vergaard. En was ik waarschijnlijk aanzienlijk slanker gebleven. Welke stralende carrière is aan mijn neus voorbijgegaan?
Ach… even wegdromen, dat kan toch geen kwaad. Zo veel spijt heb ik er achteraf toch niet van gehad 😉 😉 😉
In deze rare tijden weet ik soms niet meer wat ik wel of niet geloven moet. Het bericht dat “wilde polio” in Afrika was uitgeroeid kwam wel heel erg toevallig op het juiste moment. Nu iedereen nog in afwachting is van een veilig en goed werkend Corona-vaccin, is het mooi meegenomen dat een andere vaccinatie zo succesvol is. En dan ook nog eens gesponsord door de heet B. Gates…. Is het vreemd dat ik dat zo toevallig vond?
Nog vreemder vond ik het bericht dat er op het terrein van het RIVM in Bilthoven poliovirus in het riool gevonden was. He…? Het leek me fake-nieuws. Maar nee, diverse gerenommeerde kranten brachten het bericht naar buiten. Het was zelfs op TV.
Hoe kan dat nou? Er wordt op dat terrein ook poliovaccin gemaakt. Heeft dan iemand een ampul laten vallen, is er iets omgestoten…. of loopt er iemand rond met een polio besmetting, zonder dat te weten?
En dan ook nog in Bilthoven, dicht grenzend aan de Biblebelt. Ik had verwacht dat er meteen grootscheepse actie werd ondernomen. Lockdown van tenminste de provincie Utrecht…. Maar nee, het blijft rustig. Niks paniek, niks quarantaine. Er wordt onderzoek gedaan… dus we horen het nog wel… Vreemd…. …. ….!
Ook dit jaar elke week weer een muzikale start met muziek die ik mooi, leuk, gezellig, vrolijk of ontroerend vind. Ik hoop dat jullie ook met plezier zullen luisteren.
Laten de week starten met een kinderkoor. Keurige Ierse jongens en meisjes, gestoken in Iers groen veroveren de harten van de jury van Britain’s got talent
Ik heb een hele tijd staan kijken, maar hij was er echt 😉 Een naakte man, maar hij had zich op een of andere manier totaal onzichtbaar gemaakt.
Ik stond er toen het nog lekker zonnig was, maar toen de regen met bakken uit de hemel kwam bleef hij staan. Hij stond er dan ook voor het goede doel.
Dat glazen potje stond er uiteindelijk niet voor niks. Daarin zamelde hij geld in voor Amnesty International. Nou, zo’n geweldig initiatief mag niet onvermeld en onberoerd gelaten worden. Het was makkelijker geweest als er gepind had kunnen worden, maar met moeite vond ik nog wel wat kasgeld in mijn beursje. En zo kon ik dus meehelpen aan het verbeteren van de wereld 😉 😉 😉
Nou hoop ik wel dat hij later wel zichtbaar en volledig gekleed naar binnen mocht. Het werd die nacht behoorlijk koud en nat!
Wandelend door Hattem kwamen we een trafohuisje tegen. En dat wordt gefotografeerd. Niet voor mezelf, maar voor mede-blogger Sjoerd, die er een soort van inventarisatie van maakt. En van heinde en verre de huisjes per foto aangeleverd krijgt.
Maar eigenlijk werd mijn aandacht getrokken door die grote bus hand-cleaner en de container met water. Tot voor kort was dat toch niet mogelijk. Liepen werklui met smerige jatten rond. Maar in deze Corona-tijd moet je te pas en te onpas je handen desinfecteren. Nou ja, het zal wel geen kwaad kunnen.
Maar mij viel het op, anderen zullen er wellicht aan voorbijlopen. En zo kon ik meteen dat huisje nog wat uitgebreider fotograferen. Die foto’s gingen natuurlijk naar Limburg en komen te zijner tijd wel op het blog van Sjoerd.