Tag Archives: film

Maandag met muziek

Posted on by

Een sfeertje uit de tijd dat er nog grote orkesten op het toneel speelden. The Nicholas Brothers’ voeren een tapdance scene uit de film “Stormy Weather” (1943) op. Het orkest van Cab Calloway speelt daarbij “Jumpin’ Jive”. En nog steeds spettert het van het scherm 😉

Als het filmpje niet start, dit is de link

Nota bene:
Het is soms wel begrijpelijk dat artiesten of platenmaatschappijen niet willen dat hun link zo maar gratis wordt afgespeeld op een blog of website. Maar het is lastig om op voorhand te bekijken of een YouTube link werkt of niet. Daarom probeer ik ook altijd de link er onder bij te zetten. Ik hoop dat het filmpje wel dan wel werkt.

Gewoon

Posted on by

Vorige week was eigenlijk weer -na zeer lange tijd- een “gewone” week.

Zo’n week waarin we weg gingen, naar de bollenvelden op Goeree-Overflakkee. En dan lekker wat drinken op een terras in de zon.

De volgende dag naar een tuinstoelenwinkel. En op de terugweg spontaan naar IKEA. Niks mopperen op die winkel waar je altijd wel wat koopt, maar gewoon ontspannen winkelen. Kijken, kijken en alleen wat nuttigs kopen. Zonder tijdsloten en geen restricties.

Zaterdag op stap met schoondochter. Eerst naar de film, daarna een wijntje op een terras en later lekker samen eten en kletsen. En ook zij vond het weer “bijna ouderwets”.

En dan stond er ook nog een middagvoorstelling gepland voor de zondag. Het Groot Niet Te Vermijden speelde met verve van opera tot smartlap. Er werd gelachen en we konden luidkeels meezingen. Een zaal vol ontspannen mensen in het wijktheater.

Het voelde goed, vrij, zonder belemmeringen, zonder klemmende regels.

Fijn, gewoon fijn!

Film

Posted on by

Via Netflix keken we naar de Franse film “Bienvenue parmi nous” en daar hebben we geen spijt van. Mooi verfilmd, goed gespeeld en een levensecht verhaal.

Taillandier is kunstschilder maar zit in een soort van midlife crisis. Hij heeft geen lol meer in het leven, schildert telkens min of meer dezelfde doeken. Het liefst zou hij de ganse dag willen slapen.

Op een dag besluit hij er vandoor te gaan. Zomaar, op de bonnefooi rijdt hij door Frankrijk. En als hij op een avond in de stromende regen voor een stoplicht staat, stapt plotseling Marylou is. Haar moeder heeft haar het huis uitgeschopt.

Wat moeten ze nou? Na enkele dagen hier en daar te zijn gestopt, besluit de schilder een huisje aan het strand te huren. Het gaat niet zonder horten en stoten, want Marylou is een dwarse tiener, die de regels van Taillandier maar ouderwets vindt. Maar dat hij haar schildert, bevalt haar wel.

En dan komt het hele verhaal in een stroomversnelling en komt alles toch weer op zijn pootjes terecht.

Een echte feel good film, goed voor een gezellige avond.

Als de clip niet wil starten, dit is de LINK

Film

Posted on by

Voor het eerst weer na C-tijd naar de film. Zelfs met het OV, inclusief mondkapje. Best wel spannend.

Er waren niet veel plaatsen beschikbaar, maar daar bleven er zelfs nog van over. Maar ook vóór C-tijd was het vaak al heel erg rustig bij de middag-voorstelling. We zagen “Aznavour, le regard de Charles”.

Als Charles Aznavour in 1978 een filmcamera krijgt van Edith Piaf begint hij zijn omgeving te filmen. De plekken waar hij optreedt of waar de opnames zijn voor zijn films. Hij weet dat hij bekeken wordt, maar bekijkt door zijn lens de kijkers zelf. En dat leverde een schat aan mooie beelden op.

De film wordt gelardeerd met liedjes (uiteraard) van Charles zelf. Ook het commentaar is van hem, al werd dat door een andere voice-over gesproken.

Een prachtige film, met een mooi tijdsbeeld. Met verhalen en anekdotes uit het lange leven van Aznavour. Grappig, lief, verdrietig en ontroerend.

Een aanrader, ook als je niet zo’n enthousiaste fan van de zanger bent.

Muzikale maandag

Posted on by

Wij zagen een aantal jaren geleden de film waaruit dit lied komt. Een ontroerende film, over een strenge kostschool. Met schitterende koormuziek.

Ik had een andere link, maar kon die hier niet plaatsen. Vandaar dit keer alleen een platenhoes, maar de muziek blijft prachtig.

Ontspannend…

Posted on by

Zo nu en dan is het heerlijk even weg te dromen, boven een boek of met een film. Zo kwam ik op Netflix een film tegen, die me even onderdompelde in een tijd en een leven van vroeger. Ik keek naar “Secrets of Highclere Castle” en werd meegenomen naar het grote kasteel waar de opnames van Downton Abbey plaats vonden. De huidige kasteelheer vertelt over zijn voorouders, wat geschiedenis van het kasteel en natuurlijk mag je, in gezelschap van de vrouw des huizes, rond snuffelen in een aantal vertrekken. Heerlijk om een uurtje bij weg te dromen 😉 😉

Bron: Google foto’s

Muzikaal begin van de week

Posted on by

Net als vorig jaar begin ik elke week weer met muziek. Het kan van alles wat zijn, in elke taal, soms ontroerend, soms carnavalesk. Maar het brengt in ieder geval mij altijd in een goed humeur.
Uit de film Yentl zingt Barbra Steisant “Papa can you hear me”. En dat is toch wel een beetje toepasselijk zo net na vaderdag…

 

Plaatje

Posted on by

roy-rogers.jpgIn de 3e klas van de lagere school spaarde iedereen kauwgumplaatjes met filmsterren. Kauwgom vond mijn moeder maar vies, dus dat kreeg ik niet. Zakgeld had ik niet en dus ook geen kauwgomplaatjes. Maar ik zag ze bij vriendinnetjes natuurlijk wel. Het zei me overigens niet veel, want ook naar de film ging ik niet. Echt heel veel herinneringen heb ik dus niet aan deze jeugdrage. Maar ineens zag ik op Pinterest een foto van Roy Rogers en kwamen de herinneringen terug. Alleen noemden wij hem “Rooie Roggers”. In werkelijkheid heette de man Leonard Franklin Slye en speelde hij in heel veel films, samen met zijn vrouw Dane Evans.

Film

Posted on by

Gezellig met schoondochter naar de film. Ze had er een uitgekozen die ik niet kende. Maar het was een schot in de roos! We keken twee uur lang met intens genoegen naar “Phantom Tread”.
Reynolds Woodcock is couturier, heeft natuurlijk vrouwen bij de vleet om zich heen. Sommige zijn kortstondig zijn muze. Tot hij Alma ontmoet. Zij wordt niet alleen zijn muze, maar ook de liefde van zijn leven. Ze is mooi, lief, maar ook eigenzinnig. Wil zich best schikken naar Reynolds grillen, maar tot een bepaalde grens. Dan komt de donkere kant van Alma naar voren. Ze blijkt ook heksachtige trekjes te hebben . Het botst, niet zo zuinig ook.
De film is een lust voor het oog door de prachtige kostuums, de schitterende entourage waarin het zich afspeelt. Maar blijft ook boeien door de eigenzinnige karakters van de vrouwen rondom de toch wat wereldvreemde couturier.

 

 

Film

Posted on by

Ik had me wat meer voorgesteld van deze film “The leisure seeker”, met overigens prachtige rollen van Helen Mirren en Don Sutherland. Er zat wel wat humor in, al was het geen dijenkletser. Maar daar was het onderwerp ook niet naar. Want Alzheimer en kanker zijn geen vrolijke onderwerpen, al maakte Ella er het beste van. Soms moest ik echt wel lachen. Maar ik heb me ook geërgerd aan wat die vrouw telkens opnieuw deed. Moet je nu steeds maar weer vragen naar iets, terwijl je weet dat je man het niet meer kan onthouden?
Beslist een film met veel mooie momenten, prachtige beelden en prima acteerspel. Maar ook met een beetje bittere nasmaak.