Serie

Op Netflix vond ik een link naar de serie “Rough diamonds”. De trailer leek ons wel wat. Dus keken we acht avonden lang naar de belevenissen van de orthodox joodse familie Wolfson.

Bron: Google foto’s / Netflix

De serie speelt voor het grootste deel af in de joodse wijk in Antwerpen. Een wijk op steenworp afstand van het mooie station van Antwerpen.

Wie wel eens door die wijk gelopen heeft, voelt zich beslist in een andere wereld. Met andere winkels en mensen die er geheel anders uitzien.

Noah, de zoon die de familie al jaren geleden verlaten heeft en zich heeft afgekeerd van het geloof, komt naar Antwerpen terug voor de begrafenis van zijn broer. Diens dood was zeer onverwacht en omgeven met een geheim.

En dan blijkt dat dat ene geheim een sleep van andere geheimen met zich mee te brengen. Genoeg voor zo’n acht uur spanning.

De handel in diamanten trekt niet alleen goudeerlijke handelaren maar ook gewetenloze mensen aan. Maar niet alleen vanwege de spanning is deze serie het aanzien waard, ook de gebruiken, tradities en rituelen die gewoon zijn in deze gemeenschap, zijn ons vrijwel onbekend.

Film

Ik weet niet meer wie me er op attent maakte, maar het was een prima hint om op Netflix te kijken naar “The biggest little farm”.

Het is maar een kleine aanleiding om een boerderij op te gaan starten. Het is de belofte aan hun hond om niet meer te verhuizen. Maar de impact is groots.

Van een flatje naar een landgoed, met ruimte te over, de wil om er iets moois van te maken en de hulp van een bevlogen groendeskundige, verandert een jong stel een flinke lap kale grond in een prachtig en vruchtbaar stuk natuur.

Dat het niet zonder slag of stoot gaat, spreekt vanzelf. Het is buffelen, maar er komt hulp. Wat eerst kaal en onherbergzaam was, lijkt later een Tuin van Eden.

Ruim anderhalf uur heerlijk kijkgenot.

Film

Via Netflix keken we naar de Franse film “Bienvenue parmi nous” en daar hebben we geen spijt van. Mooi verfilmd, goed gespeeld en een levensecht verhaal.

Taillandier is kunstschilder maar zit in een soort van midlife crisis. Hij heeft geen lol meer in het leven, schildert telkens min of meer dezelfde doeken. Het liefst zou hij de ganse dag willen slapen.

Op een dag besluit hij er vandoor te gaan. Zomaar, op de bonnefooi rijdt hij door Frankrijk. En als hij op een avond in de stromende regen voor een stoplicht staat, stapt plotseling Marylou is. Haar moeder heeft haar het huis uitgeschopt.

Wat moeten ze nou? Na enkele dagen hier en daar te zijn gestopt, besluit de schilder een huisje aan het strand te huren. Het gaat niet zonder horten en stoten, want Marylou is een dwarse tiener, die de regels van Taillandier maar ouderwets vindt. Maar dat hij haar schildert, bevalt haar wel.

En dan komt het hele verhaal in een stroomversnelling en komt alles toch weer op zijn pootjes terecht.

Een echte feel good film, goed voor een gezellige avond.

Als de clip niet wil starten, dit is de LINK

Kastje kijken

We zitten er nog midden in. In de Netflixserie Downton Abbey. Al begint het wel op te schieten, want we kijken al de vijfde aflevering van de vierde serie.

Ik had niet gedacht dat we het allebei zo leuk zouden vinden. Maar regelmatig schuiven we ’s avonds op de bank, iets lekkers onder handbereik.

En dan kijken hoe het gaat met graaf en gravin Grantham. Niet te vergeten welke forse one-liners de douarière weer in petto heeft. Of hoe de dochters zich een weg banen tussen oude conventies en nieuwe mores.

En dan de mensen die het hele reilen en zeilen van dat enorme huishouden in balans houden. De aardige butler Bates, de sluwe en onbetrouwbare Thomas, lieve Daisy en nukkige Mrs. Patmorse. Hun intriges, zorgen en pleziertjes, het komt allemaal aan bod.

Leuk ook om te zien hoe die wereld na de eerste wereldoorlog veranderde. En wat dat allemaal te weeg brengt. We hebben nog een hele rits afleveringen tegoed. Daar kan ik me echt op verheugen.

Film

Nadat we, op aanraden van Marthy, de film La Joieuse op Netflix zagen, kozen we opnieuw voor een Franse film.

Dit keer keken we naar Le passager de l’été.

De film speelt zich af in het noorden van Normandie, in de Cotentin. De tweede wereldoorlog is voorbij en de boeren proberen hun hoofd boven water te houden. Er zijn niet genoeg jonge mannen om op het land te werken, maar soms biedt zich een losse arbeider aan.

En zo klopt Joseph aan bij Monique, een strenge en verbitterde vrouw die door haar man verlaten werd en nadien nooit meer iets van hem heeft gehoord.

Joseph is een harde werker, die het leven neemt zo als het zich voordoet. En dat kan soms tot moeilijke en gecompliceerde situaties leiden.

Een mooie film met een verrassend eind.

Film

Leo en ik wilden gewoon een avondje domweg TV kijken en ons laten amuseren. Het reguliere aanbod op de zenders kan ons niet zo bekoren. Dus besloten we maar weer eens iets op Netflix uit te zoeken.

Een komische film werd het, “Le jour J.” Een film met een flinterdun verhaaltje, idiote scenes en veel reden tot lachen. Maar ook een typisch Franse film ook, met beelden van Parijs en het Franse platteland. Puur amusement.

Gewoon een film voor een avondje op de bank met een kopje thee en een koekje erbij.

Geheimen

We keken op Netflix naar “This is a robbery”, het verhaal van de grootste kunstroof aller tijden. Die vond plaats in 1990 in het Isabella Stewart Gardner Museum in Boston.

Bron: Wikipedia
Rembrandt: Dame en heer
(Antonio van Diemen ? & Maria van Aelst ?)

Leo was niet erg enthousiast over de serie, maar ik keek met veel belangstelling.

Het is geen film, maar een docu-drama. Met interviews, nabeschouwingen en terugblikken. Maar helaas, zonder antwoord op de nog steeds prangende vraag “waar zijn de kunstwerken”?

Misschien dat zoveel jaar na dato er toch nog een keer de beslissende tip gekregen wordt. Of dat per ongeluk een schuilplaats gevonden wordt waar de kunstschatten verborgen liggen….?

Dan zou er ook gezocht kunnen worden wie die dame en heer in het zwart nou eigenlijk zijn. Wat een geheimen om te ontrafelen…!

Kijken

Na de serie Restaurant op Netflix keken Leo en ik nog diverse andere dingen, maar echt enthousiast waren we niet.

Bron: Google foto’s

Totdat ik de Netflix-serie Borgen ontdekte. Ik had er al veel over gehoord, maar nog nooit iets van gezien.

We kijken weer samen, al was Leo niet meteen enthousiast. Zelfs overdag kijken we weleens in een verloren uurtje, En ik geniet van Birgitte Nyborg als premier, de journaliste Katrine Fønsmark en spindoctor Kaspar Juul. Midden in het politieke spel proberen ze elk voor zich staande te blijven, problemen te voorkomen. Ook al moeten soms heilige huisjes het verduren en principes even buitenspel gezet worden.

Dat is natuurlijk niet gemakkelijk in een mannenbolwerk. Al maken ook kibbelende vrouwen, die elkaar een plaats aan de top niet gunnen, Birgitte het leven lastig.

De serie geeft een goed beeld van de politieke spelletjes. En al is het maar fictie, zo nu en dan lijkt het griezelig echt. Het handjeklap om de posten en de vooroordelen die nog altijd wel voor vrouwen maar nauwelijks voor mannen gelden. De mensen die naar elders moeten of opgeofferd worden…. Eerlijkheid is soms ver te zoeken en principes blijken boterzacht.

Ik ben dus voorlopig nog even zoet met drie series van 10 afleveringen.

The Restaurant

Voorlopig zijn wij elke avond wel onder de pannen, want we kijken naar de Netflix-serie “The Restaurant”. Een Zweedse serie over -hoe kan het anders- een restaurant in Stockholm, het Djurgårdskällaren.

De eerste serie begint in 1945, op de dag dat het vrede wordt in Zweden en volgt de familie die het restaurant al lange jaren leidt. We zien hoe de familieleden verzeild raken in allerlei situaties. Hoe moeder Helga de touwtjes in handen heeft en haar kinderen Gustaf, Peter en Nina probeert te sturen. Er wordt geruzied, lief gehad en de een zit de ander soms dwars. Situaties worden verkeerd begrepen, niet goed besproken of er wordt iets verzwegen dan wel iets te veel verteld. Dat alles tegen het decor van een mooi maar wat gedateerd restaurant.

Er zijn in totaal 3 series van 10 x een uur met een mooie cast, goeie sfeer en prima acteerwerk. Wij hebben voorlopig de eerste weken geen zorg over de avondklok 😉

Ontspannend…

Zo nu en dan is het heerlijk even weg te dromen, boven een boek of met een film. Zo kwam ik op Netflix een film tegen, die me even onderdompelde in een tijd en een leven van vroeger. Ik keek naar “Secrets of Highclere Castle” en werd meegenomen naar het grote kasteel waar de opnames van Downton Abbey plaats vonden. De huidige kasteelheer vertelt over zijn voorouders, wat geschiedenis van het kasteel en natuurlijk mag je, in gezelschap van de vrouw des huizes, rond snuffelen in een aantal vertrekken. Heerlijk om een uurtje bij weg te dromen 😉 😉

Bron: Google foto’s