Nationale bloem

De Fransen hebben de lelie, Schotten hebben een distel en Ierland heeft een witte klaver met drie blaadjes als nationaal bloemensymbool. De Korenbloem is het voor Duitsland en de Klaproos voor België.

En wij…? Wij denken dat de tulp bij ons hoort, maar die is wat we nu een “exoot” zouden kunnen noemen. Geïmporteerd uit Turkije en dus niks nationaals.

Maar welke bloem dan wel? Dat mogen we nu zelf kiezen. Want wie kijkt op de site van Nationalebloem, kan nog tot vrijdag 2 juni 2023 stemmen op de soort van zijn of haar keuze. Wordt het Fluitenkruid, Wilde kievitsbloem, Madeliefje, Paardebloem of Pinksterbloem?

Allemaal hebben ze zo hun eigen karakter, kleur en groei- en bloeiwijze. Het wordt dus best moeilijk om te kiezen. Niet dat die bloemen zich er ook maar iets van aantrekken. Welke voorkeur we ook mogen hebben, ze groeien en bloeien gewoon elk op hun eigen tijd, eigen tempo. En waar ze maar willen.

En hopelijk blijven ze dat nog vele jaren in de toekomst doen. Ik heb mijn keuze al gemaakt, doen jullie het ook?

Film

Al wat weken terug zag ik een recensie over de film “The quiet girl”. Het leek me wel wat en toen ook Bettie er positief over schreef, besloten Leo en ik maar weer eens naar de bioscoop te gaan.

We werden niet teleurgesteld. Wat een prachtige en ingetogen film. Met mooie beelden van Ierland, maar vooral ook om het verhaal van Cait, het zo stille meisje.

Thuis is ze een buitenbeentje, op school ook en vaak het mikpunt van plagerijen. Haar moeder heeft het te druk, nu ze alweer een baby krijgt. En vader…, tja , die is niet erg geïnteresseerd in zijn gezin, heeft zo andere interesses en laat het liefst de boel de boel.

Dit is de link

Dan mag Cait naar een ver familielid, die haar liefdevol opnemen. Ze ondergaat het -zoals altijd- heel stilletjes. Maar langzamerhand zie je haar opbloeien. En hoort ze het “geheim” van een roddelgrage buurvrouw.

En dan komt de dag dat ze weer naar huis gebracht wordt…

Straatnamen

Het plan om alle straatnamen van mijn wijk onder de loep te nemen is niet helemaal uit de verf gekomen. Deels komt dat doordat ik weer verse en andere onderwerpen als inspiratie kreeg. Voor een deel ligt het eraan dat er niet zoveel bekend is over sommige planten of bomen. En om nou iedere keer Wikipedia te kopiëren lijkt me ook niet zo geslaagd.

Bron: Facebook
Bron: Bolster biozaden

Maar vorige week zag ik een foto van deze bloem. Zij was op diverse plaatsen gesignaleerd en mensen vroegen zich af wat voor plant het was. Het bleek te gaan om de Inkarnaatklaver (Trifolium incarnatum).

Inkarnaatklaver is een leuke bijen- en vlinderplant die uiterst geschikt is voor natuurlijke tuinen. De donkerrode bloempluimen van deze behaarde klaver worden ongeveer 4 cm lang. Het zaad is onder andere te koop bij Bolster Biozaden. Dit bedrijf verschafte me via internet ook de info.

Het is een natuurlijke groenbemester en trekt veel bijen en andere insecten aan.

Ik heb geen idee of Inkarnaatklaver ook te vinden is in de tuinen van de straat met deze naam hier in de wijk. Zou overigens wel erg leuk zijn.

Serie

Op Netflix vond ik een link naar de serie “Rough diamonds”. De trailer leek ons wel wat. Dus keken we acht avonden lang naar de belevenissen van de orthodox joodse familie Wolfson.

Bron: Google foto’s / Netflix

De serie speelt voor het grootste deel af in de joodse wijk in Antwerpen. Een wijk op steenworp afstand van het mooie station van Antwerpen.

Wie wel eens door die wijk gelopen heeft, voelt zich beslist in een andere wereld. Met andere winkels en mensen die er geheel anders uitzien.

Noah, de zoon die de familie al jaren geleden verlaten heeft en zich heeft afgekeerd van het geloof, komt naar Antwerpen terug voor de begrafenis van zijn broer. Diens dood was zeer onverwacht en omgeven met een geheim.

En dan blijkt dat dat ene geheim een sleep van andere geheimen met zich mee te brengen. Genoeg voor zo’n acht uur spanning.

De handel in diamanten trekt niet alleen goudeerlijke handelaren maar ook gewetenloze mensen aan. Maar niet alleen vanwege de spanning is deze serie het aanzien waard, ook de gebruiken, tradities en rituelen die gewoon zijn in deze gemeenschap, zijn ons vrijwel onbekend.

Mieren

Niet alleen Romke van der Kaa schreef laatst iets over mieren. Ook op andere sites en op Facebook en Instagram zag ik hierover gepost.

Mieren zijn nuttige dieren, met een zeer gestructureerde maatschappij. Ze ruimen insecten en organisch afval op. Maar willen we ze in huis? Nee, liever niet. Want ze kruipen overal in. En een stukje cake met mieren of een suikerpot zwart van die kruipertjes vinden we maar niks. Maar buiten, in de tuin, hebben we er toch relatief weinig last van.

Een paar jaar geleden marcheerde een colonne mieren ook door ons huis. En omdat we geen gif gebruiken wilden, probeerden we een alternatief bestrijdingsmiddel. Kaneel scheen een prima mieren verjager te zijn. Maar overal in huis strepen bruin poeder was het toch ook niet 😉 😉

Bron: Google foto’s

Leo bracht toen een paar stukken kaneelzeep mee en die legde ik in de keuken en op andere strategische plekken.

En ja, dat hielp! Of de mieren nou die geur l niet lekker vinden of er door van de wijs gebracht worden…?

In ieder geval hebben we ze al jaren lang niet meer gezien.

Ja, wel in de tuin, maar daar mogen ze wat ons aangaat gewoon hun gang gaan.

Dat kan een kind…

Op Instagram volg ik “Mamaninthecuisine”, een Franse moeder van 6 kinderen die in Groot Brittannië woont.

Volgens haar krijgen Franse kinderen al op kleuterleeftijd les in koken op school. En dan beginnen ze natuurlijk niet met Boeuf Bourguignon.

Nee, ze bakken als eerste iets lekkers, een eenvoudige cake. En dat gaat met kopjes en lepels, dus een weegschaal komt er niet aan te pas.

Ik geef hier het recept:

Roer in een grote kom 1/2 cup volle yoghurt, 1 cup suiker, 1/2 cup olie en 3 eieren door elkaar.

Doe er dan 1-1/2 cup zelfrijzend bakmeel, 1 theelepel bakpoeder en 1 theelepel vanille-extract bij.

Even goed mengen en in een ingevette cakevorm gieten. Dan ca. 45 minuten in een oven op 180 graden Celcius. Testen met een houten prikker, die moet er schoon uitkomen.

Dat moest ik toch ook eens proberen. En het was een succes. Zo simpel te maken en binnen een 20 minuten schoof ik hem in de oven.

Tja, zo’n kunst is het niet, als zelfs een kleuter het kan. 😉

Kijk ook eens bij “Mamaninthecuisine” zelf. Er staan nog veel meer lekkere dingen op haar account.

Zusjes

Ergens tussen het nieuws las ik dat Cilia van Dijk was overleden. De naam zei me niks, maar in het artikel stond dat zij in 1985 een Oscar had gewonnen voor haar tekenfilm “Anna en Bella”.

Gek toch, dat we in Nederland soms zulke dingen een beetje onderschoffelen. Een Oscar winnen is toch niet niks. Daar mag je best een beetje trots op zijn.

Want het is zo mooi om te zien hoe de zusjes Anna en Bella hun jeugdherinneringen bekijken en samen terug gaan in de tijd. Met alle leuks dingen, met de kleine pesterijtjes, met jaloezie, maar met ook de sterke verbondenheid.

Als het filmpje niet start, dit is de link

Het filmpje duurt ruim 7,5 minuut. Absoluut waard om het nog een te bekijkenn. Tijd genoeg om even een kopje koffie te drinken 😉

Verkeerde been

Bron: Google fotos / Pinterest

Dit plaatje zal je niet zo snel hier kunnen maken. Want wanneer zie je in Nederland nou nog een non in habijt?

Trouwens, waar vind je een cafeetje met dit soort barkrukken?

Dan weet je dus meteen dat ik die foto niet zelf heb gemaakt, maar geplukt van internet.

Nou ja, een beetje makkelijke dag is ook wat waard…!

Het is in ieder geval wel een leuk plaatje. Wie een beetje kippig is, ziet de clou niet meteen.

Maar als je een beetje beter kijkt, dan zie je het vanzelf 😉 😉 😉