Schijnveiligheid

Veel mensen hebben tegenwoordig een slimme deurbel. Zo’n bel die registreert wie er voor de deur staat en daar een filmpje van kan maken. Ik geloof dat het ons leven niet veel veiliger zal maken, noch dat het leven rustiger wordt. Leven in een super beveiligd huis zou me benauwen.

Bron: Google foto’s / AD

Dat openbare plekken beveiligd worden met camera’s vind ik weer wel een goed idee. Je kunt tenslotte niet bij elk object 24 op 24 uur een diender plaatsen. Dan hebben die camera’s wel degelijk nut.

Maar toch…..! In Prinsenbeek werd in de nacht van zaterdag op zondag een bijna compleet glazen afdak boven de fietsenstalling naar de gallemiezen geholpen. Puur vandalisme. Schade loopt in de tienduizenden euro’s.

Ik vraag me dan af: Heeft niemand dat gezien, gehoord, melding van gemaakt? Geeft de beveiligingscamera dan geen seintje aan de politie? Of is er geen cameratoezicht en waarom niet?

Of sussen we onszelf in slaap met het idee van veiligheid. En zijn we intussen nog net zo ver als vroeger. Toen stelde men ook pas ’s morgens vast wat ’s nachts gebeurd was.

Ongemakkelijk

Bron: Facebook / Peter van Straaten

Je kent het wel, je bent heerlijk aan het wandelen en je “moet” ineens hevig.

Je man begrijpt dat best en zal wel even de wacht houden.

Daar zit je dan, ongemakkelijk, gehaast en een tikkie zenuwachtig. Want stel je voor, als er iemand langs komt.

En je liefhebbende echtgenoot roept dan ineens “Goedemorge”.

Zo’n man zou je dan toch met liefde vermorzelen.

Moderne techniek

Bron: Google foto’s

Als je alles wat je leest of hoort moet geloven, dan zou ons leven door alle moderne techniek vlekkeloos verlopen.

Nou dat is natuurlijk niet zo. Er gaat nog wel eens iets mis, valt weg of is spoorloos verzonken in het internet. Wij zouden dan ook niet zonder papieren briefjes, pen en papier of zonder printer kunnen.

Maar een vingerafdruk of gezichtsherkenning op je telefoon is wel best handig. Hoef je weer geen pincode of inlogpatroon te onthouden.

Totdat…. je een facelift neemt, zoals Gerard Joling. Dan herkent je telefoon je zelfs niet meer. Dat lijkt me toch wel een heel frustrerende ervaring.

Verkeerde been

Bron: Google foto’s

Het is maar hoe je naar de dingen kijkt. Bij deze foto gingen mijn gedachten meteen uit naar een strand.

Het oogt nu wat somber, maar ik zag mezelf al liggen. Met een vrolijk zonnetje, een zacht windje. Heerlijk toch….?

Laat het dat nou helemaal niet zijn! Nee, het is gewoon een doorgeroest autoportier.

Een flinke kostenpost om dat te laten repareren. Dan kun je die vakantie wel uit je hoofd zetten, niks strand, zon en zee. och, misschien kijk ik wel met een wat roze brilletje. Of werd ik op het verkeerde been gezet? 😉 😉 😉

Ingewikkeld

Bron: Instagram / The.world.in.maps

Ik weet wel dat in sommige talen de volgorde van cijfers anders kan zijn. Wij zeggen twee-en-negentig. In Frankrijk zegt men vier-maal-twintig-en-twaalf. In het Engels wordt het negentig-en-twee.

Maar wat de Denen er van maken….. Die zeggen twee-en-(5-0,5)-maal-twintig. Pffft, dat is pas ingewikkeld.

En dat is dan nog niet eens de enige taal met heel complexe manieren om cijfers te benoemen. Kijk op de link van de foto, dan zie de commentaren. Want in Baskenland en Wales hebben ze weer andere constructies.

Ik spreek geen Deens, Baskisch of wat dan ook. Maar nu ik dit weet, ga ik het zeker ook niet leren.

Lekker

Bron: Google foto’s/Pinterest

Ik geloof niet dat er erg enthousiast gereageerd zal worden als dit ter tafel komt.

Drilpudding, in de meest fantastische kleurtjes te maken, vind niet veel aftrek meer. Toch heb ik er goede herinneringen aan.

Dit is het resultaat van een pakje, maar zelfgemaakt met fruitsap en vers fruit is het echt lekker. Al zal de structuur sommigen tegenstaan.

Mij kan het wel bekoren. Net zo als de leuke vintage reclames van vroeger.

Vrolijk Pasen

Fijne Paasdagen wens ik jullie.

Het lijkt mooi weer te worden, dus kunnen we er even uit of in de tuin of op balkon zitten.

Geniet van de (gevulde) eitjes en alle bloemen die nu de grond uitschieten, de bloesem aan de bomen.

Wees vrolijk en blij, we hebben de rest van het jaar nog tijd genoeg om chagrijnig te worden 😉

Gekraakt

Bron: Instagram/Physioelise

Tja, ook vogels hebben last van woningnood.

Maar nood breekt wet. Blijkbaar hebben ze ook zeer creatieve types, die dan maar in een asbak gaan wonen.

Mensen zien dat en helpen even mee, door er een mededeling op te plakken.

En zo kunnen die kleine piepertjes dus straks gezond en veilig uitvliegen.

Ontbreekt helaas een bordje “verboden voor katten”.

Nooit tevreden

Het klinkt dramatisch, maar zo veel drama is het niet. Er viel me gewoon iets op.

Met de komende Paasdagen in het verschiet wemelt het internet van de recepten. Het een nog luxer dan het andere. Voor paasbrood, desserts, soepen en nog veel meer. En natuurlijk voor allerlei soorten eiergerechten. Met in de hoofdmoot gevulde eieren.

Bron: Google fotos / Flying foodie

Die vind ik zelf altijd heerlijk en staan straks dus bij ons ook op tafel. Maar ineens zag ik dat het niet meer gewoon wit met gele eieren moest zijn, maar dat er allerlei kleurtjes op het toneel verschenen.

Niet alleen eieren met vullingen in rood en groen, met garnalen of kip, maar ook eieren die niet meer wit waren, maar gemarineerd in bietjes- of ander gekleurd sap. Waardoor die eieren ineens een soort zuurstokkenkleur hadden. Het zal best wel smaken, maar waarom toch?

Waarom moet het nou toch allemaal anders dan de natuur het heeft bedacht? Ik vraag me af, wat is er mis met het gewone gevulde ei?

Film

En Fanfare, een film van Emmanuel Courcol

Afgelopen week zagen we twee films, beide met muziek in de hoofdrol.

Eerst gingen we naar En Fanfare, een feelgood film met veel muziek. Klassieke orkestmuziek en de hoempapa van de fanfare uitde titel. Over twee broers (Bernadin Lavernhe en Pierre Lottin) die toevallig van hun wederzijdse bestaan horen.

Op een nogal lastige manier worden de mannen tot elkaar veroordeeld en raken ze zeer betrokken bij hun beider levens.

Een film met een lach en een traan, maar ook met twee compleet verschillende werelden die elkaar ontmoeten en elkaar soms afstoten.

Mooi verfilmd, goed gespeeld en met een heel ontroerend einde.