Oud en nieuw

Alweer een foto van Rotterdam. Een rij oudere huizen aan de achterzijde bezien en daarna, aan de overkant, een nieuw gebouw.

Ik zag dit stadsgezicht in het wijkpark “Oude westen”, aan het eind van de Kruiskade.

De oude huizen staan aan de Westersingel en er tegenover, op de Mauritsweg, staat een woningcomplex met de nieuwe Pauluskerk van Architectenbureau KYK/Van der Laan Bouma Architekten en ontworpen door de Londense architect William Alsop

Ik denk dat de naam komt van bioscoop Calypso, die er vroeger was. Nu zitten in de plint voornamelijk restaurants.

Ik vind het een mooi contrast, ook omdat de huizen aan de voorkant er nogal statig uitzien, maar de achterzijde een beetje gewoontjes aandoet. Al zullen de prijzen van de huizen zeker niet zo “gewoon” zijn.

Doorkijkje

Zomaar een foto van een doorkijkje in Rotterdam.

Lopend over de Meent naar de Coolsingel, met aan de rechterzijde het gebouw van Dudok.

We kijken richting Het Steiger en op de achtergrond vormen wolkenkrabbers de horizon.

Een stukje stad met een eigen sfeer. Ik werkte er in de buurt en kwam er vaak langs. Nu was het weer een hernieuwde kennismaking.

Mooi op een bepaalde manier, al kan ik niet uitleggen wat er nou zo mooi of bijzonder aan is.

Ach, gewoon even kijken naar mijn stad.

Versiering

Je hebt huizen en huizen, flats en flats. De een is saai, groot en toch onopvallend en de ander springt er uit omdat die juist mooi versierd is.

Dit is het gebouw Boston, aan de Otto Reuchlinweg in Rotterdam. Het is één van de vele gebouwen in dat gebied en beslist niet het hoogste. Maar naar mijn mening wel het mooiste en meest in het oog springend. Het is opgebouwd met prefab betonnen elementen, die werden voorzien van metselwerk. Daarnaast werd de gevel voorzien van een soort lamellen, die zeker met een bepaalde schaduwwerking fraaie beelden oproepen. Het is abstract, maar absoluut bijzonder.

Het staat er al jaren en natuurlijk was ik er al veel vaker langs gelopen. Die lamellen had ik dan ook al veel vaker gezien, maar vorige week keek ik er ineens met heel andere ogen naar.

Wederopbouw

Lange tijd was Rotterdam een beetje vreemde eend in de bijt van de Nederlandse steden. Er waren meer steden die enorm geleden hebben onder de oorlog en die voor grote delen verwoest waren. Maar het bombardement van 10 mei 1940 sloeg een enorm gat in het hart van de stad en de herinneringen van de bewoners. Voor vele mensen werd in één klap hun verleden weggevaagd.

Bron: De oud Rotterdammer

Toen na de oorlog de wederopbouw met ferme hand werd opgepakt, handelde men niet altijd met “gezelligheid” en “leefbaarheid” in het achterhoofd. Rotterdam werd een stad met veel strakke nieuwbouw, brede straten. Maar ook met een ongezellig imago.

Mijn ouders konden met veel heimwee vertellen over een wandeling over de oude Hoogstraat, de leuke winkels, de mooie etalages. De nieuwe Hoogstraat kon daar echt niet aan tippen. Al zal ook veel met een laagje nostalgie bedekt geweest zijn. Want van andere verhalen herinner ik me de armoe, de kou of het niet hebben van toch noodzakelijke dingen. Maar ja, zo gaat dat vaak met herinneringen.

Maar inmiddels is Rotterdam uitgegroeid tot een wereldstad. Waar veel buitenlanders komen kijken en zich verbazen over de bijzondere architectuur.

Wie niet regelmatig in Rotterdam op zoek komt of niet in de gelegenheid is om er naar toe te gaan, kan via internet ook een heleboel te weten komen. Op dit platform bijvoorbeeld staan heel veel artikelen over verschillende wijken en buurten in mijn stad. Altijd leuk om er eens een kijkje te nemen.

Binnenkijken

Wandelen in de stad en dan bij mensen binnenkijken. Ik vind dat leuk en kijk dan ook vrijpostig naar binnen als dat mogelijk is.

Nog leuker is het om op Funda binnen te kijken. Sommige mensen hebben alles keurig aan kant gemaakt, maar soms zie ik ook wel eens ergens iets liggen wat duidelijk privé had moeten blijven.

Bron: www.appartmentherapy.com

Maar het allerleukst is op YouTube huizenfilmpjes bekijken. Er zijn diverse sites die lange of kortere inkijkjes in andermans interieur leveren. Tik op YT maar eens “tiny apartment” in.

Ook de site van “Never too small” levert mooie filmpjes op. Soms zijn de huisjes net gebouwd, maar ook oude appartementen worden met veel creativiteit verbouwd en ingericht. De een beperkt zijn spullen, een ander zoekt naar ingenieuze opberg mogelijkheden.

Ik ben dik tevreden met ons eigen huis, maar zo nu en dan bij een ander kijken kan ook geen kwaad.

Ouds en nieuw

Een paar weken geleden reden we hier op een sombere zondagmiddag langs. Een stukje Rotterdam met veel herinnering voor Leo, maar totaal onbekend voor mij. Ik kwam zelden op Zuid, en zeker niet in de wijk achtyer de fabriek van Van den Bergh en Jurgens.

In deze buurt woonden Leo’s tante en oom en hij ging er destijds graag op bezoek. Sommige dingen zijn onveranderd gebleven, maar toch anders geworden. Het cafeetje zit nog steeds op dezelfde plek, maar heeft heel andere eigenaars. De huizen langs de kade lijken nog hetzelfde, maar zijn totaal vernieuwd, al bleven de gevels overeind staan. Hoe dat zit, laat ik nog wel eens zien.

Maar deze huizen zijn gloednieuw. En gebouwd op een onderlaag die drijft. Sommige zijn al bewoond, andere net opgeleverd.

Ze liggen aan de wal verankerd met bruggen. Nu is het nog een beetje kaal, maar straks zullen bloembakken en buitenmeubelen voor een ander gezicht zorgen.

Het lijkt me een mooie stek. Op een rustige plek in een drukke stad, met je eigen jacht(je) voor de deur.

En de architectuur van de huizen is ook bijzonder. Blokkendozen, maar wel met stijl, vind ik. De lijnen lopen mooi in elkaar over. Een beetje Mondriaans.

En binnenin zou ik ook wel willen kijken. Maar weer eens op Funda neuzen, wie weet.

Reizen

Nu we niet zo snel een reisje naar het buitenland willen boeken, moeten we dus in ons eigen land blijven. Niks mis mee, genoeg te zien en te ontdekken.

Ja, je kunt tegenwoordig natuurlijk alles bekijken op Google Earth. En dat doe ik ook best wel eens.

Maar ik denk ook nog met plezier terug aan de reizen die we de afgelopen jaren maakten. Daar hebben we natuurlijk een schat aan foto’s van.

Bij elke foto hoort wel een herinnering, maar die hou ik voor mezelf. Alleen maar plaatjes kijken is ook al leuk, nietwaar?

In het oog springend…

Meestal als we er naar toe gaan, kijken we niet zo naar het gebouw zelf. We zoeken de ingang, willen snel geholpen worden en dan ook snel weer weg. Je komt tenslotte niet voor je plezier in het Oogziekenhuis in Rotterdam.

Afgelopen dinsdag moest Leo er zijn voor controle. En hij ging alleen, want in verband met Corona werd dat aangeraden. Ik was wel mee, maar wachtte met een drankje en een boek op een terras in de schaduw.

Leo was al snel klaar en gelukkig was alles goed. Pas weer over een jaar terugkomen. Pak van zijn en mijn hart.

Toen Leo appte dat hij bijna klaar was, liep ik alvast de goede richting uit. En toen viel me op hoe fraai dat gebouw is. Mooi metselwerk, statige bogen en strakke uitstraling.

Gek toch, dat je ineens met heel andere ogen naar zo’n gebouw kan kijken.

Er even uit

Na vele weken hadden we dan besloten dat wij onze huishoudhulp wel weer wilden laten komen. Leo en ik hadden samen zo veel mogelijk alles in huis bijgehouden, maar haar hulp zou echt heel welkom zijn.

De afspraak werd gemaakt en wij besloten om gedurende die uren weg te gaan. En zo reden we dus al om kwart over negen weg, met bestemming Agneta-park in Delft.

En dat is een heel mooie wijk. Eigenlijk bestaat hij uit twee delen, het nieuwe deel, opgeleverd in 1925 ziet er alweer wat moderner uit dan het eerst gebouwde deel. Hier vallen de kleurige houten ramen en deuren in vrolijk wit, geel en groen op, mooi gemetselde muren en allemaal dezelfde dakkappelletjes. Fraai geschoren heggen rondom de tuinen, mooie bloemen en bomen. In het oudere deel, dat dateert van rond 1885 staan kleine “cottages” die vier arbeiderswoninkjes bevatten met tuintjes rondom, waartussen slingerende straatjes. Het oogt allemaal zo rustig en netjes. Een wijk waar je je erg op je gemak voelt.

Ik maakte er een hele serie foto’s. Het was prachtig weer, heel rustig en vredig. We zochten een bankje, aten een krentenbol en genoten van het vele groen.

En tot slot werden we nog eens extra verrast. Maar dat komt in een ander blog aan de orde.

Kleurig

Wie denkt dat deze huizen ergens op een heerlijk warm en zeer zonnig Caraïbisch eiland staan, heeft het grondig mis.

Ze staan in een gloednieuwe wijk in Groningen, de Reitdiephaven. Lekker vrolijk toch?

En niet alleen daar, maar ook in Zoutkamp niet ver weg van de stad Groningen, staan huizen in leuke kleurtjes.

De buren van de mevrouw in Den Helder, die een rechtszaak aan haar broek kreeg vanwege een appeltjesgroen geschilderd huis, moeten daar ook maar eens gaan kijken. Misschien zien ze de zaken dan anders…