Amsterdamse school

Bij Sjanne las ik een enthousiast blog over de Amsterdamse school. Reden voor Leo en mij om onze “vrij reizendag” dit keer te besteden aan een dagje Amsterdam.
We namen na de trein bus 22 en stapten uit bij de Hembrugstraat. Vandaar liepen we rechttoe rechtaan naar “Het schip”, het gebouw waar ook het museum over de Amsterdamse school gevestigd is. En dan ben je in een buurt waar je nauwelijks iets merkt van de enorme toeristenstromen in de binnenstad.
We waren net op tijd voor een leuke rondleiding. In de nagebouwde krotwoning, zonder ramen, zonder toilet, kon je zien hoe arbeiders rond 1900 woonden. Wat een verschil met de woningen die Michel de Klerk ontwierp. Met ramen die geopend konden worden, een wc met stromend water, een keuken en -heel belangrijk- aparte kamers voor ouders en kinderen. En al mag het dan in de ogen van nu wat bekrompen lijken -er was nog geen  badkamer- het was een hele verbetering. De gids vertelde ook over de vele symbolische versieringen aan het pand. De band met de Zaanstreek, de nautische symbolen en de fraai gemetselde muren. Ook bezochten we het postkantoor, waar de lonen voor de arbeiders werden uitbetaald. Beter dan dat het geld in de kroeg werd uitbetaald en de arbeiders in de verleiding kwamen hun loon in borrels en dronkenschap om te zetten.
Na de rondleiding en het museumbezoek liepen we nog wat door de wijk, waar nog meer “Amsterdamse school” gebouwen staan, van andere architecten. Maar wel allemaal met mooie details. Leuk om eens een andere kant van Amsterdam te zien.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Antwerpen

Soms heb ik van één onderwerp zoveel foto’s gemaakt, dat ik het allemaal niet in één blog wil of kan proppen. Overdaad schaadt, nietwaar. Ik kan natuurlijk besluiten om dan maar niet meer daarover te schrijven, want wie zal daar om malen? Maar het soms zo leuk om het ook met anderen te delen, dat ik er dan nog maar een volgend blog tegen aan gooi 😉
De architectuur in Zurenborg in Antwerpen was overweldigend en heel veel van die prachtige huizen hadden ook heel fraaie deuren, met prachtig beslag. Niks standaard materiaal, maar telkens weer iets anders. Ook onze voorouders wilden zich profileren en dat doe je door net iets anders te laten zien. Zo van: “kijk eens wat een verfijnde smaak wij hebben!” Dus vandaag nog een foto-collage van de vele deuren en het bijzondere sluitwerk.

Antwerpen

Vroeger gingen we vaker naar Antwerpen, meestal maar voor één dag. En dat is te weinig om echt veel van de stad te zien.
Nu waren we er bijna 3 dagen en dat gaf de gelegenheid om ook in andere wijken een kijkje te nemen. Leo had in een boekje gelezen over de wijk Zurenborg, dus stapten we ’s morgens op de tram er naar toe en wandelden we op ons gemak over de Cogels-Osylei en bekeken we ook de huizen in de zijstraten.
Het was wel duidelijk, dit was een wijk met standing. Prachtige huizen van architecten die zo trots op hun schepping waren, dat ze zelfs hun handtekening op de gevel achterlieten. Eigenlijk moet je vaker door zo’n wijk lopen, want je komt telkens weer andere leuke dingen tegen. Het was erg rustig die dag zodat we heel veel foto’s hebben kunnen maken en verlekkerd naar zulke fraaie onderkomens hebben gekeken. Geen schijn van kans dat wij eens in zo’n villa zouden kunnen wonen, maar dat mag de pret niet drukken. Kijken, kijken… niet kopen is ook heel leuk, toch?
Toen we de Transvaalstraat insloegen, kwamen we bij een kruising waar vier huizen staan die de vier seizoenen belichamen. Alle vier versierd met prachtig glas-in-lood en met schilderwerk dat ook in kleur was aangepast aan de jaargetijden. Een lust voor het oog!

(klik op een foto om te vergroten)

Deur

deur-001Wandelend over een mooie Rotterdamse singel zag ik deze deur. Ik moet hier al vele keren langs gelopen zijn, maar pas nu viel het me op wat een prachtige deur hier te vinden was. Ik denk dat het een oud patriciërshuis is geweest, al schat ik  in dat er nu een kantoor gevestigd is. deur-002Zo’n mooie boog, glas-in-lood erboven en fraai koper beslag.

deur-003Al kijkend naar die foto zie ik ineens dat er links een wapen van Rotterdam en rechts een mij onbekend wapen te zien is. Dat wordt dus binnenkort eens even flink googlen en zoeken in de site van de Gemeente Rotterdam.
Hopelijk kan ik er iets over vinden en dan komt er nog wel een berichtje achteraan.

Manhattan aan de Maas

Manhattan aan de Maas, zo wordt Rotterdam ook wel genoemd. Misschien een tikkie overdreven, want zo’n enorm grote stad is het toch niet. Maar wel een mooie stad, waar ik altijd met heel veel plezier en bewondering naar de moderne architectuur kijk. Indrukwekkend, zeker vanaf het water. En omdat we nog een mogelijkheid hadden om een rondvaart te maken met onze Rotterdampas, gingen we vorige week bij schitterend weer met de Spido het water op. Dagje uit in eigen stad, leuk toch?
Rotterdam-Manhattan-aan-de-

Wenen

De laatste dag in Wenen hadden we nog alle tijd. Het vliegtuig zou pas in de avond vertrekken, dus pakten we het openbaar vervoer en gingen naar het Hundertwasserhaus. De autodidact Hundertwasser (1928-2000) proppageerde in het begin van de jaren tachtig een architectuur met mer oog voor de mensen en de natuur, die een grote plaats in zijn gebouwen inneemt. Bomen en planten groeien welig op balkons en vensterbanken en hebben ook een luchtzuiverende werking. Heel ecologisch en dat is dan weer modern in deze tijd. Ook de vele heldere kleuren en versieringen met grillig mozaïek maken de gebouwen in meerdere opzichten interessant en foto-waardig.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Wandelen

Het is een drukke wandelweek. Woensdag had ik een afspraak met Marthy en liet ik haar een deel van Rotterdam zien. Zij schreef hierover al op haar blog, met heel veel prachtige foto’s. Zeker een kijkje waard!

Afgelopen dinsdag ging ik met de wandelclub van Koos met de trein naar Dordrecht, waar we een stadswandeling maakten en onder andere het Regenten- en Lenghenhofje en het Arend Maartenshof bezochten. Huisjes rond een tuin, destijds gebouwd voor armlastige vrouwen. Klein, besloten en veilig. Met uitzicht op een groene tuin. En al dateren ze van de 16e of 17e eeuw, ze worden toch nog steeds bewoond. Natuurlijk is er wel het een en ander gemoderniseerd.
Onderweg naar de hofjes kwamen we langs andere oudere gebouwen, sommige ver naar voren leunend. En dat is dan niet altijd het gevolg van verzakking, maar een praktisch gegeven. Want dan hijs je wat gemakkelijker de huisraad of handelswaar naar boven. Je moet er maar op komen…
Ook zijn in Dordrecht nog veel poorten en fraaie deuren te vinden. En daar maak ik graag een foto van.
Na de koffie en taart, liepen we richting Waterbus, die ons in een uurtje naar Rotterdam bracht.

groep-in-dordrecht

Dubbelklik op de foto om te vergroten of te downloaden.

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Deuren

Niet alleen ik fotografeer ze, want deuren zijn een geliefd onderwerp voor foto’s. Niet de dagelijkse deuren in een Vinex-wijk, maar mooie oude of juist verweerde exemplaren fotografeer ik graag.

En soms zie je er een die opvalt door de kleur. Zoals deze, in Spangen, de wijk in Rotterdam waar ik opgroeide. Maar waar toen alle deuren donkergroen waren 😉
deur

Turijn

Het weer in Turijn was te mooi om naar een museum te gaan. We gingen liever wandelen en haalden bij de Toeristeninfo een folder met wat wandelingen. De huizen in Art Nouveau-stijl (in Italië Liberty genoemd) leken ons wel en dus namen we ’s morgens de metro.
De wandeling leidde eerst naar een markt. Dit keer wat meer geënt op de buurt waarin hij gehouden werd. Met duidelijk mooiere spullen, maar ook een stuk kleiner.
Daarna liep een route langs allerlei mooie gebouwen, die vrij summier beschreven werden in de folder. Jammer, maar geen van de gebouwen was van binnen te bekijken. Maar aan de buitenkant waren ze ook heel bezienswaardig. (klik op een foto om te vergroten)

Rotterdam

Vandaag luiden in Rotterdam tien minuten lang alle (kerk)klokken binnen de brandgrens. Precies op het moment dat in 1940 het bombardement in Rotterdam plaatsvond. Het bombardement dat hele centrum in brand stak en vele slachtoffers maakte. Dat onuitwisbaar  in de herinnering van oude Rotterdammers staat. Nieuwe Rotterdammers, zoals ik, want van 1948, weten niet beter dat er in Rotterdam altijd wel wat gebouwd of herbouwd wordt. En die de stad zagen veranderen:  van een wat zielloos centrum werd het een bruisende metropool. Waar het goed toeven is en vele toeristen bewonderend kijken naar de soms heel afwijkende architectuur. Zoals hier, achter het stadhuis, waar je midden in de stad toch rustig aan het water woont.

Mei-14