Over de vloer

In de serie over Dowton Abbey spelen een heleboel bedienden een zeer belangrijke rol. Van mijn moeder hoorde ik verhalen over meerdere dienstboden in een huishouden. Sommige mensen lijkt het leven van een koningin het ultieme geluk. Maar mij zou het niks lijken.

Ik moet er niet aan denken om hele dagen mensen om me heen te hebben. Nou is dat gelukkig ook niet het geval. Leo en ik runnen samen ons huishouden, al heb ik sinds kort wel één middag in de twee weken een hulp voor de grotere klussen.

Bron: Google foto’s

Toch liepen hier de afgelopen week steeds mensen naar binnen, werd er gesjouwd met grote steigers. Zoiets is onvermijdelijk als de schilder zijn werk moet doen. Ook kwam er een installateur voor een nieuwe verwarmingsketel.

Het zijn stuk voor stuk aardige mannen en vrouwen en zelf hoeven we geen poot uit te steken. Alles verliep prima, zelfs het weer werkte een beetje mee. Dus klagen is niet aan de orde.

Maar ik overdacht de situatie van altijd maar iemand in huis hebben, nooit eens even vrij te zijn. Misschien is het een leeftijdsdingetje, zijn we minder flexibel als in onze jonge jaren. Maar ik ben blij dat het allemaal achter de rug is.

Daar zit ie dan

Daar zit ie dan! In een geheel lege kamer, want vandaag komen de vloerenleggers de boel egaliseren en dus moest alles compleet leeg. Het is de laatste fase van ons “project”. Voorlopig zullen we wel niet meer zo snel zo iets op touw zetten. Want Leo houdt helemaal niet van dit soort klussen. Nou ja, ik ook niet zo. Maar soms wil je toch wel eens wat nieuws, zeker als de sleet er in zit. Maar binnenkort is alles weer helemaal opgeknapt. En voelt hij zich hopelijk snel weer senang 😉