Lopend door Leeuwarden vond ik dit gedicht.
Om even over na te denken….
… Ach ja!
Gedicht
7
Category Archives: Persoonlijk
Boek
Het is 1934 en de joodse Florence Fein wil haar wat benauwde New Yorkse wereld verruilen voor Rusland. Niemand die het in haar omgeving begrijpt, maar dat het is de liefde die haar lonkt vertelt ze niet
Aan boord maakt ze kennis met Essie, die haar hartsvriendin wordt.
Essie heeft Moskou als eindbestemming, maar Flories geliefde zit in Magnitgorsk. Daar aangekomen blijkt het Russische leven anders te zijn dan ze verwacht en ook haar geliefde kan ze er niet vinden. Dus reist ze terug naar Moskou. Helaas spat haar droom daar uiteen. Haar geliefde wil haar helemaal niet terug.
Ze blijft in Moskou, ontmoet er andere Amerikanen en wordt verliefd op een van hen. Als ze werk vindt als vertaalster lijkt ze het geluk gevonden te hebben. Maar de 2e wereldoorlog woedt en daardoor verandert het politieke klimaat. Haar Amerikaanse paspoort is ingehouden en toegang tot de ambassade krijgt ze niet. Zonder dat is een terugkeer naar Amerika onmogelijk.
Amerikanen, maar vooral Joden worden gewantrouwd. Florie wordt “verzocht” naar de Inlichtingendienst te komen en wordt onder druk gezet om haar omgeving te bespioneren. Met alle mogelijke moeite geeft ze zo min mogelijk bloot van wat er in haar omgeving gezegd of gedaan wordt. Maar er zijn andere bronnen.
Florie heeft inmiddels een zoon als zij en haar gezin worden gearresteerd. Haar zoon wordt naar een weeshuis gestuurd. Zijzelf komt terecht in Siberië en dreigt vermorzeld te worden door het regime.
In het boek wordt regelmatig geswitcht van de historie naar de moderne tijd. Want het is Flories zoon die het verhaal van zijn moeder verteld. Dat maakte het boek wat lastig te lezen en ook de vele Russische namen zorgen soms voor verwarring. Desondanks heb ik het boek één adem uitgelezen.
Sana Krasikov weet de angst, de onzekerheid en de gruwelen van een totalitair regime goed te beschrijven, zonder al te veel details te vermelden. Maar dat kon niet vermijden dat ik zo nu met kippenvel te lezen zat.
Wetenschappelijk
Ik denk dat er heel veel mensen zich het hoofd breken hoe ze nu minder gas zouden kunnen gebruiken. We zijn er zo aan gewend, dat we koken zonder ons te realiseren hoeveel gas (of elektriciteit) we daar bij gebruiken.
Natuurlijk zijn er allerlei tips geweest, soms absurd, soms heel bruikbaar.
Net als Jans van de strip probeer ik mijn steentje bij te dragen. Zo kook ik tegenwoordig aardappelen en pasta een stuk korter dan anders.
Ik zet de aardappelen op met kokend water en laat ze 8 minuten met het deksel erop koken. Dat wil zeggen de eerste 2 minuten vol gas, zodat ze echt goed pruttelen en dan het gas lager. Daarna doe ik het gas uit en laat ze nog zo’n 10 minuten in het hete water staan. Dan zijn ze goed gaar. Afgieten en daarna hooguit nog even droogstomen, maar dat is secondenwerk.
Dat doe ik ook met pasta. Dat kook ik zelfs maar 3 minuten op vol vermogen en dan gaat het deksel erop, de gaskraan uit en gaart alles na in ongeveer 10 tot 13 minuten.
Eieren koken is bijna een wetenschappelijk experiment geworden. Leo kookt ze meestal. Gebruikte hij daarvoor meestal een gewoon metalen steelpan, nu zet hij de eieren op in een klein pyrexpannetje met deksel. Zodra ze koken, gaat het gas uit en kookwekker op 2.35 minuten voor een zacht eitje en 4.30 minuten voor hardgekookte eieren.
Ach, het is natuurlijk een druppel op een gloeiende plaat. Maar ja, vele kleintjes maken één grote! En het geeft zo’n duurzaam gevoel 😂🍀
Maandag met muziek
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Vrolijk begin van de week, met Amaryllis Temmerman in de Ver van mijn bed show. Om alle zorgen te vergeten en de kille buitenwereld even buiten te sluiten.
Niet voor iedereen
THE GATE APPRECIATION SOCIETY/Facebook
Soms krijg je op Facebook dingen te zien waar je niet om gevraagd hebt. Je kunt ze wegklikken, maar vaak vind ik het toch wel leuk.
Zo ben ik sinds enige tijd aangesloten bij “THE GATE APPRECIATION SOCIETY”, een (uiteraard) Engels clubje dat overal op zoek is naar leuke of speciale hekken.
In Groot Brittannië zijn die gemakkelijker te vinden dan in Nederland. Hier zijn het vooral 13-in-een-dozijn-hekken, maar aan de overzijde van de Noordzee kun je je fantasie botvieren op van alles en nog wat.
En zo ontdekte ik dit hek, met een levensgroot spinnenweb met bijbehorende spin. Misschien wel ter afschrikking van vampieren of spoken…?
Maar sommige mensen zullen ook met angst en beven zo’n hek door stappen. Misschien wel het hele bezoek afzeggen, wie weet.
Ik niet hoor. Spinnen zijn tenslotte zeer nuttige dieren, die ook een plek in de biodiversiteit verdienen.
Vind ik ze, dan vang ik ze en zet ze buiten. Daar horen ze tenslotte.
Leuk stel
Je kunt van alles verzamelen, dus ook peper-en-zoutstelletjes.
Niet dat ik dat doe, maar zou ik zo’n verzameling hebben, wilde ik deze er vast aan toevoegen.
Toen ik ze voor het eerst zag, dacht ik dat het een echtpaar voorstelde. Maar mevrouw is veel te chique voor zo’n varken als man. Al lijkt het wel of ze vlucht ze voor zijn onbehouwen gedrag? Maar nee, het zijn twee aparte setjes.
Ik vind ze geinig en ze vormen allebei een leuk gespreksonderwerp voor een beetje saai etentje…
Plastic
Straks zijn alle plastic tasjes verdwenen uit de supermarkt. Is dat erg? Nee, natuurlijk niet. We kunnen best zonder plastic.
Maar waarom zit er dan nog wel zoveel in plastic? De champignons, paprika, tomaat. Allemaal verpakt in plastic.
Kijk, dit zag ik gisteren. Extra verpakking alom. Ik vind zoiets een aanfluiting.
Als we er dan toch af moeten, kun je beter maar meteen rigoureus aanpakken.
Er zijn vast slimme mensen die plasticvrije en toch kruimel- of lekvrije verpakkingen kunnen bedenken.
Lente
Ik geloof dat de meteorologen de lente op de eerste dag van maart laten beginnen. Maar voor mij begint de lente officieel op 21 maart. Officieus zie ik de lente inmiddels al overal. Na de sneeuwklokjes schieten krokussen, narcissen en anemoontjes de grond uit.
En als de zon schijnt en je een beetje ui de wind gaat staan, voel je de zon al duidelijk. En dat is zo fijn.
Op internet begint ook de lente weer, in de vorm van “Beleef de lente“. Al sinds 2007 kun je in dit jaargetij mee kijken hoe diverse soorten vogels, zoals steenuil, kerkuil, ooievaar en zeearend zich voorbereiden op het leggen van eieren.
Elk jaar is het weer een belevenis en de mogelijkheid om via je computer, laptop of telefoon mee te gluren bij al die dieren. Meeleven met het wel en wee van nesten bouwen, eieren leggen of inbrekers of nestkrakers te verdrijven.
Ik vind het altijd weer spannender dan een detectiveverhaal. Ik zet in ieder geval de link vast op mijn computer en op mijn telefoon. Dat wordt weer vogelfilmpjes bekijken voor ik slapen ga.
Blauw van toen
Er was een tijd dat de Postgiro je probeerde te verleiden om je zuurverdiende centjes, nou ja het liefst guldens, op een girorekening te zetten.
De meeste mensen hadden toen nog niet zo veel (spaar)geld. Als ze al spaarden, ging dat nog met een boekje en hun kapitaaltje werd met kleine bedragen, veelal muntjes, bijeengebracht.
Toen begon de welvaart zich te manifesteren en kijk, we werden bestookt met allerlei reclameteksten, zoals “GIROBLAUW PAST BIJ JOU”.
We moesten massaal aan de postgiro, de betaalkaart en later aan zo’n handig betaalpasje.
En waar verleid je de mensen mee? Met muziek natuurlijk. Dus bracht de Postgiro destijds platen uit, in een mooie blauwe hoes met die gezellige blauwe leeuw. Laatst kwam ik zo’n plaat in een tweedehands winkel tegen.
Met natuurlijk allemaal blauwe nummers erop, zoals Blue-berry Hill, Mammy Blue, Blue Velvet, Blue Moon, Blue On Blue en Lavender Blue en nog wat andere nummers.
Ach kom daar nou eens om. De Postgiro is al lang niet meer blauw, maar oranje. En cadeautjes ….? Welnee, dat is allemaal verleden tijd.
Maandag met muziek
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Een pittig begin van de week, met een stevig nummertje swing: The Lindy Hop scene in Hellzapoppin’ (1941).