IJsjes

Keek je vroeger voor een reis in allerlei boeken, tegenwoordig struin je het internet af. En met Facebook, Instagram en TikTok is het niet moeilijk leuke dingen in een andere stad te vinden.

Ontelbare mensen of organisaties willen je wijzen op allerlei leuke en interessante zaken. Er komen musea, galerieën, paleizen, tuinen en nog wat andere dingen voorbij. Eigenlijk wordt de keuze natuurlijk steeds moeilijker, maar tussen zoveel aanbod vonden Leo en ik toch wel heel veel leuke dingen.

Maar niet voor alles wilden we tijd vrij maken. Om nou een tijdje te zoeken naar een ijswinkeltje, dat ging ons te ver. De winkel van “The icecream project” in Belgravia hebben we dus links laten liggen.

Trouwens, het aanbod leek ons helemaal niet zo aantrekkelijk. Ik ben dol op allerlei fruitsmaken, maar ook voor combinaties als Malaga of Amarena kersen.

Voor Leo hoeven al die vruchtensmaken niet, hij houdt het liefst van vanille-, chocola- of notenijs. En graag met een flinke dot slagroom er bovenop.

Maar wat we ons nou kunnen voorstellen bij smaken als Heinz Tomato ketchup, Lea & Perrins sauce, Kikkoman soy sauce of Kellogg’s havermout, weet ik niet.

Verrassingsei

Vaste prik was het, als wij in Duitsland op vakantie waren.
Dan kreverrassingseigen de kinderen een verrassingsei. Zo’n ei van chocola, waarin een klein speeltje zat. Meestal moest je dat in elkaar prutsen. Tientallen hebben we er gekocht, zelfs later, toen ze de leeftijd er niet meer voor hadden. Het was bijna een soort running gag.
Nu is de man, die het hele concept bedacht, overleden. Geen idee of hij er rijk van geworden is. Wel is het nog steeds een leuk cadeautje voor kleine kinderen. En ouderen verzamelen de speelgoedjes en krijgen er soms een goede prijs voor. Die van ons zijn vrijwel allemaal ten prooi gevallen aan moeder’s opruimwoede, helaas!

Pasen

Weken achter elkaar ben ik er met afgewend hoofd aan voorbij gelopen. Ze lonkten, riepen zachtjes “koop me”, geurden me tegemoet. Maar ik was sterk. Echtgenoot niet, maar dat ontdekte ik pas toen ze al in huis waren 🙁 Maar nu ga ik toch voor de bijl, heb ik ze op een schaal in de kamer gelegd. Onder het mom van “Want het staat zo leuk”, maar ze gaan natuurlijk toch op.  

Nou ja, gelukkig duurt het nu weer tot oktober, dan komt de kerstverleiding pas 😉