De man achter deze zaak in Leeuwarden wilde geen brood of gebak gaan bakken. Dat zou toch al te voorbestemd zijn. Dus werd hij slager…. Maar toch wel iets met eten, want “nomen est omen”.
Tag Archives: Leeuwarden
Leuk
Na een lange reis moet een mens wel eens eventjes naar de wc. Gelukkig is dat in een museum nooit een probleem, al zijn er heel veel verschillen te beschrijven in de een of andere toiletgelegenheid. In het Fries Museum is alles consequent in het Fries, maar gelukkig ook in het Nederlands aangegeven. Al snapte ik deze aanduiding meteen. Het gaf me een beetje “ouwerwets” gevoel. Als kind kwam ik nog wel bij familieleden met een toilet buiten, het huisje. Dus de aanduiding “húskes” was voor mij genoeg, de grafische verbeelding vond ik ook wel mooi. Gek, maar ik zag in de figuren een verpleegster en een soldaat. Maar ja, die moeten ook wel eens plassen nietwaar?
Fantasie
Ik vond ze enig, die gebreide mutsen op de tentoonstelling in het Fries Museum. Of ik er zelf mee zou willen lopen, is de vraag. Eigenlijk weet ik niet of er zelfs wel iemand de straat mee op zou willen. Al zie je tegenwoordig de meest vreemde dingen voorbij komen. De eerst is bij mij favoriet, maar de anderen zijn beslist niet te versmaden 😉 😉
-
- Wie is de mol?
-
- Fries slootje
-
- een muts voor Eva?
-
- zeg het met bloemen
-
- knor, knor…
-
- ooievaarsnest
Vloerkleed
 |
Het nieuwe Fries museum in Leeuwarden is nieuw, mooi, licht en ruim. En vorige week, op weg naar een andere tentoonstelling, kwamen we op de bovenste verdieping langs de vergaderruimte.
Mijn oog viel onmiddellijk op het vloerkleed en ik vond het maar een beetje raar. Ik kon er eigenlijk geen patroon in ontdekken, het leken zomaar wat onsamenhangende vlekken. Vreemde kleuren, malle vlakken… |
| Gelukkig zag ik wel de uitleg op het raam, zodat ik beter begreep waarom dit kleed er uitzag zoals het er uitzag. Het is een enorm uitvergrote foto van Gerco de Ruijter. En toen werd het ineens een heel stuk duidelijker. Wat schrijf ik…. ik ontdekte ineens van alles op dat kleed. Ondanks dat ik er door een ruit naar moest kijken, want die vergaderruimte was natuurlijk niet zomaar toegankelijk. En toen werd die vloer ineens een land om te ontdekken 😉 |  |
Breien
Andere bloggers gingen me al voor naar Leeuwarden, naar de tentoonstelling “Breien” in het Fries museum, die nog tot 28 augustus te zien is. Wij gingen afgelopen week, gokkend op een beetje goed weer. En al regende het pijpenstelen toen we in Leeuwarden aankwamen, allengs werd het beter.
Leo had zich niet veel voorgesteld van zoiets als breien, maar hij heeft zich prima geamuseerd. Het is natuurlijk niet alleen maar insteken, omslaan en afhalen. Want wat kan er allemaal gemaakt worden met een simpele draad en wat naalden. Of een machine…
 |
Want dat realiseren we ons niet altijd. Er ligt her en der heel wat breiwerk in onze wereld. De ondergrond van kunstgras is gebreid, sommige geneeskundige hulpmiddelen zijn gebreid, brandslangen hebben een gebreid omhulsel en er zal vast nog veel meer zijn… Maar wat zagen we ook prachtige dingen, door geduldige vrouwen gemaakt. Handschoenen, mutsen, tasjes met kralen. Maar mij trof het meest deze set. Die ik om het lijf van een Spaanse schone gedacht had, maar die toch echt ondergoed bleek te zijn. Zoveel werk om dat te maken en dan verborgen onder nog meer andere rokken. Het patroon om het na te maken heb ik meegenomen, nu nog even opzetten en aan de slag 😉 |
Nostalgie
Omdat het bezoek aan Leeuwarden met schoonzus zo goed bevallen was, besloten Leo en ik om nog eens een paar daagjes te gaan. Leo heeft in Leeuwarden een half jaar in dienst gelegen en wilde de oude kazerne nog wel eens zien. Daar gingen we, gewapend met ons fototoestel. En ja hoor, de kazerne zag er aan de buitenkant nog bijna hetzelfde uit. Maar de hekken waren weg, net als het wachthuisje en er stonden geen grote legertrucks meer. Maaeenmaal door de poort was er veel veranderd. Er zijn jongerenwoningen in gemaakt, galerijen toegevoegd en de binnenplaats, waar volgens Leo geëxerceerd werd, was nu beplant en stond vol fietsen. Ach ja zo gaan die dingen.
We maakten allebei driftig foto’s en thuis zochten we op internet naar oude foto’s uit die tijd. Maar ach, arme Jan Soldaat had geen fototoestel, dus afbeeldingen zijn schaars. Toch vond ik er nog een paar en zo werd het toch nog een collage van oud en nieuw.
(klik op de foto voor een grotere afbeelding)
Leeuwarden
In Leeuwarden bezochten schoonzus en ik het Fries Natuurmuseum, waar nu een tentoonstelling is over varkens. We kennen natuurlijk de karbonaadjes en spek van deze dieren. We zien ze op de kinderboerderij en doorgaans vinden we het een beetje vieze dieren, zo met hun poten in de modder. Maar het zijn juist heel nuttige, lieve en intelligente dieren. En er wordt veel meer van gemaakt dan alleen karbonaadjes en worst. In de tentoonstelling staat een etalage opgesteld, waar een groot aantal producten te zien zijn, waarin iets van het varken is verwerkt. Best verbazingwekkend.
Maar ook de tentoonstelling “Friesland onder water” en het open atelier zijn heel interessant. Daarnaast is het museum gevestigd in een prachtig pand, met een overdekte binnenplaats. Dus zeker een bezoek waard.
Stug? Welnee
| Hier in het westen wordt vaak gezegd dat Friezen en Groningers zo stug zouden wezen. Moeilijk toegankelijk, een beetje hard. Maar vorige week ondervond ik zelf het tegendeel. Schoonzus en ik waren twee dagen naar Leeuwarden. Al meteen bij aankomst in het hotel werden we allervriendelijkst ontvangen. Er was uitleg over de stad, we kregen een plattegrond en een boekje met wetenswaardigheden mee. “Veel plezier hoor” zei de receptioniste. |
 |
Het weer deed helaas niet echt mee, dus liepen we het Boomsma museumpje binnen. Ook daar een geweldig vriendelijke dame, die ons van alles vertelde, liet proeven en en passant nog wat culinaire weetjes meegaf.
Maar ook de mensen in het Keramiekmuseum, het Natuurmuseum en in de vele winkels waar we snuffelden. Ze waren allemaal gewoon heel erg aardig.
Dus wie me wil vertellen over die stugheid van de Friezen, die krijgt van mij meteen lik op stuk!
Rommel
| Wie waagt het nou nog om met zo’n prachtig bord aan het begin van de wandeling zijn rommel achter zijn k… te laten slingeren?
Misschien was het toeval, maar het park in Leeuwarden lag er netjes en opgeruimd bij. Misschien moeten we wel van al die zakelijke verbods- en gebodsborden af en weer terug naar dit soort lieve plaatjes. |
 |