Lekker

Natuurlijk wilde ik graag een recept uit het Vega kookboek van Karin Luiten maken. Nu nog kiezen wat het dan wel zou worden.

Vorige week besloot ik, na grondige inspectie van de groentenla, dat het tijd werd de aubergines op te maken. En ik belandde de aubergine in de “linzenmoussaka” op mijn eettafel.

De meeste recepten zijn voor 4 personen, dus moest ik een beetje schipperen en eigen hoeveelheden aanpassen. Op papier leek het nog wel enig werk, maar uiteindelijk was het een fluitje van een cent.

Het resultaat zag er heerlijk uit. Een mooi goudbruin korstje met van binnen een flinke portie groenten. Want naast die aubergines en natuurlijk linzen, gaan er ook tomaten, uien, knoflook en peterselie in. En het smaakte ook heerlijk! Weer een gerecht dat ik nog wel vaker op tafel zal zetten.

Nou is het geen kunst om dat recept hier te geven. Maar allereerst maak ik dan inbreuk op het auteursrecht. Maar ik vind dat ook niet eerlijk tegenover Karin Luiten. Haar boek ligt nog maar te nauwer nood in de boekhandel. Wie het gerecht dus maken wil, zal dat boek moeten kopen…

Dit keer houd ik het recept voor mezelf. Misschien dat het er later van komt om het alsnog te kunnen publiceren. Ik publiceer heus wel recepten van haar op mijn blog, maar die hebben dan al op andere media gestaan of heeft zij gepubliceerd in de krant.

Veilig

Op mijn boodschappenlijstje van vorige week stond onder andere het “Vega kookboek van Karin Luiten”, dat ik mezelf had beloofd. Het was even zoeken, maar gelukkig vond ik het tenslotte in het schap van de week- en maandbladen. Een onbeschadigd exemplaar, in krimpfolie en met een AH-streepjescode erop.

Omdat ik het niet tussen en op mijn andere boodschappen wilde leggen, zette ik het op het uitklapzitje van het karretje. Het was mijn laatste boodschap, dus liep ik naar de kassa om af te rekenen. Ik legde alles op de band, scande mijn app en gaf de chagrijnige kassière antwoord op haar vragen. Kraskaartjes, zegels? Graag, graag… 😉

Ik pakte wat verderop mijn boodschappen in de tassen en liep de zaak uit, via de scancode op mijn kassabon. Eenmaal buiten viel mijn oog ineens op het boek. Hemeltje, dat had ik helemaal niet afgerekend. Welgeteld één seconde overwoog ik om stoïcijns door te lopen, maar ik bedacht me dat ik geen enkel recept uit een achterovergedrukt boek zou kunnen maken. Dus liep ik de winkel weer in en meldde me bij de klantenservicekassa om alsnog af te rekenen. Het meisje achter de balie verblikte of verbloosde niet toen ik zei dat ik zo maar met dat boek weg had kunnen lopen. Dat er geen bel of alarmsignaal was afgegaan. Dat dus die hele beveiliging geen cent voorstelde. Ze haalde haar schouders op. Het was tenslotte haar verantwoording niet.

Eigenlijk heb ik stiekem wel een beetje gegrinnikt om de hele toestand. Want we leven inmiddels in een wereld waar alles afhankelijk, gekoppeld of gestuurd wordt door allerlei digitale dingen. Er wordt een veel te groot belang gehecht aan aan al die elektronica. Mensen komen er nauwelijks nog aan te pas. Maar het gaat ook regelmatig mis en voordat men daar achter is gekomen…. 😉 😉 😉

Recept

Vorige week kwamen zoon en schoondochter eten. Kwam dat even goed uit, want ik had een heerlijk recept van Karin Luiten voor een Marokkaanse dorade-schotel.
Ik ben altijd een beetje eigenwijze kok. Voeg iets toe, laat iets weg, kort gezegd: ik geef mijn eigen draai aan een recept. Maar in dit geval leek me dat niet nodig. En daar had ik ook helemaal gelijk in. Het was een heerlijk gerecht, waarbij ik een gezellige couscous-salade maakte.
De vis wordt gemarineerd en gaat daarna met folie afgedekt minstens twee uur in de koelkast. Dan 30 minuten in de voorverwarmde oven (180 graden) en nog eventjes vijf minuten zonder folie nagaren. Ook de smaken van de salade moeten even intrekken, dus alles kan van te voren klaargemaakt worden. Konden wij lekker in de tuin genieten van een lekker glaasje… 😉
oven-dorade

Normaal neem ik zo’n recept hier over, inclusief mijn eigen inbreng. In dit geval heb ik werkelijk niks veranderd en leek het me aardiger de links naar de recepten te geven.

 

Podcast

Een beetje terug van weggeweest, een podcast. Een geluidsbestand dat je op je computer, laptop, tablet of telefoon kunt beluisteren. Hier kun je lezen hoe je dat in zijn werk gaat. Zelf heb ik al een heleboel uitzendingen van “De Sandwich” van Jacques Klöters om te beluisteren, de “Grote Harry Bannink podcast” ook en sinds kort is er een “Smaakmakers”-Smaakmakers.jpgpodcast. De eerste daarvan was een interview met Karin Luiten, je weet wel van “Zonder pakjes en zakjes”. Die volg ik al lang, want ze kan niet alleen heel lekker koken, het is allemaal ook nog eens leuk beschreven. Karin houdt niet van lange lijsten ingrediënten. Ze houdt het redelijk simpel en daardoor kan iedereen haar recepten volgen. Ook geeft ze nog wel eens alternatieven aan, zodat je niet de deur uit hoeft om koriander te halen, als er peterselie in de koelkast ligt. Gewoon koken, maar wel erg lekker!
Dus wie ook wil luisteren, dit is de link.