Suddenly, een prachtig lied van Olivia Newton John, live gezongen in het Sidney Opera House in 2015.
Category Archives: geluksgevoel
Maandag met muziek
Kom, we starten de week op muziek uit een stukje uit een ingekleurde film. A day at the races (1937), met Lindy Hoppers, die danst op “All God’s Chillun Got Rhythm”.
Deel dit op:
Boek
Acht vrouwen in een mannenwereld.
In 1956 verzamelen zich een aantal vrouwen voor de deur van de DVSV (Delftse Vrouwelijke Studenten Vereniging) op de Oude Delft 26.
Tegen de toen nog geldende norm van “vrouwen trouwen” hebben deze vrouwen besloten om te gaan studeren. En nog wel een technische studie te gaan volgen. En dat is iets waar de mannelijke studenten erg aan moeten wennen.
In dit boek volgen we de levens van 8 vrouwen. We zien hoe het met hun dromen, hun gedrevenheid, hun passies en liefdes in de loop van de jaren vergaat.
Het is een gemengd gezelschap. De vrouwen komen uit alle lagen van de bevolking. Sommigen zijn beschermd opgevoed, maar leefden redelijk welvarend. Anderen komen uit gezinnen waar een vader ontbrak, elke cent omgedraaid moest worden. Sommigen werden tegengewerkt, anderen kregen met de paplepel ingegeven dat ze hoe dan ook moesten studeren.
Nu willen én moeten ze allemaal op een bepaalde manier hun eigen leven invullen, werken en studeren tegelijkertijd. Maar ook feesten, want dat hoort bij een studentenleven.
Er ontstaan relaties, er komen kinderen, huwelijken worden gesloten. Ze zijn soms gelukkig, soms minder en bij tijd en wijl totaal niet gelukkig.
Al met al een mooi tijdsbeeld van een wereld waarin zoveel dingen veranderden. Een deel van die veranderingen heeft onze generatie van dichtbij meegemaakt. Ik vond het dan ook interessant de ervaringen van anderen te lezen.
Het boek is geen roman in de zin van één lang verteld verhaal. Het zijn stukjes uit het leven van de vrouwen, telkens in een bepaalde periode.
Geen makkelijk lezend boek, maar wel heel boeiend!
Deel dit op:
Maandag met muziek
Le feutre taupé, een grappig liedje van Charles Aznavour, dit keer ten tonele gevoerd door Miss Helen en The Swing French Cookers.
Deel dit op:
Maandag met muziek
Een bekende song, Blue sky, maar in een nieuw en wat rustiger jasje van Postmodern Jukebox met Allison Young. En mocht de regen neer vallen op deze maandag, is er dus nog altijd een blauwe lucht om te bezingen.
Deel dit op:
Vakantieherinnering
Zo’n vakantieblogje brengt je weer terug in de tijd. Deze foto is van oktober 2014 in Kyoto, Japan.
Het lijkt hier sereen en rustig, maar ik zie voor mijn geestesoog weer al die toeristen rondbanjeren, bewapend met kleine, grote en nog grotere fototoestellen. Of met een tablet, want daarmee foto’s maken is ook een tijdje erg in geweest.
Ja natuurlijk, ook ik schoot foto na foto. En hoe vaak zal ikzelf in iemands blikveld hebben gestaan? En wie heeft zich aan mij geërgerd?
Maar na een tijdje vond ik het fotograferen welletjes en deed ik mijn toestel in mijn rugzakje. Ik weet niet hoe lang we daar hebben gezeten, stil en zwijgzaam. We lieten vooral de schoonheid van deze tuin en de overweldigende herfstkleuren op ons inwerken.
En nu ook hier de herfst haar kleuren rondstrooit, denk ik weer met veel plezier en een beetje heimwee aan die weken in Japan terug. Al valt er hier natuurlijk ook heel veel te genieten.
Deel dit op:
Herfst
Vorige week schreef ik over de pompoenen die je op dit moment overal ziet. Ik nam een doos met wat verschillende kleuren uit Twente mee.
In de auto had ik al bedacht waar ik ze in de tuin zou leggen. Alleen nog niet waarop, want het rek is niet geschikt voor kleinere dingen.
Gelukkig vond ik in de berging nog een stukje plank. Dat kon ik prima gebruiken. Wat kleurige herfstbladen, klimop en oh ja, tamme kastanjes. Die groeien hier in Ommoord bijna overal. Ze zijn lastig om mee te nemen, want die stekels gaan overal doorheen.
Dit is het resultaat geworden. Het lijkt een beetje op een schilderij uit de Gouden eeuw, maar voorlopig is onze entree vrolijk versierd.
Deel dit op:
Boek
Boerenleven van James Rebanks vond ik aanvankelijk een beetje stroef lezen. Het duurde even voor ik de draad kon oppakken. Maar daarna las ik het in één ruk uit.
Ik reserveerde het in de periode dat de boerenprotesten hevig waren. Het lijkt inmiddels weer een beetje minder fel, al zagen we in Overijssel nog overal omgekeerde vlaggen.
Het is ook te begrijpen, want veel boeren zitten in een lastig parket. Tegen hun zin, maar meegaand in de maalstroom van de ontwikkelingen, hebben ze hun bedrijven groter gemaakt, meer dieren genomen en andere methoden van landbouw en veeteelt omarmd. Ze deden het vaak tegen beter weten in.
Het boerenleven heeft een revolutionaire ontwikkeling doorgemaakt. Kleine boerenbedrijven konden het hoofd nauwelijks boven water houden. Moesten eigenlijk investeren, maar de daaruit voortvloeiende schuldenlast hing als een “zwaard van Damocles” boven hun hoofd.
Anderen, die wel moderner methodes gingen gebruiken, met grotere akkers, moesten daarvoor ook veel weg saneren. Het landschap werd compleet veranderd. Maar werd het ook beter? Op dit moment is dat maar de vraag.
Rebanks beschrijft hoe het was, hoe het veranderde en hoe het eigenlijk weer zou moeten. Kleinschaliger, zonder of in ieder geval met veel minder kunstmest. Met aandacht voor het landschap, want de heggen, bomen en struiken hadden een doel. Ze beschermden de landerijen, dienden als nestelplek en bieden een schuilplaats aan wild.
Een interessant boek, waar veel over na te denken is. Want niet alles is zwart/wit, al lijkt het er soms in de politiek wel op.
Deel dit op:
Feestje
Hoewel Leo geen groots feest wilde met zijn verjaardag, lieten de jongens het toch niet ongemerkt voorbij gaan. Al maanden tevoren hadden ze er over gedacht. Geen fanfare, geen poppen in de tuin, geen slingers in de kamer. Maar wel gebak (natuurlijk) bij de koffie en wat kleine hapjes bij de borrel. En dan…..?
Toen stond er een taxibusje voor de deur. Waarheen was nog onduidelijk, maar we gingen richting Rotterdam-centrum. We werden afgezet bij een tramhalte. Niet zomaar een halte, maar de stop voor de nostalgische tram. Zo’n mooie oude vierkante tram, met de bestuurder aan een groot rond stuur. Met een koordje, waaraan de conducteur trok en door middel van een belletje aangaf dat iedereen in- of uitgestapt was.
Leo had als kind de droom om trambestuurder te worden. In zijn schooltijd spijbelde hij nog wel eens een ochtend of middag om heerlijk met de tram de stad te doorkruisen. En dat deden we nu dus ook. Die nostalgische tram rijdt voor iedereen door de stad, dus er stapten meer mensen op. Heel even leek de tijd stil te staan.
Aan het einde van de rit liepen we over de Lijnbaan naar een gezellig café voor een borreluurtje, natuurlijk met bitterballen.
En rond etenstijd verkasten we opnieuw naar een origineel Chinees restaurant, waar we een heerlijk authentiek Chinees diner kregen voorgeschoteld.
Een gezellige dag, waar we herinneringen ophaalden en veel gelachen hebben. En Leo, die is al weer gewoon aan zijn leeftijd gewend 😉
Deel dit op:
Pompoenen
We reden langs velden doorspikkeld met grote oranje bollen in allerlei maten. En langs de kant van de weg kraampjes, karretjes of flinke karren met pompoenen in allerlei kleuren, vormen en maten. Ze werden gretig gekocht, vaak stonden er al mensen bij. De keuze was soms moeilijk. Niet alleen door de hoeveelheid, maar ook doordat er flinke zware jongens bij zaten. En op de fiets is zo’n pompoen toch lastig ….
Vroeger waren ze toch een beetje excentriek, buitenissig. Maar nu kun je je bijna geen groentezaak meer zonder voorstellen.
Natuurlijk stopten we bij zo’n kar. Ik had ze voor het uitzoeken. In de auto stond al een doos. Kwam dat mooi uit! Die was dus rap gevuld. Netjes geld in de kassa gedaan, natuurlijk.
En thuis alles uitgestald op het rek voor het raam. Nog wat takken en blad erbij zoeken en ik ben klaar voor de herfst.
En straks naar de groentenman, want natuurlijk wil ik ook pompoensoep maken. Met gember, lekker!
