Tuinbezoek

Laatst dook er zomaar ineens een piepklein vogeltje op in onze tuin. Het leek wel een duikelaartje als hij probeerde op een vijverplant wat water te drinken. Het was geen meesje, winterkoninkje of roodborst. Ik had hem nog nooit gezien in de tuin.

Een paar dagen later zat hij er alweer en toen zagen we hem in de appelboom verdwijnen. Zoeken in het vogelboek leerde dat het om een puttertje ging. Niet echt een heel zeldzaam beestje, maar wel een heel mooie.

Natuurlijk wilde ik hem fotograferen, maar met deze warmte zit constant het hor voor de deur en dan lukt een foto niet. Het hor openen verjaagt hem meteen. Dus moet ik een andere afbeelding zoeken. Ach, geen punt bij Google foto’s.

Ik koos geen gedetailleerde natuurfoto, maar een beroemde voorouder, zo mooi geschilderd door Carel Fabricius en te zien in het Mauritshuis in den Haag.

Dom beest

Naast eksters, roeken, mussen, mezen en roodborstjes komen er ook zo nu en dan duiven in onze tuin. Niet alleen die mooie slanke Turkse tortels, maar deze, een dik en wat dommig beest.

Hij (of zij) waggelt wat langs de vijver, zoekt naar wat eetbaars. Maar kijkt een beetje kippig over allerlei kruimels heen.

Soms probeert hij een nest te maken, maar op het klapraampje lukt dat al jaren niet. Toch blijft hij het proberen en wij blijven hem dan ook steeds verjagen.

Het beest heeft ook geen enkel zicht op wat hij soms aanricht. Vorige week hoorden we een hard geluid, alsof er een emmer om viel. Maar waar kwam dat nou vandaan?

Het was weer die dikke duif, die een beetje verwezen op de tuintafel zat en ook niet wist hoe of wat. Terwijl toch duidelijk te zien was dat hij de metalen vogeltjes omgegooid had.

Wel tien minuten bleef hij glazig zitten kijken, vloog even op om wat verder op de stoelrand te gaan zitten. Maar die wazige blik bleef.

Nee, die zal nooit meer iets bij leren. Hij blijft een domme duif.

Door de duinen

Nadat we donderdag een stuk over het strand gelopen waren, besloten we om door de duinen terug te gaan. We hadden dat al eens eerder gedaan, maar dat was al weer lang geleden.

We liepen het pad op en al gauw ontdekten we dat we niet alleen wandelden, maar dat er ook diverse (nogal haastige) wielrenners van de weg gebruik maakten.

Maar gelukkig vonden we een echte wandelaarspad en kon de man van het Zuid Hollands Landschap ons bevestigen dat we echt niet zouden verdwalen, want dat het pad evenwijdig aan de wielerkoers lag. Het eindpunt zou dus bij het strand en de metrohalte zijn.

En wat was het mooi. We zagen onderweg allerlei bloemen, zelfs orchideeën, al kreeg ik die niet goed op de foto. Ongetwijfeld is na te zoeken hoe alle bloemetjes en planten heten, maar daar is het me niet om te doen.

Maar niet alleen de bomen, struiken en planten verrasten ons. Ook kregen we een fluitconcert te horen. Gelukkig had één van de Ganzen een vogelherken-app op haar telefoon. En laat het nou een nachtegaal wezen, die ons toezong. Die had ik echt nog nooit zomaar in het wild gehoord. En ja, dan wil je natuurlijk wel even laten horen hoe dat klinkt.

Gezelschap

In het Fochteloeerveen wilden we graag naar de vogelkijkhut. Ik was benieuwd welke vogels we er te zien zouden krijgen.

Dat viel tegen, want een paar ganzen en een enkele eend zwommen te ver weg om goed te beoordelen. Maar het uitzicht en de wolken waren adembenemend, dus waren we toch zeer tevreden.

Er waren overigens wel vogels, maar die zaten binnen. Ik hoorde piepen en keek op. Daar zaten twee zwaluwen, doodstil. Zo stil dat we eerst dachten dat ze er ter versiering waren aangebracht. Maar nee, toen ik bewoog hipten ze een beetje angstig heen en weer.

Er vlogen nog meer zwaluwen naar binnen en toen onze ogen aan de donkerte binnen gewend waren, zagen we ook nesten.

Blijkbaar zijn ze aan de bezoekers gewend en wij vonden het wel prettig gezelschap.

Maandag met muziek

Jules de Corte, al lang niet meer onder ons maar nog steeds zo goed. Want dit liedje is nog helemaal actueel, al moet je misschien tussen de regels door luisteren: Jules de Corte met De vogels

Als de clip niet start, dit is de LINK

Nota bene:
Het is soms wel begrijpelijk dat artiesten of platenmaatschappijen niet willen dat hun link zo maar gratis wordt afgespeeld op een blog of website. Maar het is lastig om op voorhand te bekijken of een YouTube link werkt of niet. Daarom probeer ik ook altijd de link er onder bij te zetten. Ik hoop dat het filmpje wel dan wel werkt.

Loterij

Al diverse keren hadden we prijs in de Postcodeloterij. Nee, geen prijs om op de TV te komen. Wel leuk, zo’n cadeaubon voor ijs of andere snoeperijen.

Maar laatst viel dit boek op de deurmat, ook gewonnen. En dat vind ik superleuk. Mooie foto’s, goeie teksten, prima boek.

Het ligt nu binnen handbereik en zo nu en dan neuzen we er wat in. Als er een onbekend vogeltje in de tuin zit, of als we een vreemde vogel tijdens onze wandeling zien.

Gewoon een handig boek, waar we blij mee zijn.

Wandelen

Na weer een fysio-sessie reden we opnieuw naar de Rhoonse grienden. En daar ontdekten we weer heel andere dingen dan tijdens onze wandeltocht in februari.

Er waren meer bomen geknot, maar intussen ook al heel veel wilgentakken opgeruimd, dus geen stapels meer te zien. In de kale bomen groeide inmiddels al verschillende aangewaaide plantjes. Sommige bloeiden zelfs. En dan blijkt maar weer dat de natuur de mooiste combi’s weet te verzinnen. Voor thuis zie ik het nog niet op tafel staan, maar we genoten volop van deze vondsten.

De vogels waren druk bezig en floten dat het een lieve lust was. Ik probeerde met mijn Birdnet-appje te ontdekken wie er zo vrolijk zong en dat bleek een winterkoninkje te zijn. Laat hem nou even in een boom zijn kunsten herhalen. Zo mooi, dat verstoorde ik niet met een poging tot een videootje, maar (klik) dit vond ik op internet (bedankt Monigroen) 😉

En kijk, de dotterbloemen bloeiden. Hele stukken sloot waren er mee bedekt.

Binnenkort moet ik weer naar de fysio en wie weet wat we daarna dan gaan doen…

Reiger

Er kwam wel eens eerder een reiger op bezoek in onze tuin. Die had wel geduld, maar kon geen visje uit de vijver verschalken.

De reiger van vorige week had zich eerst een paar dagen eerder georiënteerd en wist dus dat er wel iets te vinden zou zijn. En daar stond ie dan, een beetje chagerijnig leek het wel. Of kouwelijk, het woei die dag behoorlijk.

Maar hoe dan ook, hij had wel geduld. En ja, uiteindelijk had hij iets te pakken. Een miniem salamandertje was het slachtoffer. En laat dat beestje nou ook nog kleverig zijn. Reiger had er zichtbaar moeite mee het diertje naar binnen te werken. Z’n lange snavel sopte hij een paar keer in het water. Eén keer floepte salamander er zelfs uit. Maar uiteindelijk… ja dan toch was het arme beestje naar binnen.

Maar of die reiger nou voldaan was…? Daar zal toch wat meer vis voor nodig zijn!

Klein drama

We zaten nog maar net aan ons eerste kopje koffie van die dag, toen we werden opgeschrikt door een bons op de keukenruit.

Een klein vogeltje had de klap veroorzaakt. Zo’n jonkie, die onervaren had gedacht de kortste weg te nemen. En toen tegen de ruit te pletter vloog. Ik maakte er een foto van, maar echt duidelijk is die niet.

Daarna schepte ik hem op en legde hem onder de struiken neer. De natuur doet verder wat er gedaan moet worden…

Ik denk dat het een meesje was. Daar zitten er veel van rondom ons huis. Zo maar op een zonnige morgen een klein drama in de voortuin…