IJdelheid

Heel ijdel ben ik niet meer. Vroeger gebruikte ik vrijwel elke dag make-up. Maar allergieën hebben dat bijna onmogelijk gemaakt. Mijn ogen gaan tranen van mascara, mijn lippen worden schilferig van lippenstift. Ik ben gezegend met een frisse huid en heb gelukkig nog niet veel rimpels. Dus ga ik “geheel natuurlijk” door het leven en dat kan er mee door voor deze 73-jarige.

Over mijn figuur valt veel te zeggen, maar niet dat het slank is. Ik behoor tot de stevige tantes van deze wereld. Hoewel ik geen enkel bezwaar zou hebben wanneer ik door een wonder 10 tot 20 kilo zou afvallen, doe ik er geen moeite voor. Ik eet matig, snoep vrijwel niet, maar de kilo’s smelten er maar niet af.

Mijn kleding is over het algemeen redelijk functioneel. Er hangen heel wat broeken in mijn kast, maar ook wat jurkjes. Maar die kleding moet wel makkelijk zitten. En als ik ga wandelen, trek ik natuurlijk stevige wandelschoenen aan. Die lopen dan ook het lekkerst.

Bron: Google foto’s

Maar ja, bij een jurkje of een “nette” broek wil ik voor de verandering toch wel wat charmantere en minder stevige schoenen aantrekken. Zo ook afgelopen dinsdag. We gingen naar de film en daarna een hapje eten. Dus kwamen de zomerse sandaaltjes uit de kast.

Het ging prima, totdat ik het restaurant uit liep. Eén ongelijke steen en pats, ik zwikte en daar lag ik languit. Achter mij hoorde ik een verschrikte gil van Leo.

Het had veel erger kunnen zijn. Een geschaafde knie, een gekneusde hand en een beschadigde armband. Dat was de schade, kon ik na enige tellen vaststellen. Niks gebroken of ontzet.

Toen ik er eens op ging letten, zag ik dat vrijwel alle vrouwen en meisjes tegenwoordig op stevige sneakers lopen. Ook voor mij dus hoogtijd om ijdelheid voortaan op te offeren aan stevigheid en loopgemak.

Bakfiets

Kinderen lopen steeds minder. Je ziet overal moeders met kinderen op de fiets, in de bakfiets of achter de fiets aan in een karretje. Dat had ik vroeger ook wel willen hebben. Ik ben nooit zo’n held geweest op de fiets en een karretje er achter leek me wel wat. Maar ja, te vroeg geboren hè… Was er nog niet.

Nu zou ik vast en zeker zo’n kar met een segway willen hebben. Geen idee hoe het werkt, maar leuk is het wel. En hier gaan de kinderen ermee naar de BSO. Veilig vastgesnoerd, heb ik gecontroleerd. Of een helm verplicht is, weet ik niet.

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Wandelen

Vorige week liep ik weer eens een rondje Ommoord. Dat doe ik vaker, maar nu viel me ineens op hoe lekker het op sommige plaatsen rook. Kruidig, een beetje naar lavendel en vanille. En dat er telkens weer andere kleuren de aandacht vragen, hier een flinke toef paars, daar een veldje geel. Het was stil, nogal warm en benauwd en daardoor niet zo veel andere wandelaars. En ik was alleen, dus liep ik sommige stukken beslist in een flink tempo terwijl ik ook hier en daar een tijdje rustig bleef staan. Gewoon een lekker wandelingetje. Ik zag keurig aangelegde en onberispelijke tuinen, maar ook stukken waar de natuur haar gang mag gaan. Liep langs koeien, ganzen, reigers, lieve huisjes. Ach kom, ik laat jullie even meegenieten (alleen die geur, dat lukt nog niet):

Deze slideshow vereist JavaScript.

Vierdaagse

Vandaag begint de 101ste Nijmeegse Vierdaagse. Of ik mee doe? Nee, zoveel kilometers loop ik niet op één dag. Ik volg het ook niet nauwgezet, maar zo nu en dan zie ik wat voorbijkomen op TV of Facebook. Ik heb bewondering voor al die lopers die elk jaar weer in hun wandelschoenen stappen en vier dagen lang tientallen kilometers weglopen. In de regen, onder een hete zon of in kille wind.
Alle deelnemers wens ik veel succes. Maar vooral veel succes voor mijn kapster Nel, die al vele jaren van de partij is. En natuurlijk in voor onze overburen. Want zij leerden elkaar kennen bij de Vierdaagse. Maurice vroeg zijn Marlika vorig jaar tijdens de Vierdaagse ten huwelijk en op 17 juli 2017 trouwden ze.
Allemaal veel geluk, goed wandelweer, weinig blaren en spierpijn.
Op naar de gladiolen! 😉

Bewaren

Wandelen

Het is prettig als je een beetje idee hebt waar en hoe ver je gaat wandelen. In je eigen buurt ken je de weg, maar in een vreemde stad of dorp is dat anders. Je kunt natuurlijk op internet op allerlei manieren wandelingen vinden, downloaden en printen. Maar soms zijn die te lang, of wil je nog een ander stuk van zo’n stad bekijken. Ik vond een link waarop je met heel weinig moeite een eigen wandeling kunt plannen, zoals deze, die ik met De Ganzenpas maakte. En zoals beloofd, leg ik uit hoe het in z’n werk gaat.
Je begint met naar de site van Runnermaps te gaan. Rechtsboven log je in met een e-mailadres.
Op de kaart kun je zoeken naar de plek waar je wilt gaan wandelen. Ik heb voor mijn gemak Rotterdam aangehouden, maar elke plaats is mogelijk, ook elders op de wereld. Typ de gewenste plaats in het zoekkader en klik op het vergrootglas. Vergroot de kaart zoals je dat het prettigst vindt. Als je “centreren” aanvinkt, blijft het verloop van je route goed in beeld.
Klik dan op het lijnsymbool links boven en zet de cursor op je beginpunt en klik. De wandeling is gestart. Ga telkens een stukje verder en klik op de kaart. Je zult dan zien dat de route via loopwegen wordt aangemaakt. Ook wordt het aantal kilometers meteen berekend.
Als je klaar bent, kun je je wandeling een naam geven, beschrijven en opslaan. Je kunt hem voor je zelf houden of delen met iedereen op Runnermaps.
Je kunt ook op dezelfde manier fietstochten maken, maar zelf heb ik dat niet geprobeerd.
Maar hoe je ook op pad gaat, veel plezier!!

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Wandelen

Onze wandelclub ging afgelopen donderdag ietsjes verder weg dan gewoonlijk. We wandelden in het Schollebos in Capelle aan den IJssel.
In 1958 ging mijn zus en haar man daar wonen. Ik zou er dus bekend moeten zijn, maar ook dit keer kwamen we op plekken waar ik nog nooit geweest was. De lente zet nu toch echt door en deze aalscholvers zaten in “hun” boom. De boom was nog maar kort geleden zeer drastisch gesnoeid en ze keken eens om zich heen, of ze eigenlijk wel goed zaten. Hopelijk komt er gauw weer wat blad aan.

Na de wandeling gingen we ook nog naar huis met één van de dames. Maar wat we daar te zien kregen, moet ik nog even uitzoeken. Zo veel, zo leuk en zo mooi……
Dus nog even wachten, binnenkort krijgen jullie het ook te zien! 😉

Glad ijs

We kunnen het in de winter natuurlijk verwachten, gladde straten en wegen. Dan is het oppassen geblazen. Wie loopt, kan zich wapenen tegen de gladheid door stevige schoenen aan te trekken met goed profiel. Maar ook door op te letten hoe je loopt. Niet stoïcijns rechtop blijven lopen, maar een beetje naar voren toe. Een beetje alsof je een pinguin bent. En die raad heb ik niet zelf bedacht, maar komt van Duitse orthopeden. Dit was het plaatje bij hun bericht:

pinguingang

Wandelen

Image

ommoord-mistigHet hoeft helemaal geen mooi weer te zijn om lekker te wandelen. Vorige week was het koud en mistig. Maar vijf dames, waaronder ikzelf, hadden toch hun wandelschoenen uit de kast gehaald voor de wekelijkse donderdagochtendwandelig. We maakten een rondje Ommoord, langs kinderboerderij en de Rotte naar Oud Verlaat. Onderweg hielden we even halt voor een sanitaire stop en daar maakten we ook maar tijd vrij voor een kopje koffie 😉
En zo had ik mijn 10.000 stappen weer binnen voor die dag.

Bewaren

Wandelen

wandelen10 Wandel door het leven en praat met iedereen.
Dat is een Perzisch spreekwoord en ik realiseer me dat ik het vaak toepas. Heerlijk zomaar een kort praatje met iemand die je helemaal niet kent. Vluchtige ontmoetingen, die een dag zo kunnen opklaren. En waarvan ik hoop dat anderen dat ook zo ondervinden.
Tijdens mijn wandelingen in de buurt kom ik allerlei mensen tegen. Sommigen zeggen uit zichzelf gedag, anderen kijken verrast als ik ze groet. Er zijn natuurlijk ook heel veel lui die boe noch ba zeggen. Veel te druk met hard rennen of fietsen. Of mensen die een groot territorium afbakenen door zowat de hele wegbreedte in te nemen. Maar goed, die knik ik vriendelijk toe of roep ik bozig na of ze wat ruimte willen overlaten.
En als er niets te praten valt, dan is er nog veel te zien. Vogels, planten en natuurlijk koeien 😉

 

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Wandelen

02-blogfotos- 23 Bewegen is goed voor een mens en na de operatie was dat dan ook doel numero 1. Weer gewoon kunnen bewegen. Lopen, eerst heel korte stukjes. Een blokje om leek al een hele lange weg. Maar gaandeweg loop ik al weer best behoorlijke stukken.
Als het weer tenminste meewerkt! En dat deed het vorige week.

Tijd dus om ’s morgens eens een lekker stukje te wandelen. Gelukkig wonen we dicht bij de Rotte en dat was ook ons doel, met verderop de kinderboerderij “De blijde wei”. En dan merk je meteen dat het gelukkig steeds beter met me gaat. Want was ik eerst nog vooral bezig met “lopen”, dit keer had ik ook al wat meer belangstelling voor de omgeving. Zag ik dat het groen overal begint uit te lopen en genoot ik weer van dat heerlijke uitzicht over de Rotte. Het was een wandeling van ruim een half uurtje, dus nog geen lange afstand. Maar stevig doorstappen deden Leo en ik wel. En dat dat lukt, daar ben ik heel erg blij mee!