Tompoes

03-tompouce Vrijdag moest ik voor de eerste controle naar de cardioloog. Eerst een fietsproef, die goed ging. Ik fietste op de hometrainer en kreeg (gelukkig) geen last van mijn hart. Wel van mijn benen, want fietsen heb ik al heel lang niet gedaan. Bij zo’n test worden allerlei andere tests gedaan, onder andere diverse malen je bloeddruk gemeten. Die was nog wel een beetje aan de hoge kant, dus werd één van de medicijnen die ik slik verhoogd. Maar verder herstel ik  “volgens het boekje”.
En dat is natuurlijk heerlijk. Ik voel me ook alweer tot best veel in staat, neem elke dag meer huishoudelijk werk uit Leo’s handen en de plannen stapelen zich al weer op voor uitstapjes, museumbezoek en hobbies. Ik mag dus in het geheel niet mopperen, wat ik dan ook niet doe.

De afspraak was al vroeg, dus waren we rond koffietijd al weer thuis. Niet nadat we eerst bij de banketbakker zo’n lekkere tompoes hadden gekocht. Want we hadden best wel wat te vieren, nietwaar?

Wandelen

02-blogfotos- 23 Bewegen is goed voor een mens en na de operatie was dat dan ook doel numero 1. Weer gewoon kunnen bewegen. Lopen, eerst heel korte stukjes. Een blokje om leek al een hele lange weg. Maar gaandeweg loop ik al weer best behoorlijke stukken.
Als het weer tenminste meewerkt! En dat deed het vorige week.

Tijd dus om ’s morgens eens een lekker stukje te wandelen. Gelukkig wonen we dicht bij de Rotte en dat was ook ons doel, met verderop de kinderboerderij “De blijde wei”. En dan merk je meteen dat het gelukkig steeds beter met me gaat. Want was ik eerst nog vooral bezig met “lopen”, dit keer had ik ook al wat meer belangstelling voor de omgeving. Zag ik dat het groen overal begint uit te lopen en genoot ik weer van dat heerlijke uitzicht over de Rotte. Het was een wandeling van ruim een half uurtje, dus nog geen lange afstand. Maar stevig doorstappen deden Leo en ik wel. En dat dat lukt, daar ben ik heel erg blij mee!

Weer thuis

Vrijdagmiddag half drie was ik dan -eindelijk- weer thuis. Gestreept, gevlekt, gebutst, een beetje moe en toch vol energie en plannen. Die ik dus onmiddellijk heb moeten herzien, want wat ik aan voorraad energie heb, is totaal ongelijk aan wat ik dacht te hebben. Zaterdagmorgen gezellig boodschappen doen? Vergeet het maar, daarvoor ontbrak me de zin. Ik keutel wat door het huis, mag nog bijna niks doen. Eén bordje naar de keuken, maar meer niet dragen. Dus drentel ik tussen bank en tafel. Ik wil wel meer, maar merk toch meteen dat ik iets te enthousiast ben. Toch is het verwonderlijk hoe snel je weer op de been bent. Vrijdag 22 januari 2016 om 8.00 uur werd ik geopereerd. Vrijdag 29 januari 2016 alweer thuis, netjes in een broek en trui, tamelijk fris.
En oh, wat is dat een GELUK!!! Alle loterijen van de wereld kunnen me gestolen worden, als ik maar weer gewoon gezond word. Weer lekker thuis, op de bank, met de krant en een tijdschrift. Met Leo, die me verzorgt en regelt in huis. Die kookt en wast, stofzuigt en stoft, alsof ie nooit iets anders gedaan heeft.
Straks ga ik weer een “wandeling” maken. Verder dan een blokje om zal het niet zijn, maar ik hoop in ieder geval iets meer dan gisteren. Even frisse wind door de vette haren, vitamine D opdoen. En langzaamaan weer opbouwen!!