Ze stonden vroeger boven ons bed, grijpklaar om te lezen voor het slapen gaan. Ontelbare keren lazen Leo en ik de verhaaltjes van Simon Carmiggelt. Korte spitse en rake vertellingen over allerlei mensen in alledaagse situaties. Maar geschreven met een zachte humor, vol ironie, die ons deed glimlachen of gniffelen. Rake beschouwingen van een begenadigd schrijver.
Lange tijd was het stil en leek Simon Carmiggelt vergeten. Wij vonden dat vreemd, want die stukjes zijn nog altijd lezenswaardig en moeten toch ook de moderne lezer tot lachen brengen. Gelukkig worden de boeken, ter gelegenheid van Carmiggelts honderdste geboortedag, weer herdrukt. Ze zijn nu zelfs als e-boek te leen bij de on-line bibliotheek. Ik heb er meteen een gereserveerd en kan nu dus nog comfortabeler, warm onder het dekbed en lekker uitgestrekt, lezen.
Meestal vind ik de reclame van Appie met die schreeuwende hamsters niet om aan te zien. Maar ze zijn geloof ik nogal populair en dus worden ze nogal eens gevraagd acte de présence te geven.
Vlak bij ons hotel in 
Hasselt profileert zich als een echte fietsstad. Dat merk je ook in de kunstwerken die er staan. Soms vallen ze gewoon niet op, denk je dat het een “normale” fiets is. Maar dan bij nadere beschouwing zie je dat het anders zit.
Gaat bij jullie je fantasie ook wel eens op de loop? Bij mij wel… ik kan heerlijk wegdromen bij een leuk huis of een gekke situatie. Dat heeft dan niets meer met de werkelijkheid te maken, maar alles met sprookjes, gedachten spinsels en dromen.
Koop je iets wat je toch niet zo bevalt, dan ga je terug naar de winkel. Soms is het balen, krijg je een tegoedbon. Maar vaak genoeg krijg je geld terug.
Zomaar een tas, met een touwtjespringende meneer of mevrouw er op. Hmm, best leuk….
