Thee

Na meer dan twee jaar gingen Leo en ik weer eens met de trein. En waren we voor de eerste keer op het nieuwe station van Rotterdam-Alexander. Dat opende aan het begin van de C-crisis.

Maar als je er niks te zoeken hebt, dan hoef je er ook niet naar toe. Maar deze keer gingen we dan toch weer sporen, naar Utrecht.

Jongste speelt in een salsa-band en trad op in het kader van Gluren bij de Buren. Heerlijke sessies met veel Zuid-Amerikaans ritme, felle klanken van de blazers en fijne zang.

En op weg naar het Domplein zag ik ineens een theepot. Nee, niet in een vintage-etalage of kringloopwinkel, maar op het dak van een gebouw.

Misschien staat ie pot er al heel lang en is het mij nog nooit opgevallen. Maar nu vond ik het toch een foto waard.

Is dat een koe?

Mannes-de-hond“Och” hoorde ik zeggen. “Is dat het peerd van ome Loeks?” wijzend op de enorme hond die voor het nieuwe station van Assen staat. Je bent wel heel erg kippig als je in dit beest een paard ziet. Maar goed, sommige mensen kijken niet zo nauw.
De hond heet Mannes en het heeft nogal wat voeten in de aarde gehad voordat hij er stond. Wij zagen hem alleen maar staan. Niks beelden in zijn buik, niks stoom, geen notie van sensoren. Gewoon een flink uit de kluiten gewassen hond van hout. Met zijn neus naar het nieuwe station. Hij wacht, tot de reizigers na een dag werken weer thuis komen. Best wel een mooi symbool, niet dan?

Water

Afgelopen week schreef Bertie een blogje over een (al dan niet) gratis glaasje water in een restaurant. In Nederland doen ze daar vaak moeilijk over, belachelijk moeilijk soms. Moet je een glaasje “bron” water kopen, alleen maar omdat je je pilletje wilt innemen.
In andere landen zijn ze veel soepeler. In Frankrijk komt de ober meteen al met en kan of fles water en glazen aan en ook in Groot Brittannië hebben we dat regelmatig meegemaakt. Zo hoort het natuurlijk ook. Want wat kost zo’n fles uit de kraan nou eigenlijk?
Maar het kan nog beter. Want ook je hond wil zijn dorst wel lessen na een flinke wandeling. En dus zie in Engeland en Wales overal bakken staan met water voor de hond, bij cafés, restaurants. Maar dus ook bij het station. Gewoon, service van de Great Western Railway. Dat is toch heel (dier) vriendelijk? En ze hebben daar niet een een PvdD…… 😉

Bewaren

Stil

Dit is een ongewoon gezicht. Station Beurs, het drukste station van de Rotterdamse metro, maar nu bijna verlaten. Slechts één vrouw checkt haar mobiel. Och, het was al laat in de avond en niemand wilde nog de stad in. Er waren wel mensen die naar huis wilden en binnen no-time was het dan ook weer druk hier. Maar heel even leek het bijna uitgestorven…
stilte

Even weg!

Vandaag geen uitgebreid blog. We gaan een dagje treinen, dus geen tijd om te schrijven.
Waar gaan we naar toe? Dat is nog even een geheim en hangt er van af welke trein het eerst vertrekt als we op het station aankomen. Tot later!!

Rond of recht

Bij het zoeken naar foto’s voor thema van Stuureenfoto vond ik ook deze. Gemaakt in Luik in het prachtige station, dat door Calatrava is ontworpen. Ik hou van dit soort tegenstellingen, rond en recht.

Stationnetje

De reis die ik naar Cornwall maakte, was eigenlijk bedoeld voor doorgewinterde Rosamunde Pilcher-fans. Irene en ik hadden wel wat van haar gelezen, maar wij wilden gewoon een mooi stukje Cornwall zien.

Toch had het wel wat om op dit stationnetje te staan, want het speelt heel vaak een rol in de verhalen van Rosamunde Pilcher.