Category Archives: geluksgevoel

In de keuken

Posted on by

Vrijwel elke dag kook ik. Soms uitgebreid, soms heel eenvoudig, maar altijd vers.

Maar het is natuurlijk ook fijn als er voor je gekookt wordt. En daarom gaat Leo regelmatig de keuken in. Hij heeft een heel andere manier van eten klaarmaken, maar ook bij hem geen potjes of pakjes. Wat hij kookt is ook altijd vers en meestal erg lekker.

Hij bereidt alles nauwgezet voor en het komt goed uit dat hij geen “hulp” van mij wil. Ik kan dan lekker wat anders gaan doen 😉

En dan ’s avonds komt de verrassing ter tafel. Dit keer was het een heerlijk gerecht met een Italiaans tintje. Natuurlijk dronken we er een wijntje bij.

Dit gerecht zal hij zeker nog wel eens maken!

Kleurig

Posted on by

Langs de Rotte wordt nog steeds stevig gebouwd. En bij die nieuwe huizen hoort vaak een grote tuin. Maar ja, dat duurt nog wel even voordat die goed begroeid is.

Voor het hek, zomaar in de berm, ontdekte we deze kleurige bloemenwei. De nieuwe bewoners hadden zich misschien wel goed voorbereid en al in het voorjaar gezaaid. Of het is een toevalstreffer. Dat is nog eens geluk hebben.

Alleen voor zo’n uitzicht zou je er gaan wonen.

Even er tussenuit

Posted on by

Een paar daagjes weg. Even weg uit de alledaagse sleur. Niet naar het buitenland, maar naar de Veluwe, Beekbergen, in een hotel.

En we wandelden. Roken soms al een beetje de herfst. Zagen ook dat de bessen al kleur hadden, dat de bladeren minder groen en soms al wat rood, bruin of geel werden. Hier en daar stonden al weer wat paddenstoelen en de hei had al een paarse gloed.

We lieten ons lekker verwennen, zaten op terrasjes, aten pannenkoek en nog meer. Heerlijk ontspannen en zonder zorgen.

Indrukwekkend

Posted on by

Er zijn niet veel oude gebouwen meer in Rotterdam. Het bombardement op de stad vaagde het merendeel van de binnenstad weg. En in de haast om alles op te bouwen, werd ook nog wel eens iets tegen de vlakte gegooid wat eigenlijk wel beter bewaard had kunnen worden.

Maar midden in de stad staat nog steeds de Laurenskerk. Er is een heleboel aan gerestaureerd, want natuurlijk was ook dit gebouw ernstig beschadigd. Maar alles oogt weer als vanouds.

Dus als we over de grote markt lopen, kijk ik altijd even naar de kerk. Een vertrouwd gezicht.

Er kan veel veranderen, maar dit blijft.

Luxueus

Posted on by

Nu plastic in de ban wordt gedaan, lijkt me dat een nieuwe trend weer vrij baan kan krijgen. We gaan weer picknicken.

Niks boterhammetje uit het vuistje en een kant en klaar pakje drinken of flesje water. Nee, laten we weer gaan picknicken, net als de Engelse koninklijke familie.

Met zo’n prachtige luxueuze “hamper”, een flinke rechthoekige rieten koffer, gevoerd met ruitjeskatoen en voorzien van fraaie porseleinen borden, keurig bestek. Natuurlijk ook voorzien van champagneglazen en koelruimte voor een flinke magnum champagne. En (koel)dozen voor de komkommer sandwiches. En niet te vergeten een leuk peper-en-zoutstel.

Zit ik alleen nog met een klein probleempje. Want wie gaat dat dan allemaal sjouwen? En wie maakt alle lekker hapjes voor ons klaar…?

Ach, zo nu en dan een beetje dromen…. Daar is toch niks mis mee?

Workum

Posted on by

Workum heeft ons hart gestolen. Waarom we nou juist dit zo’n enig stadje vinden, kan ik niet goed verwoorden. Maar het heeft een speciale sfeer.
Het Jopie Huismanmuseum is weer open, het plein op de Markt is prachtig, maar vooral ook gezellig.

Het stadje ademt nog een beetje de grandeur van vroeger. Oude huisjes, vaak nog bijna in de oorspronkelijke vorm. We houden er van.

Omdat het zulk mooi weer was, konden we alle dagen ontbijten en dineren op het terras van het hotel. Dat terras loopt door in een tuin en stap je dan nog wat verder door, kom je bij een sloot met waterlelies. Daarachter ligt het weidse Friese landschap. Groene weiden, een maaiende boer, bomen, lucht en water.

Er staan wat bankjes, zodat de gasten kunnen genieten van de zons-ondergang en het gefluit van de vogels. Er is niet veel nodig om gelukkig te zijn.

Herinnering

Posted on by

Op het bureaublad van de computer verscheen een prachtige foto van Mount Fuji, gemaakt Franco Libassi.

De foto’s wisselen regelmatig en dus was ook deze naar een paar dagen verdwenen. Jammer, want ik keek er met heel veel heimwee naar.

Maar kom op zeg….., ik heb toch zelf foto’s gemaakt van Fuji San. Die reisherinnering kan ik met gemak weer oprakelen. Want al is het inmiddels bijna zeven jaar geleden, regelmatig gaan mijn gedachten nog terug naar die reis.

We deden zoveel ervaringen op. Geen enkel probleem om terug te denken. En al is de voorgrond minder fotogeniek dan bij Libassi, Mount Fuji blijft even majestueus.