Zouden er mensen zijn die zich vergissen? En dit mooie doosje aanzien voor een luxe stuk chocolade? Het zou me niet verwonderen.
Maar het is natuurlijk geen chocolade. Het is kattenvoer!
Uiteraard voor een luxe kat.
Niet voor Mieppie de straatkat. Maar een fraaie raskat, met een exquise smaak, zal dit misschien wel eens willen keuren wanneer het in haar design voerbak ligt.
😉 😉 😉
Eén van mijn favoriete zangers maakte een kerstplaat. En wat een verschil met wat ie vroeger deed. Maar zingen kan hij beslist!
Schoondochter is een kattenliefhebster en dus mochten we de tentoonstelling “Negen levens in de kunst” in de Kunsthal niet missen. Samen struinden we rond en bekeken katten in soorten en maten, op reclameposters, schilderijen, tekeningen, in You-Tube filmpjes en op enorme foto’s. We konden ons even zelf kat voelen, want een ruimte was helemaal “des kats” ingericht. Met gras, kussens, kattenspeeltjes en een heuse katwalk. De tentoonstelling is nog tot 14 januari 2018 te zien. Wie dol op katten is, moet dit zeker gaan bekijken.
bron: Google foto’s
De vuurdoorn in onze tuin is dringend aan een snoeibeurt toe. Ik was dat al langer van plan, want weken geleden stond ik klaar om te gaan knippen. Toen begon papa Merel op de pergola angstig te piepen. Ik wist het niet, maar hij en moe Merel waren al aan een tweede leg begonnen. In het nest dat veilig leek, daar in die prikkende vuurdoorn. En dus liet ik de boel de boel. Dat snoeien komt later nog wel.
Niet dat ik rampspoed kon voorkomen. Want afgelopen zondag is het in de tuin ineens een kabaal van jewelste. Papa Merel vliegt van de ene kant naar de andere kant, met een dikke worm in zijn bek. Mama Merel fladdert heen en weer, angstig piepend. En een ander zielig piepen komt uit de vuurdoorn.
Dan springt de buurtkat ineens vanaf de schutting en schiet ijlings weg. Hij kijkt schichtig en schuldig achterom. Pffft…. het zal toch niet? Maar dan zie ik de beide vogels weer af en aan vliegen, met dikke wormen en slakken in hun bek. Het zal dus wel niet zo’n vaart gelopen hebben. Nog een paar keer horen we zulk kabaal en dan snellen we naar de deur, trekken hem open en roepen “ksss” om die kat te verjagen.
Maar gisteren hoorde ik opeens wel heel angstig piepen, maar zag ik geen kat. Ik installeerde me met goed zicht op de tuin. En al na een paar minuten kwam moe Merel aangevlogen. Ze landde op de grond, net naast het keitjespad. En ja, daar zat een klein mereltje. Ik zag z’n bekje opensperren. Even later wipte hij het pad op en och wat een kleintje was dat. Nog met fluffige nestveren, geen staart, niet in staat om te vliegen. Hij was ook een beetje mank. Die kat had hem dus wel degelijk te pakken gehad. Och arme, amechtig scharrelde hij rond en viel uiteindelijk tussen de keien. Je zag hem nauwelijks. Moe kwam er weer aan, met twee oranje bessen in haar bek. Merelkind nam ze nog wel aan, maar nee, dat mocht niet meer baten. Deze zou het niet halen.
Een klein drama, zo dicht bij huis, vlak onder mijn neus…. Je zou er een verhaal over kunnen schrijven.
Een café, waar je naast een kopje koffie en een broodje ook kunt knuffelen met een kat. In Japan, kattenland bij uitstek, zijn ze al min of meer gemeengoed. Hier kennen we dat nog niet zo. Schoondochter wist er een in Den Haag, maar nu zag ik zelf dat er ook een in Rotterdam zit, Pebbles Kitty Cat Café op de Hoogstraat. En dat het goed liep ook. Niet verwonderlijk natuurlijk.
Want katten zijn heerlijke dieren, die je kopjes geven, op je schoot gaan liggen en zo’n heerlijke sfeer van warmte en geborgenheid om zich heen hebben.
Maar ja, een kat in huis is vaak toch lastig. Want wie zorgt er voor als je weg bent?
En die kattenbak, elke dag weer schoonmaken. Om van de kattenharen en allergieën maar te zwijgen.
Maar nu kun je dus naar het kattencafé. Even bijpraten met (schoon)moeder of vriendin, kopje koffie of thee, een taartje. En als kers op de taart, even tuttelen met een kat. Gewoon heel gezellig, zonder rompslomp. Heerlijk toch….?
| Onze tuin is soms echt een toevlucht voor dieren. Hadden we begin dit jaar een grote reiger naast de vijver, deze kat vindt het water ook heel aantrekkelijk. Ik vind het wel aandoenlijk hoor, maar dat ie ook nog zijn behoefte doet naast de buxus is minder leuk. We proberen hem nu daar van te verjagen door er koffiedik te strooien. Maar of dat helemaal afdoende is….? |  |
 |
Maar wat denk je nou van dit diertje? Die zat gisterenmiddag zomaar op het terras. Het is een konijn, maar even dacht ik toch echt dat bij ons de Paashaas was gearriveerd. Helaas, geen ei gevonden. Hij/zij liet zich gewillig oppakken en aan het halsbandje te zien was het een echt knuffelbeestje. Maar van wie? Gelukkig ontdekten de eigenaren dat hun troetel was weggelopen, zodat ie snel weer in zijn hokje gezet kon worden. |
Niks aan toe te voegen, gewoon even kijken:
Klik op de foto om het filmpje te starten