Category Archives: Azië

foto’s uit aziatische landen

Vakantieherinnering

Posted on by

Zo’n vakantieblogje brengt je weer terug in de tijd. Deze foto is van oktober 2014 in Kyoto, Japan.

Het lijkt hier sereen en rustig, maar ik zie voor mijn geestesoog weer al die toeristen rondbanjeren, bewapend met kleine, grote en nog grotere fototoestellen. Of met een tablet, want daarmee foto’s maken is ook een tijdje erg in geweest.

Ja natuurlijk, ook ik schoot foto na foto. En hoe vaak zal ikzelf in iemands blikveld hebben gestaan? En wie heeft zich aan mij geërgerd?

Maar na een tijdje vond ik het fotograferen welletjes en deed ik mijn toestel in mijn rugzakje. Ik weet niet hoe lang we daar hebben gezeten, stil en zwijgzaam. We lieten vooral de schoonheid van deze tuin en de overweldigende herfstkleuren op ons inwerken.

En nu ook hier de herfst haar kleuren rondstrooit, denk ik weer met veel plezier en een beetje heimwee aan die weken in Japan terug. Al valt er hier natuurlijk ook heel veel te genieten.

Vakantieherinnering

Posted on by

Een foto van een foto. Het album waar de foto in zat was niet te scannen, dus dan maar zo. Een beetje primitief, maar dat past wel bij de herinnering. In 1999 fotografeerde Leo mijn rug in een1000-dingen winkeltje op Florès.

We hadden geboekt voor een groepsreis naar Indonesië, maar het politieke klimaat maakte het voor velen te onrustig, Daardoor bestond onze groep slechts uit Leo en mij. Verder was alles prima verzorgd en werden we overal door vriendelijke gidsen over de eilanden gereden.

Zo ook over Flores. Een eiland met een betoverende natuur, maar nog vrijwel niet ingesteld op toeristen. We vonden het geweldig, genoten met volle teugen en namen de wat primitieve omstandigheden voor lief.

Er was niet veel te koop. Zelfs ansichtkaarten konden we niet krijgen, al vonden we dat niet zo’n groot probleem. Maar toen ik opeens heel dringend tampons nodig had, werd het wel een beetje penibel.

In het eerste winkeltje werd ik geholpen door een man, die zo verlegen was dat ik nauwelijks om mijn spullen durfde vragen. De tweede winkel verkocht duidelijk niets wat ik zou kunnen gebruiken. In de derde winkel (we hadden al vele kilometers gereden) stond een Chinese vrouw achter de toonbank. Ze antwoordde niet, maar rende naar de telefoon. Ik verstond natuurlijk niet wat ze zei, maar hoorde wel “tampax”.

Even later sprong een jong meisje op een brommertje. Na een kwartier kwam ze terug en ja, met een doosje waarin 8 tampax zaten. Zelden zulke dure tampons gebruikt en er zo zuinig mee omgesprongen. Maar oh, oh, wat was ik blij.

Nog vele jaren later behoorde een doosje “damesdingen” tot mijn standaard reisuitrusting.

Vakantieherinnering

Posted on by

In Vietnam (in 2001) zag ik hoe al die leuke dingen die we bij Xenos, Casa en andere winkels zien, gemaakt worden.

Want dit soort mooie rotan vogelkooien werden met de hand gemaakt. Net als mandjes en ander klein spul. En niet alleen dat, maar ook stenen en dakpannen voor lokaal gebruik waren vaak voor het grootste deel handwerk.

Dat realiseren we ons misschien niet, maar het was voor de mensen in deze landen een welkome bron van inkomsten. Hoe het nu is, weet ik niet.

Jammer genoeg was zo’n vogelkooi veel te groot om mee te nemen. Want al hebben we dan geen vogel, een plant had er ook heel mooi in gestaan. Nu blijft slechts de herinnering. Want tot kopen in Nederland is het nooit gekomen.

Vakantieherinnering

Posted on by

Op reis kom je de gekste dingen tegen. Van vreemd eten tot wagens die tot de nok toe bepakt zijn.

Zoals deze lading, die me zo verwonderde dat ik niet eens meer weet of het een houten kar was of een vrachtauto. Ik heb ook geen idee wat er in die zakken zit. Graan, grind, etenswaar?

Wel weet ik dat ik het in 2001 in Vietnam al een heel bijzondere manier van lading vervoeren vond.

En nog steeds verwonder ik me er over dat dit zomaar vervoerd werd, ook omdat de wegen soms nogal hobbelig waren en tamelijk smal.

Vakantieherinnering

Posted on by

In Istanbul waren we met de jongens in 1999. Dat is in de vorige eeuw, dus echt heel lang geleden. Als ik de foto’s weer bekijk, zie ik hoe we allemaal veranderd zijn. Onze jongens zijn allang geen pubers mee, maar beginnen zelfs “middelbaar” te worden. Over onszelf wil ik maar niet schrijven 😉

Maar wat hebben we nog leuke herinneringen aan die paar dagen dat we er waren.

Het slenteren over markten, door de bazaar, varen over de Bosporus, tramritjes en een taxirit met een wel heel erg avontuurlijke chauffeur. Maar we overleefden het gelukkig.

En dan natuurlijk het heerlijke gebak. Vlakbij ons hotel vonden we een bakkerij, waar we ’s avonds nog een klein kopje koffie gingen drinken. Natuurlijk vergezeld van wat stukjes heerlijke baklava of hoe de andere gebaksoorten ook mogen heten. Met recht zoete herinneringen.

Vakantieherinnering

Posted on by

Op onze reizen hebben we veel mensen ontmoet. En ook ontzettend veel kinderen. Soms kinderen in heel andere omstandigheden dan wij hier (nog kennen.

Kinderen die niet over een arsenaal aan speelgoed beschikten. Soms kinderen die duidelijk niet elke dag onbeperkt uit de voorraadkast konden pakken.

Maar zonder uitzondering waren ze lief, aardig, vrolijk en vooral nieuwsgierig. En weer zou ik zo graag willen weten hoe het nu met ze gaat. Wat ze geworden zijn, hoe ze zich in het leven staande houden en wat hun dromen waren en of die zijn uitgekomen.

Jammer, maar dat zullen we wel nooit te weten komen.

Vakantieherinnering

Posted on by

In 2001 kwamen in Vietnam de kooplieden te paard naar de markt in Sapa.

Stevige paardjes, die geen moeite hadden met de stoffige wegen vol kuilen en gaten. Die zonder moeite op smalle paadjes galoppeerden, aangemoedigd door luid schreeuwende berijders.

De vrouwen met hun mooie geborduurde kleding kwamen vaak te voet. Zij droegen dan ook een deel van de last aan koopwaar in manden of zakken op hun rug.

Hoe zou het er nu aan toegaan? misschien is er wel niet veel veranderd, want een auto is er ook niet echt handig. Of zouden de wegen inmiddels ook auto-fähig zijn?

Vakantieherinnering

Posted on by

Onze reislust is in de loop der tijd een beetje uitgeblust en door de C-maatregelen tot een minimum gedaald.

Niet dat we niet meer weggaan, maar verre reizen laten we maar voor de wat jongeren onder ons. Maar dan zijn er natuurlijk nog wel de foto’s en herinneringen waar we uit kunnen putten. En dat is minstens even leuk!

Dus zocht ik in ons fotoarchief en kwam terecht in Vietnam, dat we in 2001 bezochten. De foto’s maakten we toen nog met een analoge camera. Toppunt van techniek was dat je bij thuiskomst alles digitaal kon laten overzetten.

Wij keken onze ogen uit naar de kleurige kledij van de mensen in het noorden, in de omgeving van Sapa. Maar zij waren weer nieuwsgierig hoe wij er uit zouden zien.

En ik zou nu wel even om een hoekje willen kijken hoe het nu met deze mensen gaat.

De komende weken laat ik nog meer reisfoto’s zien.

Herinnering

Posted on by

Op het bureaublad van de computer verscheen een prachtige foto van Mount Fuji, gemaakt Franco Libassi.

De foto’s wisselen regelmatig en dus was ook deze naar een paar dagen verdwenen. Jammer, want ik keek er met heel veel heimwee naar.

Maar kom op zeg….., ik heb toch zelf foto’s gemaakt van Fuji San. Die reisherinnering kan ik met gemak weer oprakelen. Want al is het inmiddels bijna zeven jaar geleden, regelmatig gaan mijn gedachten nog terug naar die reis.

We deden zoveel ervaringen op. Geen enkel probleem om terug te denken. En al is de voorgrond minder fotogeniek dan bij Libassi, Mount Fuji blijft even majestueus.

Atoombom

Posted on by
Bron: Google foto’s

Vandaag, 6 augustus, is het exact 75 jaar geleden dat de eerste atoombom viel op Hiroshima. Veel was er niet meer over van die grote stad. Alleen dit gebouw stond nog overeind.

Hiroshima, 2009 (eigen foto)

In 2009 maakte ik er deze foto. Nu is het een monument, een aanklacht tegen de wreedheden van de oorlog. Natuurlijk gingen wij ook naar het atoombom-museum. De overblijfselen, gesmolten flessen, verwrongen stalen voorwerpen, alles netjes uitgestald, leken ontdaan van hun dramatisch verhaal. Zij waren verworden tot objecten zonder ziel. Het was verschrikkelijk, maar de verschrikkingen waren niet in woorden uit te drukken.

Wij keken er naar, net als de vele Japanse schoolkinderen. Op mij liet het een diepe indruk achter. De kinderen giechelden, plaagden elkaar. Ach ja, net als kinderen over de hele wereld doen.

Hiroshima is tegenwoordig weer een bruisende stad. Wie er rondloopt, kan zich nauwelijks voorstellen hoe erg het verwoest was. Men winkelt, loopt, lacht. Ogenschijnlijk niemand kijkt terug in de geschiedenis.