Nu zouden we ook al de kermispaarden uit de draaimolen in de ban moeten doen. Omdat kinderen anders een verkeerd beeld van het omgaan met dieren krijgen. Zucht…..!
Waar houdt het op? Want moeten alle schilderijen met dieren dan ook geweerd worden? Of de paarden in het schaakspel? En heeft Bambi nog bestaansrecht?
Ik vind het echt volkomen absurd. We slaan wel erg door in onze strijd tegen dierenleed. Want games met moord en doodslag mogen wel? Dat geeft een beter beeld van onze menselijke verhoudingen?
Wandelend door Bologna kwamen we deze muur tegen, waarin op regelmatige afstanden grote en fraai gevormde haken zaten.
Ik vroeg me af waarvoor die gediend hadden. Later las ik dat deze haken werden gebruikt om de paarden mee vast te zetten. Logisch eigenlijk, een soort van parkeerplaatsen avant la lettre.
Het moet een mooi gezicht zijn geweest, al die paarden. Er zal ook wel mogelijkheid zijn geweest om de dieren te drenken en te voederen. En een druk gepraat door alle mensen die er om heen bezig waren.
Zo iets simpels en toch, als ik mijn ogen dicht doe, kan ik zo’n middeleeuws plaatje zo voor de geest halen. Misschien zelfs de geur wel ruiken… 😉
In 2001 kwamen in Vietnam de kooplieden te paard naar de markt in Sapa.
Stevige paardjes, die geen moeite hadden met de stoffige wegen vol kuilen en gaten. Die zonder moeite op smalle paadjes galoppeerden, aangemoedigd door luid schreeuwende berijders.
De vrouwen met hun mooie geborduurde kleding kwamen vaak te voet. Zij droegen dan ook een deel van de last aan koopwaar in manden of zakken op hun rug.
Hoe zou het er nu aan toegaan? misschien is er wel niet veel veranderd, want een auto is er ook niet echt handig. Of zouden de wegen inmiddels ook auto-fähig zijn?
We lopen langs de Rotte als we dit paard in de verte zien staan. Het is koud met een snijdende wind. Dus je paard afdekken is helemaal niet gek. Maar wat heeft dat beest nou over zich heen?
Het lijkt wel zo’n sprei met gehaakte grannies. Of een patchwork deken.
Maar als we dichterbij komen blijkt het toch gewoon om een echt paardenkleed te gaan. Aan de zijkant helemaal besmeurd met grijze modder, maar op de paardenkont nog mooi kleurig.
Niks patchwork, maar een patroon van kleurige ruiten. Ach weer wat anders dan een zebrakleed over een gewoon Hollands paard. Het gaf een beetje kleur aan de grauwe dag.
Bij het zoekspelletje stond “zoek het gareel”… Tja, als kind leerde ik dat je het beste gewoon in het gareel kunt lopen. Niet te veel opvallen, niet al te grote mond, geen buitenissigheden…. dat was het. Dat een gareel ook een gebruiksvoorwerp was, daar had ik nog nooit van gehoord.
Ik zocht en zocht, maar kon de juiste clou niet vinden. Gelukkig zijn er aanwijzingen dus kon ik het uiteindelijk toch nog aanklikken. Maar dan moet ik ook weten wat het nou precies is.
Bron: Google foto’s
Nou dit: een werktuig waarmee paarden netjes in de pas lopen. Je hebt de gewone, de engelse en de franse gareel. Ik ben geen paardenmeisje, dus is het verschil is me niet meteen duidelijk. Dat hoeft ook niet, zo snap ik het ook wel een beetje.
En er zijn nog meer gezegdes met dat gareel. Iemand in het gareel slaan = iemand aan het werk zetten. In het gareel spannen = iemand aan het werk zetten. En dan dat in het gareel lopen = precies doen wat er gevraagd wordt en ook in de zin van precies zo doen als anderen doen.
Ik geloof dat ik met die laatste twee verklaringen niet meer zo veel heb. Ik loop tegenwoordig graag een beetje buiten de lijntjes 😉 😉
