Er zijn mensen die geen koffie lusten. Ik weet het, maar wij beginnen de dag altijd met een lekker kopje koffie. Als ik de trap af loop, geurt de koffie me al tegemoet. Die heeft Leo dan gezet. En dan drinken we de eerste kop. Heerlijk!
Ik heb total geen last van een ochtendhumeur, maar van koffie word ik altijd nog een beetje opgewekter.
Dus wie vandaag wat mopperig, bedrukt of een beetje verdrietig is, probeer een flinke kop koffie. Misschien knap je er van op.
Een paar weken geleden realiseerde ik me plotseling dat ik aardig op weg was een “grumpy old woman” te worden.
Je kent ze wel, die vrouwen die met een wat verzuurd gezicht over straat gaan. Ze mopperen over alles en nog wat en nooit is er iets goed. Er loopt altijd iemand in de weg, of er is geen mens die eens een handje uitsteekt.
Nou ben ik gelukkig nog niet zo heel erg mopperig, maar zo nu en dan kan ik me verschrikkelijk ergeren. Aan verpakkingen die niet open gaan, aan rommel op straat, aan obstakels waarover je (jij of een ander) dreigt te vallen. Over dingen die niet meer te koop zijn of juist de overdaad aan spullen in de winkels.
En kunnen we er wat aan doen? Ach, soms wel, soms niet. Maar mopperen helpt natuurlijk evenmin.
En weet je, ik heb juist zo verschrikkelijk de pest aan dat soort mensen. Dus probeer ik alles weer van een zonniger kant te zien en zet ik mijn beste beentje maar weer voor, lach ik vriendelijk naar de mensen en hoop dan dat mijn vrolijk humeur aanstekelijk werkt.
Er komen steeds meer muurschilderingen in Rotterdam. Deze zag ik toen we de parkeergarage in het centrum van Rotterdam inliepen.
Ik heb geen idee wie hem gemaakt heeft, maar het is een heel kleurig geheel. En dat hielp om die sombere dag wat op te vrolijken.
We kwamen terug van een bezoek aan het Oogziekenhuis en het goot van de regen. Gelukkig was de uitslag voor Leo heel gunstig en dat hielp om nare gedachten weg te vagen.
En dit meisje liet dus ook nog eens de zonnige kant van het leven zien.
Ik weet dat er ergens wel een mogelijkheid zal zijn om na te gaan wie de artiest was. Maar ach, maar zo werkt het toch ook om ons humeur op te krikken.
Nog even langs de bakker, want zo’n uitslag moet wel gevierd worden. En ineens kon de dag niet meer stuk!
Elke maandag vind je hier een leuke poster. Zodat we de week in ieder geval met een (glim)lach kunnen beginnen.
Bron: Pinterest
 |
Ze droop van de regen, maar wat werd ik er blij door.
Door de stromende regen kwam ik thuis en zij wachtte aan de pergola. Een laatste restantje zomer. Helaas, nu is het definitief voorbij, de regen van gisteren heeft haar helemaal doen verleppen en de blaadjes zijn afgevallen. Nu moet ik het doen met de herfstbloeiers en verkleurende bladeren. Ook mooi!! |
 |
Droge kost om te lezen, statistieken. Hoeveel containers in de Rotterdamse haven gelost en geleden zijn, hoeveel auto’s met welke snelheid over de rijkswegen rijden. Hoeveel….. nou zo gek kun je het niet bedenken, of er is wel een statistiek van te maken. |
Al stofzuigend bedacht ik me laatst “hoe vaak heb ik dit al niet gedaan?”. Uit mijn hoofd en al stofzuigend kwam ik er niet uit, dus nam ik bij de koffie de rekenjapanner ter hand en ging aan het staffelen. Ruim 40 jaar samen, zo’n 15 jaar intensief met schoonmaken en huishouden bezig geweest en 25 jaar iets minder fanatiek met stoffer en zuiger in de weer. Het resulteerde in ongeveer 5400 keer stofzuigen. Reken 10 x zuigen voordat de stofzak geleegd moet worden, dan kom je op 540 stofzuigzakken. En dat zijn heel wat kliko’s vol.
Wat leverde al dat gereken me op? Nou, eerlijk gezegd niks opwekkends. Want soms lijkt het alsof ik helemaal nooit stofzuig. Dan dwarrelen de stofvlokken die ik vorige week weghaalde weer opnieuw over de vloer. Wat een ellende, alsof je het allemaal voor Jan Joker doet.
Maar net toen ik er de brui aan wilde geven, kwam echtgenoot thuis. Hij keek rond en zei “Zo, heb je gezogen? Het ziet er weer netjes uit zeg!” Na al die jaren samen, weet hij precies welke gevoelige snaar hij moet raken 😉
Na Klein geluk moet natuurlijk ook een blogje over klein verdriet volgen, zoals
– een veter die breekt, net als je toch al ietsjes te laat bent;
– het laatste velletje wc-papier van de rol trekken en geen nieuwe rol bij de hand hebben;
– iets uit je handen laten vallen, waardoor de hele vloer onder de rommel ligt.
Het zijn niet de belangrijkste zaken in het leven, maar ze kunnen je humeur wel goed verpieteren 😉
| Binnenkort start weer de Huishoudbeurs. Wij gaan er niet heen. Maar ik herinner me dat een tante en oom eind jaren 50 een bezoek aan de Femina brachten. Tante stond nou niet bepaald bekend om haar kookkunst, maar wel om haar nogal kwetsbare humeur.
Ze bekeken van alles en kwamen zo ook terecht bij een demonstratie van een keukenmachine. |
 |
De handige demonstratrice maakte van het apparaat achtereenvolgens een stofzuiger en een vloerwrijver en zette daarna een blenderglas op het motorgedeelte. Er werd een blikje tomatenpuree, een maggiblokje en wat heet water in gegoten en daarna gemixt. Een handjevol peterselie, wat selderij en het publiek mocht de “soep” proeven. Oom kreeg ook een klein kopje aangereikt en zei dat het heerlijk was. Tante kreeg meteen de pest in. “Je gaat me toch niet vertellen dat je die lawaaisoep van haar lekker vindt, terwijl je mijn eigen getrokken soepie van een mergpijpie niet mot” riep ze met luide stem.
Het duurde nog lang voordat oom de stemming weer enigszins op peil kreeg. Maar naar de Femina wilde hij nooit meer!
Als ik een beetje in een dipje zit (gelukkig gebeurt dat niet zo vaak) dan is bezoek aan een Chinese Toko een echte oppepper voor mijn humeur.
Het geurt er exotisch, er klinkt van allerlei geroezemoes en de spullen die ze er hebben… soms weet ik niet eens wat het is.
De meest vreemdsoortige dingen kom je er tegen. Gedroogde paddestoelen, sausjes met vreemde namen, blikken met fruit en groenten die wij niet kennen. Heerlijk.
Dit keer lag deze doos in mijn mandje. Zeg nou zelf, van zo’n plaatje word je toch vanzelf vrolijk. Maar wie weet nou wat ik gekocht heb?
Mail je antwoord naar: spelletje@knutzels.nl
Een goed antwoord levert 1 punt op.