Ook goed…

Het regent pijpenstelen op donderdag als de ganzen hun wandel afspraak hebben.

En langzaam aan piept of trilt de telefoon en krijg ik een appje waarin iemand zich afmeldt. En omdat we allemaal uit een andere hoek van de wijk komen, heeft een koffie afspraak ook geen zin. Worden we toch ook te nat.

Dus blijven we allemaal lekker thuis. De een kruipt achter de naaimachine, gaat aan het knutselen of puzzelen, de ander toont hoe mooi haar tuin is, zelfs bij regen.

En ik, ik maak een foto van mijn nog zo uitbundig bloeiende geraniums. Daar achter is mijn plek deze dag…. 😂😂

Zo houden we toch contact en blijven we vrolijk!

Humeur

Bron: Facebook

Als de zon schijnt is het niet zo moeilijk een goed humeur te bewaren. Bij regen wordt het moeilijker.

Er zullen niet veel mensen zijn die het plezierig vinden in de regen te moeten lopen of fietsen.

Echt blij word ik er zeker niet van. En drupt er water in mijn nek, dan gruw ik helemaal.

Misschien moet ik dan maar aan dit plaatje denken. Ben je eenmaal nat, maakt het natuurlijk ook niks meer uit.

Gewoon het beste er van maken.

Vakantie

Al maanden geleden boekten we een huisje in Drenthe. Hopend op sneeuw en vrieskou en tintel blauwe luchten, kregen we grijs, naar en vies weer.

Maar het huisje is warm, gezellig en onze voorraad boeken, puzzels en ander amusement is groot. Comfortabel in onze joggingbroek en warm vest kan ons de regen niet deren.

Het is stil, ongelofelijk stil. Zo nu en dan lopen wat mensen langs, gewapend met paraplu of ingepakt in regenkleding. Op weg naar of net terug van de supermarkt. Vogels pikken wat in het gras en de wind raast door de bomen.

Geen spectaculaire dingen gebeuren er zo’n dag. De tijd gaat traag maar onmiskenbaar voorbij. Leven in slow motion…. voor één dag is dat geen bezwaar.

Verstrooid…

Ik weet niet meer in welk stadje het was, maar we hadden de auto neergezet en moesten een parkeerkaartje halen. Het was nog droog, maar het zou beslist niet lang meer duren voordat de bui los zou barsten. Dus nam ik mijn paraplu mee.

Hoe werkt nou zo’n Engelse parkeerautomaat? Ik keek eens, las de instructie en wilde mijn portemonnee pakken. Dan kom je handen tekort. Dus gaf ik Leo mijn paraplu, stopte wat munten in de gleuf en haalde het kaartje tevoorschijn. Even in de auto leggen…. en daar gingen we op pad.

In de winkelstraat vielen de eerste druppels. Mag ik mijn paraplu? Leo keek me verbaasd aan. Hij had hem niet! Maar ik had hem toch…. Nee, echt niet! Omdat het inmiddels goot, besloot ik een nieuwe paraplu te kopen. Met een vrolijk gekleurd exemplaar stapte ik de winkel uit.

Leo had inmiddels een gezellige pub gevonden, waar we best even konden schuilen. Hij wilde gaan zitten…. maar zat er nou toch in zijn achterzak?

Juist, mijn paraplu…! Ach, soms is een mens een beetje verstrooid 😉

Stormschade

Het klimaat blijft ons verbazen. Was het vorig jaar veel te droog, vorige week kwam de regen met zoveel bakken uit de hemel dat in Rotterdam diverse straten blank stonden. En bij tijd en wijle stormde het ook nog eens behoorlijk. Kijk maar naar deze wilgenboom. De takken zijn er als luciferhoutjes afgetrokken.
In Frankrijk, onder andere in de Ardèche, was het nog ruiger. Daar woedde in heel korte tijd een enorme storm met hagelstenen als duiveneieren. Marthy’s prachtige tuin met veelbelovende fruitoogst ging bijna ten onder aan de storm. Al het werk naar de knoppen en een in en in triest gezicht als het zo op de foto’s ziet.

Rustig aan…

rustig-aanWie denkt dat ik elke dag al om 06.00 uur achter de computer zit, heeft het mis. Want op dat tijdstip worden mijn blogjes meestal gepost, maar dat heb ik dan al allemaal van te voren geritseld.
Vandaag had ik nog geen blogje. Ik was al om half acht wakker, maar omdat het toch zulk somber weer is, deed ik het rustig aan. Even radio luisteren, Leo keek TV, ik deed nog een spelletje. Er moesten eieren gekookt en natuurlijk ook ontbeten we uitgebreid en op ons gemak. Voor ik het wist, was het al half twaalf. Vandaar dus dit verlate blog.
We hebben geen plannen om er op uit te gaan. Mooie dag om het een beetje rustig aan te doen. En natuurlijk al wat blogjes voor de komende tijd bedenken…

Goed gevoel…

Boekenfestijn-001“Bah, wat een gallebakkenweer”, zegt Leo. Ik kijk uit het raam en zie de regen neer gutsen. Nee, geen weer om vrolijk van te worden. Maar kom op zeg, in huis is het warm en droog, er is eten en drinken genoeg en met een lampje aan en een goed boek hoeven we ons humeur niet te laten vergallen.
Gelukkig hebben we daar geen boekje bij nodig. Dat lossen we zelf op.

Gedicht

Klik op de foto om te vergroten.

Je ziet het steeds vaker, zo’n gedicht op een muur. Zo zag ik er ook diverse in Middelburg, en natuurlijk maakte ik een foto. Maar ik ga ze nu niet allemaal hier zetten. Misschien kom je ze nog wel eens tegen, op een dag dat ik weinig inspiratie heb en dan teruggrijp op zo’n foto.
Maar dit gedicht, dat ik op de valreep zag, toen we al vlak bij het station waren, mag vandaag wel op mijn blog.  Het miezerde een beetje en het was best koud, mar ik las het en werd meteen helemaal blij 😉 😉 😉

Kleuren

Even gauw boodschappen doen.
Niks lopen, want het goot pijpenstelen. Dus geen frisse neus, maar in de auto. Grauwe grijze wolken beloven voorlopig niks goeds. Echt zo’n dag dat het leven kleurloos lijkt.
En dan… ineens stap ik over een kleurig plaatje. In een flits schoot de associatie met Vincent van Gogh door me heen. En ondanks de regen moest ik even stilstaan en een foto maken. Want kijk maar, dit is toch helemaal Vincents kleurenpalet.

Ach, kunst ligt gewoon op straat!