Gevangenis

Al eerder waren we in Veenhuizen, waar in vroeger tijd landlopers en paupers woonden en te werk werden gesteld. Maar dat was in de C-tijd en konden we het museum niet in.

Nu dat weer wel kon, hebben we niet geaarzeld om een bezoek te plannen. Veenhuizen is sowieso een mooie plek om naar toe te gaan. Het ademt een heel speciale sfeer en je kunt er heerlijk wandelen.

LocatierEsserheem

Maar dit keer kwamen we speciaal voor het “Tweede Gesticht” waar het gevangenismuseum is gehuisvest.

Interieur Esserheem

Al bij binnenkomst kreeg ik meteen al een soort van claustrofobisch gevoel. De sluis gaat dicht achter je en voor je gaat hij nog niet open. Eerst een film over hoe in vroeger tijd misdaad beoordeeld, veroordeeld en gestraft werd. Toen was stelen een veel ernstiger vergrijp en kon je diefstal met de dood bekopen.

Dat diefstal het enige alternatief was, omdat geen werk, geen geld, geen sociaal opvangnet ook geen enkele mogelijkheid bood om aan eten te komen, dat ontging de rechterlijke macht. Gelukkig was niet elke rechter even hardvochtig, maar dat ze strenger waren dan we nu zien, dat staat buiten kijf.

Erg weekhartig moest je als slachtoffer ook niet zijn. We keken in slaapkooien, waar het woord comfort niet op van toepassing was. We zagen ketenen en lazen over regels die toen golden. Het was een hard, heel hard leven daar in Veenhuizen.

We kregen ook een “rode pannen”rondleiding in locatie Esserheem, die voor heel zware criminelen gebruikt werd. De rondleidster vertelde hoe het aan toe gaat bij aankomst van gedetineerden.

We mochten de isolatiecel bekijken en ik vroeg me af hoe het zou zijn om daar in totale afzondering te moeten zitten. Mij benauwde het al met een groep en de deur nog open.

In ieder geval was ik blij weer naar buiten te kunnen en te genieten van een wandeling in alle rust en vrijheid.

Niet vergeten

Vandaag, op 4 mei, worden overal in Nederland herdenkingen gehouden voor de slachtoffers van de 2e Wereldoorlog. En altijd wordt dan de Last Post (eigenlijk de Taptoe) gespeeld.

Bron: Google foto’s/Historiek

Jarenlang gingen wij dan naar een herdenking in Rotterdam. Achter in de auto zat onze jongste, met zijn trompet.

Een beetje zenuwachtig, want hij was gevraagd de Last Post te spelen. Toen nog een jochie, later een puber, ten overstaan van zoveel ernstige mensen. Maar hij deed het, vond het een enorme eer. Had er ook stevig voor geoefend, want het moest perfect zijn.

Dan komt de tijd van te druk, andere besognes, andere dingen om te doen. De trompet maakte plaats voor een gitaar en rockmuziek. Er waren anderen die nu de Last Post speelden.

In C-tijd waren er geen herdenkingen met groepen mensen. Op radio en tv werd gevraagd of muzikanten vanuit hun huis wilden spelen. En zo speelde hij als opnieuw vanouds de Last Post vanaf zijn balkon, precies om 8 uur en na exact 2 minuten de afsluitende noten.

In 2020 stonden wij -een beetje verdekt opgesteld- aan de overkant te luisteren. En ja, dat was een kippenvel moment. Na afloop liepen we naar zijn flat en spraken wat met hem vanaf het balkon. Vorig jaar zaten we thuis om dat het weer niet meewerken wilde.

En vandaag? Vandaag speelt hij weer, ergens in Amsterdam-west. Hij heeft er speciaal zijn werkdag in Amsterdam voor omgezet. Opdat men het zich zal herinneren, want vergeten, dat mogen we nooit.

Continue reading

Zelfstandig

Zo nu en dan vind ik tussen allerlei rommel ineens iets, wat ik duidelijk met opzet bewaard heb. Zoals dit kaartje uit de Flow, die ik al jarenlang elke keer weer netjes bewaar in een speciaal gemaakt doosje.

Dit keer is het een uitspraak van de schilderes Georgia O’Keeffe. Eerlijk gezegd ken ik haar alleen van de grote bloemenschilderingen. Of ze erg onderdrukt werd, heb ik niet kunnen achterhalen. Integendeel zou ik zeggen, want zij wilde graag gaan schilderen en werd daarvoor gesteund door haar moeder. Toch moet ze zich op een of andere manier beperkt gevoeld hebben.

Maar ja, wie is helemaal vrij? In elk leven komen periodes voor waarin je op concessies doet of je schikt naar de omstandigheden.

Zelfstandig blijven, geloven in je eigen gedachten, dat is wel van belang natuurlijk. Dus wat anderen er ook van mogen vinden, blijf jezelf trouw!

Muzikale maandag

En weer staat hier een liedje dat -enigszins- verband houdt met de huidige Coronacrisis. Want we zitten nu al weken thuis, wandelen een beetje in de buurt. Maar ons territorium is nog steeds een redelijk beperkt. Wat verlangen we toch naar meer ruimte en vrijheid. Dus…. Don’t fence me in!

Peuken

Wanneer we staan te wachten op een metro, schalt steevast de stem van de omroepster over het perron. “Wij maken u er op attent dat roken verboden is op alle perrons en stations van de metro“.

Wij roken al jaren niet meer, dus op ons is die boodschap niet van toepassing. Maar er zijn beslist hordes mensen die nog wél roken. En dat die dus geen sigaret mogen opsteken op een perron dat volkomen in de buitenlucht ligt, vind ik nog steeds vreemd. Binnen, ja dat is begrijpelijk. Niet alleen voor de luchtkwaliteit, ook in verband met brandveiligheid. Maar buiten? Ik vind het nog altijd erg betuttelend. En een inbreuk op iemands vrijheid. Want ook al is roken slecht, je hebt nog steeds een eigen keuze.

Veel mensen steken dus hun rokertje maar op even buiten het perron, met als neveneffect een enorme peukentroep.

Vrede…

vredesboom.jpgVoor het Vredespaleis, bij de bezoekersingang, staat deze boom. Niet zijn bladeren trekken de aandacht, maar de vele strookjes papier met daarop in alle mogelijke talen geschreven een boodschap voor vrede. Want wie wil nou niet in vrede leven? Bijna ieder mens wenst dat er nooit meer oorlog komt. Er zullen her en der wel wat mensen zijn die goed garen spinnen bij een bewapeningswedloop, maar brengt het ook iets goeds? Is al het bloedvergieten ook maar de moeite waard?
Laten we hopen dat al die boodschappen weerklank zullen vinden en dat we nog heel lang in vrede mogen leven!

 

Vrijheid

bevrijding Dat ik ná de oorlog ben geboren, wil ik graag benadrukken. Want ik vind het belangrijk dat ik eigenlijk alleen vrede en vrijheid heb gekend.
De vrijheid hier is vanzelfsprekend, net zo gewoon als de lucht die we inademen. Dat het ook heel anders kan, heb ik meermaals ondervonden tijdens reizen die we maakten. Zo zag ik dat mensen in het toenmalige Oost Duitsland niet eens durfden zwaaien naar ons, wildvreemden, aan de andere kant van het IJzeren Gordijn. Toen besefte ik dat vrijheid een heel groot goed is. Want als zwaaien al als een misdrijf wordt beschouwd….Vanavond sta ik dan ook 2 minuten stil bij al die mensen, die streden en hun leven lieten voor onze vrijheid.

 

Spreuk van de week

  Laten we de week beginnen met een spreuk. Grappige gezegden om te (glim)lachen of wijze woorden om te overdenken. Elke maandag vind je er hier een.

Het geheim van geluk is vrijheid; het geheim van vrijheid is moed.
Thucydides

Skateboarden

Meisjes in Afghanistan, die willen leren en jong en vrij willen zijn. Maar hoe lang kan het nog? In sommige delen van dat land mogen vrouwen al weer niet alleen de straat op.  (klik op de foto om het filmpje te starten)