Automaat

Ik weet niet of het ook werkelijk zo is, maar mij lijkt dat steeds meer (jonge) mensen weer roken. En dat zou dan ondanks alle stringente maatregelen zijn.

In Duitsland wordt roken niet gestimuleerd, maar heel veel tegenwerking lijkt me er ook niet te zijn. Je kunt nog steeds bij supermarkten rookgerei kopen en er hangen ook nog altijd sigarettenautomaten. Weliswaar een stuk minder dan vroeger, maar ze zijn nog altijd te vinden. En voor iedereen duidelijk zichtbaar en toegankelijk.

Op het winkelcentrum in onze buurt kun je alleen nog sigaretten kopen in een speciale zaak, die volledig geblindeerd is. Voor de deur, waar duidelijk “open” op staat, ligt een rode loper. Alsof je een VIP bent.

Nu rook ik al vele jaren niet meer, dus of ik er ook als VIP behandeld al worden kan ik niet zeggen. Aan de prijs zal het niet liggen.

Veel leuker?

Roken, wie rookt er nou nog? Bijna onze gehele familie is van de sigaret af. Maar hoe dat bij anderen is? Soms lijkt het wel of vooral jonge mensen weer meer gaan roken.

Wat er om de hoek van dit bordje te vinden is, weet ik (nog) niet. Is daar een speciale rookhoek? Wonen daar de gezelligste mensen? Je zou het bijna denken.

Maar nee, we steken er toch maar geen meer op. We zijn inmiddels al vele jaren afgekickt. En aan nieuwe verleidingen hebben we geen behoefte 😉

Ouwe tijden

Op Facebook kwam ik een foto tegen van een oude aansteker. En dat is toch echt een ding uit een vervlogen tijd. Want wie rookt er tegenwoordig nog?

Bron: FaceBook

Ik zie mijn vader weer zitten. In zijn “Liberty” stoel, asbak en doosje Pall Mall cigarets onder handbereik. Hij had de rare gewoonte zijn sigaret maar half op te roken, uit te doen en dan later weer opnieuw op te steken. Het zal wel niet al te best zijn geweest, maar hij werd uiteindelijk toch bijna 85 jaar.

Naast die asbak lag zijn aansteker, net zo een als op de foto, maar dan zilverkleurig. Die aansteker moest regelmatig gevuld, met benzine. Dat kocht mijn moeder bij de waterstoker in onze straat. Het werd gewoon in een schone lege literfles gegoten. Etiketje er op en klaar. Stond in het keukenkastje. En ik waagde het niet daar aan te komen….!

En dan het zaterdagmiddagritueel. Fles op tafel, lucifers erbij. Want zo’n fles was natuurlijk helemaal niet geschikt om zo’n klein tankje mee te vullen. Maar daar had papa een trucje voor. Hij brak een lucifer bijna doormidden en hing die gebogen in de hals van de fles, als een soort druppelaar. Zo nu en dan viel die lucifer weleens in de fles, maar geen probleem. Lucifers genoeg toch…?

Langzaam en heel voorzichtig benzine in dat tankje druppelen. Eens controleren of er al genoeg in zat. Knip, knip, knip deed de aansteker. Ik kan het geluid nog horen.

Soms moest ook het vuursteentje vervangen worden. Ook al zulk priegelwerk. Mijn vader had eindeloos geduld. Maar dan was het toch eindelijk klaar en kon hij weer een week vooruit.

Peuken

Wanneer we staan te wachten op een metro, schalt steevast de stem van de omroepster over het perron. “Wij maken u er op attent dat roken verboden is op alle perrons en stations van de metro“.

Wij roken al jaren niet meer, dus op ons is die boodschap niet van toepassing. Maar er zijn beslist hordes mensen die nog wél roken. En dat die dus geen sigaret mogen opsteken op een perron dat volkomen in de buitenlucht ligt, vind ik nog steeds vreemd. Binnen, ja dat is begrijpelijk. Niet alleen voor de luchtkwaliteit, ook in verband met brandveiligheid. Maar buiten? Ik vind het nog altijd erg betuttelend. En een inbreuk op iemands vrijheid. Want ook al is roken slecht, je hebt nog steeds een eigen keuze.

Veel mensen steken dus hun rokertje maar op even buiten het perron, met als neveneffect een enorme peukentroep.

Vrijheid

Zo langzamerhand bekruipt me het gevoel dat we in een dictatuur komen te leven. Want het bericht van afgelopen week dat er in Rotterdam serieus overwogen wordt om een aantal straten rookvrij te maken, geeft me te denken. Zelf rook ik al tientallen jaren niet meer. Vond het ook niet echt lekker, maar deed mee om “erbij te horen”. Nu rookt niemand van het gezin meer. Maar als er iemand wel een sigaretje wil opsteken, van mij mag het. Graag buiten, dat dan weer wel.  Ik weet best dat roken heel slecht is voor je gezondheid en dat het allerlei ziekten kan veroorzaken. Maar op straat loop ik tussen de walm van ronkende auto’s, bussen, brommers ook risico.
Nu wil men de straten rondom de Wijtemaweg (waar de Hogeschool Rotterdam, het Erasmiaans Gymnasium en het Erasmus MC ligt) rookvrij maken. Die scholieren zal het een zorg zijn. Die lopen nog wel een paar meters verder om hun sigaretje op te steken. Lekker kicken, weet je wel… Doen wat eigenlijk niet mag, lol!!! Of ze verzinnen iets wat wel (nog) mag… lachgas, weed, ander spul wat toch ook niet zo best is voor de gezondheid.
rookvrij.jpgMaar de patiënten van het EMC kunnen dat niet. Die moeten, in omstandigheden die toch al erg belastend kunnen zijn, hun verslaving maar “cool turkey” opgeven.
Dat je als ziekenhuis probeert de mensen van hun verslaving af te helpen, het te ontmoedigen, te waarschuwen. Allemaal best, maar dwingen….?
Daar heb ik iets op tegen. Dat gaat me toch te veel naar dictatuur rieken.

Zo was het toen…

Reclame-roken-04Nu staan de kranten bol van het protest en de aanklacht tegen de sigarettenindustrie en waarschuwen artsen tegen het roken. Nergens mag je meer een peukje opsteken, zelfs buiten soms niet eens. Maar het is wel eens heel anders geweest. Op Pinterest vind je nog veel advertenties uit een tijd dat roken juist als goed werd bestempeld. Het zou stress verminderen, je helpen bij het bestrijden van astma.  Zwanger zijn en roken was helemaal geen probleem. Tja, wat zou nou waar of niet waar zijn? Ik houd me maar op de vlakte, ben al vele, vele jaren niet-roker. Hier thuis wordt ook al lang niet meer gerookt. Dat wilden we absoluut niet hebben toen onze jongste astma bleek te hebben. Dat hij als puber zelf wel ging roken vond ik echt heel absurd. Maar inmiddels rookt ook hij al lang niet meer. Soms halen we nog wel eens herinneringen op aan de jaren met glazen vol sigaretten op tafel of dat je rokertjes trakteerde op school als je jarig was. Maar ja, dat is nu allemaal niet meer mogelijk. Ach, er verandert zo veel in de loop der tijd….

 

 

 

Roken

12-roken-1 Hoe inzichten veranderen, blijkt wel uit deze twee reclame-uitingen.

Vroeger was deze Marlboro-advertentie heel normaal. Rookten doktoren, verpleegsters, huismoeders en vaders zonder gêne, ook als er kleine kinderen bij waren. Ik heb zelfs wel sigaretten getrakteerd op de lagere school…

Tegenwoordig roken de meeste mensen -als ze nog roken- in de tuin of op het balkon. En zie je deze reclame op de tv:

12-roken-2
Klik op de foto om het filmpje te starten.

 

Roken

Het artikel heeft in diverse kranten gestaan en ik had het ook al op de radio gehoord. Een man in Düsseldorf wordt uit zijn huis gezet omdat hij rookt. Niet in de hal, maar in zijn eigen woning, waar hij al 40 jaar woont. De medebewoners zeggen dat ze er last van hebben, want hij lucht niet voldoende en de rook trekt

door het hele gebouw. Ook maakt de man de asbakken niet goed schoon en dat maakt de stank nog erger…
Er zal wel iets anders aan de hand zijn, maar ik vind het toch wel heel vreemd. Nog even en je moet toestemming vragen aan de buren of je een sigaretje mag opsteken.
Op de lagere school trakteerde ik op mijn verjaardag zuurballen en ging ik met een beker sigaretten voor de meesters en kersenbonbons voor de juffen de school rond. Nu zal je daar misschien wel de kinderbescherming mee op je dak krijgen. Hoe de tijdgeest kan veranderen…. Alles wat toen gewoon was en door iedereen werd geaccepteerd, is nu in de ban gedaan.

Andere tijden

Grappig hoe de samenleving in een paar decennia is veranderd. Neem het roken: vroeger rookte bijna iedereen. Bij ons thuis rookten mijn vader, moeder, zus en zwager. En ik vond dat ik ook aan de sigaret moest, toen ik zo’n jaar of 14 was. Ik jatte sigaretten uit de tas van mijn moeder. Eén tegelijk, anders zou ze het merken.  En mijn eerste sigaret rookte ik op een schoolfeest.
Op de TV pafte men er ook lustig op los, een wazig beeld was vaak het gevolg van hevige sigaretten-, sigaren- of pijp-dampen. En als je series als The Saint of Mad Men bekijkt, dan valt het op hoe vaak er een sigaret wordt opgestoken. “Daar gaat er weer een” zeggen we tegen elkaar.
Zelf rook ik al heel lang niet meer, ook Leo is een aantal jaren geleden gestopt, net als onze kinderen.
Het is nu juist opvallend als je, ondanks alles, toch nog rookt.
 

Roken

Ik weet het wel, roken is slecht voor een mens. Ik rook dan ook zelf niet (meer). Maar een etalage vol met ouderwetse rookartikelen en reclameposters levert toch een mooi beeld en een beetje nostalgie op.
Want dit is toch een plaatje waard nietwaar?

We zagen het in Mechelen, waar een tabakswinkelier een soort mini-museum heeft ingericht in zijn etalage.