Te laat…

Posted on 21 maart 2017 by KnutzEls

Meestal gaat hier een blogje om 06.00 uur de lucht in. Niet dat ik dan al achter mijn computer zit. Welnee, dan slaap ik meestal nog. Maar alles digitaal vooruit gepland. Modern times, jaja!
Maar vandaag was het aan mijn aandacht ontsnapt.
En ik had wat anders te doen. Iets wat ook met de regelmaat van een klok terugkomt. Gelukkig niet elke dag, maar wel elk jaar. Het was de dag van de belastingaangifte.
En och, ook daar moderne tijden. Je hoeft bijna niets meer zelf in te vullen. Die mannen bij de Belastingdienst weten alles van ons. Maar goed, controleren kan geen kwaad en daar was ik dus de hele morgen mee bezig.
En nu ben ik klaar. Alles gecontroleerd, gemaild, geprint en opgeborgen.
Dus kunnen we even lekker wandelen en genieten van het echte lentezonnetje! 😉

Bewaren

Begin de week met muziek

Posted on 20 maart 2017 by KnutzEls

Dit jaar begin ik de week vrolijk met muziek. Elke maandag, 52 weken lang, zal hier een clipje van You Tube staan. Zo stel ik in de loop van het jaar een speellijst samen van muziek die me, op welke manier dan ook, geraakt heeft.

Ook deze week een stukje film, dit keer uit “The man who knew too much” van Alfred Hitchcock, waarin Doris Day speelt en zingt:

Passend

Posted on 19 maart 2017 by KnutzEls

Nee, helemaal geen bijzondere fiets. Gewoon een huis-tuin-en-keukenfiets. Maar de eigenaar had hem daar neer gezet omdat hij er zo mooi precies paste. Of die oude hijskraan bij het Maritiem Museum er speciaal voor gemaakt was. Zou het gaan regenen, dan bleef in ieder geval zijn fiets lekker droog. En dat vond ik grappig.

Bewaren

De rode loper

Posted on 18 maart 2017 by KnutzEls

Wandelen en meteen een goed doel steunen, dat leken onze wandelclub wel wat. Want als je leven beheerst wordt door je nierdialyse, zou een draagbaar apparaat een uitkomst zijn. Maar ja, daar is geld voor nodig. De Nierstichting organiseert hiervoor op 22 april in Naarden het wandelevenement DE RODE LOPER. Tot zover klopte het.
Maar toen we wat verder gingen kijken op internet, kregen we toch een beetje nare smaak in de mond. Het inschrijfgeld is al behoorlijk aan de prijs. Nou ja, het goede doel, nietwaar? Maar je moet er met de trein of auto heen en ook dat kost een behoorlijk bedrag.
Maar dan werd er ook nog eens gevraagd extra te doneren. Zou een fluitje van een cent zijn, gewoon je laten sponsoren.
En toen keek ik nog eens verder. Er was al zo’n evenement geweest waarbij 630 deelnemers ruim 30.000 euro bij elkaar hadden gebracht. Het gemiddelde sponsorbedrag per persoon was rond de 150 euro. Hè? Ik ben niet zo’n rekenwonder, dus haalde ik mijn zakjapanner er bij en becijferde dat er een bedrag van ruim 90.000 euro moet zijn binnengekomen. Dan kom ik tot de slotsom dat de organisatie van het evenement twee keer zoveel heeft gekost dan het heeft opgebracht. Dat lijkt me toch een beetje uit balans. Inmiddels is de sponsor-lat voor het komende evenement al gelegd op minimaal 180 euro per individuele deelnemer.
Nou heet onze club wel De Ganzepas, maar domme ganzen zijn we niet. We lopen op onze eigen benen, vinden zo’n doel prima, zouden in principe mee willen lopen. Maar betalen voor allerlei nutteloze rimram of blingbling willen we niet. Dat er kosten gemaakt moeten worden, dat snappen we heus wel. Maar maak er geen Hollywood-Oscar-uitreiking van, want dan gaat het echt alle perken te buiten. Nierstichting denk nog eens goed na wat zo’n evenement werkelijk beoogt. Moet het een feestje worden met van alles er op en aan of willen jullie zoveel mogelijk geld op halen voor onderzoek en het realiseren van een draagbaar dialyse-apparaat? Dat laatste heeft toch de hoogste prioriteit? Laat het daar dan zoveel mogelijk aan ten goede komen!

Bewaren

Wandelen

Posted on 17 maart 2017 by KnutzEls

Even een paar dagen er tussen uit, naar Rothenuffeln in Duitsland. Het waren heerlijke dagen. We konden er prima wandelen, in de buurt waren leuke stadjes en gasten attendeerden ons op het Grosses Torfmoor. Dat is een van de grootste hoogveengebieden in Duitsland en een prachtig stuk natuurschoon, waar we een wandeling maakten.
Wij liepen er tamelijk vroeg en kwamen bijna niemand tegen. In het begin was het nog een beetje mistig en dat deed heel geheimzinnig aan. Geen geluid drong tot ons door en we hoorden dus werkelijk de stilte. Verspreid door het gebied staan uitkijktorens, die prachtige vergezichten geven. Nog kale bomen, maar al wel met uitbottende knoppen, stonden in het natte veengebied. Ongelofelijk hoeveel kleuren bruin en geel je ziet en toen de zon heel even probeerde door te piepen, kregen gras- en rietstengels een zacht gouden gloed. Overal waren kleine meertjes, die zo glad als spiegels waren. Je hoorde de eenden en ganzen in de lucht. Je zag ze eerst weerspiegeld in het water, waarna ze neerstreken op het wateroppervlak, luid kwakend of gakkend.

Boek

Posted on 16 maart 2017 by KnutzEls

Het lijkt wel of ik een soort van “boekenperiodes” heb. Dan liggen er ineens een aantal boeken met dezelfde strekking op mijn tafeltje. Want na Selma, over een Joods-Nederlandse vrouw in het China van Mao, werd ik door Wieneke geattendeerd op Meisje met 7 namen van Hyeonseo Lee. Ook al over leven (of overleven) in een land waar geen vrijheid heerst.
Voor mij is vrijheid het ultieme geluksbegrip. Hier in Nederland kennen we geen onvrijheid. Okay, je moet natuurlijk met je medemens rekening houden, maar je mag denken, zeggen of doen wat je wilt. Je hoeft niet bij elke stap, elke dag weer, te bedenken of het wel of niet klopt met het regime.
Ik vond het boek zeer interessant, maar ook erg deprimerend. Het heeft een “happy” end, maar is geen vrolijk verhaal. Want hoe leef je in een land waar zo weinig is er dat je een stukje krantenpapier gebruikt om sigaretten mee te maken? En wie verraadt dan dat daar het portret van de heerser op stond? Dat jij en je hele familie daarvoor gestraft wordt met deportatie en dwangarbeid… Dat er executies worden uitgevoerd, waarbij je geacht wordt toe te kijken. En dat je je daar niet aan durft te onttrekken… Want door wie zou je dan verraden worden…? Daar staat ons verstand bij stil, maar het gebeurde. Het gebeurt zelfs ook nu nog. En de vingers van de macht reiken ver, heel ver!
Hyeonseo analyseerde hoe zo’n machtsmachine tot stand komt en draaiend blijft. De terreur van de een groeit uit tot de terreur van velen. Want niemand wil het slachtoffer zijn, dus verraden ze elkaar en maken allemaal zelf nieuwe slachtoffers, die op hun beurt weer…
Een boek om lang over na te denken.

Bewaren

Stemmen

Posted on 15 maart 2017 by KnutzEls

Ben benieuwd wat er vanavond allemaal uit komt. Wie krijgt het voor het zeggen, wie moet er zijn mond voorlopig houden? Ik heb geen idee… Ik weet zelfs nog niet eens op wie ik ga stemmen. Op een vrouw, dat is zeker. Maar wie van de velen die op die enorme lap papier staan, dat weet ik nog niet. Weten jullie het al wel?

Wandelen

Posted on 14 maart 2017 by KnutzEls

Afgelopen zondag was het te mooi weer om thuis te blijven. Dus namen we de metro naar de stad en wandelden langs de Maas. Onderweg dronken we koffie en aten we een lekker broodje kip-kerrie, zodat we niks te kort kwamen. We waren niet de enigen, want overal zaten de bankjes vol. Sommigen hadden zich nog in dikke jassen en warme sjaals gewikkeld, een enkeling had al meteen de zomer in het hoofd en liet zich in t-shirt een beetje bijkleuren. Maar overal rook het lentefris 😉

Begin de week met muziek

Posted on 13 maart 2017 by KnutzEls

Vandaag een stukje jeugdsentiment uit West Side Story van Leonard Bernstein:

Bewaren

Poppenhuis

Posted on 12 maart 2017 by KnutzEls

Na onze wandeling van vorige week in het Schollebos, gingen we nog koffie drinken bij Marianne thuis. En niet alleen dat, want zij showde ons haar poppenhuizen. In de huiskamer staat een prachtig gebouw met daarin een bakkerswinkel, bakkerij en het woonhuis van de bakker en zijn vrouw. Alles op schaal 1:12. Het is onbegrijpelijk hoe natuurgetrouw de poppen en het interieur zijn gemaakt. De bakkerskinderen dragen zelfgebreide kleertjes. Die heeft Marianne gebreid op uiterst dunne naalden met heel dun draad. De zelfgemaakte meubeltjes werden eigenhandig geverfd of gebeitst. De kamer ziet er warm, mooi en gezellig uit. Al was de bakkersvrouw niet snel met het opruimen van de kerstboom 😉 Die stond nog in volle glorie te pronken. Uiteraard op schaal en met echte lichtjes. Net als in het gewone leven, is zo’n huis natuurlijk nooit klaar. Ook poppenmoeders willen weleens een iets nieuws aan de muur. En dus borduurde Marianne Paleis het Loo. Ja, ook op schaal, kijk maar. Nog niet ingelijst, dat komt later, maar dan kan het zo aan de wand.
We togen naar de zolder, waar we ook mochten rondkijken. Marianne heeft daar nog meer poppenhuizen en al haar gereedschappen vinden er een plekje. Er staat een bruidswinkel met bruidsjurken, een cadeauwinkeltje met piepkleine kopjes, theepotje en ander boerenbont serviesgoed. Maar ook een winkel in babykleertjes. Natuurlijk compleet met piepkleine hemdjes, truitjes, luiers. Alles keurig netjes op kleine hangertjes! Er was een drogisterij, met allerlei piepkleine flesjes en doosjes in rijen opgesteld. We waren er niet vandaan te slaan en de oh’s en ah’s waren niet van de lucht. Allemaal kregen we zin om met dit kleine spul te gaan spelen. Het was een geweldige afsluiting van een fijne wandeling.