Recept van de maand

Via Marthy van Heen en terug naar de Ardèche kwam ik op deze site van Elisabeth. Zij startte een nieuwe rubriek op haar ook al nieuwe vervolgblog en vroeg om dagelijkse recepten. Want koken moeten we toch regelmatig en dan zijn recepten nooit weg.

Dit maakte ik deze zomer, maar vergat er een foto van te maken. Dus moet een oude foto van Google maar helpen 😉

Bron: Google foto’s

FLAMMKÜCHEN MET CHAMPIGNONS
1 rol flammküchen deeg
250 gram kastanjechampignons in plakjes
1 rode ui, in (halve) ringen
1 rolletje geitenkaas
1/8 ltr. Crème fraiche
1 teen knoflook, geperst
1 kleine eetlepel vloeibare honing
Peper en zout naar smaak

Leg het deeg met papier en al op een bakplaat.
Meng de knoflook door de crème fraiche en verdeel niet te dik over het deeg.
Verdeel dan de champignonplakjes en uienringen regelmatig over de deegplak.
Snijd het rolletje geitenkaas in plakjes en verdeel dit over de flammkuchen. Peper en zout naar smaak hierover strooien.
Sprenkel ook zuinigjes wat honing. (Ik gebruikte hiervoor zo’n buisje wat je krijgt bij (munt)thee)
Bak af in een voorverwarmde oven (200 graden Celsius). Na ongeveer 15 minuten is de flammküchen goudbruin en serveer klaar.

Als alternatief kun je ook pizzadeeg of tortilla’s gebruiken als ondergrond.

EET SMAKELIJK!

Bloggersclub

In 2020 zagen we elkaar voor het laatst. Toen kwam de C-crisis. In de tussentijd deelden we (bijna) dagelijks onze berichten via onze blogs.

Gisteren, 3 jaar later, ontmoetten we elkaar weer. Zoals gebruikelijk in het centrum van het land, Utrecht-Centraal. En ondanks treinstoringen en vertragingen zaten we weer snel aan tafel.

Heerlijk bijpraten, koffie drinken en samen lunchen.

En voor we het wisten was het alweer tijd om op huis te gaan. Maar volgend jaar weer. Dat staat vast.

Bloggers onder elkaar

Gisteren zaten Emie, Inge, Jeanne, Marthy, Sjoerd, Ton en ikzelf aan een tafel in Bar Beton in Utrecht Centraal. Het was de dag van onze jaarlijkse blogbijeenkomst. Bettie had er ook bij zullen zijn, maar die moest zich helaas wegens ziekte afmelden.

Wat wij daar doen? Nou, eigenlijk hetzelfde als onze dagelijkse blogactiviteiten. Praten over wat ons zoal bezig houdt. En dan gaat het echt niet alleen over bloggen, maar wisselen vrolijke zaken af met ernstige onderwerpen. Niets hoeft, maar alles mag besproken worden. Ondertussen nippen we aan onze koffie of thee en lunchen we.

En voor je het weet zijn de uren om gevlogen en reizen we allemaal weer naar onze eigen woonplaats. Met in onze tassen de cadeautjes die we voor elkaar bedacht hebben.

Zelfgemaakte foto’s en kaarten, doosjes met zoetigheden of geluksolifantjes, zakjes met zeep en een blikje met … nee geen appelstroop, maar een mooie gehaakte pannenlap.

Thuis lopen we in gedachten de dag nog eens door en besluiten we unaniem: volgend jaar weer!

Bloggers onder elkaar

bloggersbijeenkomstVanuit alle windstreken kwamen gisteren Bettie, Inge, Marthy, Jeanne, Ton, Emie en ik naar Utrecht Centraal voor wat nu al een traditie geworden is: onze jaarlijkse Bloggers-bijeenkomst.
We schoven aan tafel in Bar Beton en praatten over van alles en nog wat. Over vrolijke, rare, leuke, belachelijke of verdrietige dingen. We bleken soms van dezelfde dingen te houden, of juist volkomen andere interesses te hebben. Maar over één ding waren we het aan het eind van de middag roerend eens: Het was een heerlijke, gezellige en ontspannen dag! We hebben ons goed geamuseerd, er was gelachen, geen onvertogen woord gevallen en volgend jaar wordt het natuurlijk herhaald. Want “LIFE is better with Friends”

3000

Zo rond deze tijd wordt mijn 3000e bericht op dit blog gepubliceerd. Tjeetje, wat heb ik allemaal bij elkaar geschreven? Waarover heb ik het al die dagen, maanden, jaren gehad? Nou, het waren vast niet allemaal heel erg belangrijke zaken, al zaten die er wel tussen. Hopelijk wel met een beetje humor geschreven en niet al te zwartgallig of boos. In de loop der tijd krijg je natuurlijk steeds meer lezers. Dat heb ik afgelopen tijd zeker gemerkt aan reacties van mensen die ik helemaal nooit eerder zag. Leuk is dat, want blijkbaar is er dan een soort van “blog op blog”reclame.kat-en-vioolHet schrijven van een blog hoeft natuurlijk niet elke dag, maar zoiets geeft mij wel structuur. Soms is er inspiratie genoeg en schrijf ik er met gemak een stuk of wat achter elkaar. Dan heb ik een voorraadje voor minder inspiratievolle dagen of voor die dagen dat er geen tijd of gelegenheid is om iets te schrijven.
Sommige blogs gaan al vóór publicatie de prullenbak in. Te vaak hetzelfde onderwerp, toch niet zo leuk of interessant onderwerp. Niet weer dit of dat. En dan komt zo’n stapeltje vooraf gekookte blogjes van pas.
Ik hoop nog heel lang te kunnen bloggen, maar vooral hoop ik dat mijn lezers mij nog lang willen volgen. Want schrijven voor de kat z’n viool, dat is toch niks.
En natuurlijk ga ik zelf ook dagelijks langs een hele rits mede-bloggers. Je leert elkaar op den duur best goed kennen. En dat is ook heel leuk! Dus op naar de volgende mijlpaal.

Mede-bloggers

Tja, misschien is dit bericht een beetje mosterd na de maaltijd. Want alle andere mede-bloggers hebben er al over geschreven. Hoe leuk het was, hoe gezellig, hoe we onmiddellijk een klik hadden. En van hoe ver we kwamen, uit Zuid-Limburg, Hoorn, Ilpendam, Stolwijk, Delft en Rotterdam.
Een impulsieve reactie bij Emie resulteerde in een gezellige ontmoeting met Marthy , Bettie, Jeanne en Inge in het café in het Centraal Station van Utrecht.
Mijn vrees dat het gesprek na wat inleidende verhalen zou stokken, was totaal ongegrond. Van de eerste minuut af werd het een geanimeerd gesprek. Over bloggen (natuurlijk), en verder over van alles en nog wat. Het voelde als een warm bad. Bettie zei dat ze er vijf nieuwe vriendinnen bij had gekregen en iedereen was het daarmee eens. En het leuke is, dat we eigenlijk (bijna) elke dag bij elkaar op visite komen. We blijven net lang genoeg en komen altijd op de juiste tijd. Want ja,  de een kijkt de bloglijst ’s morgens in bed al na, de andere wacht er mee tot na het avondeten. Dat kan gewoon met bloggen. Je hoeft elkaar niet te zien om toch te ontmoeten. Afstand verdwijnt. Maar zo nu en dan elkaar in het echt te ontmoeten, is geweldig. Dus Emie, Marthy, Jeanne, Inge en Bettie, tot volgend jaar!
Bloggers

Raadsels

Wordpress-logoAl vele jaren maak ik dit blog. Je zou dus zeggen dat ik het wel een beetje in mijn vingers moet hebben hoe alles werkt. Maar dan reken je toch buiten het programma van WordPress. Ik weet niet wat ze allemaal aan het goochelen zijn, maar zo nu en dan snap ik er niks meer van. Een paar dagen geleden stond mijn bericht niet zoals gewoonlijk om 6 uur op de site. Moet je sinds kort (?) ergens een vinkje zetten om de publicatie definitief in te plannen. Kon ik tot voor kort meteen op het dashbord van dit blog komen en berichten intypen, nu moet dat via WordPress zelf.
Meteen slaat de twijfel toe. Want waarom, hoe, waardoor…..deed ik het fout?  Maar als ik dan lees dat anderen ook in de clinch liggen met het programma ben ik weer gerustgesteld. Het ligt dus niet aan mij, het komt door al die nieuwigheden. Hohohooooooh, opgelost. Tot de volgende strubbeling……

Bloggers-bijeenkomst

Al een hele tijd dacht ik “wat zou het leuk zijn om mijn blogbezoek(st)ers eens te leren kennen”. Maar ja, willen ze dat, hoe moet dat dan, wanneer zou het …? Kortom, ik schoof het nog maar een beetje op de lange baan. Maar mijn ietwat impulsieve reactie op een blogbericht van Emie zette alles in de versnelling.
Emie was meteen enthousiast en stelde voortvarend een datum vast (vrijdag 9 maart 2018), mailde al wat bloggers en zo kwam het van de grond.
We overlegden samen en hebben inmiddels ook een locatie gevonden in het Centraal Station van Utrecht, dus voor iedereen goed bereikbaar.
Zijn er nog meer bloggers die aan willen sluiten, zet dan hieronder een reactie.
Dan kunnen we elkaar bij een kopje koffie en een lunch persoonlijk leren kennen.

En misschien willen Jeanne, Bettie, Marthy en Ton dit berichtje ook wel linken. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd!

Te laat…

Meestal gaat hier een blogje om 06.00 uur de lucht in. Niet dat ik dan al achter mijn computer zit. Welnee, dan slaap ik meestal nog. Maar alles digitaal vooruit gepland. Modern times, jaja!
Maar vandaag was het aan mijn aandacht ontsnapt.
En ik had wat anders te doen. Iets wat ook met de regelmaat van een klok terugkomt. Gelukkig niet elke dag, maar wel elk jaar. Het was de dag van de belastingaangifte.
En och, ook daar moderne tijden. Je hoeft bijna niets meer zelf in te vullen. Die mannen bij de Belastingdienst weten alles van ons. Maar goed, controleren kan geen kwaad en daar was ik dus de hele morgen mee bezig.
En nu ben ik klaar. Alles gecontroleerd, gemaild, geprint en opgeborgen.
Dus kunnen we even lekker wandelen en genieten van het echte lentezonnetje! 😉

Bewaren

Wat was dat nou…?

Pfft…. dacht ik toch dat ik die malle hack gewoon had laten verdwijnen, bleek dat er diezelfde avond alweer gehackt was en de volgende morgen ook. Heel beangstigend, want wie kan dat nou doen?
dikke zoenGelukkig is dan een appje voldoende om de hulp en de kennis van onze jongste in de strijd te werpen. Hij keek, zag meteen wat er aan de hand was en fixte het lek. Kijk aan zo’n hulp heb ik wat. Want zelf wist ik op geen stukken na hoe te handelen. En nog minder wat de gevolgen voor mijn blog en mijn bezoekers zou kunnen zijn. Gelukkig bleek het een lek in de software van WordPress te zijn. Lennart heeft de laatste update geïnstalleerd en via zijn back-up de oorspronkelijke berichten weer teruggezet.
De schade was daarmee van de baan. De hackers hadden alleen berichten kunnen wijzigen, bij mij en bij bezoekers konden ze geen vitale dingen omzetten of beschadigen.
Hehe… pak van mijn hart. Die hulp is wel een extra dikke zoen waard, niet dan?

Bewaren

Bewaren