Tag Archives: winkelen

Favorieten

Posted on by

Elisabeth van het blog BussyBessy vraagt ons een jaar lang onze favorieten op te geven. Dat loopt van je favoriete muziek naar je favoriete seizoen en alles wat daartussen kan liggen. Kijk eens op haar blog. Misschien wil je alsnog aansluiten.

Deze keer wil Elisabeth weten welke winkel favoriet is bij de blogsters. Tja, dat zijn er nogal wat. Welke zal ik kiezen? Een hobbywinkel? Daar kom ik eigenlijk niet meer zo veel, want doe ik nu via internet. Eigenlijk winkel ik al lang niet meer zo veel. Soms wil ik nog wel eens een Action, Wibra of Sostrene inlopen.

Ben ik in een andere stad, kijk ik graag rond in modezaken, vintagewinkels en bijzondere zaken. En nu ik er over denk, ik weet er één! In Parijs staat een winkel waar ik uren, dagen zelfs, zou kunnen rondneuzen.

In de Rue Coquièllere is op een hoek de al 200 jaar bestaande kookwinkel van C. Delherrin te vinden. Daar kun je alles, maar dan ook alles, kopen wat met koken en bakken te maken heeft. Van klein spuitmondjes tot soeppannen voor een weeshuis. Van gardes voor slagroomkloppen tot houten lepels om in diezelfde soeppan te roeren.

En denk niet dat het een superluxe winkel is. Het is er bijna nog net als het 200 jaar geleden moet zijn geweest. Met lange houten planken, bedienden in stofjassen, een rekening uitgeschreven op een papiertje. Maar likkebaardend liep ik er door. Koperen pannen voor van alles en nog wat, messen, scharen, haken om van allerlei zaken op te hangen, gereedschap waarvan ik niet wist waarvoor het diende.

Tja, is koken niet je hobby, dan heb je er niks te zoeken. Maar anders kun je je er heerlijk vermaken. En mocht je man ongeduldig worden, stuur hem dan naar de DIY-afdeling van de BHV (Bazar de l’Hotel de Ville}. Daar kan hij dan zijn hart ophalen aan schroefjes, knoppen, boren en andere DHZ-machientjes 🙂

IJsje

Posted on by

Als kind kreeg ik niet zo vaak een ijsje. Er zat een ijszaak verderop in onze straat. Daar was maar één smaak, vanille.

Later ging ik nog wel eens naar Capri, een zaak waar Italiaans ijs verkocht werd. Het was een beroemde zaak in Rotterdam, nog steeds, net als Venezia.

Maar de laatste jaren is ijs en zeker Italiaans ijs overal in de stad te koop. En dat zorgt voor een dillema. Want nemen we wel een ijsje en zo ja, waar dan wel?

Vorige week was ik twee dagen achter elkaar in de stad en het weer zo warm dat we wel een ijsje “moesten” nemen. Eerst bij deze zaak, op de Hoogstraat. De volgende dag weer bij het aloude vertrouwde Venezia.

Oef, wat lekker!

Mode

Posted on by

Was het een tijdje een beetje grauw en saai, nu is het een en al kleur in de modewinkels.

Vorige week was ik in de stad en het roze, rood, felgeel of lentegroen spatte uit de etalages. Niet alleen de jurken en jasjes, maar ook de schoenen deden aan de kleurexplosie mee.

Zo’n schoenenrek bij Primark bijvoorbeeld: het lijkt wel een snoepwinkel.

Nee, ik liet ze staan, want hoewel ik diverse modellen zo had willen kopen, er op lopen lukt me niet meer.

Maar alleen kijken maakte me ook al vrolijk 😉 !!

Gevangenis

Posted on by

Al lopend door Leeuwarden kwamen we langs de gevangenis, die gevestigd was in de Blokhuispoort. Een oud gebouw met mooie details aan de buitenkant en inmiddels dus verbouwd.

In één gedeelte zit de bibliotheek, met een heel gezellig café. Daar werd druk gebruik van gemaakt en aan de lange rij gereserveerde boeken wordt er in Leeuwarden ook heel veel gelezen.

Aan de andere kant van de binnenplaats waren ruimtes voor workshops en als je verder liep kwam je in het echte cellencomplex terecht.

Geen misdadigers meer hier, maar winkeltjes met leuke geschenkartikelen, vaak van eigen productie. Er waren tweedehands LP’s te koop, kaarsen, aardewerk en (houten) speelgoed. Het zag er erg gezellig en knus uit, al kon je de oorspronkelijke bestemming nog goed zien.

Kerstmarkt

Posted on by

Met een groep van de gymclub gingen we naar de Kerstfair bij Kasteel De Haar in Haarzuilen. Altijd gezellig, zo’n kerstmarkt. En vooral wanneer het decor er van zo’n enorme grote en mooie kasteeltuin is.

Omdat we pas tegen vieren vertrokken uit Rotterdam, was het al bijna donker toen we aankwamen. Dat was ook de bedoeling, want nu konden we niet alleen gezellig rondsnuffelen bij de tientallen kraampjes maar ook genieten van de mooie verlichting en de waterpartijen.

Er was voor iedereen wel wat te vinden, kleding, tuinartikelen, planten, bloemen, maar natuurlijk ook kerstspulletjes.

Het was niet erg koud en er viel maar een klein buitje. Gelukkig zat ik toen net achter een kopje warme soep, zodat ik het de hele avond wel droog gehouden heb.

Terug naar de bus, met wat kleine aankopen of met grote tassen. Allemaal wel een beetje moe van het vele slenteren.

Karretjes

Posted on by

Sinds enige weken hoeven er geen muntjes meer in de supermarktkarretjes gestopt te worden. Enerzijds wel gemakkelijker, anderzijds wordt het nu wel snel een rommeltje.

Sommigen mensen vinden het helemaal niet meer nodig om hun karretjes netjes terug te brengen. Die laten het zeer a-sociaal gewoon op de parkeerplaats staan. Anderen zetten het nog wel weg, maar letten totaal niet op bij welke winkel ze horen.

Zijn we nou echt zo gemakzuchtig geworden dat we niet meer even terug naar de winkel kunnen lopen? Je kunt toch moeilijk zeggen dat je niet gezien hebt dat ze afwijken.

Nou ja, ergeren helpt niet. Klagen zou kunnen, maar ik weet niet bij wie. Misschien komt er een oplossing, gewoon door maar te bezien hoe het verder zal lopen.

Gewoon

Posted on by

Vorige week was eigenlijk weer -na zeer lange tijd- een “gewone” week.

Zo’n week waarin we weg gingen, naar de bollenvelden op Goeree-Overflakkee. En dan lekker wat drinken op een terras in de zon.

De volgende dag naar een tuinstoelenwinkel. En op de terugweg spontaan naar IKEA. Niks mopperen op die winkel waar je altijd wel wat koopt, maar gewoon ontspannen winkelen. Kijken, kijken en alleen wat nuttigs kopen. Zonder tijdsloten en geen restricties.

Zaterdag op stap met schoondochter. Eerst naar de film, daarna een wijntje op een terras en later lekker samen eten en kletsen. En ook zij vond het weer “bijna ouderwets”.

En dan stond er ook nog een middagvoorstelling gepland voor de zondag. Het Groot Niet Te Vermijden speelde met verve van opera tot smartlap. Er werd gelachen en we konden luidkeels meezingen. Een zaal vol ontspannen mensen in het wijktheater.

Het voelde goed, vrij, zonder belemmeringen, zonder klemmende regels.

Fijn, gewoon fijn!

Eindelijk klaar

Posted on by

In Rotterdam is altijd wel een stuk van de stad opgebroken. Is het niet voor een metro, nieuwe leidingen of het riool, dan verzinnen ze wel iets anders.

De hoofdader van de stad, de Coolsingel, moest wat meer allure en minder autoverkeer krijgen. Daarom ging alles op de schop. Zoiets is niet een, twee, drie geregeld. Dat duurt wel een paar jaar. Maar nu is het dan toch klaar.

En… wat vonden wij ervan? Hmmm, het is anders, maar nog wel een beetje veel steen. Enne… een beetje sfeerloos. Maar dat laatste kan natuurlijk ook aan de omstandigheden liggen.

Ik maakte de foto vorige week, dus nog in lockdown. Geen winkels die open waren, geen terrassen, geen winkelende mensen. Er moet toch een beetje sfeer inkomen van het publiek, uitstallingen en wat handel.

Dus nog even afwachten hoe het zich zal ontwikkelen. Over een tijdje nog maar eens gaan kijken dus.

Zielloos

Posted on by

Hoe het leven ook min of meer normaal doorgaat, we kunnen er toch niet altijd omheen. We leven in een vreemde tijd, met vreemde maatregelen. En wanneer je zo op weg naar je vakantiebestemming bent, zie je dat steeds duidelijker.

In alle plaatsen en dorpen lijkt het leven weggevloeid te zijn. Stille straten, lege terrassen, winkels met vreemde plakaten op de ruiten. Je went er wel aan, maar prettig vind ik het nog steeds niet. Maar ja, wie wel?

En als je dan even naar een stadje gaat om iets te kopen, valt het nog meer op. Ik fotografeerde hier in Ommen, maar het kan natuurlijk in elke plaats zijn. En als ik het moet omschrijven, schiet me telkens het woord “zielloos” te binnen.

Winkelen is geen optie meer. Nou ja, de plaatselijke bakker was natuurlijk wel open en daar kochten we krentenwegge. Dat was tenminste nog iets…!

Voorraad

Posted on by

“De Dasty is op”, meldde mijn hulp. “Oh, dan haal ik dat deze week wel even”, was mijn antwoord.

Bron: Google foto’s

Maar zo gemakkelijk gaat dat tegenwoordig niet meer. De winkel is alleen open voor mensen met een afspraak. Dus maakte ik die via mijn telefoon en bestelde twee flessen voor mezelf en een voor mijn hulp. Jammer, maar dat was niet genoeg. De bestelling moest minimaal 10 euro bedragen.

Het wordt steeds dwazer in de wereld. Wat moest ik dan….? Toch besloot ik de bestelling dan maar op te voeren. Vijf flessen werden het. Zo kunnen hulp en ik wel weer even vooruit.

Maar of dat de economie nou gaat helpen…. Normaal gesproken zou ik voor één fles gegaan zijn. En dan had ik en passant nog wel wat anders gekocht. Een blocnote, wat pennen, een vaasje of weet ik veel wat voor ander niet noodzakelijk spul. Nu ben ik voor minimaal een jaar onder de pannen.

Maar wat verlang ik naar een keer weer gewoon gezellig en ontspannen winkelen.