Net iets anders…

Het schijnt een hele wetenschap te zijn, het maken van pakkende logo’s. Zo’n beeldmerk dat zich in je geheugen haakt, waardoor je telkens weer bij dat ene bedrijf terecht komt.

Tja, ik weet eigenlijk niet of het werkt. Ik hou niet van grote ketens en de daarbij behorende marketing. Dus zo’n logo, ach …

Maar dit zou ik nou wel onthouden. De deurknop van een kledingzaakje in Parijs. Meer dan genoeg reden om er eens een kijkje te nemen.Een zaakje met een beetje exclusieve kleding en zeker niet met rekken vol van dezelfde modellen. Helaas, niet in een mij passende maat. Maar wel erg leuk!

Op stap

Afgelopen dinsdag was het de warmste dag in juni ooit. En juist op die dag had ik met mijn schoonzus afgesproken om te gaan stappen. Al om half tien ontmoetten we elkaar op station Utrecht Centraal en namen de trein naar Zwolle.
In de trein was het koel, maar buiten sloeg de hitte als een warme deken om ons heen. Het zou een dag worden met heel veel winkelen. Want in de grotere winkels was het vaak heerlijk koel dankzij de airco’s die op volle toeren draaiden. En met al die warmte moet je ook veel drinken, dus namen we het ervan op de vele terrasjes die Zwolle rijk is. Heerlijk kletsen over van alles en nog wat, hier kijken, daar kijken en dan toch besluiten dat we met deze hitte toch echt niet wilden sjouwen. Veel gevonden, maar dan toch maar niks gekocht.
Rond zes uur besloten we om in Utrecht te gaan eten, dan zaten we allebei meteen goed voor de terugreis. Het was nog even zoeken, maar uiteindelijk vonden we in de binnenstad toch iets naar onze gading.
Het was reuze gezellig en toen we de terugreis ondernamen werd het al donker… Dat doen we nog wel eens vaker, nietwaar schoonzus?

Vergane glorie

Alexandrium.jpgHoe ouder je wordt, hoe meer herinneringen… Tja, daar valt niet aan te ontkomen. En als je dan terug denkt, dan liggen sommige herinneringen in een wel ver verleden. Want wanneer werd Winkelcentrum Alexandrium nou toch gebouwd? Dat was ergens in de jaren 80. Het staat er dus al bijna 40 jaar. Inmiddels zijn er grote stukken bijgebouwd, verbouwd, gesloopt en opnieuw opgebouwd. Van de oorspronkelijke winkels is bijna geen een meer over. Er sluiten steeds meer zaken en dat is te zien aan de grote dicht getimmerde schuttingen. Geen best teken. Want al wordt er met veel bombarie de loftrompet gestoken, echt gezellig is het er niet meer. Kleine zaken hebben er geen bestaansrecht, want de huur die moet worden opgehoest is gigantisch. Jammer, want vroeger kwam ik er graag. Nu laat ik het vooral links liggen.

Druk…..

Gisteren gingen Leo en ik weer een keertje naar de IKEA. Ik had dringend behoefte aan een schaaltje en ook moesten de matrasbeschermers vernieuwd worden.
En ja, dan loop je die hele winkel door en zie de meest leuke en handige gadgets voor een habbekrats. Maar nee, ik liet me alleen verleiden om nieuwe dekbedhoezen te kopen. Ja, daar moeten dan ook hoeslakens en extra slopen bij. Dus al met al was het toch een aardige tas vol 🙁 Maar dat was niets vergeleken bij de enorme ladingen opbergdozen die sommigen op hun karretje hadden geladen. Ik vroeg me af wat ze allemaal op te bergen hadden. Maar dat durf je natuurlijk niet te vragen….
IkeaWe hadden het naar ons gevoel goed gepland. Niet in de vakantie, niet tijdens de uitverkoop, niet op woensdagmiddag. Zo lopend door de winkel viel ons de drukte nogal mee, maar bij de kassa kwamen we in een andere wereld. Was dit IKEA of waren we getransponeerd naar Schiphol of de Efteling, op een topdag? Zigzaggend werd de rij geleid, waarna telkens op een scherm het nummer van een vrije kassa verscheen.
Oh, in wat een consumptie-maatschappij leven we toch. Gelukkig let IKEA op het milieu: op het toilet is alleen koud water voorhanden. Tja, alle beetjes helpen nietwaar? Wel weer jammer: bij het restaurant liggen stapels pakjes met drinken, compleet met plastic rietjes.

Over de grens…

over de grens-004De politiek mag dan de grenzen geschrapt hebben, er blijft nog wel degelijk verschil tussen de verschillende landen. Niet alleen verschillen de huizen en straten, maar ook in winkels is er een verschil te merken. Vorige week waren we even bij onze oosterburen en daar mogen wij graag boodschappen doen. En toen viel me op dat er producten in de schappen liggen, die wij hier helemaal niet kunnen kopen. Want stel ik zou “Knödel” willen maken, waar vind ik hier “Knödeldeeg”? In een Duitse winkel zonder meer in verschillende variaties te koop.
over-de-grens-006En in een drogisterij staan alcoholische dranken zoals gin en rum gewoon tegenover de flesjes en potjes met schoonheidsproducten.
Bij het Kruidvat kun je geen “Pleegzuster bloedwijn” kopen,  laat staan andere sterke drank.
Ik vind het wel grappig en het maakt het boodschappen doen elders zo veel leuker!

Hoge nood

hoge-noodAl winkelend had ik ineens hoge nood. Kan gebeuren, maar gelukkig was er een klantentoilet. Voor mij spreekt het vanzelf dat je daar geen rommel maakt en alles netjes achterlaat.
Maar omdat anderen daar misschien niet zo naar handelen, hangt er vaak een briefje. Ook hier dus, niks bijzonders. Maar die opmerking over de dames van de schoonmaakdienst vond ik wel erg aandoenlijk. Want ja zeg, je zult toch maar …. bah, daar moet ik niet aan denken.

Stapelen

Parijs-005

Al wandelend in Parijs kom je leuke winkeltjes tegen. Met bijzondere etalages, of zo als hier met een leuke collectie. Die blikken zijn allemaal een beetje nostalgisch, ik herkende er zo een paar van vroeger.
Maar de manier van stapelen maakt zoiets juist bijzonder. En nou maar hopen dat de eerstvolgende bezoekster niet juist die ene, die lichtblauwe, helemaal onderin, onder die rooie, ja, dié wil hebben…. 😉

Dure keuze

Tijdens ons bezoek aan de kerstmarkt in Düsseldorf liepen we natuurlijk een keer over de Königsallee, waar allerlei superdure winkels zijn. We kijken alleen maar, want kopen past niet binnen ons budget. Dat is niet erg, want de tijd gaat net zo snel voorbij met welk horloge je dan ook om je arm hebt. En materiële zaken bepalen niet mijn geluksgevoel. Toch maakte ik een foto van dit uurwerk. Niet omdat ik het zou willen hebben, maar omdat ik de uitvoering zo akelig goedkoop vond, terwijl je voor de prijs toch al gauw een aardige auto zou kunnen kopen. Want de kleur van de wijzerplaat zou nog wel passen bij een voetbal- of golf-fan. Maar dat rare roze plastic knopje…..
 Het was overigens niet het duurste horloge, we zagen er zelfs één voor bijna een ton. En die vond ik ook al niet zo bijzonder mooi 😉

Etalage

Dit is toch schattig, zo’n heerlijke nostalgische etalage? En vooral in een ietwat sleets geworden winkelcentrum, met winkels als Kruidvat en Big Bazaar, die hun etalageruiten volplakken met alleen maar reclame.
Dit is de komende weken te zien bij de Kringloopwinkel. Met liefde en geduld opgezet. Hoewel ik niet meer zo vaak in dit winkelcentrum kom, ga ik toch nog gauw weer eens kijken en snuffelen wat er verder nog te koop is.

Toko

Zo nu en dan rijden we naar de grote Chinese toko in Rotterdam. Er zijn er meer, maar dit was, voor zover ik weet, de eerste. Vroeger was het er rommeliger, kon je er ook levende vis kopen en geurde de winkel naar een Chinese markt. Je kunt er verse oosterse groenten kopen, gedroogde visjes, onbekende kruiden en specerijen. De laatste jaren is het meer gestroomlijnd en werd ook het assortiment heel erg uitgebreid. Er komen niet alleen particulieren, maar ook veel horecamensen, die enorme balen rijst en grote zakken kruiden in hun kar laden. Het assortiment bami is onvoorstelbaar en er staan ontelbaar veel soorten sausen en onbekende groentes en vruchten in blik. Er is een enorme diepvriesafdeling, waar weer heel andere snacks liggen dan de bitterballen en frikandellen van de grootgrutter.
Wij kopen er niet zoveel, maar wij kijken en genieten van de vele kleurige potjes, flesjes en zakjes. Ik vind het gewoon een uitje, want sojasaus is ook bij de Appie verkrijgbaar, maar dat is toch net iets anders. Even me wanen in China en verbaasd rondneuzen.