Luisteren naar muziek is leuk, maar samen muziek maken is nog veel leuker. En dat doen deze “Coton Pickin’ Kids” duidelijk met veel plezier.
Terug naar toen
Vakanties waren vroeger vooral bezoeken bij ooms en tantes. Niks mis mee, ik amuseerde me prima in Ede of Hoogerheide of Ossendrecht.
Voor mijn moeder lag dat anders. Die draaide toch min of meer mee in de dagelijkse huishoudens. Dat veranderde toen mijn vader besloot dat de vakantie in een pension doorgebracht zou worden.
Onze eerste vakantie ging naar Zeddam. Ik heb er heerlijke herinneringen aan. Maar ook zag ik daar in 1961, in een bijna verduisterde kamer, het bouwen van de Berlijnse muur. Toen was ik een tiener, op de grens van de puberteit.
Nu, in 2021, vroeg ik me af of Zeddam erg veranderd zou zijn. We reden er naar toe. Hier was de hoofdstraat. Ik keek eens om me heen, maar herkende toch niet veel. Ja, de kerk. Maar waar was dat nou in die straat…?
En plotseling zag ik het. We stonden er nota bene vlak tegenover. Pension Aurora, vrijwel onveranderd.
Nee, ik heb niet aangebeld. Er zullen vast andere mensen wonen.
Maar even rondkijken en een foto maken, dat wilde ik wel.
Deel dit op:
Kleur
Zo langzamerhand wordt alles in de tuin minder mooi. De bladeren verwelken, al verkleuren sommige struiken wel prachtig. Alles lijkt op zijn laatste benen te lopen.
Maar kijk, er zijn altijd langzame starters. Dit zijn de bloemen van de Kirengeshoma palmata, ook bekend als de Japanse wasbloem.
Een wat bescheiden schaduwplant, met mooi gevormde groene bladeren. Tot eind augustus, dan verschijnen er ineens knoppen aan het eind van de takken. En dan gaat het snel. Nu is hij op z’n hoogtepunt, met heldergele bloemen. Hij staat bij ons al lange jaren goed in het zicht.
Nog even een uitspatting van kleur, voor alles verwelkt en echt verdwijnt. Tot volgend jaar, dan verraden de groene punten dat alles op nieuw begint.
Deel dit op:
Niks, en toch …
“Het maakt niet uit wat men over je schrijft, als men maar over je schrijft” is een uitspraak van een marketing-expert. En dus is geen nieuws, ook weer wel nieuws.
Zo las ik deze week een berichtje dat Mick Jagger, (ja die, van de Rolling Stones!), zomaar een biertje was gaan drinken en door niemand herkend was.
Het leek mij lekker rustig na al die gillende tieners en flauwvallende fans.
Maar of meneer Jagger daar nou wel zo blij mee was….? Iemand moet het doorverteld hebben, want dit bericht stond dus maandagmorgen op de voorpagina van de krant.
Alsof er niks anders te melden was….!
Deel dit op:
Het kan weer
Het koor, waar ik met zoveel enthousiasme mee begon, kreeg door alle C-maatregelen veel te verduren.
Vele maanden was zingen absoluut verboden. Even mocht het toch weer wel, maar dan op afstand. En dat was geen probleem. Want van de 12 zo moeizaam gesprokkelde deelnemers bleven er uiteindelijk maar 4 over. Het klonk niet echt heel goed, want we zongen toen in een grote zaal, waarin ons geluid totaal verdronk. Wij ook, trouwens.
Maar, op de laatste nipper, was er aan het eind van het seizoen toch nog drie keer zang. Och arme, er bleven steeds meer mensen weg. Maar goed, het waren ook maar drie lessen voor de vakantie.
Met een beetje PR moeten er toch meer mensen te porren zijn voor een vrolijk Zangclubje 40+?
We zijn inmiddels al weer volop bezig. Maar er kunnen er nog wel wat bij. Het is gezellig, er is koffie of thee voor de mensen. En zeg nou zelf, vrolijke noten kunnen we wel gebruiken en komen altijd te pas…
Ik doe hier dan ook een oproep. Hebben jullie vrienden of vriendinnen in de buurt van Rotterdam (Ommoord), geef ze deze link.
Deel dit op:
Toch maar weer…
Na een tijdje radiostilte begon ik deze week toch maar weer met bloggen. Ik miste het. Het geeft op een bepaalde manier structuur aan mijn dagelijkse bezigheden.
Ik weet het, wat ik schrijf is beslist niet altijd een hoogstaand en literair verantwoord verhaal. Maar bloggen vraagt wel om me regelmatig te verdiepen in wat verschillende onderwerpen. En ook om het luchtig te houden. Niemand zit uiteindelijk te wachten op een zeurderig verhaal.
Heb ik al een paar dingen op de plank liggen? Ja zeker, zoals dit boek. Een flinke pil, die ik meenam uit de bieb.
Met een heleboel gewone, niet al te ingewikkelde recepten van Nederlandse bodem. Of van buiten Nederland, maar dan zo ingeburgerd dat we de buitenlandse invloed niet meer herkennen.
Eens kijken wat ik daaruit koken ga…!
Deel dit op:
Te kust en te keur
Een tijdje geleden waren we in Bredevoort, een leuk vestingstadje in de Achterhoek.
Leuke straatjes, waar het gezellig lopen is. En waar veel antiquariaten en boekwinkeltjes te vinden zijn. En ook heel veel minibiebs.
Er is voor elk wat wils. Met een lekker zonnetje in de rug is het goed er zoeken.
We zagen wel wat interessante boeken, maar besloten ze toch maar niet te kopen.
Ontspullen en dan weer wat nieuws kopen, dat schiet niet op.
Deel dit op:
Muzikale maandag
Muziek met een zuidelijk ritme. de taal is Portugees, maar de zangeres komt uit Brazilië.
Deel dit op:
Red Dress Day
Het is onbegonnen werk om alle “speciale” dagen te vermelden.
Maar vandaag, 29 september -ook nog eens mijn verjaardag- wordt extra aandacht gevestigd op hart- en vaatziekten bij vrouwen. Daarom wordt aan ons gevraagd om een rode jurk, trui of wat dan ook te dragen.
Bij mij werd het een knalrode broek. Maar ik vond het ook een prima gelegenheid om dit lied te laten horen en zien. Helemaal up-to-date, toch?
Deel dit op:
Internationaal
Praten in een vreemde taal kan nog wel eens lastig zijn. Ik kan aardig uit de voeten in de landen om ons heen, maar moeilijker wordt het in Italië of Spanje.
Toen we -al weer lang geleden- naar China gingen, wisten we zeker dat we daar met onze Hollandse tong niet ver zouden komen. Maar gelukkig vonden we een boekje met uitsluitend foto’s van van alles en nog wat. En zo konden we toch ergens een bordje kip of een flesje limonade kopen. We hoefden het alleen maar aan te wijzen.
Nu is het nog gemakkelijker, want met de Google vertaal-app kun je je in elke taal verstaanbaar maken.
Maar laatst zag ik dat boekje bij een boekhandel liggen. Blijkbaar is er nog steeds behoefte aan.
