Vakantieherinnering

Posted on by

Onze reislust is in de loop der tijd een beetje uitgeblust en door de C-maatregelen tot een minimum gedaald.

Niet dat we niet meer weggaan, maar verre reizen laten we maar voor de wat jongeren onder ons. Maar dan zijn er natuurlijk nog wel de foto’s en herinneringen waar we uit kunnen putten. En dat is minstens even leuk!

Dus zocht ik in ons fotoarchief en kwam terecht in Vietnam, dat we in 2001 bezochten. De foto’s maakten we toen nog met een analoge camera. Toppunt van techniek was dat je bij thuiskomst alles digitaal kon laten overzetten.

Wij keken onze ogen uit naar de kleurige kledij van de mensen in het noorden, in de omgeving van Sapa. Maar zij waren weer nieuwsgierig hoe wij er uit zouden zien.

En ik zou nu wel even om een hoekje willen kijken hoe het nu met deze mensen gaat.

De komende weken laat ik nog meer reisfoto’s zien.

Digitaal

Posted on by

Een digibeet zijn Leo en ik totaal niet. Dagelijks zitten we wel even achter de computer. Maar toch zijn we niet zo enthousiast over de verregaande digitalisering van alles.

Bron: Google foto’s

Vroeger was onze administratie een simpel mandje, waar alles in gemikt werd. Nu loopt vrijwel alles via de computer en zien we een overvolle stroom e-mails. Overal moet je inloggen, een wachtwoord of code opgeven. We hebben er wel een trucje voor, maar toch.

Van belasting tot nieuwsbrieven, kaartjes voor theater of museum, handleidingen, kortom te veel om op te noemen, gaat inmiddels via internet. Geef mij maar een gewoon papieren kaartje in plaats van zo’n pdf documentje op je telefoon.

En zelfs als je buiten bent, stuit je al snel op digitale hindernissen. Al meermalen stonden we in een parkeergarage voor een automaat met een zeer klantonvriendelijke bediening. Kaartje erin, bedrag gezien en betalen. Ja, met je bankkaart. Maar waar die in moet…..? Een schermpje zo klein dat je er een leesbril bij nodig hebt en instructies in het Engels.

En verderop staat dan vaak ook iemand een beetje te hannesen. Nee, handig vinden we het niet altijd. Zucht……

Grappig

Posted on by

Vandaag is hét de dag om een grap uit te halen. Een leuke grap natuurlijk, geen grap waar mensen van schrikken. Geen grap die een ander benadeelt. Gewoon, iets waar je op zijn minst toch om moet glimlachen. Maar schateren zou nog beter zijn.

Hou ik vandaag iemand voor het lapje? Misschien…? Maar ik kijk ook even terug, want ik zocht op internet naar bijzondere 1-aprilgrappen. En dat viel nog niet mee.

Bron: Google foto’s / AD

Maar de grap van Edo van Tetterode in 1962 was wel heel erg leuk gevonden. Hij vond op het strand van Zandvoort een aangespoeld beeld van het Paaseiland.

Dat hij het beeld zelf gemaakt en neergelegd had, bleek natuurlijk pas later. Maar toen waren er al duizenden mensen en nationale en internationale pers op afgekomen. Het beeld staat nog steeds in de tuin van zijn zoon.

Edo was blijkbaar een echte grappenmaker, want hij maakte ook al eens wereldkundig dat er oesters met gouden munten afkomstig uit een scheepswrak aanspoelden. En ook daar tuinden heel veel mensen in.

Misschien is er ook dit jaar wel weer een vrolijke en creatieve geest met een stunt van jewelste. Tussen al het sombere nieuws van de laatste tijd zou dat wel weer eens mogen 😉

Slim bedacht

Posted on by
Bron: Google foto’s

Wij hebben geen kleinkinderen, maar ik kan me herinneren dat mijn zus, ouders en schoonouders zeer regelmatig met speelgoed kwamen aanzetten.

Kinderen vinden dat natuurlijk leuk, maar waren er ook vaak al snel op uitgekeken. Zij konden ook bezig zijn met kleine dingen. En ik blij met dingen die geen geluid maakten of van batterijen voorzien moesten worden.

Nu zie ik op Instagram filmpjes voorbijkomen met Montessori-speelgoed. Vaak uit een winkel en dus behoorlijk aan de prijs.

Maar er zijn ook heel creatieve ouders. Die verzinnen iets zoals dit. De dekseltjes van de natte lapjes-verpakkingen geplakt op een stuk karton en gevuld met allerlei plaatjes of materialen.

Uren kan zo’n peutertje daar mee spelen. En mocht het kapot zijn of niet meer interessant, dan kan het zonder wroeging bij het afval. Misschien een idee voor handige opa’s of oma’s?

Overbodig

Posted on by

Op deze gebakschaal hebben heel wat taarten gestaan. Toen de kinderen klein waren bakte ik meestal twee taarten met een verjaardag. Plus de nodige taarten als er visite kwam. En toen was ie dus hardstikke handig.

Nu bak ik stukken minder en al bijna geen taarten meer. Dus behield ik twee andere schalen, maar deze moest het veld ruimen omdat ik wat meer kastruimte wilde.

Ik zette de schaal klaar om naar de kringloop te brengen. Gelukkig appte ik schoondochter er nog even over en zij appte terug dat die schaal wel naar Den Haag zou mogen komen.

Schoondochter bakt ook graag en heeft er wel emplooi voor, denk ik. En wie weet wat voor lekkere dingen er straks op komen te liggen…?

Ik ben blij dat we het zo konden regelen. Blijft die schaal toch nog in de familie.

Kleurig

Posted on by

Vorige week had ik niet veel inspiratie. Geen idee waar het aan lag, maar gewoon geen zin om te bloggen.

Nu is bloggen vooral iets voor mijn plezier, dus nam ik een tijdje vrij-af. Maar ik ben wel van plan om het bloggen weer op te nemen. Voor vandaag doe ik dat met een foto van de drijvende markt in Bangkok.
De foto kwam een paar keer tevoorschijn bij het opstarten van de computer. Ik heb hem dus niet zelf gemaakt, sterker ik was nog nooit in Thailand. Maar omdat plaatjes meer zeggen dan een mens kan vertellen, plaats hem toch.

Het lijkt me een vrolijk en kleurrijk begin van de dag.

Bron: Google foto’s

Maandag met muziek

Posted on by

Het wijsje is heel bekend en vaak vertolkt, maar in deze versie klinkt het toch weer anders. Irena Serra met Gypsy Jazz in I’ll see you in my dreams.

Als de clip niet start, dit is de LINK

Nota bene:
Het is soms wel begrijpelijk dat artiesten of platenmaatschappijen niet willen dat hun link zo maar gratis wordt afgespeeld op een blog of website. Maar het is lastig om op voorhand te bekijken of een YouTube link werkt of niet. Daarom probeer ik ook altijd de link er onder bij te zetten. Ik hoop dat het filmpje wel dan wel werkt.

Onopvallend

Posted on by

Al maanden wordt er hier in de wijk gegraven. We krijgen glasvezel!

Niet dat we er om gevraagd hebben, maar er schijnt ineens enorme haast te zijn om dat aan te leggen. Dus werden straten afgezet, geulen gegraven en kabels getrokken.

En natuurlijk kregen we een “niet te versmaden” aanbieding om over te gaan op dat glasvezelnet. Want dan zouden we sneller kunnen internetten, gamen en streamen. Internet begrijpen we nog wel, maar dat gamen en streamen laten we toch al aan onze neus voorbijgaan. Veel te ingewikkeld. We houden gewoon ons oude abonnement bij de vertrouwde provider.

Maar ja, de vooruitgang kunnen we niet tegenhouden en dus parkeerden we de auto een aantal keren elders, zodat de werklieden aan de slag konden.

En nu piept er een klein blauw piefje omhoog, naast ons tuinhek. Bij de andere buren zien we dat ook. Heel onopvallend, dat glasvezelnet. Bijna omgekeerd evenredig aan alle reclame en werk dat er aan voorafgaat.

Ik heb maar een foto genomen van dat piefje, zodat we later -stel dat het nodig is- weten waar ze moeten zoeken…!

Maandag met muziek

Posted on by

Angst, laat je leven er niet door beheersen. Het beste kun je maar gewoon je eigen leven leven, want als je luistert naar wat er allemaal gezegd en geschreven wordt…. In 1989 was dat blijkbaar ook al, getuige dit liedje van Robert Long.

Als de clip niet start, dit is de LINK

Nota bene:
Het is soms wel begrijpelijk dat artiesten of platenmaatschappijen niet willen dat hun link zo maar gratis wordt afgespeeld op een blog of website. Maar het is lastig om op voorhand te bekijken of een YouTube link werkt of niet. Daarom probeer ik ook altijd de link er onder bij te zetten. Ik hoop dat het filmpje wel dan wel werkt.

Herhaling

Posted on by

Elk jaar rond deze tijd maak ik een foto van deze bomen. Ze staan in een rustig hoekje bij een flat en ik zie ze regelmatig, want ik ga daar in de buurt naar de kapper.

Elk jaar weer vertellen de bloesems van deze bomen dat het toch heus weer voorjaar, zomer en nou ja, dat weten jullie wel… De tijd gaat langzaamaan verder en de natuur laat zich geen wetten voorschrijven over hoe en wat. Die gaat rustig zijn gang met uitbotten, bloeien en vrucht dragen.

Het is zo voorspellend, dat je zou denken dat het saai is. Maar dat is het zeker niet. Het vormt een geruststellend gegeven in een nogal warrige wereld. Net als het dag- en nachtritme, het ruisen van de zee in eb en vloed.

Want wat we ook bedenken, wat er ook nog komen gaat, de natuur blijft.