Vakantieherinnering

Wim Sonneveld zou zeggen: “dat is een flinke bos hout voor de deur” al bedoelde hij daar beslist iets anders mee 😉

Een flinke voorraad is het wel en zoiets geeft vast een prettig gevoel voor de bewoners. Weten dat je de winter lekker warm doorkomt.

Het is ook een mooi gezicht, al die keurig gehakte stammetjes. En dan van die handige trapjes ertussen. Dat vraagt beslist om deskundig stapelen.

En nu vraag ik me af of de bewoners in de Baltische staten zich ook druk zullen maken over wel of geen gas deze winter. Of hebben ze alweer nieuwe houtvoorraad aangelegd?

Zeep

Vroeger, toen ik bij mijn tante in Brabant logeerde, liet ze me een keer haar voorraadkast zien.

Tante had in de oorlog in een Jappenkamp gezeten, bittere armoe en honger geleden. Misschien daarom wilde ze altijd een flinke voorraad in huis hebben. Die kast stond vol zelf geweckte potten bonen, stoofperen en kersen. Er lag rijst, macaroni, bloem. In mijn kinderogen leek het wel een winkel.

Maar er was ook een plank met stapels lucifers. Dat moest je ook altijd ruimschoots in huis hebben, vond tante. Want dan kun je altijd een vuurtje maken.

En zeep, dat heb je ook nodig. Dus lagen er grote blokken Sunlight zeep en stapels Lux toiletzeep. Het maakte een overweldigende indruk op me.

Toen de C-crisis begon, heb ik mijn voorraad eens geïnspecteerd. Ik kocht wat blikken, vulde rijst en pasta aan. Maar niet in zo’n grote hoeveelheid als tante.

En natuurlijk keek ik ook naar mijn voorraadje lucifers. Dat was nog wel voldoende. En de zeep behoefde ook geen aanvulling. In de loop van de tijd heb ik nogal wat stukken verzameld, gekregen of zelf gekocht.

Trouwens, sinds we vloeibare zeep gebruiken, slinkt mijn voorraad niet noemenswaard.

Maar nu gebruiken we weer gewoon zeep. Eigenlijk best fijn. Zacht schuimend en lekker geurend. Ik kan nog wel een tijdje vooruit. In elke kast ligt nog wel een geurend stukje 😉

Rantsoeneren

Veel eten gooide ik al nooit weg. Meestal vind ik wel een mogelijkheid om restjes op te maken. Maar nu ben ik helemaal niet van plan om ook maar een kruimel weg te gooien. Wie weet hoe hard we alles nog nodig hebben.

Bron: Google Afbeeldingen

Ik doe ook zeer strategisch boodschappen. Hooguit één keer in de week, met een strak lijstje dat ik in de loop van de dagen op mijn telefoon zet. Zo hoop ik niets te vergeten. Sommige dingen heb ik niet altijd in voorraad of slechts één fles of doos. Zodra die aangebroken is, wil ik een nieuwe halen. En bij sommige producten, zoals bleekwater, sta je nu voor lege schappen.

Ook eten haal ik heel overwogen in huis. Ik heb weer een menu voor een aantal dagen, zodat ik weet wat ik nodig heb. De kwetsbare groenten gaan het eerst op, de houdbare blijven nog even in de koelkast of berging. Hou ik ergens een klein stukje van over, dan gaat het terug in de koelkast. Ook heb ik een zak met groenteresten in de diepvries. Daar maak ik dan na verloop van tijd bouillon van.

En hadden we vaak genoeg wel drie of zelfs meer soorten kaas of vleeswaar op tafel staan, nu wordt dat beperkt. Ik speel zo’n beetje de rantsoenmeester. Alleen voor de voorraad bier en dranken heb ik geen volmacht, dat is de taak van Leo. Maar daar hoef ik me ook geen zorgen over te maken, hij doet dat uitstekend. Zijn biertje en mijn wijntje blijven dus nog steeds gegarandeerd. 😉 😉 😉

Hamsteren

Nee, geen nieuwe actie bij de blauwe grootsuper. Er wordt op dit moment door diverse mensen gehamsterd, om dat je nooit kunt weten….

Ik las al dat bonen in tomatensaus, desinfecterende handgel en zeep op dreigen te raken. En ik ben dus niet de enige die zakdoekjes op voorraad heeft. 😉
Ook schijnt men op grote schaal wc-papier in te slaan.

Het doet me denken aan een tante, die enorme voorraden lucifers, zeep en andere voedingsmiddelen insloeg. Ze had er een grote kast vol mee. Wat er mee gedaan is toen ze uiteindelijk overleed weet ik niet. Misschien is het allemaal wel weggegooid…

Zelf heb ik wel altijd een soort ijzeren voorraad. En omdat ik nogal eens vergeet wat ik heb gekocht, staat er hier ook wel wat dubbel. Ik hoef dus nog niet in te slaan, maar kan voorlopig nog wel vooruit.

Ordelijk

Sommigen kijken er vreemd van op als ik in een winkel een foto maak. Toen ik deze maakte, kreeg ik zelfs luidruchtig commentaar van twee heren. “Wilt u ons er ook nog op?” werd me gevraagd. Toen ik vriendelijk maar beslist antwoordde dat het me daar niet om te doen was, begrepen ze het helemaal niet. Wat was er nou zo spannend aan die knotjes wol?
Nou als ze willen weten waarom, moeten ze dit blog maar lezen. Omdat ik dit zo mooi vind, al die kleurtjes, netjes gesorteerd en ordelijk opgeborgen. Maar ja, dat is vast te veel om te vertellen.
 blogfoto-april-15-C-04