Karretjes

Posted on by

Sinds enige weken hoeven er geen muntjes meer in de supermarktkarretjes gestopt te worden. Enerzijds wel gemakkelijker, anderzijds wordt het nu wel snel een rommeltje.

Sommigen mensen vinden het helemaal niet meer nodig om hun karretjes netjes terug te brengen. Die laten het zeer a-sociaal gewoon op de parkeerplaats staan. Anderen zetten het nog wel weg, maar letten totaal niet op bij welke winkel ze horen.

Zijn we nou echt zo gemakzuchtig geworden dat we niet meer even terug naar de winkel kunnen lopen? Je kunt toch moeilijk zeggen dat je niet gezien hebt dat ze afwijken.

Nou ja, ergeren helpt niet. Klagen zou kunnen, maar ik weet niet bij wie. Misschien komt er een oplossing, gewoon door maar te bezien hoe het verder zal lopen.

Cijfers

Posted on by

In de C=tijd werden we overspoeld met cijfers. Hoeveel mensen er besmet waren, hoeveel er in het ziekenhuis lagen, hoeveel daarvan op de IC. En nergens hoorde men ook maar iemand opmerken dat zoiets toch wel enigszins “privacy-gevoelig” zou kunnen liggen.

Dit is de link naar het CBS

Inmiddels is er al meer dan een jaar sprake van oversterfte in Nederland.

Al vroeg zijn hierover kamervragen gesteld en om onderzoek gevraagd, waarop steeds geen of ontwijkend antwoord op werd gegeven.

Nu zijn de cijfers niet meer te ontkennen en wordt opnieuw gevraagd om een onderzoek. En weer wordt dat op diverse manieren vertraagd of getraineerd.

Ineens zouden de data te privacy-gevoelig liggen. Maar hoe zat dat dan met die vermaledijde QR-code? Lag dat niet privacy-gevoelig, toen iedereen open en bloot kon zien wie wel of niet naar binnen mocht?

Al een tijd lang houd ik de sterftecijfers van het CBS bij. Ik ben geen statisticus, maar ook mij viel op dat de sterftecijfers -in vergelijking met een normaal jaar als 2018– al maanden lang beduidend hoger liggen. Tot nu toe zijn er in 2022 ruim 6390 mensen meer overleden dan in dezelfde periode van 2018. En dat ondanks een flinke griepgolf aan het begin van 2018. Gemiddeld stierven dit jaar dus elke dag 26 mensen meer dan “normaal”.

En wie denkt dat die oversterfte alleen in Nederland is… Helaas niet, landen als India, de Verenigde Staten, Groot Britannië, Australië kennen hetzelfde probleem.

Het lijkt mij toch wel heel belangrijk om te onderzoeken waaraan die oversterfte te wijten is. Dus waar wacht men nu toch op?

Vakantieherinnering

Posted on by

Zo nu en dan blader ik door de vele foto’s die we op vakanties maakten. En dan valt me op dat het wel heel vaak foto’s zijn van zaken die met eten te maken hebben.

Niet verwonderlijk natuurlijk, want we moeten tenslotte elke dag eten. En op reis is het vaak net iets anders dan thuis.

Die aandacht voor eten is er niet alleen bij ons. Nee, al eeuwenlang hebben mensen met aandacht of verwondering afbeeldingen gemaakt van eten of etenswaren.

Dit is een mozaïek dat we vonden in de Vaticaanse musea.

Tussen de overvloed van beelden, vazen, trofeeën en andere foto’s van beslist zeer bezienswaardige kunst, viel dit me toch het meeste op.

Misschien was het wel een soort van reclame… voor een winkel?

Verkeerd begrepen

Posted on by
Bron: Google foto’s

Om de plaatjes van Evert Kwok moet ik vaak lachen.

De tekeningetjes zetten je altijd op het verkeerde been.

Je moet een beetje omdenken of dwars denken. En er zitten doordenkers tussen.

Ik weet niet precies hoe ik het moet noemen.

Deze deel ik graag. Typisch een geval van:

“dan heb ik de instructies verkeerd begrepen”.

En het was toch zo duidelijk…!!

Verval

Posted on by

Meestal wil je er niet aan denken, aan het verval dat onherroepelijk komt met de jaren. Maar het is onvermijdelijk. Niet alleen voor mensen, maar ook voor planten.

Op een mooie zonnige dag in Trompenburg Arboretum zag ik deze uitgebloeide sieruien.

Hun bloemen waren prachtig, maar ook de uitgebloeide planten waren nog een foto waard.

Nog een paar weken en dan zal een snoeischaar hen rücktsichtlos naar kruiwagen en composthoop verbannen.

Dan is het zaad door vogels opgegeten of verzameld door de tuinman en in zakjes voor de verkoop gedaan.

In de grond groeit de bol weer verder, bereidt zich voor op komend jaar.

Volgend jaar kunnen we dan weer genieten van hun volle bloei. De cirkel van het leven.

Baantje

Posted on by

Het schijnt bijna onmogelijk te zijn om personeel te vinden. Waar je ook komt, overal klaagt men steen en been, want “er is niemand te krijgen”.

Ook de grootgrutter probeert op allerlei wijze personeel te krijgen. Ik heb geen idee wat er netto overblijft en wat de voorwaarden zijn. Dit is duidelijk niet een advertentie voor bejaarden.

Maar voor jongeren lijkt het me helemaal niet onaantrekkelijk, als ik zie wat er allemaal nog bij komt, Toch prima om een centje extra te verdienen? Uiteindelijk moeten al die hobby’s van de moderne jeugd toch betaald worden.

Make-up, nagelstylistes, smartphone abonnementen, brandstof of huur voor een scootertje, een glaasje op een terras of uit eten met vrienden. Hoe je het ook wendt of keert, alles moet een keer betaald worden.

En dan spreek ik nog niet van de kosten voor een opleiding. Ik ga er maar van uit dat zoiets tot de opvoeding hoort en door paps en mams betaald wordt.

Hopelijk komen er dus veel scholieren, die de handen uit de mouwen willen steken.

Boek

Posted on by
Asa Hellberg: Welkom bij Hotel Flanagans

Iemand raadde dit boek aan en het leek me wel wat.

Als Linda’s vader overlijdt, erft zij zijn aandeel in hotel Flanagans in Londen. Dit tot groot ongenoegen van haar neven, die maar wat graag haar aandeel in bezit willen krijgen.

Maar Linda is vast besloten het hotel nieuw leven in te blazen na de lastige oorlogstijd. Samen met haar vriendin Mary lukt dat ook wonderwel.

Een vrouw alleen, aan het hoofd van een hotel, in de jaren vijftig, dat geeft problemen. Het is voor velen onaanvaardbaar en dus moet Linda tegen heel wat vooroordelen opboksen. Vrouwen die meer willen dan alleen het huishouden en kinderen zijn vaak een doorn in het oog van de mannen.

Moeilijkheden zijn er om overwonnen te worden en met behulp van haar personeel wordt Flanagans een plek waar heel Londen zich wil vermaken.

Een gezellig boek, zonder al te veel diepgaande persoonlijke beschrijvingen.

Een beetje privacy

Posted on by

Laatst waren we niet tevreden met de hotelkamer die ons werd gegeven. Niet om het uitzicht niet mooi was, maar omdat dat er geen deur in de badkamer zat. We moesten er niet aan denken, ook al zijn we al heel lang samen.

Samen door één deur, samen een badkamer delen, geen probleem. Maar als je even rustig, echt privé, je wilt afzonderen, dan moet die deur toch dicht. Het haakje hoeft er niet persé op, maar gestoord willen we niet worden.

Gelukkig kon alles geregeld worden, er was een andere kamer beschikbaar.

Maar we verbaasden ons er wel over dat andere gasten blijkbaar geen moeite met het gebrek aan privacy hadden.

Toch zijn er meer mensen die geheel privé de ruimte willen hebben. Lees maar wat Rudolph van Veen er “Ongezouten“ over schreef.