Grumpy

Bron: Google afbeeldingen

Een paar weken geleden realiseerde ik me plotseling dat ik aardig op weg was een “grumpy old woman” te worden.

Je kent ze wel, die vrouwen die met een wat verzuurd gezicht over straat gaan. Ze mopperen over alles en nog wat en nooit is er iets goed. Er loopt altijd iemand in de weg, of er is geen mens die eens een handje uitsteekt.

Nou ben ik gelukkig nog niet zo heel erg mopperig, maar zo nu en dan kan ik me verschrikkelijk ergeren. Aan verpakkingen die niet open gaan, aan rommel op straat, aan obstakels waarover je (jij of een ander) dreigt te vallen. Over dingen die niet meer te koop zijn of juist de overdaad aan spullen in de winkels.

En kunnen we er wat aan doen? Ach, soms wel, soms niet. Maar mopperen helpt natuurlijk evenmin.

En weet je, ik heb juist zo verschrikkelijk de pest aan dat soort mensen. Dus probeer ik alles weer van een zonniger kant te zien en zet ik mijn beste beentje maar weer voor, lach ik vriendelijk naar de mensen en hoop dan dat mijn vrolijk humeur aanstekelijk werkt.

In de roos

Op bezoek bij Els van de Zangclub Plus, die net een nieuwe heup heeft gekregen.

En omdat je natuurlijk niet met lege handen op bezoek komt, hadden de Zangclubleden gedokt. Maar wat neem je mee?

Ze verblijft tijdelijk ergens anders, want thuis is er geen mogelijkheid om te revalideren. Een groot boeket bloemen is dan sowieso niet geschikt. Trouwens, Lies zou al zorgen voor een beschaafd en bescheiden bloemetje.

Iets lekkers dan? Nou, of dat zo’n goed idee is? Dames van onze leeftijd willen vaak niet al te veel, niet al te zoet. Dus nee, ik moest wel iets anders verzinnen.

In de boekhandel viel mijn oog op dit tijdschrift. Een uitgave van de BBC met alle nieuwtjes, weetjes en wetenswaardigheden over Koningin Elisabeth, die haar 70-jarig regeringsjubileum vierde.

Dagelijks oefeningen om weer helemaal mobiel en zelfstandig te kunnen lopen, dus zal Els best wel eens een beetje moe zijn. Kan ze lekker uitrusten en bij lezen.

En laat Els nou zo genoten hebben van alle uitzendingen rondom dat jubileum. Het was dus een schot in de roos.

Maandag met muziek

De melodie stond me aan, maar erg veel weet ik niet van deze muziek uit Ecuador. Maar dat geeft toch niet, laat je meevoeren door de sfeerbeelden.

Als het filmpje niet start, dit is de LINK

Nota bene:
Het is soms wel begrijpelijk dat artiesten of platenmaatschappijen niet willen dat hun link zo maar gratis wordt afgespeeld op een blog of website. Maar het is lastig om op voorhand te bekijken of een YouTube link werkt of niet. Daarom probeer ik ook altijd de link er onder bij te zetten. Ik hoop dat het filmpje wel dan wel werkt.

Vakantieherinnering

Het lijkt gewoon een treinkaartje, maar het vormt een heel bijzondere vakantieherinnering. Want deze kaart was mijn Railpass voor Japan.

Drie weken lang konden we met de treinen van JR (Japan Rail) reizen door het land van de rijzende zon. En dat hebben we ten volle benut. Want we doorkruisten het land in allerlei treinen.

Zo’n Railpass is alleen voor toeristen en moet van te voren worden besteld en betaald. Je krijgt dan een voucher, waarmee je op een station in Japan je reizen kunt reserveren.

Dat reserveren is vooral nuttig voor de Shinkansen, de supersnelle trein. Maar we maakten ook gebruik van andere JR-treinen.

En zo zagen we grote delen van het land vanuit een comfortabele stoel, met voor ons een goedgevulde bento-box of een drankje.

Heerlijke herinneringen!

Ontdekking

Toen ik donderdagmorgen de regen tegen het raam hoorde tikken, wilde ik me eerst nog even omdraaien. Geen wandelweer…. Maar het weerbericht gaf aan dat het later droog en zonnig zou worden. Dus ja, wat doe je dan?

Om precies half elf stond ik bij het afspraakpunt van de Ganzenpas en starten we onze wandeling. Dit keer eens niet de gebruikelijk richting, maar net de andere kant op. Ook Ganzen willen wel eens wat anders.

En ja, het zou er echt ook mooi en vooral groen zijn…!

En dan blijkt dat ik, zelfs na 50 jaar, de wijk nog steeds niet helemaal ken. We kwamen in prachtig groene gedeelten, ontdekten nieuwe parkjes en slenterden door allerlei straten. Ondertussen bekeken we de voortuinen. Sommige netjes en kleurrijk, andere een troosteloze tegeltuin.

Verderop kwamen we in een gebied dat je beslist wel een “bos” kunt noemen. Geen geschoren gazons, maar overal wilde bloemen, bomen en struiken. Op een bepaald moment kwamen we op een pad, dat langs de rijksweg loopt. Het verkeer konden we niet zien door het scherm, maar horen wel. Al hinderde het ons niet.

Grote berenklauwen stonden er. Normaal gesproken zijn die niet geliefd, maar daar kunnen ze geen kwaad in het niemandsland tussen sloot en autoweg.

Het werd zomaar een ontdekkingstochtje. En het beviel zo goed dat we vast nog wel eens deze kant op zullen gaan.

Kleding

“Wat zal ik vandaag nou weer eens aantrekken?” Die vraag zal vele malen gesteld zijn. En ook al sta je voor een kast vol kleding, het is niet altijd eenvoudig. Ga je vandaag kleurig, netjes, zomers, of kleed je je voor een speciale gelegenheid? Kleding is een manier om jezelf te presenteren. En sommigen maken daar een hele kunst van.

Hoe was dat in vroeger tijd? Uit boeken en prenten kunnen we veel opmaken. Maar hoe was het nou in het echt?

Een paar weken geleden ontdekte ik een serie filmpjes op YouTube waarin vrouwen en mannen uit allerlei periodes gekleed werden. Trekken we nu soms even snel een t-shirt en een rok of broek aan, vroeger kwamen er vele lagen rokken en onderrokken uit de kast bij het aankleden.

Leuk om eens te kijken wat er allemaal aan te pas komt. Het filmpje duurt ongeveer 8 minuten, maar dan weet je ook hoe het Meisje met de parel werd gekleed.

Als het filmpje niet start, dit is de link

Maandag met muziek

Deze week starten we met muziek uit Afrika, met Syssi Managa. Luister naar Mopepe

Als het filmpje niet start, dit is de LINK

Nota bene:
Het is soms wel begrijpelijk dat artiesten of platenmaatschappijen niet willen dat hun link zo maar gratis wordt afgespeeld op een blog of website. Maar het is lastig om op voorhand te bekijken of een YouTube link werkt of niet. Daarom probeer ik ook altijd de link er onder bij te zetten. Ik hoop dat het filmpje wel dan wel werkt.

Zeepje

Vroeger kreeg je in elk hotel één of meer mini stukjes zeep. Vaak stond er dan ook een aantal flesjes in de badkamer, met shampoo, doucheschuim en bodylotion.

En ik was dan altijd er als de kippen bij om dat in te nemen. Nog steeds staat bij ons thuis in de wc een grote pot met daarin allerlei zeepjes en miniflesjes.

Eigenlijk best gek om dat alleen maar te verzamelen en er verder niks mee te doen. Daarom ben ik inmiddels begonnen met het regelmatig neerleggen van zo’n stukje zeep. En ook al heeft het jaren in die pot gezeten, zeep vergaat niet. Onze handen worden nog steeds schoon.

Maar laatst in een hotel lag er weer zo’n zeepje. Dat moest ik wel gebruiken omdat ik zelf geen zeep meegenomen had. En het had nog wel zo’n aparte verpakking.

Bijna had ik de verpakking al opengemaakt. Gelukkig realiseerde ik me net op tijd er een foto van te maken. De geur denk ik er nu maar bij 😉

Houtkap

Elke keer als we zulke grote stapel gekapte bomen zien, verbazen we ons er over. Wat doen ze met al dat hout?

Ik neem aan dat ook in een bos zo nu en dan opgeschoond moet worden. Anders zou zo’n bos maar dicht groeien en kunnen andere planten en struiken geen plek vinden.

Onderweg zagen we laatst ook een vrachtwagen met aanhanger met daarop enorme boomstammen, van zeker bijna een meter in doorsnede.

Maar wat doet men met al dat hout? Het blijven vragen waar we geen antwoord op zullen krijgen.

Hopelijk krijg ik wel antwoord van de Gemeente Rotterdam, want op aanraden van Wieneke stuurde ik mijn blog van afgelopen dinsdag daar naar toe.

Ik kreeg in ieder geval al een berichtje dat men het zou terugkoppelen. Ik ben benieuwd!

En als ik antwoord heb, laat ik het zeker hier ook weten.

Papier

Afgelopen week kregen wij van de Gemeente Rotterdam een brief (in een A4 envelop) met een flyer, een kaart (éénzijdig bedrukt) van ruim 2x A5 karton en een folder (opgevouwen maar totaal van een A3-formaat). Waarom ik dat zo uitgebreid vermeld?

Omdat het me ergert dat de informatie op al dat papier met gemak op één A5-je geprint had kunnen worden. Dan had ook de envelop kleiner kunnen zijn en was er een heleboel papier -en portokosten- bespaard. Maar goed, we weten nu in welke kliko we al ons afval moeten doen….. Mens, erger je niet!

Maar eigenlijk doe ik dat wel en dan sla ik aan het rekenen. Het hele pakket woog 78 gram. Stel dat er 500.000 van deze brieven verzonden waren. Dan had de Gemeente Rotterdam 500.000 x 39 gram = 195.000 kilogram papier kunnen besparen.

195 ton papier, dat zijn vele pakken. En niet te vergeten het had ook nog een behoorlijk bedrag aan portokosten gescheeld. Het had een slok op een borrel gescheeld. Maar ja, dan moet iedereen natuurlijk wel meedenken.